“อ้าว ไม่บอกแล้วผมจะรู้ไหม”

“ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้นค่ะ”

“แบบนี้สงสัยผมคงต้องเดินโอบเอวซะแล้ว”

“ชิส์ คนบ้า” ร่างบางลุกเดินกระแทกเท้านำหน้าชายหนุ่มออกไป เขามองแผ่นหลังอรชรแล้วต้องอมยิ้มก่อนจะก้าวตามไปยียวนให้หัวใจแห้งเหี่ยวพองโต

“รีบไปไหนล่ะครับ...รอก่อนสิพิตต้า”

“เดินตามให้ทันแล้วกัน”

“พิตต้า” มือหยาบคว้าข้อมือสาวแล้วค่อยๆ เลื่อนไปประสานที่ฝ่ามือเธออย่างอ่อนโยน เล่นเอาแก้มเนียนแดงระเรื่อร้อนผ่าว หญิงสาวไม่กล้าหันไปมองใบหน้าคมเข้มที่จับจ้องเธอ เรียวปากฝืนให้เรียบไม่เผยรอยยิ้มพึ่งพอใจให้เขาเห็น แต่แววตาสวยเป็นประกายอย่างมีความสุข

“มือจับพิตต้าทำไมคะ...เดี๋ยวใครเห็นเข้าคุณจะเสียหายนะ”

“ผมเหรอจะเสียหาย...แต่ก็ยอมถ้าได้เดินจับมือคุณ”

“อีตาบ้า...ยังจะมาทำหน้าทะเล้นอีก” หญิงสาวจะเดินหนี แต่พันธนาการที่เขาเกี่ยวมือเรียวไว้แน่นเกินกว่าจะปล่อยให้เธอหลุดลอยไป ชายหนุ่มเอียงหน้ามองหญิงสาวแล้วก็อดที่จะยิ้มให้ความน่ารักของเธอไม่ได้

“คุณเขินเหรอ” รู้ทั้งรู้ว่าหญิงสาวเขินอายมากขนาดไหน ชายหนุ่มก็ยังที่จะแซว

“โอ๊ย หยุดทำหน้าตาทะเล้นได้แล้วค่ะ”

“น่านะ ที่รัก เดินจับมือกันแบบนี้โรแมนติกจะตาย” ธัญญ์ยื่นใบหน้าคมเข้มไปใกล้แก้มเนียนที่แดงระเรื่อ

“โรแมนติกตรงไหนมิทราบ คนมองเยอะแยะน่าอายจะตาย”

“ไม่ชอบเหรอ...ถ้างั้นผมปล่อยก็ได้”

“อย่านะ” หญิงสาวหันมาร้องห้ามเสียงหลง แล้วเธอก็ต้องเขินอายกว่าเดิมเมื่อปลายจมูกโด่งของคนข้างๆ สัมผัสแก้มเธออย่างจัง

“คุณธัญญ์”

“หอมจัง...แก้มคุณแดงมากเลยรู้ไหม” กำปั้นเล็กๆ ทุบไหล่กว้างเบาๆ ราวกับคนไม่มีเรี่ยวแรง

“กลับกันได้หรือยังคะ...คนมองกันใหญ่แล้ว”

“เรายังไม่ได้ทานอะไรเลยนะ”

“พิตต้าทานไม่ลงแล้วค่ะ รู้สึกมันแน่นๆ ยังไงไม่รู้” หญิงสาวไม่กล้าสบสายตาสีน้ำตาเข้มนั้นตรงๆ เธอรอบมองผ่านเวลาหันไปตอบคำถามเขา

“งั้นกลับก็ได้ครับ”

“แต่ถ้าคุณหิว เราแวะซื้ออะไรไปทานก็ได้นะคะ”

“ครับ...พิตต้าเลือกเลยแล้วกัน เอาไปทานในรถก็ได้ เวลานี้รถคงติดกว่าตอนที่มาอีก”

“ก็ได้ค่ะ ทานผลไม้ไหมคะ” เสียงหวานเอ่ยถามอย่างเอา ทำให้หัวใจของชายหนุ่มพองโตขึ้นเป็นกอง

“ครับ...ไม่ต้องเลือกหวานๆ นะ...เดี๋ยวผมเติมความหวานให้” พิยะตาตีร่างหนาอย่างเขินอาย พนักงานในซุปเปอร์มาร์เก็ตต่างมองทั้งคู่หยอกล้อกัน บ้างก็อมยิ้มเขินอายแทนหญิงสาว ทำให้พิยะตาทำอะไรไม่ถูกเธอแทบจะบีบส้มในมือให้แตก

“พิตต้า ส้มมันจะแตกแล้วนะครับ”

“อุ๊ย...คุณนั่นแหละแกล้งพิตต้า ดูสิพนักงานมองกันใหญ่แล้ว”

“เค้ามองคนสวยน่ะสิ”

“อีตาบ้าเล่นไม่เลิกนะ” หญิงสาวรีบเลือกผลไม้แล้วก็เดินหนีคนทะเล้น แต่ขายาวก็ไม่ปล่อยให้หญิงสาวห่างกายเขาอีก ธัญญ์รีบเดินตามมาชำระเงินค่าอาหารมื้อที่เขาคิดว่าวิเศษที่สุด

“เป็นแฟนกันเหรอคะ...copy right hot novel pub