เมื่อออกจากห้องสอบอาการเวียนศีรษะของปรางค์รวีก็ดูจะหนักขึ้น เธอทำข้อสอบด้วยอาการฝืนทน อดกลั้นอาการไม่ให้แสดงออก และตั้งใจว่า จะไปพบแพทย์เพื่อตรวจดูอาการที่เป็นอยู่

ปรางค์รวีเดินลงมากจากตัวตึกในอาการที่ไม่สู้ดีนัก แต่ละก้าวทำให้เธอหัวหมุน จนต้องนั่งลงบนม้าหินที่ใกล้ที่สุด ก่อนจะล้วงหยิบมือถือออกมาจากกระเป๋าสะพาย กดหมายเลขของคนรักด้วยมืออันสั่นเทา

“มีอะไร” ปลายสายตวาดเสียงดังด้วยความไม่พอใจ เนื่องจากวิตโตริโอสั่งกำชับเธอว่า อย่าโทรศัพท์มาหาเด็ดขาด เขาจะเป็นฝ่ายโทรไปหาเธอเอง

“ปรางค์ไม่ค่อยสบาย เวียนหัว คุณเสือมารับปรางค์ที่มหา’ลัยได้หรือเปล่าคะปรางค์อยากไปหาหมอ” เธอบอกจุดประสงค์ที่โทรศัพท์มาหาเขา

“ฉันไม่ว่าง เมี่อคืนฉันให้เงินเธอไปหลายหมื่น มีเงินก็ไปหาหมอเองสิ แค่นี้นะแล้วทีหลังไม่ต้องโทรศัพท์มาหาฉันอีก ฉันบอกแล้วไงว่าจะเป็นฝ่ายโทรไปหาเธอเอง พูดไม่รู้เรื่องเลย น่ารำคาญ” เขาตัดสายทิ้งทันทีที่พูดจบ คำพูดหมางเมินที่ไร้ซึ่งความห่วงใยทำให้น้ำตาแห่งความน้อยใจและเสียใจไหลอาบแก้ม ปรางค์รวีเดินเลี่ยงไปที่ข้างตัวตึกเพื่อหลบสายตาของใครที่เดินผ่านไปมา เธอหารู้ไม่ว่าการที่หลบมาร้องไห้ตามลำพัง ทำให้เธอไม่ได้เจอกับครูสอนภาษาสุดหล่อของกมลเนตร

...............copy right hot novel pub