โทรศัพท์ในมือของโรเจอร์หล่นลงกระทบกับพื้นหินอ่อน หลังจากได้รับข่าวร้ายในรอบปีว่า ร้านเพชรของตนที่เปิดสาขาในประเทศไทย ถูกปล้นไปจนเกลี้ยงไม่เหลือเลยสักชิ้นเดียว ข้าวของภายในร้านถูกทำลายไปเกือบครึ่ง ทางเจ้าหน้าที่ตำรวจตรวจสอบ ไม่พบรอยงัดแงะ ไม่พบรอยนิ้วมือของผู้ก่อเหตุ ดูเหมือนว่าหัวขโมยจะเข้าออกภายในร้านได้อย่างสบาย มีกุญแจและรู้รหัสปลดล็อกตู้เซฟ ที่ไร้รอยงัดแงะเช่นกัน ชายหนุ่มรีบโทรศัพท์หาลาโอ้ ลูกน้องคนสนิทที่อยู่กับเขามานานเกือบเจ็ดปี หากแต่ทุกครั้งที่โทรศัพท์ไปหาไม่ประสบความสำเร็จเลยสักครั้ง

“โธ่โว้ย! มันเป็นอย่างนี้ได้ยังไงวะ” เขาตะโกนออกมาเสียงดัง ระบายความแค้นเคืองคับแน่นในใจ ต้องมีใครสักคนหักหลังเขา แล้วจะเป็นใคร โรเจอร์พยายามคิดและคิดว่า ใครคือหนอนบ่อนไส้

เจ้าของร้านเพชรที่ถูกปล้น คิดตามคำบอกเล่าของไดมอนที่โทรมารายงานเมื่อครู่นี้ ตำรวจไทยบอกว่า ไม่มีร่องรอยงัดแงะ สัญญาณกันขโมยก็ถูกปลดล็อค ตู้เซฟก็ไม่บุบสลาย ราวกับว่าหัวขโมยใส่รหัสเปิดตู้เซฟนำเครื่องเพชรทั้งหมดออกมาอย่างง่ายดาย ก่อนจะลอยนวลหายเข้ากลีบเมฆ

คนที่มีกุญแจร้านและรหัสรักษาความปลอดภัย รวมทั้งรู้รหัสตู้เซฟมีอยู่ด้วยกันสองคนคือ โรเจอร์ ลาโอ้ที่เขาให้ประจำการอยู่เมืองไทยจนกว่าจะหาคนไว้ใจมาแทนได้ เขาไม่มีวันส่งคนไปปล้นร้านของตัวเองแน่นอน ตัวเลือกจึงมีเพียงคนเดียวคือ ลาโอ้

ทว่าโรเจอร์ก็ไม่อยากจะเชื่อว่า ลาโอ้จะทรยศตน ลูกน้องคนนี้อยู่กับเขามานาน ทำงานทุกอย่างที่เขาสั่งได้อย่างดีเยี่ยม น้อยครั้งที่จะเกิดข้อผิดพลาด ไม่มีสาเหตุใดจูงใจที่ทำให้ลาโอ้ต้องหักหลังเขา ไม่ว่าจะเป็นเงินทอง โรเจอร์ให้ใช้สอยอย่างเต็มที่ อยู่ดีกินดีตามฐานะของลูกน้องคนสนิท แล้วคนของเขาที่สั่งให้ลาโอ้จัดการไปปล้นร้านเพชรของร้านดิมาร์ชี จิวเวลลี่สาขาในเมืองไทย เหตุใดไม่มารายงานความสำเร็จที่เขาสมควรจะรู้ มากกว่าข่าวปล้นร้านเพชรของเขา

มันน่าแปลก น่าแปลกมากที่สุด ระหว่างที่โรเจอร์ยังงและสับสนกับความคิดและการคาดเดาของตัวเอง เรื่องที่เขาสงสัยกำลังคลี่คลายเมื่อมีโทรศัพท์ดังขึ้น เขากดรับสายเมื่อหน้าจอมีชื่อของลาโอ้ปรากฏอยู่

