หยางเฉินขมวดคิ้ว"สำหรับผู้ที่เป็นหนี้ฉัน มีเพียงสองทางที่จะไปได้ ชำระหนี้หรือถูกฉันฆ่า"

“ดูจากรูปลักษณ์ของนายแล้ว นายตั้งใจจะเรื่องทางตายนั่นเหรอ?”

ซุนซวี่เหลือบมองหยางเฉินที่ถีบเฉาจื้อออกไป ตอนนี้เขายังไม่กลับมา เขาแค่รู้สึกว่าหนังศีรษะของเขาชาไปหมด

“โอเค ฉันตกลง!”

ซุนซวี่กัดฟันพูด และกดโทรออกไป“โอนเงิน 5 หมื่นล้านหยวนให้เยี่ยนเฉินกรุ๊ป และโอนยกซิงเฉินมีเดียให้เยี่ยนเฉินกรุ๊ปฟรีด้วย”

อีกฝ่ายดูตกใจอย่างมาก หลังจากถามคำถาม ก็ได้ยินซุนซวี่คำราม"ฉันสั่งให้นายทำอะไร นายก็ทำตามที่ฉันสั่งอย่างนั้น พูดไม่รู้เรื่องหรือไง?"

หลังจากวางสาย ซุนซวี่ก็พูดว่า "ฉันทำตามที่นายพูดแล้ว ต่อจากนี้ไป เราสองคนก็ไม่มีอะไรติดขาดกันแล้วใช่ไหม"

หยางเฉินมองซุนซวี่อย่างขี้เล่น“อย่าคิดที่จะแก้แค้นฉันเลย ไม่อย่างนั้นครั้งหน้า การปล่อยนายไปคงไม่ง่ายเหมือนแสนล้านนี้”

หลังจากนั้น หยางเฉินก็หันหลังกลับและเตรียมจะจากไป

“หยางเฉิน หยุดเดินเดี๋ยวนี้!”

ด้วยบอดี้การ์ดทั้งสองคนที่ช่วยการพยุง เฉาจื้อลุกขึ้นยืนอีกครั้ง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ

การถีบของหยางเฉินทำให้การหายใจของเขาหยุดนิ่งชั่วขณะหนึ่ง และเขาเกือบตายเพราะขาดอากาศหายใจ

ไม่เพียงแค่เขาเท่านั้น กระทั่งผู้แข็งแกร่งสองคนที่อยู่ข้างๆของตระกูลเฉา ก็ถูกโต๊ะชาไม้มะฮอกกานีล้มลง ทำให้กระดูกหลายชิ้นหัก

“อะไรครับ? คุณชายเฉามีคำแนะนำอะไรอีกครับ?”

หยางเฉินหยุดการก้าวจากไป หันมองเฉาจื้อ และถามด้วยหัวเราะเยาะเย้ย

เฉาจื้อกัดฟันอย่างแน่นและพูดว่า "หยางเฉิน ถ้านายกล้าที่จะก้าวออกจากตระกูลซุน แม้แต่ก้าวเดียว ฉันจะไม่มีวันตายถ้านายไม่ตาย!"

“อ่อ เสร็จจบแล้ว?”

หยางเฉินถามด้วยใบหน้าที่นิ่งไร้ความรู้สึก และไม่กลัวคำขู่ของเฉาจื้อเลยแม้แต่น้อย “ถ้านายคุกเข่าลงขอความเมตตาตอนนี้ และเต็มใจที่จะเป็นคนของฉัน ฉันจะให้โอกาสนายอีกครั้ง!”

เฉาจื้อเช็ดเลือดที่มุมปาก จ้องไปที่ หยางเฉินและพูดว่า

“งั้นก็เป็นไปตามที่ฉันบอก ฉันจะไม่มีวันตายถ้านายไม่ตาย!”

หยางเฉินหัวเราะ หันหลังและจากไป คราวนี้เขาไม่ได้หยุดเดิน

ในขณะที่เขาหันหลังกลับ ใบหน้าของเขาก็เคร่งขรึมมากทันที

อารมณ์ที่ เฉาจื้อแสดงออกมานั้นเกินกว่าคนในวัยเดียวกันกับเขาอย่างสิ้นเชิง และแม้แต่แปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูก็ยังล้าหลัง การล่วงละเมิดบุคคลเช่นนี้ไม่ใช่เรื่องดี

หยางเฉินไม่กลัวเฉาจื้อ แต่เขากลัวว่าคนอย่างเฉาจื้อจะไม่รู้จักแบ่งแยก

“หวังว่าเขาจะไม่เสียสติเพราะความโกรธ!”

