ทิพย์ธารายืนคอยสามีอยู่ที่บริเวณหน้าประตูผู้โดยสารขาเข้าของสนามบิน วันนี้อเล็สซานโดรจะเดินทางมาสมทบกับนางตามที่นัดหมายกันไว้ หากแต่กำหนดการที่ทิพย์ธาราตั้งใจจะทำ เมื่อสามีมาถึงคลาดเคลื่อนเล็กน้อย นางมีความประสงค์จะพาสามีไปกราบและเยี่ยมเยียนบุคคลหนึ่งก่อน และหลังจากนั้นค่อยไปหาลูกชายที่คอนโด โดยไม่บอกล่วงหน้ากับใครทั้งนั้น ว่านางและสามีเดินทางมาเมืองไทย

อเล็สซานโดรและทิพย์ธาราเดินทางไปเยี่ยมนภาลัย หญิงชราผู้มีพระคุณและค้างที่บ้านของนภาลัยหนึ่งคืนตามคำขอของเจ้าของบ้าน การเดินทางมาหานภาลัยในครั้งนี้ ทิพย์ธาราถือโอกาสพูดคุยเรื่องการสู่ขอกมลเนตร ซึ่งนภาลัยก็ยินดีที่จะรับวิตโตริโอในฐานะหลานเขย หลังจากออกจากบ้านของนภาลัย สองสามีภรรยาได้เดินทางมายังคอนโดของลูกชายทันที

ภัทรายังคงหาทางเข้าไปในห้องชุดของเจ้าของคอนโดไม่ได้ เธอยังมองไม่เห็นช่องทางนั้นด้วยซ้ำ อีกไม่กี่วันการเป็นแม่บ้านชั่วคราวของเธอต้องจบลง เป็นเพราะงานประจำของเธอรออยู่ กำหนดการพักร้อนจะหมดลงในสัปดาห์นี้ หากแต่การเป็นนักสืบจำเป็นครั้งนี้ ยังไม่มีวี่แววว่าจะสำเร็จ

“เกี๊ยะวันนี้ไปทำความสะอาดห้องของคุณเสือแทนป้าวาดได้ไหม พอดีป้าวาดไม่สบาย วันนี้เป็นวันที่ครบกำหนดทำความสะอาดห้องของคุณเสือพอดีด้วย ทำได้ไหมจ้ะ” คำพูดของยุพิน ทำให้รอยยิ้มผุดพรายเต็มใบหน้าของภัทรา ในที่สุดเธอก็เข้าไปในห้องของเสือร้าย ได้เสียที บทจะง่ายก็ง่ายเหลือเกิน

“ทำได้ค่ะ ทำได้ จะไปทำเดี๋ยวนี้เลยค่ะ” ภัทราพูดเร็วรัว วิ่งไปห้องแม่บ้าน จัดเตรียมเครื่องมือทำความสะอาดใส่รถเข็นอย่างรวดเร็ว ยุพินมองความกระตือรือร้นจนออกนอกหน้าด้วยรอยยิ้ม พร้อมกับนึกในใจว่าตัดสินใจไม่ผิดที่รับภัทราเข้ามาทำงาน

ทุกนาทีต่อจากนี้ภัทราจะต้องช่วยเหลือเพื่อนให้ได้ หญิงสาวเข็นรถทำความสะอาดไปยังลิฟต์ของพนักงานด้านใน เป็นเวลาเดียวกับที่อเล็สซานโดรและทิพย์ธารา เดินทางเข้ามาอาคารของคอนโด

“ฉันมาทำความสะอาดห้องแทนป้าวาดค่ะป้าวาดไม่สบาย” ภัทราบอกชายร่างใหญ่ที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องชุดของวิตโตริโอ มือข้างหนึ่งของชายร่างยักษ์เปิดประตูห้องชุดสุดอลังการออกกว้าง ภัทราแอบรถเข็นทำความสะอาดไว้ชิดฝาผนัง หยิบอุปกรณ์ทำความสะอาดเข้าไปในห้อง เริ่มทำความสะอาดด้วยการดูดฝุ่นทำตัวเหมือนกับแม่บ้านจริงๆ หากแต่สายตาจับจ้องไปยังประตูห้องหนึ่ง นี้มีกุญแจลูกใหญ่คล้องปิดอยู่ นักสืบสาวรู้ทันทีว่าบุคคลที่อยู่ในห้องนั้นเป็นปรางค์รวีแน่นอน แล้วเธอจะเข้าไปในห้องนั่นได้อย่างไร นั่นแหละคือปัญหา

