วิตโตริโอเดินมาหยุดหน้าห้องนอนของบิดามารดา หลังจากเขาคิดทบทวนอยู่นานเรื่องของปรางค์รวี เขาไม่สบายใจหากปล่อยให้เธออยู่ที่นี่ตามลำพัง เพราะการประกาศสงครามระหว่างเขากับโรเจอร์นั้น อาจเป็นชนวนให้ปรางค์รวีได้รับอันตราย มีทางเดียวที่เธอจะปลอดภัยจากทุกสิ่งอย่าง ปลอดภัยจากผู้ชายทุกคนที่เข้าใกล้ คือให้เธอมาอยู่ใกล้ตัวของเขา อยู่ในสถานที่ที่สามารถมองเห็นเธอได้ทุกนาที

“คุณป๋า คุณแม่ผมมีเรื่องจะพูดด้วยครับ” วิตโตริโอพูดเมื่อเดินเข้ามาภายในห้องนอนของบุพการี

“มีอะไรลูก” ทิพย์ธาราพูดเสียงนุ่ม

“ผมจะมาพูดเรื่องปรางค์ครับ ผมมีเรื่องจะขอร้องคุณแม่ด้วยครับ”

“เรื่องอะไร”

“เสร็จจากงานเผาศพของแม่ศรีแล้ว ผมอยากให้คุณแม่พาปรางค์ไปอยู่ที่อิตาลีกับเราด้วย เหตุผลของผมก็คือโรเจอร์ ผมไม่ไว้ใจมันเลย มันเป็นคนน่ากลัว ร้าย ยิ่งวันนี้มันพูดว่าชอบปรางค์และต้องการตัวปรางค์ ผมคิดว่าปรางค์คงไม่ปลอดภัยแน่ๆ อีกอย่างผมกับมันประกาศสงครามกัน ผมกลัวว่าโรเจอร์จะดึงปรางค์เข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องบาดหมางนี้ด้วย อีกอย่างปรางค์ไม่มีใครแล้ว ถ้าผมไปขอร้องปรางค์ ปรางค์คงไม่ยอม ผมอยากให้คุณแม่ช่วย เพราะคุณแม่เป็นผู้ใหญ่ที่ปรางค์นับถือ” คำขอร้องของลูกชาย ตรงกับใจของนางเช่นกัน นางเห็นสายตาของโรเจอร์ยามที่มองปรางค์รวี ช่างเปิดเผยความรู้สึกอย่างชัดเจน ความบาดหมางในด้านธุรกิจ อาจจะนำพาความเลวร้ายมาสู่หญิงสาวผู้แสนดีนามว่าปรางค์รวีก็เป็นได้

“แม่ก็คิดอย่างนั้น ตกลงแม่จะเป็นคนไปพูดกับปรางค์หลังจาก แต่ลูกต้องสัญญากับแม่ก่อนว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับปรางค์อีก ไม่ว่าจะกรณีใดๆ ทั้งสิ้น” ทิพย์ธาราดักทางลูกชาย

“ผมสัญญาครับ ขอให้ปรางค์ปลอดภัยก็พอ” เรื่องอื่นเขาจะหาทางออกเองในภายหลัง ตอนนี้เขาต้องคิดว่าทำอย่างไรที่จะทำให้ปรางค์รวีไปอยู่กับครอบครัวเขาที่อิตาลี ข้อนี้สำคัญที่สุดในขณะนี้

“ลูกแมวน้อย จะไม่ใจร้ายกับลูกไปหน่อยเหรอครับ ลูกรักปรางค์มากเลยนะ” อเล็สซานโดรถามภรรยาเมื่อลูกชายเดินออกไปจากห้องแล้ว

“แค่สั่งสอนเท่านั้นเองค่ะ แค่นี้ลูกชายเราไม่เจ็บหรอก หนูปรางค์เจ็บกว่าตั้งเยอะ ทาร่าอยากให้ลูกแก้ไขความผิดด้วยตัวของเขาเอง ทาร่ามั่นใจว่าลูกชายของเราต้องทำได้ วิโตเก่ง ฉลาด เค้าไม่หยุดและยอมแพ้แค่นี้หรอกค่ะ คุณซานโดรไม่สังเกตความผิดปกติของตากับลูกชายของเราบ้างหรือคะ”