หยางเฉินกล่าวเบาๆ

ระหว่างทางกลับ หยางเฉินได้รับโทรศัพท์จากลั่วปิงว่า "ท่านประธานครับ บัญชีของบริษัทเพิ่มขึ้น 5 หมื่นล้านหยวนครับ ซึ่งเป็นเงินที่โอนมาจากตระกูลซุนครับ"

“นอกจากนี้ ตระกูลซุนยังโอนซิงเฉินมีเดียด้วยมูลค่าตลาดเกือบ 5 หมื่นล้านหยวนไปยัง เยี่ยนเฉินกรุ๊ปด้วยครับ”

หยางเฉิน“โอเค ฉันทราบแล้ว!”

ตระกูลหลง“เมื่อกี้หยางเฉินออกจากตระกูลซุนไปครับ และยังใช้กำลังต่อยเฉาจื้อด้วยครับ”

หลงจ้านพูดด้วยท่าทางเคร่งขรึม"ไม่เพียงเท่านั้น ซุนซวี่ถูกคุกคามโดย หยางเฉิน และเอา50 พันล้านรวมทั้ง บริษัท บันเทิงที่มีมูลค่าตลาดมากกว่า 40 พันล้านเกือบ 50 พันล้าน"

ความประหลาดใจปรากฏขึ้นในดวงตาที่สงบของ หลงเถิน

“แม้แต่เฉาจื้อ ก็เอาหยางเฉินไม่อยู่เหรอ?”

หลงเถินพูดด้วยความประหลาดใจ“ดูเหมือนว่าเราดูถูกหยางเฉินมากเกินไป”

“ตอนนี้ เราต้องทำอะไรครับ เพิ่มไฟเข้าไปไหมครับ?” หลงจ้านถามอีกครั้ง

หลงเถินส่ายหัว"ยังไม่ถึงเวลา รอดูก่อนค่อยตัดสินใจ แม้ว่าเฉาจื้อเป็นเพียงทายาทขอตระกูลเฉา เขาแยกแยะออกอะไรควรทำอะไรไม่ควรทำ เราไม่สามารถยั่วยุเข้าไปได้แน่นอน"

“แน่นอนเฉาจื้อจะไม่มีวันปล่อยหยางเฉินไปง่ายๆ”

“นอกจากนี้ ข่าวเกี่ยวกับแผนการของหยางเฉินที่จะขึ้นเป็นกษัตริย์ในเมืองเยี่ยนตูได้แพร่กระจายไปแล้ว ฉันเชื่อว่าอีกไม่นาน เขาจะพบกับปัญหาที่ใหญ่โตกว่านี้”

หลังจากฟังคำพูดของหลงเถินแล้ว หลงจ้านก็พยักหน้าเล็กน้อย“ในตอนนั้น แม้ว่าหยางเฉินจะเก่งสักขนาดไหน แต่ก็จะมีทางตายทางเดียวเท่านั้น!”

ในขณะเดียวกันตระกูลซุน

หลังจากที่หยางเฉินจากไป สีหน้าของเฉาจื้อก็บิดเบี้ยว เขากัดฟันและพูดว่า “กล้าทำกับฉันแบบนี้ นายเป็นคนแรก!”

ซุนซวี่ยืนอยู่ข้างเฉาจื้ออย่างสั่นเทา ก้มศีรษะลงและพูดว่า “คุณชายเฉา ผมขอโทษครับ ผมทำให้ท่านผิดหวัง!”

ถ้าเป็นเมื่อก่อน เฉาจื้ออาจถีบซุนซวี่ออกไปไกลๆ แต่หลังจากที่เคยพบเจอกับหยางเฉินด้วยตนเอง เขาก็ตระหนักถึงว่าเหตุใดซุนซวี่จึงกลัว หยางเฉินมาก

“นี่ไม่ใช่ความผิดของนาย ฉันประเมินศัตรูต่ำไป”

เฉาจื้อพูดว่า "แต่นายสบายใจได้เลย การทุ่มเทของนายในวันนี้ จะได้รับการตอบแทนหลายเท่ากลับแน่นอน"

เมื่อได้ยินคำพูดของเฉาจื้อ ซุนซวี่ก็รู้สึกปลาบปลื้มใจและพูดอย่างตื่นเต้นว่า “หลังจากนี้ไป คุณชายเฉาก็เป็นเจ้านายของผมแล้วครับท่านให้ผมทำอะไร ผมก็จะทำให้ท่าน ผมจะไม่ทำให้ท่านผิดหวังอีกครับ!”

ดวงตาทั้งสองของคุณชายเฉาหรี่ลงเล็กน้อย"ฉันมอบหมายงานสำคัญหนึ่งอย่างให้นาย พรุ่งนี้เช้าฉันต้องการดูข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับ หยางเฉิน!"

“แม้กระทั่ง ตอนที่เขาอยู่ชั้นอนุบาล เขาฉี่แตกกี่ครั้งทั้งหมดทั้งมวลอะไรแบบนี้ หามาให้หมดเข้าใจไหม?”