วงกตกับดิบาสโซหน้าถอดสี เมื่อเห็นผู้มาเยือนคนใหม่เดินเข้ามาใกล้ ต่างมองหน้ากันเลิกลั่ก ความคิดตรงกันว่า ทั้งสองจะทำอย่างไรดี โทรไปบอกวิตโตริโอก็คงไม่ทัน ครั้นจะไม่ให้บุคคลที่เดินมาหยุดยืนหน้าตนเข้าไปในห้องก็ไม่ได้

อเล็สซานโดรเห็นสีหน้าของการ์ดที่ยืนอยู่หน้าห้อง ทำให้เขารู้ทันทีเลยว่า ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนมีเรื่องที่ไม่ดีไม่งามปกปิดซ่อนเร้นอยู่ภายในห้องชุดแห่งนี้ เช่นเดียวเดียวกับโรเบตโต้ โมโคลิค ที่มีความรู้สึกไม่ต่างกับเจ้านาย

“วิโตอยู่ไหม” ทิพย์ธาราเอ่ยถาม

“ไม่...ไม่อยู่ครับ เจ้านายไปประชุมครับ” วงกตเป็นฝ่ายตอบ ก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดประตู ถึงตอนนี้แล้วเขาทำได้เพียงเท่านี้ จะไม่เปิดประตูก็ไม่ได้ จะไล่ทั้งสองกลับบ้านไปยิ่งไม่ได้ใหญ่ สิ่งที่เขาทำได้ตอนนี้คือภาวนาให้สิ่งเลวร้าย ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดีเท่านั้น

ภัทรามองร่างของผู้มาเยือนกลุ่มใหญ่ที่เข้ามาภายในห้องชุดอย่างฉงนสงสัย หญิงวัยกลางคนที่เธอเห็นส่งยิ้มอบอุ่นมาให้เธอ ในความรู้สึกของภัทราผู้หญิงแสนสวยคนนี้เหมือนนางฟ้า ราวกับดวงไฟดวงเดียวที่ส่องสว่างในยามมืดมิด

“ไม่ได้มาที่นี่นาน ห้องของลูกชายเราเปลี่ยนแปลงไปเยอะเลยนะคะ” ทิพย์ธารามองสภาพห้องแปลกตาไปด้วยรอยยิ้ม นางมาที่นี่ครั้งสุดท้ายเมื่อเจ็ดปีก่อน ทุกสิ่งทุกอย่างจึงเปลี่ยนไปตามกาลเวลา ไม่ว่าจะเป็นเฟอร์นิเจอร์ที่หรูหราขึ้น ชุดเครื่องเสียงที่มีเทคโนโลยีระบบเสียงชั้นยอด เข้ามาแทนที่ของเก่าที่ล้าหลังและหมดสภาพ

ร่างของพนักงานทำความสะอาดสาวนิ่งราวกับหุ่น ผู้หญิงคนนี้เป็นมารดาของเสือร้ายหรือนี่ ดูท่าทางกิริยามารยาท ทำไมแตกต่างกับลูกชายมากขนาดนี้ สายตาของภัทรามองไปที่ร่างสูงใหญ่ของผู้ชายที่เป็นสามีของหญิงสาวผู้ใจดี ท่าทางหน้าตารวมทั้งบุคลิกเหมือนกับเสือร้ายไม่มีผิดเพี้ยน ไม่รู้นิสัยจะเหมือนกันด้วยหรือเปล่า ภัทราตัดสินใจทำบางอย่างเพราะคิดว่าหนทางนี้เป็นหนทางที่ดีที่สุด

“คุณป้าคะ ช่วยเพื่อนของหนูด้วยนะคะ”

ภัทราถอดหน้ากากอนามัยออก รวมทั้งแว่นตาใสที่สวมปิดบังไว้ออก เดินตรงมาหาทิพย์ธาราที่ทำหน้างุนงง กับคำพูดและกิริยาของหญิงสาวคราวลูก