“ทำไมเหรอครับผมไม่ทันสังเกตเลย”

“เวลาค่ะ รอแค่เวลาทุกอย่างก็จะเปิดเผยเอง” ทิพย์ธาราพูดอย่างมีปริศนา นางสังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างที่กั้นกลางระหว่างลูกชายกับกมลเนตร ความเฉยชาที่ทั้งสองมีให้กัน บ่งบอกให้ได้รับรู้ว่า หัวใจของทั้งสองดวงไม่ได้แนบติดอยู่เป็นคู่อีกแล้ว หัวใจของวิตโตริโอนั้นมอบให้ปรางค์รวีคนเดียว ทางด้านกมลเนตรเองดวงตาของสาวน้อยหน้าหวานเปลี่ยนไป ยามที่มองวิตโตริโอนั้นเป็นสายตาที่ว่างเปล่า แต่กลับอีกคนดวงตาคู่นั้นสื่อถึงความหมายอีกรูปแบบหนึ่ง อีกไม่นานเรื่องทุกอย่างก็จะคลี่คลายเอง

หลังจากนำอัฐิของมารดากลับมาบ้าน ปรางค์รวีก็เก็บเสื้อผ้าของมารดาที่พอจะใช้ได้ลงในกล่อง เพื่อนำไปบริจาคให้กับวัดแห่งหนึ่งย่านนนทบุรี ระหว่างที่เก็บ น้ำตาของเธอก็อดที่จะไหลไม่ได้ ความรัก ความคิดถึงสดศรียังมีท่วมท้นจิตใจ การเสียชีวิตของมารดาแบบกะทันหัน ทำให้เธอไม่ทันร่ำลาสดศรี จึงเป็นความเสียใจที่ยากจะลบเลือน ทว่าปรางค์รวีก็ต้องเข้มแข็ง เพราะไม่ต้องการให้วิญญาณของคนเป็นแม่ติดอยู่ในห่วง จนไม่อาจไปผุดไปเกิด

เสียงกริ่งที่ดังขึ้น ทำให้ปรางค์รวีละมือจากเสื้อผ้าของมารดา ก่อนจะเดินลงไปชั้นล่าง นึกสงสัยว่า ใครกันหนอที่มาหาตน แต่แล้วความสงสัยก็หายไป เปลี่ยนเป็นความแปลกใจที่เห็นทิพย์ธารายืนอยู่หน้ารั้วบ้าน

“คุณแม่แมว”

“แม่มีเรื่องจะคุยกับปรางค์” ทิพย์ธาราบอกจุดประสงค์กับปรางค์รวี

“ค่ะ เชิญคุณแม่แมวเข้าบ้านก่อนค่ะ” ปรางค์รวีต้อนรับขับสู้แขกที่มาบ้านเป็นอย่างดี

“คุณแม่มีอะไรจะพูดกับปรางค์คะ” เจ้าของบ้านถาม เมื่อนำน้ำเย็นมาเสิร์ฟให้ทิพย์ธารา

“คืออย่างนี้นะลูก แม่สดศรีก็จากปรางค์ไปแล้ว ตอนนี้หนูปรางค์ไม่มีใคร แม่อยากให้หนูปรางค์เดินทางไปอิตาลีพร้อมแม่ ไปอยู่กับแม่ที่โน่น ปรางค์จะว่ายังไงจ๊ะ” ปรางค์รวีอึ้งไปชั่วครู่ ให้เธอไปอยู่ต่างแดนไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเธอ แต่เรื่องที่ยากคือ ต้องเจอหน้าคนที่เธอรักทุกวัน ซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่อยากให้เกิดขึ้น หญิงสาวพยายามเลี่ยงไม่พูดไม่มอง เพื่อที่จะลืมวิตโตริโอให้ได้ เจอหน้ากันทุกวันแบบนี้เมื่อไหร่จะลืมและตัดใจจากเขาได้ หากวิตโตริโอแต่งงานกับกมลเนตร หัวใจดวงนี้ต้องเจ็บช้ำมากหลายร้อยเท่า

