ผู้ช่วยเช็ดเลือดกำเดาที่ไหล และมองไปที่ฉินต้าหย่งแล้วพูด
ฉินต้าหย่งหายใจเข้าลึกๆ พยายามสงบสติอารมณ์ของตัวเองลงมา หยิบโทรศัพท์ออกมาทันที และโทรหาจ้าวหัว
“ใครน่ะ?”
เสียงที่หงุดหงิดของจ้าวหัวดังขึ้นมา
“ผมเอง ฉินต้าหย่ง!”
ฉินต้าหย่งพูดอย่างจริงจัง
“โอ้โห ประธานฉินเองเหรอ คนใหญ่คนโตข้างกายของท่านประธานอย่างคุณ จู่ๆนึกยังไงถึงได้โทรมาหาผมได้?”
น้ำเสียงของจ้าวหัวเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย
“จ้าวหัว มีคนมาหาคุณ อยู่ที่คลังสินค้าบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ รบกวนคุณมาหน่อย!”
ฉินต้าหย่งเอ่ยปากพูด แววตาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ
ถ้าหากไม่ใช่เพื่อสามารถที่จะรีบลำเลียงสินค้าออกไป ฉินต้าหย่งก็ไม่มีทางนอบน้อมถ่อมตนกับจ้าวหัวขนาดนี้
“ประธานฉิน คุณเข้าใจผิดไปหรือเปล่า? ผมโดนคุณไล่ออกแล้ว คุณกลับให้ผมไปที่คลังสินค้าของบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ นี่ก็ล้อเล่นไม่ใช่เหรอ?”
จ้าวหัวแสยะยิ้มครั้งแล้วครั้งเล่า ในใจกลับยิ้มเบิกบาน แน่นอนว่าเขารู้ว่าในเวลานี้เกิดอะไรขึ้น
“ถ้าหากตอนนี้คุณมาจัดการเรื่องนี้ ผมจะขอความเมตตากับท่านประธาน ให้คุณกลับมาที่บริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ”ฉินต้าหย่งกัดฟันพูด
“ประธานฉิน อยากให้ผมไปจัดการปัญหาที่บริษัทก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ได้ บอกฉันทางโทรศัพท์ ไม่จริงใจเกินไปแล้ว ถ้าหากคุณมีความจริงใจจริงๆ คุณควรมารับผมด้วยตัวเองนะ!”
จ้าวหัวครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วเอ่ยปากพูด
แม้ว่าเป้าหมายของเขาคือเป็นผู้จัดการใหญ่ แต่ถ้าหากตอนนี้สามารถคืนกลับไปตำแหน่งของรองผู้จัดการใหญ่ ก็ถือเป็นเรื่องดีอย่างหนึ่ง
“บ้านของคุณอยู่ที่ไหน ผมจะไปรับคุณเดี๋ยวนี้!”
ฉินต้าหย่งกัดฟัน
“โรสการ์เด้นวิลล่าเขต! ถึงแล้วโทรหาผม”
หลังจากที่จ้าวหัวพูดจบ ก็วางสายอย่างรวดเร็ว
“ผมจะไปรับจ้าวหัวเดี๋ยวนี้!”
หลังจากที่ฉินต้าหย่งวางสาย ก็สั่งผู้ช่วยว่า: “ตอนนี้ที่เกิดเหตุมีคุณจับตาดูไปก่อน เกิดเรื่องอะไรขึ้น รายงานผมทันที”
ฉินต้าหย่งออกจากคลังสินค้าทันที และไปทางโรสการ์เด้นวิลล่าเขต
ระหว่างทาง เขาเร่งความเร็วให้สูงสุด รถพ่วงรอตัวเองเพียงครึ่งชั่วโมง ก็กล่าวอีกนัยหนึ่งว่า ภายในครึ่งชั่วโมงนี้ เขาต้องหาทางไปพบจ้าวหัวให้ได้
ยังต้องพูดโน้มน้าวเขาให้โทรศัพท์หาหลงซาน ให้หลงซานหลีกทาง ให้คนงานลำเลียงสินค้าก่อน
ฉินต้าหย่งเพิ่งจะขับรถออกไป หยางเฉินกลับขับรถมาถึงคลังสินค้า ทันทีที่ลงรถ ก็เห็นว่าชายฉกรรจ์ยี่สิบกว่าคนกำลังขวางทางเข้าคลังสินค้า
และด้านหน้าสุดของคนเหล่านี้ ยังมีเก้าอี้หวายวางอยู่หนึ่งตัว ด้านบนมีคนวัยกลางคนนั่งอยู่ด้วย
“เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”
หยางเฉินเดินเข้าไป ถามอย่างเยือกเย็น
เมื่อผู้ช่วยของฉินต้าหย่งเห็นหยางเฉินปรากฏตัว ก็ดีใจมาก และรีบก้าวไปข้างหน้าแล้วพูดว่า: “ท่านประธาน คนเหล่านี้ขัดขวางการขนส่งสินค้าของบริษัท ยังมีเวลาอีกยี่สิบนาที ถ้าหากยังไม่ลำเลียงสินค้าตามปกติ รถพ่วงที่หามาทั้งหมดก็จะกลับไปแล้ว ที่สำคัญค่าขนส่งยังคงจ่ายตามที่ตกลงกันไว้”
“ประธานฉินล่ะ?”