“เพื่อนหนู” ทิพย์ธาราถามย้ำอย่างสงสัย “เพื่อนหนูเป็นใคร แล้วจะให้ป้าช่วยยังไง”

“ใช่ค่ะ ที่จริงหนูไม่ได้เป็นพนักงานทำความสะอาดหรอกค่ะ หนูลาพักร้อนแล้วปลอมตัวมาสมัครงานที่นี่ เพราะว่าคุณเสือจับตัวเพื่อนของหนูมาขังไว้ที่นี่เป็นเดือนแล้วค่ะ คุณป้าต้องช่วยหนูนะคะ หนูไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใครแล้ว” ภัทราพูดเร็วรัว ความหวังของเธอมีเพียงหญิงคนนี้เท่านั้น

“เดี๋ยวนะหนู หนูแน่ใจเหรอว่าลูกชายของฉันจะพาตัวเพื่อนของหนูมากักขังไว้ที่นี่” ทิพย์ธาราถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ นางไม่คิดว่าลูกชายจะทำอย่างที่หญิงสาวคนนี้พูด นางไม่มีวันเชื่อจนกว่าจะได้เห็น

“แน่ใจค่ะ หนูเคยเห็นคุณเสือพาปรางค์เดินลงไปล็อบบี้ แต่หนูตามไปไม่ทัน คุณป้าต้องช่วยเพื่อนหนูนะคะ” ภัทราพูดพร้อมกับน้ำตา

“ตั้งแต่ฉันเข้ามาในห้องนี้ ฉันยังไม่เห็นเพื่อนของหนูเลย หนูแน่ใจนะว่าสิ่งที่เห็น กับเรื่องราวที่ได้ยินเป็นเรื่องจริง เพื่อนหนูอาจจะเป็นคู่นอนของวิโตก็ได้” อเล็สซานโดรพูดขึ้น เขาแน่ใจว่าคำพูดของหญิงสาวคนนี้เป็นเรื่องจริง เพราะดูจากสีหน้าของวงกตและดิบาสโซที่พยายามหลบหน้าหลบตา บ่งบอกได้ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง

“หนูแน่ใจค่ะ ปรางค์อยู่ในห้องนั้น ห้องที่มีกุญแจดอกใหญ่คล้องอยู่ หนูมั่นใจว่าเพื่อนของหนูต้องอยู่ในห้องนั้น” ทั้งหมดมองไปยังทิศทางที่ภัทราชี้ไป สองสามีภรรยามองประตูห้องนอนของลูกชายที่ถูกปิดอย่างแน่นหนา

ทิพย์ธารานึกสงสัยว่าเหตุใดต้องล็อกกุญแจแน่นหนาขนาดนี้ สายตาหวานสวยมองไปที่ข้างฝาผนัง นางเห็นช่องลมขนาดไม่ใหญ่ไม่เล็ก ช่องนี้มีไว้ทำไม อเล็สซานโดรและลูกน้องคนสนิททั้งสองระบายลมหายใจออกมาแทบจะพร้อมกัน เขาทั้งสามรู้ว่าภายในห้องนอนห้องนี้มีใครบางคนอาศัยอยู่ เพราะช่องลมที่ทำขึ้นมานั้น เป็นช่องลมที่มีไว้สอดถาดอาหารให้คนที่อยู่ภายในได้รับประทาน ที่เขารู้เพราะเขาเป็นคนออกแบบช่องนี้ และเคยใช้อยู่บ่อยครั้งยามที่จับเชลยมากักขังไว้ ไม่แปลกที่วิตโตริโอจะนำมาใช้

“ห้องนี้คือห้องนอนของวิโตใช่ไหม” ทิพย์ธาราหันมาถามวงกตที่ยืนนิ่งหน้าซีด ชื่อที่หลุดออกมาจากปากของทิพย์ธราช่างคุ้นหูภัทรายิ่งนัก เธอได้ยินชื่อนี้บ่อยครั้ง หากแต่ความคิดที่หลบซ่อนอยู่ภายในไม่สามารถทำให้เธอกระจ่างชัดได้ว่าได้ยินจากปากของใคร

“ใช่ครับ” วงกตเอ่ยตอบ

“ทำไมต้องล็อคแน่นหนาขนาดนี้ด้วย”

