จากนั้นเธอก็เกาะแขนของหม่าชาวแล้วพูดว่า “เราไปกันเถอะ!”
หยางเฉินกับฉินซีก็จับมือกันแล้วเดินออกไปพร้อมกัน
จนกระทั่งพวกเขาออกไปจนหมด หลินเจียวจึงจะลุกขึ้นอย่างน่าสมเพชละกัดฟันพูดว่า “อ้ายหลิน ฉันไม่มีวันปล่อยเธอไปแน่!”
เมื่อพูดจบ เธอก็หันเดินจากไปโดยที่ไม่คำนึงถึงเถียนซินหยู่เลยแม้แต่น้อย
เหล่าพนักงานร้านค้าก็ตกใจกันหมด เพราะหลินเจียว เถียนซินหยู่ถึงต้องถูกหักแขนและขา แต่หลินเจียวกลับไม่สนใจแฟนและทิ้งให้อยู่ตามลำพังแบบนี้?
ส่วนหยางเฉินทั้งสี่คนก็ออกจากร้านเสื้อผ้านั้นไปแล้ว
“พี่อ้ายคะ ผู้ชายเมื่อกี้เขาคือคนของตระกูลเถียนจากแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูเลยนะ ถ้าทำกับเขาแบบนี้ พวกเขาจะมาหาเรื่องตระกูลอ้ายไหม?”
ระหว่างทางกลับ ฉินซียังคงรู้สึกหวาดผวาและถามอย่างกังวล
แต่อ้ายหลินยิ้มตอบว่า “ทหารมาก็ใช้ขุนพลต้านรับ น้ำมาใช้ดินต้าน อีกอย่างแฟนของเธอก็เก่งขนาดนี้ แค่ตระกูลเถียนจะกลัวทำไมล่ะ?”
“พี่เฉิน ฉันพูดถูกไหม? ถ้าตระกูลเถียนมาหาเรื่องตระกูลอ้ายจริงๆ คุณคงไม่ยืนดูนิ่งๆ หรอกใช่ไหม?” อ้ายหลินถามด้วยรอยยิ้ม
หยางเฉินส่ายหัวอย่างไม่มีทางเลือก “ทำไมผมเหมือนถูกระรานยังไงไม่รู้แหะ?”
ในขณะที่พูดอยู่ เขาก็มองไปที่หม่าชาวที่กำลังขับรถอยู่
หม่าชาวดูเหมือนจะรู้สึกบางอย่าง เขาจึงผงะไปและอธิบายอย่างรวดเร็วว่า “พี่เฉิน พี่คงไม่ได้คิดว่าผมกับพี่อ้ายกำลังรวมหัวกันระรานพี่อยู่นะ?”
“ใครจะไปรู้ล่ะ? ตอนนี้เอ็งมีแฟนก็ทิ้งพี่ชายแล้ว พี่ชายจะไปสำคัญกว่าแฟนได้ไง ว่าไหม?”
หยางเฉินยิ้มพูด
“พี่เฉิน ผมสาบานว่าไม่เคยมีเรื่องแบบนี้เลยนะครับ ผมกับอ้ายหลินไม่เคยคิดจะระรานพี่เลยนะ......”
หม่าชาวรีบอธิบายและอ้ายหลินก็ตีหน้าซื่อต่อ “หม่าชาว นี่คุณหมายความว่าไง? หรือคุณคิดว่าคู่หมั้นของคุณไม่สำคัญเท่าพี่เฉิน?”
“อ้ายหลิน ผมเปล่านะ ผม......ผม.copy right hot novel pub