หยางเฉินขมวดคิ้วถาม
“คนคนนั้นบอกว่าจะคุยกับจ้าวหัว ประธานฉินเพิ่งโทรหาจ้าวหัว แต่จ้าวหัวกลับบีบบังคับให้ประธานฉินไปรับเขาด้วยตัวเอง” ผู้ช่วยกล่าวอย่างรวดเร็ว
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ในใจของหยางเฉินก็มีท่าทีว่าจะเกิดเรื่องขึ้น แววตาค่อยๆเย็นชาลง
“แค่กลุ่มคนเลว ก็กล้ามาก่อเรื่องที่ถิ่นของฉัน รนหาที่ตายชัดๆ!”
แววตาของหยางเฉินจับจ้องไปที่บนตัวของหลงซาน และพูดอย่างเยือกเย็น
รู้สึกถึงรัศมีที่หยางเฉินบันดาลโทสะออกมาจากบนตัว หลงซานที่อยู่ไม่ไกล ทันใดนั้นก็มีลางสังหรณ์ไม่ดี
เขาแสยะยิ้ม: “เด็กน้อย อวดดีก็ต้องมีต้นทุน แค่คำพูดนั้นที่แกพูดกับฉัน เพียงพอที่ฉันจะฆ่าแกตายได้”
“ท่านประธาน คุณต้องระวังด้วย ผู้ชายคนนั้นชื่อว่าหลงซาน เป็นผู้รับผิดชอบของไดนาสตี้ คลับ ว่ากันว่ามีตระกูลเว่ยอยู่เบื้องหลัง เมื่อกี้นี้ก็เป็นเขา ที่ตบหน้าประธานฉิน และยังเตะประธานฉิน”
ผู้ช่วยของฉินต้าหย่งชื่อว่าอู๋อวี่ เมื่อได้ยินเขาบอกว่าฉินต้าหย่งโดนตบ แววตาของหยางเฉินก็ประกายเยือกเย็นออกมา
“นายก็โดนเขาตีด้วยเหรอ?”
หยางเฉินมองไปที่อู๋อวี่ที่เปรอะเปื้อนไปด้วยฝุ่น และเอ่ยปากถาม
อู๋อวี่ส่ายหน้า กัดฟันมองไปทางชายร่างใหญ่คนหนึ่งที่อยู่ข้างกายของหลงซาน ทันใดนั้นก็ยื่นมือออกชี้: “เขานั่นเอง!”
“ให้เวลาแกสิบวินาที ไสหัวมาขอโทษซะ ไม่อย่างนั้นที่ผลที่จะตามร้ายแรงมาก!”
หยางเฉินมองไปที่ชายร่างใหญ่ข้างกายหลงซานด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ และเอ่ยปากพูด
เมื่อเขาพูดคำนี้ออกมา อู๋อวี่เกือบจะฉี่ราดด้วยความกลัว เขาเพียงแค่บอกหยางเฉินว่า ใครตีเขา แต่กลับไม่เคยคิดที่จะให้อีกฝ่ายขอโทษ
เนื่องจากว่าอีกฝ่ายแม้แต่ฉินต้าหย่งก็ตบ เขาเป็นเพียงแค่ผู้ช่วยตัวเล็กๆคนหนึ่ง พวกเขาจะขอโทษตัวเองได้อย่างไร
“ท่านประธาน คุณอย่าได้ใจร้อน พวกเขาไม่ใช่คนดี พวกเรารับมือไม่ไหว”อู๋อวี่พูดกระซิบ
หลงซานก็ดูประหลาดใจเช่นกัน เหมือนราวกับว่าคาดไม่ถึงว่าภายใต้สถานการณ์แบบนี้ หยางเฉินยังกล้าขู่ให้คนของพวกเขาขอโทษ
“ฮ่าๆ…..”