“ไปมุดหัวอยู่ที่ไหนไอ้ลาโอ้ งานที่สั่งไปถึงไหนแล้วรู้หรือเปล่าเมื่อคืนมีคนเข้าไปขโมยเครื่องเพชรของร้านกูไปหมดทุกชิ้น ไม่มีเหลือเลยให้กูดูต่างหน้าเลย” โรเจอร์ถามเป็นชุด ต้นสายยิ้มเย็น มองดูเพชรนับสิบรายการที่อยู่ในกระเป๋า

“ตอนนี้มึงอย่ารู้เลยว่ากูอยู่ที่ไหน เพราะถ้ารู้มึงจะอึ้งและคาดไม่ถึง ส่วนเรื่องร้านเพชรของมึงที่ถูกปล้น กูรู้และรู้ดีด้วยว่าใครเป็นคนทำ” สรรพนามและน้ำเสียงของลาโอ้ ไม่มีความเคารพนบน้อมเช่นที่ผ่านมา ฟังแล้วรู้สึกถึงความแข็งกระด้าง จนปลายสายอดที่จะแปลกใจไม่ได้ และได้กลิ่นไม่ดีขึ้นมา

“ทำไมมึงพูดกับกูแบบนี้ แล้วที่มึงพูดหมายความว่ายังไง แล้วใครเป็นคนทำ” เขาถามสวนกลับมาทันควัน แม้ว่าในใจพอจะคาดเดาได้ว่าใครเป็นคนทำ แต่อยากฟังจากปากของลาโอ้มากกว่า

“คนที่ทำ มึงคงคิดไม่ถึง กูเป็นคนทำเอง” ลาโอ้ตอบเสียงเย็น

โรเจอร์ล้มทั้งยืน คนที่เขาคาดเดาว่า เป็นหนอนบ่อนไส้ เป็นจริงตามความคิด

“ทำไมมึงถึงทำแบบนี้ กูเลี้ยงมึงไม่ดีหรือไง” โรเจอร์คำรามถาม

“แก้แค้นแทนพ่อกับแม่ของกูไง มึงเป็นคนฆ่าพ่อกับแม่ของกู มึงคงจำไม่ได้หรอก เพราะมึงฆ่าคนมานับไม่ถ้วน กูจะเตือนสมองชั่วๆ ของมึงให้เอง” โรเจอร์กำลังรับรู้ความจริงทั้งหมด

“มึงจำสองผัวเมียที่มึงขับรถชนตายได้ไหม แล้วแกปัดความรับผิดชอบ ให้เงินสินบนเจ้าหน้าที่ จากคนที่ผิดกลับเป็นถูก มึงไม่เคยเห็นชีวิตของพ่อกับแม่กูมีค่า โยนเศษเงินเพียงหนึ่งพันยูโรให้น้องสาวของกู น้องสาวที่มึงเอาไปปู้ยี้ปู้ยำจนหนำใจและทิ้งไปอย่างไม่ใยดี น้องกูเหมือนตายทั้งเป็น ดีที่ว่าผู้ชายที่รักน้องสาวของฉันจากใจจริง ไม่รังเกียจราคีที่มึงทิ้งไว้ให้ กูบ่มความแค้นมานานหลายปี จนกระทั่งวันนี้กูได้แก้แค้นมึงให้สาสมกับเรื่องที่มึงทำไว้กับครอบครัวของกู”

ลาโอ้เตือนความทรงจำให้โรเจอร์ฟัง โรเจอร์ประมวลภาพครั้งเก่าที่อยู่ในสมองออกมา ในที่สุดเขาจำครอบครัวที่เขาไม่เคยเห็นค่าได้ เขาไม่เคยเอะใจในเรื่องนี้มาก่อน โรเจอร์ลืมเสียสนิทเหมือนกับว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นด้วยซ้ำไป