ซุนซวี่ตัวสั่นโดยไม่รู้ตัวและตอบอย่างรวดเร็วว่า “ครับผม!”

ทันทีที่หยางเฉินออกจากตระกูลซุน โทรศัพท์ก็ดังขึ้น

เมื่อหยิบขึ้นมาก็ เห็นเป็นเบอร์ที่ไม่รู้จัก

“หยางเฉิน สวัสดี ฉันคือเซี่ยเหอ ตอนนี้ฉันอยู่ที่เมืองเยี่ยนตู คุณพอจะมีเวลาไหม ฉันอยากจะขอให้คุณช่วยอะไรฉันหน่อย”

เสียงมาจากโทรศัพท์มือถือ เป็นเซี่ยเหอนี่เอง

สำหรับผู้หญิงคนนี้ หยางเฉินรู้สึกขอบคุณเธอมาโดยตลอด ถ้าไม่ใช่เพราะผู้หญิงคนนี้ ในตอนนั้นเสี้ยวเสี้ยวคงจะเจ็บปวดมากกว่านี้

พูดถึงเรื่องนี้ ผู้หญิงคนนี้คือผู้มีพระคุณของเสี้ยวเสี้ยว

“ได้ครับ ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน? ฉันไปหาคุณ” หยางเฉินถาม

"ถนนหมิงไท่ ของบาร์หงเหยียน"เซี่ยเหอบอกที่อยู่ให้ฟัง

หลังจากวางสาย หยางเฉินตระหนักว่าสถานที่ที่ผู้หญิงคนนี้ขอให้เขาไป จริงๆ แล้วคืออยู่ในบาร์

“ไม่ได้พบเธอมาครึ่งปีแล้ว เกิดอะไรขึ้นกับผู้หญิงคนนี้บ้าง?” หยางเฉินพูดพึมพํากับตัวเอง

ตอนั้นที่อยู่เจียงโจว แม่ของเซี่ยเหอป่วยเป็นโรคโลหิตมีสารปัสสาวะและทำให้เกิดภาสะเป็นพิษขึ้น จำเป็นต้องทำการผ่าตัดเปลี่ยนไต

หยางเฉินได้จัดตั้งกองทุนบรรเทาทุกข์สำหรับผู้ป่วยโรคโลหิตมีสารปัสสาวะและทำให้เกิดภาวะเป็นพิษขึ้นในโรงพยาบาลประชาชนเจียงโจว ซึ่งช่วยให้เซี่ยเหอแก้ปัญหาค่ารักษาพยาบาลผู้หญิงที่ไร้เดียงสาอย่างเมื่อก่อน ทำไมถึงบาร์ล่ะ?แม้ว่าหยางเฉินจะงงงวย แต่เขาก็ยังรีบไปที่บาร์หงเหยียนโดยเร็วที่สุด20 นาทีต่อมา หยางเฉินจอดรถไว้ที่ทางเข้าบาร์ ไฟ LED ขนาดใหญ่เหนือทางเข้าตรงกับคำว่า "บาร์หงเหยียน"“หยางเฉิน!”ทันทีที่หยางเฉินเดินไปที่ประตูบาร์ เขาก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย และเมื่อเขาหันหลังกลับ เขาเห็นเซี่ยเหอที่กำลังวิ่งเหยาะๆ อย่างตื่นเต้นครึ่งปีที่แล้ว ใบหน้าที่บอบบางของเซี่ยเหอที่ไม่ได้ตกแต่งใดๆ แต่ตอนนี้เธอแต่งหน้าแล้วและชุดของเธอก็ดูหรูกว่าครึ่งปีที่แล้วมากขึ้นอีกด้วยก่อนที่บุคคลนั้นจะเข้ามา สายลมอันหอมหวนได้พัดมากระทบต้องยอมรับว่าผู้หญิงคนนี้มีหน้าตาที่ดูดีมากๆ ยิ่งแต่งหน้าเข้าไป ดูสวยกว่าดาราคนสวยหลายคนอย่างมากเลยแต่ว่า หยางเฉินยังคงคุ้นเคยกับเซี่ยเหอที่ไร้เดียงสาในตอนนั้น “เซี่ยเหอ คุณหาฉันคือมีไรหรือเปล่าครับ?”หยางเฉินถามอย่างเฉยเมย น้ำเสียงของเขาไม่ดังหรือไม่เบาเกินไป เขาไม่มีความกระตือรือร้นอย่างที่เซี่ยเหอ คาดหวังไว้ชั่วขณะหนึ่งเซี่ยเหอรู้สึกเศร้าเล็กน้อยแต่ในไม่ช้า รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ"หยางเฉิน ฉันเพิ่งลงจากเครื่องบินที่เมืองเยี่ยนตู เมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้ว ครั้งนี้ที่ฉันมาที่นี่ คือฉันจะคืนเงินคุณ"

copy right hot novel pub