ในไม่ช้า ในกลุ่มคนก็มีเสียงระเบิดหัวเราะอย่างเหิมเกริมดังขึ้นฉับพลัน ชายฉกรรจ์ที่ตีอู๋อวี่ ก็อวดดีเป็นอย่างมาก: “หมอนี่เป็นลิงที่ได้รับเชิญมาแสดงตลกเหรอ? จะให้ฉันไปขอโทษ! ฮ่าๆ.....ฉันขำจะตายแล้ว!”
หยางเฉินเพียงแค่ยกมือขึ้นมองดูเวลา: “สิบวินาทีผ่านไปแล้ว!”
ในขณะที่เสียงของเขาลดลง ทันใดนั้นเห็นเพียงเขาขยับเท้า และกลายเป็นร่างเงาที่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว พุ่งไปทางชายฉกรรจ์
ในขณะนี้ หลงซานลุกขึ้นมาทันที รูม่านตาก็หดตัวลง เหมือนราวกับเห็นบางอย่างที่น่าหวาดกลัวมาก
“ผลัวะ!”
ทันทีที่เขายืนขึ้นมา ชายฉกรรจ์ที่เมื่อกี้นี้ยังหัวเราะอย่างไม่หยุด ถูกหยางเฉินต่อยกระเด็นออกไป
ชายฉกรรจ์ซึ่งมีน้ำหนักเก้าสิบกว่ากิโลกรัม กลับถูกต่อยกระเด็นไปไกลสิบกว่าเมตร ล้มลงกับพื้นอย่างหนัก และหมดสติไปในทันที
“บัดซบ!”
“เกิดอะไรขึ้น?”
“เขาไม่ใช่มนุษย์แล้วใช่มั้ย?”……ในขณะนี้ ผู้คนนับไม่ถ้วนก็อุทานออกมา ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อหลงซานทำสิ่งต่างๆแทนตระกูลเว่ย ก็เคยเห็นยอดฝีมือมากมากมาย แต่เคยเจอยอดฝีมือระดับอย่างนี้เมื่อไหร่?เพียงชั่วพริบตา อีกฝ่ายก็พุ่งจากหลายสิบเมตรมาถึงข้างกายของตัวเอง และต่อยลูกน้องของเขากระเด็นไปคนหนึ่งถ้าหากเมื่อกี้นี้คนที่หยางเฉินจะต่อยเป็นเขา เขาสามารถขัดขวางได้เหรอ?“ไอ้เวร แกจะทำอะไร?”เมื่อเห็นหยางเฉินมองมาทางตัวเอง หลงซานสั่นเทาไปทั้งตัว และปาดเหงื่อเย็นที่หน้าผาก“ตึก! ตึก! ตึก!”ย่างก้าวของหยางเฉินราวกับความตายกำลังมาถึง และทุกย่างก้าวก็ดูเหมือนจะเร่งชีวิต ทำให้หลงซานตกใจเป็นอย่างสุดขีดเดินได้เพียงสามก้าว หยางเฉินก็มาถึงที่ตรงหน้าเขาแล้ว มองไปที่เขาอย่างเยือกเย็นแล้วถาม: “เมื่อกี้นี้มือข้างไหนที่ตบประธานฉิน เท้าข้างไหนที่เตะประธานฉิน แกจะจัดการด้วยตัวเอง หรือว่าให้ฉันเป็นคนลงมือเอง แต่ถ้าให้ฉันลงมือเอง ก็ไม่ใช่มือข้างเดียวเท้าข้างเดียวอย่างง่ายดายขนาดนั้น”“เย็ดแมร่ง กูไม่แสดงอำนาจ คิดว่ากูเป็นคนไม่เอาไหนเหรอ?”แม้ว่าหลงซานจะหวาดกลัว แต่เมื่อได้ยินหยางเฉินจะให้เขาจัดการตัวเอง ยังโกรธจนยั้งอารมณ์ไว้ไม่ได้ และพูดอย่างโกรธเคืองว่า: “ลุยพร้อมกัน ฆ่าเขาให้ตาย!”ทันทีที่เสียงของเขาลดลง ลูกน้องยี่สิบกว่าคนที่เขาพามา ก็พุ่งไปทางหยางเฉินอย่างพร้อมเพรียง
copy right hot novel pub