“ติ๊ด ติ๊ด”

“ฮัลโหล...ธัญญ์ครับ”

“ธัญญ์ คุณอยู่ที่ไหนคะ” เสียงที่ส่งผ่านโทรศัพท์เคลื่อนที่ทำให้คนรับชะงัก ปากหนาเม้มแน่น

“คุณสุ...มีธุระอะไร”

“ทำไมพูดไร้เยื่อใยขนาดนั้นคะ...สุคิดถึงคุณรู้ไหม” น้ำเสียงหวานจนเลี่ยนยังคงออดอ้อน ชายหนุ่มเบ้ปากอย่างสมเพช คนโทรมา

“ว่าธุระของคุณมา ก่อนที่ผมจะวางสาย”

“สุบอกแล้วไงคะ ว่าสุคิดถึงคุณ”

“ไร้สาระน่า”

“มาหาสุได้ไหมคะ...นะคะ แค่ได้เห็นหน้าคุณก็ยังดี” คิ้วหนาขมวดชนกันราวกับเจอปัญหาหนักใจ

“เสร็จแล้วค่ะคุณธัญญ์” พิยะตาส่งเสียงใสก่อนที่ตัวจะพ้นประตูหนา ทำให้คนหนุ่มถือโอกาสตัดสายสุรัตนาทิ้ง

“โฮ นี่คุณแต่งตัวช้ามาก ผมชวนไปดูหนังนะไม่ได้ไปออกเดท”

“แล้วสวยไหมล่ะ” พิยะตาเดินเข้ามาใกล้ร่างกำยำแล้วเกี่ยวแขนเขาแกลมหยอกล้อ

“สวยครับ”

“เต็มใจตอบหรือเปล่าเนี่ย”

“อ้าว ผมไม่โกหกคุณหรอกน่า”

“งั้นเมื่อกี้คุยโทรศัพท์กับใครคะ” สายตาที่ตกใจหันมองเรียวหน้าสวย แต่เธอกับยิ้มร่าเริง

“ว่าไงคะ...คุณธัญญ์เพิ่งบอกว่าไม่โกหกพิตต้า แล้วทำไมเงียบไป”

“ครับ...ผมคุยกับเพื่อนเก่า” หญิงสาวหุบยิ้มลง เพื่อนเก่าที่เขาเอ่ยถึงคงไม่ใช่เพื่อนชายเป็นแน่ เพราะเขารีบวางสายเมื่อเธอเข้ามา แต่ร่างบางก็ต้องทำเป็นไม่ใส่ใจ

“รีบไปเถอะค่ะ เดี๋ยวจะอดดูหนัง”

“โอเคเลย...วันนี้ได้ควงคนสวย หนุ่มๆ คงอิจฉาผมแน่”

“เวอร์ไป”

“จริงๆ เหมือนได้ควงแพนเค้กเลยนะเนี่ย”

“แพนเค้กเหรอ งั้นพิตต้าก็สวยมากสินะ คริคริ” หญิงสาวทำท่าทางเดินล่องลอยชวนฝัน เมื่อชายหนุ่มเยินยอในความสวยของเธอ คนที่เดินตามหลังก็เอาแต่ขำขันแล้วรีบเดินตามไปเปิดประตูรถให้หญิงสาวขึ้นไปนั่ง

รถยนต์คันงามแล่นออกจากคฤหาสน์สินสาโรจน์เกือบชั่วโมงแล้ว การจราจรบนท้องถนนไม่เอื้อต่อการเดินทางเลย เนื่องจากเป็นช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ ความเงียบครอบงำในรถตั้งแต่ทั้งคู่ก้าวเข้าไปนั่ง พิยะตารู้สึกแปลกใจไม่น้อยที่ชายหนุ่มเงียบงันขนาดนี้ จนทำให้เธออึดอัด สายตาสาวแอบชำเลืองมองเขาเป็นระยะ บ่อยครั้งที่เธอเผยอปากจะเอ่ยถามแต่ความกังวลก็รั้งไว้เสมอมันยิ่งทำให้หญิงสาวอึดอัดใจจนต้องสลัดความคิดทุกอย่างเพื่อจะถามให้หายข้องใจ

“นี่คุณ.copy right hot novel pub