“เสี่ยพงษ์” เพียงชื่อที่เอ่ยก็ทำให้หญิงสาวเข้าใจได้ไม่ยาก เธอเคยเผชิญหน้ากับชายคนนี้มาแล้ว ความมีอำนาจเขาสามารถชี้อะไรที่อยากได้แค่ในพริบตาเขาก็ได้มาครอง เธอก็เป็นอีกหนึ่งสิ่งที่เสี่ยพงษ์เคยเอ่ยกับดนุพรว่าอยากจะได้มาเป็นเมียข้างกาย แต่หญิงสาวตอบปฏิเสธทันที ทำให้ลูกน้องของเสี่ยสั่งปิดบาร์อยู่หลายวัน เดือดร้อนคนมีอำนาจที่ดนุพรรู้จักต้องไกล่เกลี่ยให้โดยแลกกับสาวสวยในบาร์ถึงสองคน

“ก็ได้ค่ะ...แต่อาโด่งต้องไปหาพิตต้าบ่อยๆ นะคะ พิตต้าคิดถึงอา” หญิงสาวโน้มตัวโอบกอดคนบอบช้ำ มือเรียวลูบศีรษะอย่างเอ็นดู

“ได้ อาจะไปหาพิตต้า แต่จะแอบไปนะ ไม่อยากให้เจ้าหนี้เห็น อากลัวโดนทวงหนี้” ดนุพรทำเสียงทะเล้นเพื่อให้หลานสาวคลายกังวล

หลังจากที่หลานสาวกลับไปแล้ว คนบาดเจ็บก็ต้องยันตัวเองให้ลุกขึ้นไปเปิดประตูห้อง เมื่อเสียงที่เคาะนั้นดังติดต่อกันหลายครั้ง แขนที่เจ็บปวดค่อยๆเปิดประตู เผยให้เห็นร่างสูงกำยำของคนที่หล่อนไม่อยากให้มาเห็นสภาพในตอนนี้

“ยังไม่ไปอีกเหรอพิตต้า” ดนุพรแอบโวยวายเมื่อคิดว่าหลานสาวย้อนกลับมาหาหล่อนอีกครั้ง แต่คนที่อยู่หน้าประตูกลับไม่ใช่ ใบหน้าคมเข้มดุดันแฝงความกังวลมองหล่อนไม่ลดละ

“คุณธีร์”

“เกิดอะไรขึ้น โด่ง คุณเป็นอะไร” ร่างหนารีบพยุงคนจวนเจียนจะล้มไปนั่งบนที่นอนนุ่ม

“คุณมาทำไมคะ”

“ผมเป็นห่วง เห็นคุณหายไปหลายวัน ติดต่อก็ไม่ได้”

“โด่งไม่เป็นอะไรค่ะ”

“แบบนี้ยังว่าไม่เป็นอะไรอีกเหรอ” สายตาเป็นห่วงจับจ้องใบหน้าเขียวช้ำ มือหนาเชยคางเรียวเพื่อให้เห็นดวงตาของคนที่หลุบหลบ ชายหนุ่มขมวดคิ้วหนาเขาสำรวจบาดแผลบนใบหน้านั้นอย่างปวดใจ

“ขอบคุณค่ะ...แต่คุณไม่ควรมาที่นี่”

“ทำไมครับ ถ้าผมไม่มาคงไม่รู้ว่าคุณบาดเจ็บขนาดนี้”

“ที่นี่ไม่เหมาะกับคุณค่ะ” เสียงสั่นตอบอย่างไม่มีเยื่อใย

“โด่ง คุณทำแบบนี้ไม่ได้นะ คุณจะหลบหน้าผมแบบนี้เพื่ออะไร”

“คุณต้องดูแลยายพิตต้าค่ะ...โด่งไม่อยากให้ใครเห็นคุณมาที่นี่ ถ้าเรื่องรู้ถึงพิตต้าเดี๋ยวแกจะไม่สบายใจ”

“คุณเอาแต่ห่วงคนอื่น...ดูสิ เจ็บขนาดนี้ยังไม่คิดจะห่วงตัวเองเลย”

“ไม่เป็นไรค่ะ...โด่งทนได้อยู่แล้ว เจ็บแค่นี้เอง” ดนุพรพยายามสะกดกั้นความเจ็บปวดเอาไว้

“ผมขอร้องล่ะ...อย่างน้อยให้ผมได้รับรู้บ้างว่าคุณเป็นยังไง อยู่ยังไง”

“อย่าดีกว่าค่ะ...โด่งเกรงใจ ที่ผ่านมาโด่งก็รบกวนคุณธีร์มากแล้วนะคะ” มือหนาเลื่อนมาจับไหล่ ประคองร่างนั้นให้หันมาเผชิญกับเขา สายตาที่จ้องมองพยายามจะสื่อประสานให้หล่อนเข้าใจว่าเขาเป็นห่วงมากแค่ไหน ริมฝีปากหนาสัมผัสหน้าผากเนียนเบาๆ

“ผมเป็นห่วงคุณมาก แล้วผมก็จะไม่ยอมเด็ดขาดที่จะทิ้งคุณไว้แบบนี้ ได้โปรดอย่าผลักไส้ผู้ชายอย่างผมเลย”

“คุณธีร์” เขาพรมจูบบนปากที่เขียวช้ำเบาที่สุด ความอบอุ่นที่แทรกซึมผ่านทำให้หล่อนยิ้มบางๆให้เขา

“โด่ง ไม่เป็นอะไรจริงๆ ค่ะ คุณธีร์อย่ากังวลเลย”

“ผมจะไว้ใจได้ยังไงกัน ดูสิ คุณบาดเจ็บมากขนาดนี้”

“โด่งหาเรื่องเองค่ะ”

“บอกผมมาเถอะว่ามันเกิดอะไรขึ้น” ดนุพรอึกอักไม่กล้าที่จะบอกชายหนุ่ม แต่ยิ่งเงียบเขาก็ยิ่งรบเร้าไม่ยอมไปไหน แถมยังเอ่ยจะเฝ้าหล่อนทั้งคืนอีก

“ก็ได้ค่ะ...โด่งถูกพวกทวงหนี้ซ้อมเอา”

“ทวงหนี้...คุณเป็นหนี้อะไรอีกครับ ทำไมไม่บอกผม”

“โด่งเกรงใจคุณ ไม่ต้องช่วยโด่งแล้วค่ะ แค่ที่คุณยอมดูแลพิตต้า โด่งก็ไม่รู้จะขอบคุณยังไงแล้ว” ธีร์ถอนหายใจเฮือก จะไม่ให้ห่วงได้ยังไง เขาห้ามใจตัวเองไม่ได้เลยจริงๆ

“ถ้าคุณไม่อยากให้ผมช่วย...แล้วไอ้พวกนั้นมันกลับมาอีกจะทำยังไง”

“ไม่รู้ค่ะ”

“โด่ง” เขากลุ้มใจไม่แพ้หล่อนเลย

“เอาเป็นว่า ผมจะให้ลูกน้องคอยเฝ้าคุณเอาไว้...copy right hot novel pub