โหมดมืด
ภาษา arrow_icon

ทัณฑ์นางโลม

บทที่ 2.3 คำขอที่ลำบากใจ

“ไม่ต้องลำบากเดินออกมาก็ได้” ธีร์เอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล เขามองคนเบื้องหน้าแล้วก็ยิ้มให้

“โด่งเกรงใจคุณธีร์จังเลยค่ะ รบกวนเงินทองตั้งมากมาย”

“ไม่เอาน่าเรามันก็คนกันเอง...อย่าลืมสิ” ดนุพรฝืนยิ้มตอบทั้งที่ในใจกังวลไม่น้อย คนกันเองของชายหนุ่มที่ว่ามันทำให้หัวใจเธอเจ็บแปลบ

“ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ”

“อืม ดูแลตัวเองดีๆ ล่ะ มีอะไรก็รีบบอกผมไม่ต้องเกรงใจ” ดนุพรยกมือไหว้ก่อนจะหลีกทางให้เขาออก ชายหนุ่มเข้าไปนั่งในรถหรูแล้ว แต่เขาก็ยังหันมองคนที่มาส่งราวกับไม่อยากให้ภาพของหล่อนเลือนหายไป ดนุพรพยายามฝืนยิ้มให้เขา ทั้งทีหล่อนอยากจะรีบหลบเข้าไปในร้านเต็มที ไม่ใช่เพราะรังเกียจแต่หัวใจที่กำลังทรยศของหล่อนนั้นมันระส่ำระส่ายร้อนรุ่ม

“อาโด่งค่ะ ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร มีความสัมพันธ์ยังไงกับอาคะ ทำไมต้องทำตัวสนิทสนมกันขนาดนั้นด้วยคะ”

“ว๊าย ยายพิตต้า ถามมากมายขนาดนี้ อาจะตอบคำถามไหนก่อนดีล่ะ”

“ทุกคำถามค่ะอา เค้าเป็นใครคะ แล้วทำไมอาต้องให้พิตต้าไปทำความรู้จักด้วยคะ...ดูน่าเกรงขามจริง”

“โอเคๆ คุณธีร์เค้าเป็นมหาเศรษฐีใหญ่ ยังหนุ่มหล่อแถมโสดด้วย”

“อาโด่ง” หญิงสาวเรียกเรียกสูงเพราะดนุพรตอบไม่ตรงตามที่เธอต้องการ

“คือว่า เค้าเป็นเจ้าหนี้ของอา”

“เจ้าหนี้” เสียงที่ดังต่อจากพิยะตาก็คือบรรดาสาวดริ๊งค์ทั้งหลายที่บังเอิญเข้ามาได้ยิน จนทั้งสองคนต้องหันไปมองอย่างตกใจ

“เค้ามาช่วยอาปลดหนี้จากเสี่ยพงษ์ แล้วมันก็เลยกำหนดใช้หนี้แล้ว...อาไม่รู้จะทำยังไงก็เลย”

“อาขายพิตต้าให้เค้าเหรอคะ”

“ไม่ขนาดนั้นหรอก อาก็แค่ให้พิตต้าไปอยู่ในความอุปการะของเค้าช่วยคราว”

“ยังไงคะอา พิตต้าไม่เข้าใจ”

“พิตต้าต้องไปอยู่กับเค้า แล้วก็ทำทุกอย่างตามที่เค้าต้องการ อ่อ แต่อาไม่ได้หมายถึงมีอะไรกับเค้านะ อันนั้นมันนอกเหนือข้อตกลง” ทุกสายตามองดนุพรสลับกับพิยะตา ที่ตอนนี้ตาคู่กลมฉายแววสั่นไหวจากน้ำใสที่คลอเอ่อจนจะล้น หญิงสาวกลัวว่าความคิดของเธอจะเป็นจริง เธอไม่อยากเป็นผู้หญิงขัดดอกให้ใคร

“อาไม่อยากให้พิตต้าอยู่ที่นี่มันอันตราย เลยขอร้องให้คุณธีร์ช่วยรับหลานของอาไปเลี้ยงดู ซึ่งเค้าเต็มใจอย่างมาก อย่ากังวลเลยคุณธีร์เค้าใจดีและไม่ใช่พวกตัณหากลับ”

“ทำไมคะ ทำไมพิตต้าจะอยู่ที่นี่ไม่ได้ พิตต้าอยู่ที่นี่มาตั้งแต่เด็ก อาก็รู้มันจะอันตรายแค่ไหนกันคะ”

“บาร์ของเรากำลังจะเปลี่ยนเจ้าของ...อาติดหนี้เค้าไว้เยอะ”

“จะปิดร้านเหรอเจ๊”

“ไม่หรอก แต่คุณธีร์เค้าคงปรับปรุงให้มันดีกว่านี้ ส่วนอาก็คงจะต้องหางานอื่นทำ”

“แล้วพวกเราล่ะเจ๊”

“ไม่ต้องห่วง ทุกคนยังทำงานที่นี่ได้ ฉันตกลงกับคุณธีร์แล้ว.copy right hot novel pub

แสดงความคิดเห็น / รายงานปัญหาเว็บไซต์