“อย่าดีกว่าคะ บ้านปรางค์อยู่ที่นี่ ปรางค์จะไม่ไปไหนทั้งนั้นค่ะ” ปรางค์รวีตอบอย่างนุ่มนวล

ทิพย์ธาราเข้าใจถึงเหตุผลในการไม่รับน้ำใจ มืออันอบอุ่นของทิพย์ธาราวางลงกลางศีรษะของปรางค์รวี ก่อนจะลูบเบาๆ หญิงสาวรุ่นลูกซึมซับความอ่อนโยนเข้าไปในหัวใจ จนน้ำตาแทบไหล

“การที่หนูปฏิเสธแม่ แม่รู้ว่าเพราะอะไร ถ้าหนูกลัวว่าวิโตจะเข้ามาวุ่นวายกับปรางค์ ปรางค์ไม่ต้องกลัวนะลูก เมื่อปรางค์เดินทางไปถึงบ้านของแม่ที่อิตาลี วิโตจะอยู่ในที่ของเขา ไม่เข้ามายุ่งวุ่นวานกับปรางค์ และที่แม่มาขอร้องปรางค์ ส่วนหนึ่งเป็นความประสงค์ของวิโต เขากลัวว่าหนูจะไม่ปลอดภัยเมื่ออยู่ที่นี่ตามลำพัง เพราะโรเจอร์เป็นศัตรูในทางธุรกิจ ที่อาจจะมีเรื่องบาดหมางส่วนตัวด้วย วิโตกลัวว่าโรเจอร์จะดึงปรางค์เข้ามาเกี่ยวข้องในการห่ำหั่นที่อาจจะเกิดขึ้น ซึ่งมันตรงกับความคิดของแม่พอดี แม่ก็เลยคิดว่า กันไว้ดีกว่าแก้ แย่แล้วจะแก้ไม่ทัน แม่กับทุกคนไมมีเจตนาไม่ดีกับปรางค์ ทุกคนเป็นห่วงปรางด์ด้วยกันทั้งหมด ปรางค์จะตัดสินใจยังไงลูก” “ที่คุณแม่พูดว่า คุณเสือจะอยู่ในที่ของเขา มันคือที่ไหนคะ” “บ้านของวิโตไงลูก วิโตมีบ้านส่วนตัวของเขาในพื้นที่เดียวกันกับคฤหาสน์ดิมาร์ชี แม่รับรองว่าวิโตจะไม่เข้ามายุ่งวุ่นวายกับปรางค์แน่นอน เพราะแม่บอกวิโตว่า ถ้าหากเขาผิดสัญญาที่ให้ไว้ แม่จะพาปรางค์กลับเมืองไทยทันที ซึ่งวิโตก็รับปากแม่เสียงแข็ง ปรางค์วางใจในเรื่องที่ปรางค์เป็นกังวลได้เลยนะลูก” ทิพย์ธารารู้ว่าปรางค์รวีกังวลใจเรื่องใด นางจึงพูดให้อีกฝ่ายสบายใจ “ปรางค์ยอมรับว่าปรางค์รักคุณเสือมาก การที่ปรางค์ไปอยู่ที่อิตาลีกับคุณแม่ ปรางค์กลัวว่าหัวใจของปรางค์จะทนไม่ได้ ยิ่งได้เห็น ยิ่งอยู่ใกล้มันก็ยิ่งเจ็บ และเจ็บยิ่งกว่าเมื่อรู้ทั้งรู้ว่าเป็นคนรักของเพื่อน” ปรางค์รวีพูดทั้งน้ำตา ทิพย์ธาราโอบกอดร่างเล็กไว้ในอ้อมแขน เล่าอะไรบางอย่างให้เธอฟัง

copy right hot novel pub