ครั้งนั้นลาโอ้เหมือนคนสิ้นความหวัง พ่อแม่ตายจาก น้องสาวถูกโรเจอร์ขืนใจ เขาและน้องสาวมานอนอยู่ริมถนนเนื่องจาก ถูกโรเจอร์รังควานไม่เลิก เพราะอยากได้ตัวน้องสาวของเขาอีกครั้ง ลาโอ้จึงตัดสินใจหนี

ในคืนฝนตกคืนนั้นเขาจำได้ดีไม่มีวันลืม วิตโตริโอนั่งอยู่บนรถคันงาม รถคันนั้นเลยผ่านไป ก่อนจะถอยหลังกลับมา วิตโตริโอเดินลงมาจากรถพร้อมกับร่มหนึ่งคัน พร้อมกับคำพูดที่เขาและน้องสาวไม่มีวันลืม

‘เป็นอะไรทำไมมานอนอยู่ที่นี่ ท่าทางผู้หญิงคนนี้จะไม่สบายนะ พาไปหาหมอก่อนดีไหม” น้ำเสียงของวิตโตริโอในวัยยี่สิบสามปีเปี่ยมไปด้วยความเมตตา ลาโอ้ไม่รู้ว่าชายหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกับตนเป็นใคร เมื่อมีคนหยิบยื่นไมตรีให้ ลาโอ้และน้องสาวเต็มใจที่จะรับไว้ นับตั้งแต่นั้นมา เขามาอยู่กับวิตโตริโอในฐานะของคนรับใช้ ทำงานทุกอย่างภายในบ้าน โดยมีน้องสาวเป็นคนรับใช้คนสนิทของทิพย์ธารา ด้วยความโชคดีและความมีเมตตาของคนในตระกูลดิมาร์ชี ทำให้คำว่าบุญคุณติดอยู่ในหัวของเขาและน้องสาวเรื่อยมา

จนกระทั่งเขามองเห็นโอกาสที่จะได้แก้แค้นโรเจอร์ ลาโอ้ขออนุญาตผู้มีพระคุณกระทำบางอย่าง เขาโดนคัดค้านจากทุกคนเพราะมันเสี่ยงเกินไป หากแต่ลาโอ้ไม่คิดเช่นนั้น เพราะมันเป็นแผนการเดียวที่เขาคิดออกและคิดว่าดีที่สุด ท้ายสุดเขาก็ได้เข้ามาอยู่ในฐานะลูกน้องของโรเจอร์ ด้วยการทำทีเป็นช่วยเหลือจากโจร ที่จัดฉากให้จี้และทำร้ายร่างกายโรเจอร์

โรเจอร์รับลาโอ้ไว้เป็นลูกน้อง ลาโอ้ทำงานทุกอย่างที่เจ้านายสั่งอย่างดีและสำเร็จ ทำให้เขาเป็นที่ไว้ใจของโรเจอร์ในระดับสูงสุด ไว้ใจขนาดให้กุญแจสำรองของร้าน และบอกรหัสตู้เซฟ

“แสดงว่ามึงคือพี่ชายของวาเลนเซีย”

“ใช่ กูคือพี่ชายของวาเลนเซีย เสียใจด้วยนะสำหรับร้านเพชรที่ถูกปล้น งานนี้มึงเสียหายเยอะนี่ แต่คนอย่างมึงขายอาวุธเถื่อนและของผิดกฎหมายปีหนึ่งก็ได้ทุนคืนแล้ว แต่ระวังหน่อยนะว่า โกดังที่กรุงโรมจะไหม้อีก เพราะถ้าไหม้คราวนี้ฉันจะเผามันให้วอด ไม่ให้หลงเหลือเหมือนครั้งก่อนแน่”

