หยางเฉินพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ฉันให้เวลาพวกคุณครึ่งชั่วโมง ภายในครึ่งชั่วโมง ถ้าพ่อของคุณไม่มา งั้นฉันก็คงต้องไปตระกูลไช่เองแล้ว แต่ถึงเวลานั้นเรื่องจะรุนแรงมากกว่านี้ไหม ฉันไม่รับประกัน”

หลังพูดจบ หยางเฉินโบกมือ “แยกย้าย”

ด้วยคำสั่งของหยางเฉิน คนนับพันจากไปโดยไม่ลังเล ราวกับกระแสน้ำที่ไหลกลับในพริบตา

หยางเฉินเหลือบมองไช่โหย่วเหวยอย่างเฉยเมย “ฉันจะรออยู่ที่นี่ ให้เวลาคุณแค่ครึ่งชั่วโมง”

หลังจากพูดจบ เขาหันหลังเดินเข้าไปในร้านอาหาร ไม่กลัวแม้แต่น้อยว่าไช่โหย่วเหวยจะพาคนนับร้อยพุ่งเข้าฆ่าตนเองตอนนี้

ในใจของไช่โหย่วเหวยก็สับสนมาก เขาไม่คิดจะลงมือกับหยางเฉินตอนนี้เหรอ?

แต่เมื่อมองดูท่าทางมั่นใจของหยางเฉินที่สามารถเรียกคนนับพันมาได้ภายในสิบนาทีเพียงคำเดียว เขาก็ไม่กล้า

“พวกเรากลับ!”

ไช่โหย่วเหวยกัดฟันพูดขึ้น

ในชั่วพริบตา ร้านอาหารแซ่เฉินที่มีคนมากมายเมื่อกี้ ก็สงบลงในทันใด

“หยางเฉิน คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

หยางเฉินกลับไปที่ห้องอาหารส่วนตัวก่อนหน้านี้ ผังเสี่ยวเยว่รีบลุกขึ้นต้อนรับเขาด้วยสีหน้ากังวล

หยางเฉินส่ายหน้า สั่งเฉินอิงเหาว่า “คุณให้คนไปส่งเสี่ยวเยว่กลับบ้าน!”

“ฉันไม่กลับ!”

ใครจะไปรู้ว่าผังเสี่ยวเยว่จะส่ายหน้าปฏิเสธในทันที พูดด้วยดวงตาแดงก่ำ “ฉันรู้ว่าคุณอยากจะไล่ฉันกลับ เดิมทีเรื่องวันนี้เกิดขึ้นเพราะฉัน ฉันไปไหนไม่ได้! ”

“เป็นเพราะตระกูลไช่ไม่ยอมไกล่เกลี่ยแต่โดยดีเหรอ? หรือจะให้ฉันไปขอร้องตระกูลไช่ ให้เขาปล่อยคุณไป”

เมื่อได้ยินคำพูดของผังเสี่ยวเยว่ จู่ๆ หยางเฉินก็รู้สึกเหมือนกับชนะ ในที่สุดครั้งนี้ผู้หญิงคนนี้ก็ทายผิด

“ฉันพูดผิดไปเหรอ?”

เมื่อเห็นสีหน้ากระหยิ่มยิ้มย่องของหยางเฉิน ผังเสี่ยวเยว่ขมวดคิ้วถามขึ้น แต่ทำให้เธอรู้สึกโล่งใจมาก

เธอเห็นสีหน้าจริงจังและตึงเครียดจากใบหน้าของเฉินอิงเหา แต่ในสายตาของหยางเฉินกลับมองไม่เห็นอะไรเลย เพียงรู้สึกได้ว่าในใจของหยางเฉินสงบมากในตอนนี้ ราวกับว่าเรื่องของตระกูลไช่ไม่ได้สำคัญอะไรนัก

“เธอสบายใจได้ ตระกูลไช่ทำอะไรฉันไม่ได้หรอก ขอแค่เธอกลับไปตอนนี้ ฉันถึงจะไม่มีเรื่องให้ต้องกังวลอีก เธออยู่นี่รังแต่จะเป็นภาระของฉันมากกว่า” หยางเฉินพูด

ได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของผังเสี่ยวเยว่เต็มไปด้วยความผิดหวัง มองหยางเฉินอย่างจริงจัง เข้าใจว่านี่เป็นความจริงจึงพูดว่า “ก็ได้! งั้นฉันกลับบ้านก่อนนะ!”

