งานหมั้นเกิดขึ้นในอีกหนึ่งเดือนต่อมา ญาติสนิททางฝ่ายชายเดินทางมาเป็นสักขีพยาน รวมทั้งเพื่อนของวิตโตริโอ ฟิลิปโปเองไม่พลาดที่จะมาร่วมแสดงความยินดีกับหลานชาย เขาเดินทางมากจากเมืองไทยพร้อมกับลาโอ้ และจะเดินทางกลับในวันรุ่งขึ้น เพราะมีงานที่จะต้องสะสางและต้องดูแล เนื่องจากโรเจอร์เงียบจนผิดสังเกต เขาจำต้องระวังร้านเครื่องเพชรและกิจการอื่นๆ ของหลานรักเป็นเท่าตัว โดยมีลาโอ้และลูกน้องที่ไว้ใจได้คอยช่วยเหลือ โดยส่งข่าวให้หลานชายและอเล็สซานโดรรู้เป็นระยะ
ทางด้านฝ่ายหญิงมีเพียงกมลเนตรและภัทราที่เดินทางมาจากเมืองไทย และแขกอีกคนที่ไม่มีใครอยากให้มาอย่างมาลี ที่ออดอ้อนขอปรางค์รวีมาร่วมงานนี้ด้วย สาเหตุที่มาลีรู้เรื่องงานหมั้น เพราะตัวเธอเองคอยสอดส่องและสืบเรื่องราวของวิตโตริโออยู่ตลอดเวลา รายงานให้โรเจอร์ทราบเป็นระยะ
เหมือนโชคชะตาจะเข้าข้างวันนั้นมาลีเดินทางไปซื้อของที่ห้างสรรพสินค้า เจอกับวิตโตริโอและปรางค์รวีที่มาเดินซื้อเสื้อผ้าจะใส่ไปงานหมั้นพอดี คราแรกเธอแปลกใจมากที่ปรางค์รวีเป็นว่าที่คู่หมั้นของมาเฟียเลือดร้อน แทนที่จะเป็นคู่หมายอย่างกมลเนตร แต่เธอไม่อยากรู้ถึงสาเหตุ เพราะถือว่าไม่ใช่เรื่องของเธอ มาลีจึงอ้อนวอนและร้องขอที่จะไปงานหมั้นครั้งนี้ด้วย วิตโตริโอปฏิเสธที่จะให้มาลีไปร่วมงานเสียงดังคับร้าน สุดท้ายเขาต้องยอมใจอ่อนให้มาลีไป เนื่องจากปรางค์รวีขอร้อง
ทาจิบานะ เรียว ลูกชายคนโตของตระกูลทาจิบานะ เดินเข้ามาภายในคฤหาสน์หลังงามของวิตโตริโอ ในมือถือของขวัญมาร่วมแสดงความยินดีกับเพื่อนสนิท
“ยินดีด้วยนะวิโต”
“ขอบใจมาก แล้วนายล่ะเมื่อไหร่จะมีข่าวดีซักที” วิตโตริโอรู้ดีว่าเพื่อนคนนี้หวงความโสดเป็นชีวิตจิตใจ แม้ว่าจะมีอายุ 34 ปีเท่ากับเขา น่าแปลกที่วิตโตริโอและฟรานซิสโกยังไม่เคยเห็นเรียวสนิทสนมกับผู้หญิงคนไหนเป็นพิเศษ อย่างมากก็แค่สามวันเหมือนกันทั้งแก็ง
“มองหาอยู่ แต่หาไม่เจอสักที” ไม่ใช่ว่าเรียวจะไม่มีสาวมานอนข้างกาย เขามีมากมายและทุกวัน แต่ไม่มีผู้หญิงคนไหนสะกดให้เขาอยู่นิ่งที่เธอได้ และเรียวก็เขาหวังไว้ว่า สักวันหนึ่งเขาจะเจอสตรีคนนั้น คนที่เรียวรอคอยอยู่เงียบๆ