“แสดงว่าคนที่ลอบวางเพลิงคือแกเหรอไอ้ลาโอ้” โรเจอร์เอ่ยถามอย่างคาดไม่ถึง

“ก็ใช่นะสิ ใครกันวะที่จะขับขี่รถมอเตอร์ไซด์เข้าไปในโกดังได้ง่ายๆ ก็มีกูคนเดียวนี่แหละ กว่าแกจะนึกอะไรออกมันก็สายเกินไปแล้วล่ะ ขอให้โชคดีกับหายนะที่กำลังรออยู่นะ” ลาโอ้ตัดสายทิ้งทันทีที่พูดจบ ลาโอ้เงยหน้าขึ้นมองฟิลิปโปที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม

“จะเอายังไงกับเครื่องเพชรพวกนี้ดีครับ” ลาโอ้เอ่ยถาม

“ลาโอ้ แกเป็นคนปล้นมาไม่ใช่เหรอ เก็บเอาไว้เถอะ หลานชายของฉันคงไม่อยากได้ของพวกนี้หรอก” สิ่งที่วิตโตริโออยากได้คือความย่อยยับของคนที่คิดทำร้ายทำลายเขามากกว่า นิสัยของหลานรักไม่เคยเล่นงานใครก่อน แต่ถ้าใครกล้ารุกราน หลานชายสุดที่รักจะตอบโต้ชนิดที่ว่ากระอักเลือดเลยทีเดียว“ผมก็ไม่อยากได้ครับ สิ่งที่ผมอยากได้คือการแก้แค้นไอ้โรเจอร์ ตอนนี้ผมก็ทำสำเร็จแล้วด้วยแม้ว่ามันจะไม่เต็มร้อย แค่นี้ผมก็พอใจแล้วครับ ผมมีเงินเดือนกิน มีที่อยู่ ได้รับใช้คนของตระกูลดิมาร์ชีแค่นี้ผมก็พอใจแล้วครับ” ลาโอ้เอ่ยออกมาจากใจจริง ฟิลิปโปยิ้มกับความกตัญญูรู้จักบุญคุณของลาโอ้ที่มีต่อคนในตระกูลดิมาร์ชี ไม่เสียแรงที่หลานชายรักและไว้ใจ ถ้าไม่ได้ลาโอ้คอยส่งข่าวให้รู้เป็นระยะเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวในทางที่ไม่ดีของโรเจอร์ วิตโตริโอคงหาทางรับมือได้ยาก แต่สาเหตุหนึ่งที่ลาโอ้พยายามจะสืบเป็นนานก็คือ เหตุใดโรเจอร์จึงแค้นเคืองวิตโตริโอขนาดหนัก เขาเคยถามโรเจอร์แต่หาได้รับคำตอบ“งั้นก็ทำงานกับฉันที่นี่ก็แล้วกัน งานที่นี่เยอะ มีงานให้แกทำตลอด สนใจws,”“สนใจครับ สนใจที่สุดเลยครับ” ลาโอ้ตอบด้วยรอยยิ้ม ไม่ว่าจะทำงานที่อิตาลีหรือที่เมืองไทย เขายินดีที่จะทำ เพราะไม่ว่าจะที่ไหนก็เป็นบริษัทของวิตโตริโอทั้งสิ้นโรเจอร์นั่งกุมขมับหลังจากได้ยินเรื่องราวทั้งหมด นี่เขาถูกต้มจนเปื่อยเลยหรือนี่ ความไว้ใจคนมากเกินไปย้อนกลับมาทำร้ายเขา ต้องสูญเสียเงินไปกว่าหนึ่งพันล้านบาท มันช่างเป็นเม็ดเงินมากมายนัก แม้ว่ามันจะเทียบไม่ได้กับการขายของเถื่อนเพียงแค่สามเดือน เขาก็ได้เงินก้อนนั้นคืนมาอย่างสบายๆ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้เขาไม่คิดจะไว้ใจใคร เจ็บแค้นมากขึ้นหลายเท่าตัว และจะทำทุกอย่างเพื่อให้วิตโตริโอแดดิ้นไปต่อหน้า ตายทั้งเป็น นั่นแหละคือสิ่งที่เขาต้องการเห็นที่สุด และต้องทำให้ได้ด้วย

copy right hot novel pub