หยางเฉินพยักหน้า

เวลาเพียงไม่นาน เฉินอิงเหาก็ให้คนไปส่งผังเสี่ยวเยว่ เขาก็ส่งแฟนของเขากลับบ้านเหมือนกัน ทันใดนั้น ในห้องอาหารส่วนตัวเหลือเพียงหยางเฉินและหม่าชาว และเฉินอิงเหาสามคน

“คุณหยาง ครั้งนี้ท่านจะต้องช่วยผมนะครับ! ผมฆ่าคนของตระกูลไช่ ตระกูลไช่ต้องไม่ปล่อยผมไปง่ายๆแน่ๆ ” สีหน้าของเฉินอิงเหาหวาดกลัว

หยางเฉินพูดว่า “นี่ทำให้คุณกลัวแล้วเหรอ?”

เฉินอิงเหากลัวจริงๆ แต่ก็ไม่กล้ายอมรับ ได้แค่ส่ายหัว “มีคุณหยางอยู่ ผมไม่กลัวอะไรทั้งนั้น!”

“ในเมื่อไม่กลัว งั้นก็เรียกคนมาสิ!” หลังจากนั้นก็รออย่างสบายใจ รอตระกูลเฉินรับช่วงต่อจากตระกูลไช่” หยางเฉินพูดขึ้น

เฉินอิงเหาอึ้งไปชั่วครู่ “เรียกคน? คุณหยางต้องการกี่คนครับ?”

หยางเฉินพูดไม่ออก ถ้าจะให้เรียกคนมาจริงๆ เขาก็คงไม่ให้คนนับพันกลับไป

หม่าชาวทนดูต่อไปไม่ได้จึงยิ้มอย่างเบิกบานใจ “พี่เฉินบอกให้คุณเรียกคนกุมอำนาจของตระกูลเฉินมา ไม่อย่างนั้น คุณสามารถเป็นตัวแทนตระกูลเฉินรับช่วงต่อจากตระกูลไช่ได้ไหมล่ะ?”

หลังจากได้ยินคำพูดของหม่าชาว เฉินอิงเหาถึงรู้สึกตัว เขาจึงรีบพูดขึ้นว่า “คุณปู่ของผมยกตำแหน่งผู้นำให้พ่อของผมแล้ว เมื่อกี้ผมได้แจ้งให้เขารู้แล้ว เขาน่าจะใกล้ถึงแล้ว”

น้ำเสียงจบลง ก็มีเสียงคนเคาะประตูห้องอาหารส่วนตัว

หลังจากเฉินอิงเหาเปิดประตูก็เห็นร่างชายวัยกลางคนกำลังยืนอยู่หน้าประตู นั่นก็คือเฉินเห้าลูกชายของเฉินซิงไห่

“ป๊า! ”เฉินอิงเหาเรียกแล้วรีบหลีกทางให้

“คุณหยาง!”

หลังจากเฉินเห้ามาถึงด้านหน้าของหยางเฉิน เขาก็พูดขึ้นด้วยความเคารพ

หยางเฉินพยักหน้าเล็กน้อย “ในเมื่อท่านผู้นำเฉินมีความคิดที่อยากจะมาขยายธุรกิจในเมืองเยี่ยนตู คนตระกูลเฉินในเมืองเยี่ยนตูน่าจะมีไม่น้อยใช่ไหม?”

“คุณหยาง คนส่วนใหญ่ของตระกูลเฉินต่างมาอยู่ที่เมืองเยี่ยนตูแล้ว รอฟังคำสั่งของคุณหยางอยู่ตลอด คุณหยางอยากจะสั่งอะไร สั่งมาได้เลยครับ” เฉินเห้าพูด

“ให้คนตระกูลเฉินเตรียมตัวให้พร้อมก็พอ” หยางเฉินพูดอย่างราบเรียบ

“ครับ!” เฉินเห้าตอบแล้วรีบไปจัดการ

อีกด้าน ไช่โหย่วเหวยพาคนกลับไป มุ่งหน้าไปที่บ้านตระกูลไช่

“ป๊า เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!”