“แต่เพื่อนของปรางค์คงไม่มีใครให้นายมองแล้วล่ะ โซเฟียก็เป็นของฉัน ส่วนเกี๊ยะก็เป็นของเสกมัน งานนี้นายคงจะกินแห้วซะแล้วเรียว” ฟรานซิสโกพูดแทรกกลางวง หัวเราะออกมาอย่างชอบใจ ยังเคยนึกอยู่บ่อยครั้งว่าเพื่อนสนิทคนนี้เป็นเกย์หรือเปล่า ความหล่อนั้นก็ไม่เป็นลองใคร หล่อขั้นเทพเลยก็ว่าได้ ความรวยก็ไม่ต้องพูดถึง รวยติดอันดับของญี่ปุ่น บารมีและอิทธิพลก็มากมาย แต่เหตุใดหาหญิงข้างกายยากลำบากขนาดนี้
“พูดมากจริงฟรานโก้ เดี๋ยวฉันจะไปเล่าวีรกรรมของนายให้โซเฟียฟังให้หมดเลยว่ามีกิ๊กซ่อนที่ไหนบ้าง อยากรู้นักว่าโซเฟียจะทิ้งนายไหม” เรียวไม่คิดที่จะทำอย่างที่พูด เขาเพียงแค่หยอกเพื่อนเล่นเท่านั้น รู้ดีว่าหัวใจของฟรานซิสโกคงไม่มีเหลือให้ใครได้อีก เหมือนกับเขาถ้าปักใจรักใคร จริงจังกับใครจะไม่มีวันเปลี่ยนใจไปรักใครแน่นอน
“บอกไปเลยไม่กลัวหรอกเว้ย! เพราะฉันไม่มีผู้หญิงคนไหนอีกแล้ว มีแต่โซเฟียคนเดียวเท่านั้น กิ๊กอะไรที่นายพูดน่ะ ฉันจัดการไปตั้งนานแล้ว” ฟรานซิสโกรีบพูด
“ไปดื่มกันดีกว่า นายมาช้านะเรียว เลยไม่ทันได้ดูพิธีสวมแหวนหมั้นของฉันเลย ตื่นเต้นมากขอบอก”
วิตโตริโอยังจดจำวินาทีที่เขาสวมแหวนหมั้นวงใหม่ให้กับปรางค์รวีได้ดี ครั้งหนึ่งเขาเคยสวมแหวนให้เธอแล้ว แต่ครั้งนี้เป็นแหวนเพชรที่มารดามอบให้ เป็นแหวนที่ทิพย์ธารารักมากที่สุด เป็นแหวนที่บิดาของเขามอบให้ นางจึงมอบแหวนนี้ให้กับลูกชายนำไปให้กับหญิงสาวที่จะเป็นคู่ครองในอนาคต ผู้หญิงคนนั้นก็คือปรางค์รวี วิตโตริโอตื่นเต้นดีใจระคนกันไปหมด ยอมรับว่ามือของเขาสั่นระหว่างที่บรรจงสวมแหวนให้คู่หมั้น ในความสั่นยังมีความสุขสุขทั้งกายและใจ
เจ้าของงานอยากจะเหวี่ยงร่างของผู้มาเยือนคนใหม่ ออกไปจากตัวบ้านของเขาให้ไกลที่สุด ถ้าไม่ติดว่าคู่หมั้นสาวแสนสวยของเขาขอร้องไว้
“ยินดีด้วยนะจ๊ะ ปรางค์เธอนี่เก่งนะเอาพี่วิโตเสียอยู่หมัดเลย ทำยังไงเหรอบอกกันหน่อยสิ ฉันจะได้เอาไปใช้บ้าง” ปรางค์รวีทำเป็นไม่ได้ยินคำพูดค่อนขอดของมาลี เธอรู้ดีว่ามาลีมีนิสัยอย่างไร อิจฉาริษยาคนที่ดีกว่าไปทั่ว แล้วเรื่องที่วิตโตริโอเข้าใจเธอผิดสาเหตุมาจากเพื่อนนิสัยแย่คนนี้ด้วย
“นี่นังมาลีเน่า ถ้าอยากอยู่ร่วมงานไปจนจบ กรุณาปิดปากให้เงียบ อย่าพูดจากระแนะกระแหนปรางค์อีก ไม่งั้นฉันจะตบให้คว้ำกลางงานเลย ไม่เชื่อคอยดู” มาลีดูท่าทางที่ขึงขังของภัทรา เธอรู้สึกขยาดกับฝ่ามือพิฆาตที่ครั้งหนึ่งภัทราเคยฝากไว้บนใบหน้า มาลีจึงสงบปากสงบคำสอดส่องสายตาไปทั่วบ้าน จดจำข้อมูลทุกอย่างที่ได้ในวันนี้ไว้ในสมอง ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวันนี้ไปเล่าให้โรเจอร์ฟังอย่างละเอียด