“คือว่า คือว่า” เขาน้ำท่วมปากทันที

“เอาล่ะไม่ต้องตอบ ฉันจะรู้ด้วยตัวของฉันเอง พี่เบตโต้ เปิดประตูห้องนี้สิ” มาดามใหญ่ที่ไม่มีใครกล้าขัดออกคำสั่งเสียงเข้ม นางอยากรู้เหมือนกันว่าภายในห้องนี้มีอะไรซ่อนอยู่ คำพูดของหญิงสาวคนนี้จะเป็นจริงหรือไม่ นางต้องพิสูจน์

“ลูกแมวน้อยจ๋า อย่าเพิ่งพังประตูเลยนะ รอลูกก่อนดีกว่า”

อเล็สซานโดรรีบห้ามทัพ หากประตูบานนี้เปิดออก เขาแน่ใจว่าลูกแมวน้อยจะกลายร่างเป็นเสือสาวทันที

“คุณซานโดรอยู่เฉยๆ ไม่ต้องออกความเห็น พี่เบตโต้ ทาร่าบอกให้พังประตูไง” น้ำเสียงของทิพย์ธาราดังขึ้น ฝ่ายสามีหยุดคำพูดที่จะร้องค้านต่อไปทันที ไม่ใช่เพราะกลัวเมียแต่เกรงใจมากๆ ต่างหาก โรเบตโตทำตามคำสั่งทันที โรเบตโตเดินหายไปที่ห้องๆ หนึ่งก่อนจะกลับมาพร้อมกับแชลง ใช้สิ่งของที่เขาถือมานั้นกระแทกไปที่กุญแจดอกใหญ่หลายสิบครั้ง กว่าที่กุญแจจะพังและเลื่อนหลุดบานประตูถูกเปิดออกกว้างด้วยมือของทิพย์ธารา ภาพที่นางเห็น ทำให้ร่างของนางนิ่งราวกับหุ่นโบกทับด้วยซีเมนต์เนื้อดีอีกชั้น เท้าแทบจะขยับไม่ออก ปากไม่สามารถขยับพูดไม่ได้เลย เมื่อเห็นสตรีคนหนึ่งนั่งอยู่บนเตียงนอน ข้อเท้ามีโซ่ตรวนเส้นใหญ่คล้องอยู่ โดยที่ปลายของโซ่คล้องไว้กับขาเตียง เธอถูกขังราวกับเป็นสัตว์ ทิพย์ธาราไม่อยากจะเชื่อเลยว่าลูกชายคนเดียวของนางจะเป็นคนทำเรื่องแบบนี้ ชั่วช้า อำมหิต ไร้ซึ่งความเป็นมนุษย์ อเล็สซานโดรมองสภาพของหญิงสาวหน้าตาสวยตรงหน้าแล้วรู้สึกสงสาร เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะได้พบเจอผู้หญิงในสภาพแบบนี้ในห้องของบุตรชาย ปรางค์รวีมองกลุ่มคนที่เดินเข้ามาภายในห้องด้วยความตื่นตกใจ เธอได้ยินเสียงดังที่ประตูเหมือนกับมีคนนำของแข็งมากระแทกอะไรบางอย่างอยู่ด้านนอก ปรางค์รวีไม่รู้ว่าคืออะไร ตอนนี้ความอยากรู้เรื่องประตูนั้นจางหาย สิ่งที่เธออยากรู้คือบุคคลที่เขามานั้นคือใคร“ปรางค์ ปรางค์จริงๆ ด้วย” ภัทราวิ่งเข้ากอดร่างของปรางค์รวีไว้แน่น ร้องไห้ออกมาอย่างสุดกลั้น หลังจากได้เห็นสภาพของเพื่อน เธออยากจะรู้เหตุผลที่เสือร้ายนำเพื่อนเธอมากักขังเช่นนี้ ปรางค์รวีร้องไห้โฮเมื่อเห็นเพื่อนรักวิ่งเข้ามาสวมกอด สภาพของปรางค์รวีทำให้ทิพย์ธาราร้องไห้ออกมา นางโผกอดร่างของสามีด้วยความเสียใจ เสียความรู้สึก ไม่คาดคิดว่าลูกชายที่นางอบรมสั่งสอนจะเป็นคนอย่างนี้

copy right hot novel pub