ไช่โหย่วเหวยโทรศัพท์รีบพูดขึ้น

“เกิดเรื่องอะไร?” ไช่หวงรีบถามขึ้น

ไช่หวงคือผู้นำตระกูลไช่ ปัจจุบันสถานบันเทิงครึ่งหนึ่งของเมืองเยี่ยนตูถูกสร้างขึ้นโดยเขา

ไช่โหย่วเหวยไม่รอช้ารีบเล่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้โดยไม่ตกหล่น

“ป๊า ตอนนี้พวกเราจะทำยังไงกันดี? เขาบอกให้ป๊าไปคุยกับเขา แน่นอนว่าต้องเรียกข้อเสนอเยอะแน่นอน” ไช่โหย่วเหวยถามด้วยสีหน้าเป็นกังวล

ไช่หวงไม่พูดอะไรและหลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เขาก็พูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า “ชายหนุ่มที่สามารถเรียกคนนับพันมาได้ภายในสิบนาทีนั้นไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน ในเมื่อเขาอยากเจอฉัน ฉันก็คงจะต้องไปหาเขา”

“ป๊า ป๊าไปไม่ได้! ” เห็นได้ชัดว่านี่คืองานเลี้ยงที่หงเหมิน(Hongmen Banquet)ชัดๆ ถ้าป๊าไปแล้วเขาจะเอาชีวิตป๊าล่ะ ถ้าอย่างนั้นจะทำยังไง”

ไช่โหย่วเหวยรีบพูดว่า “สู้ตอนนี้พวกเราเรียกรวมพลแล้วไปฆ่าเขาที่ร้านอาหารแซ่เฉินเสียดีกว่า!”

“เขาเรียกคนนับพันแล้วยังไง? พวกเราสามารถเรียกคนได้มากกว่าเขาแน่!”

ไช่โหย่วเหวยกัดฟันพูดด้วยความแค้น

“ถ้าไม่แน่ใจ แกคิดว่าเขาจะปล่อยแกกลับมางั้นเหรอ?”

ไช่หวงถอนหายใจอย่างเยือกเย็น “เขาไม่กลัวเพราะมีที่พึ่งพิง เขาไม่กลัวตระกูลไช่เลย!”

เดิมทีไช่โหย่วเหวยคิดว่าหลังจากมาหาไช่หวงแล้ว จะคิดหาทางเอาคืนหยางเฉิน แต่คำพูดของไช่หวงทำให้เห็นได้ชัดว่ากลัวหยางเฉิน

“ป๊าจะไปพบเขาจริงๆเหรอ?” ไช่โหย่วเหวยถามด้วยความประหลาดใจ

ไช่หวงพยักหน้า พูดด้วยสีหน้าจริงจัง “เรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับความเป็นความตายของตระกูลไช่ ฉันไม่ไปไม่ได้!”

“มันไม่ถึงขนาดนั้นหรอกมั่งครับ?”

ไช่โหย่วเหวยแง้มมุมปากถาม

“หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว ตอนนี้แกพาไช่เหวินไปร้านอาหารแซ่เฉินกับฉัน” ไช่หวงขมวดคิ้วพูด“พาไปกี่คนครับ?” ไช่โหย่วเหวยถามอีก“พาคนไป?”ไช่หวงพูดด้วยความโกรธเคือง “พวกเรากำลังจะไปขอโทษเขา แกจะเอาพวกไป อยากตายหรือไงฮะ?”เมื่อเห็นพ่อของตนโกรธ ไช่โหย่วเหวยจึงไม่กล้าพูดไร้สาระอีก รีบตอบทันใด “ครับ!”หลังจากไช่โหย่วเหวยจากไป ไช่หวงโทรศัพท์หาใครบางคนที่ไม่ได้โทรหามานานแล้ว อีกฝ่ายรับโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว น้ำเสียงทุ้มต่ำดังขึ้น “ว่ามา!” “ตระกูลไช่มีปัญหาแล้ว!” ไช่หวงพูด“เวลา สถานที่!” อีกฝ่ายพูดไช่หวงเหลือบมองเวลา หยางเฉินบอกให้พวกเขาไปหาภายในครึ่งชั่วโมง ตอนนี้ล่วงเลยมา 15 นาทีแล้ว จึงพูดขึ้นว่า “15 นาทีหลังจากนี้ ร้านอาหารแซ่เฉิน!”“โอเค!”การตอบกลับของอีกฝ่ายยังคงเรียบง่ายเหมือนเดิม แล้ววางสายไปภายในห้องราชาสุดหรูในร้านอาหารแซ่เฉิน“พี่เฉิน นี่พี่กำลังวางแผนที่จะควบคุมตระกูลมหาเศรษฐีของเมืองเยี่ยนตูทั้งหมดไว้ในมือ!” หม่าชาวถามด้วยรอยยิ้มหยางเฉินส่ายหน้า “ฉันไม่เคยคิดจะควบคุมตระกูลไหนทั้งนั้น ที่ทำไปก็เพื่อป้องกันตัวเท่านั้น”

copy right hot novel pub