ความเงียบของโรเจอร์คือความหายนะที่กำลังจะเกิดกับตระกูลดิมาร์ชี เขาซุ่มทำบางอย่างเงียบๆ โดยมีนกต่ออย่างมาลีให้ความร่วมมืออย่างดีเยี่ยม งานที่ตระเตรียมไว้มองเห็นเป็นรูปเป็นร่างมากยิ่งขึ้น เขาเฝ้ามองดูความสุขของศัตรูมาสักระยะหนึ่ง ถึงเวลาเสียทีที่เขาจะมอบความย่อยยับให้กับวิตโตริโอ
กำลังของโรเจอร์ที่ซ่องสุมอยู่ในโกดังร้าง ห่างจากบ้านพักของเขาเพียงหนึ่งกิโลเมตร เป็นสถานที่ที่โรเจอร์จะมอบความตายให้กับศัตรูคู่อาฆาต เขาจะไม่ลอบกัดโดยการเผาโกดัง ปล้นร้านเครื่องเพชรหรือดักซุ่มยิง เพราะคิดว่าการทำอย่างนั้นไม่ก่อให้เกิดคำว่าสะใจ เขาจะรอเฝ้าดูวิตโตริโอหมดลมหายใจอย่างช้าๆ
“หน้าที่ของเธอ คือทำยังไงก็ได้ให้พลิสซิลล่ามาที่นี่” โรเจอร์บอกแผนการขั้นที่หนึ่งให้มาลีได้รับฟัง
“ให้ฉันทำแค่นี้เองเหรอ” เธอถามสวนอย่างสงสัย มันจะง่ายไปหน่อยไหม
“ใช่ แค่นี้ เพราะสิ่งที่เธอคิดว่าแค่นี้มันจะทำให้ไอ้วิโตมันตายทั้งเป็น เจ็บจนกระอักออกมาเป็นเลือด” โรเจอร์พูดด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียม จริงอยู่เขารักและพอใจในตัวของปรางค์รวีเป็นอย่างมาก แต่ความรักที่มีให้ปรางค์รวีน้อยกว่าความรักที่มีให้น้องสาว เขาจำต้องเลือกทางนี้
“คุณจะทำยังไงหากฉันพาพลิสซิลล่ามาที่นี่” “แล่เนื้ออกมาเป็นชิ้นๆ ให้ไอ้วิโตมันได้เห็น วินาทีที่ผู้หญิงที่มันรักเจ็บปวดทุกทรมานตายไปต่อหน้า” นี่คือแผนของเขา แต่เขายังไม่รู้เลยว่าจะทำได้อย่างที่ใจคิดหรือเปล่า มาลีแสยะยิ้มแผนนี้ดีจริงๆ แล่เนื้อปรางค์รวีออกมาเป็นชิ้นๆ มองดูวิตโตริโอดิ้นทุรนทุรายมองดูคนที่ตนรักถูกทำร้าย โดยที่ช่วยอะไรไม่ได้“ตกลงฉันจะเป็นคนพานังพลิสซิลล่ามาที่นี่เอง” โรเจอร์มองตามร่างของมาลีที่เดินหายออกไปจากโกดังด้วยรอยยิ้มที่แสนจะน่ากลัว ผู้หญิงคนนี้เป็นผู้หญิงที่ไม่น่าคบเอาเสียเลย ทำร้ายได้แม้แต่เพื่อน จบงานนี้เขาจะจัดการกับมาลีด้วยตัวของเขาเอง ไม่มีพยานรู้เห็น ทุกอย่างจะจบลงที่นี่วันนี้วิตโตริโอมีกำหนดการเดินทางพาปรางค์รวีไปตัดชุดวิวาห์กับห้องเสื้อดังของประเทศอิตาลี โลกแห่งความหมอง
copy right hot novel pub