คนของวิตโตริโอกระจายกำลังไปยังสถานที่ต่างๆ ที่เจ้านายหนุ่มบอก สามที่แรกที่วิตโตริโอได้รับรายงานว่าไม่มีวี่แววของปรางค์รวี ทำให้เขาภาวนาของให้โกดังร้างสถานที่ที่ตนเดินทางมาถึงนี้ มีร่างของปรางค์รวีอยู่ด้วย

ชายประมาณสิบคนนำทีมโดยวิตโตริโอค่อยๆ ย่องเข้าไปหน้าโกดังร้าง สายตาของหัวหน้าทีมมองเห็นคนของโรเจอร์ยืนอยู่ด้านหน้าประตุทางเข้า ทำให้เขามั่นใจว่าที่นี่คือสถานที่ที่โรเจอร์นำปรางค์รวีมากักขังไว้

“เดี๋ยวอย่าใจร้อน เราต้องดูให้แน่ใจก่อนว่าพวกมันมีกี่คน”

ฟรานซิสโกดึงร่างของเพื่อนรักเอาไว้อย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นเพื่อนกำลังกระโจนร่างออกไปจากที่ซ่อน

“ทนไม่ไหวแล้วโว้ย!” วิตโตริโอทนรอต่อไปไม่ไหวแม้แต่วินาทีเดียว หัวใจของเขาตอนนี้เป็นห่วงหญิงคนรักมากที่สุด

“ทนไม่ไหวก็ต้องทน ถ้านายใจร้อนทำอะไรไม่รู้จักคิด คนที่แย่จะเป็นพลิสซิลล่านะ” ฟรานซิสโกกล่าวเตือนเป็นครั้งที่สอง ครั้งนี้เองทำไหท่าทีของมาเฟียเลือดร้อนสงบลง

“เสกให้คนล้อมไปทางด้านหลังนะ ให้ใครก็ได้ปีนไปบนต้นไม้ใช้กล้องส่องทางไกลดูสิว่า ภายในโกดังมีกี่คน” รังสรรค์ทำตามที่ฟรานซิสโกบอก สั่งการลูกน้องฝีมือดีสองคนอ้อมไปทางด้านหลัง ส่วนตัวเขาปีนขึ้นไปบนต้นไม้ ใช้กล้องส่องทางไกลมองดูภาพที่อยู่ภายในโกดัง ผ่านช่องลมช่องใหญ่บริเวณฝาผนังที่สามารถมองเห็นทุกอย่างที่อยู่ด้านใน

“คนข้างในที่ผมเห็นและนับได้ มีประมาณสิบสองคนครับ ยังไม่รวมคนที่เฝ้าอยู่หน้าประตู ส่วนคุณปรางค์โดนมัดติดอยู่กับเก้าอี้ครับ”

รังสรรค์บอกในสิ่งที่ตนเห็น คนที่ฟังอย่างวิตโตริโอแทบจะกระโดดออกไปช่วยคนรักที่อยู่ด้านใน คิดอีกทีหากเขารีบร้อนไม่เตรียมการ คนที่จะได้รับอันตรายคือปรางค์รวี

“เอาอย่างนี้ให้คนที่อ้อมไปด้านหลัง จัดการกับคนด้านในให้มากที่สุด เสกนายจัดการคนที่เฝ้าอยู่ด้านนอก ส่วนฉันกับฟรานโก้จะเข้าไปช่วยปรางค์เอง” ทุกคนพยักหน้ากับคำสั่งของวิตโตริโอ รังสรรค์จัดการกับลูกน้องของโรเจอร์ที่อยู่ด้านหน้า โดยการใช้มีดสั้นปาไปที่ลำคอของทั้งสองอย่างแม่นยำ

คนของโรเจอร์ที่อยู่ด้านในไม่รู้ว่าตอนนี้มัจจุราชกำลังย่างกายเข้ามาหาพวกเขา ทั้งหมดยังคงดื่มสุรา เล่นการพนัน ไม่สนใจที่จะปกป้องตัวเองหรือคนที่โรเจอร์สั่งไว้ว่าให้ดูแลอย่างดีที่สุด อย่าให้ใครมาชิงตัวไปได้

มีดเล่มขนาดลางเฉือนไปที่กลางลำคอของลูกน้องโรเจอร์ ด้วยฝีมือของลูกน้องฝีมือเยี่ยมของวิตโตริโอ ลูกน้องของโรเจอร์ล้มลงไปนอนกับพื้นทีละคนสองคน จนกระทั่งลูกน้องผิวสีคนหนึ่งของโรเจอร์เห็นร่างน้องชายลงไปนอนชักดิ้นชักงอ จากการถูกของมีคมปาดลำคอ ชายผิวสีหมึกจึงยิงไปยังร่างของมัจจุราชที่คร่าชีวิตน้องชายทันที

ปัง ปัง ปังๆๆๆๆ...

เสียงปืนไม่ทราบจำนวนนัด ดังก้องไปทั่วโกดัง ปรางค์รวีเห็นคนรักคลานมาหาตนเอง ด้วยความระมัดระวัง อีกประมาณสิบเมตรก็จะถึงตัวของเธอ อยู่ๆ มีมือของคนๆ หนึ่งดึงปกเสื้อของเธอขึ้นสูง ทำให้ร่างงามจำต้องลุกยืนตามแรงดึง

“หยุด กูบอกให้หยุด หยุดยิง” โรเจอร์ยิงปืนขึ้นเหนือศีรษะหนึ่งนัด มองกลุ่มคนที่ต่อสู้อย่างไม่มีใครยอมใครตาขุ่น จ่อปลายกระบอกปืนไปตรงขมับของปรางค์รวี

“มึงตามหาคู่หมั้นมึงเร็วดีนี่ เร็วจนกูนึกไม่ถึง มึงหยุดอยู่ตรงนั้นถ้าไม่อยากให้คู่หมั้นของมึงตาย” โรเจอร์รีบพูดเมื่อวิตโตริโอกำลังจะก้าวมาหาปรางค์รวีอย่างไม่กลัวตาย หากเขาจะยิงมาเฟียเลือดร้อนคนนี้เขาทำได้ แต่ไม่ทำเพราะอยากเห็นวิตโตริโอทรมานใจมากกว่า

“มึงปล่อยเมียกูเดี๋ยวนี้นะ” วิตโตริโอบอกโรเจอร์เสียงดัง อีกฝ่ายหาได้ทำตามยังรัดร่างบางแน่นขึ้นไปอีก ก้มใบหน้าหอมที่แก้มเนียนของปรางค์รวี ต่อหน้าต่อตาวิตโตริโอที่ยืนกำมือแน่น ดวงตาเริ่มเปลี่ยนสีเป็นสีน้ำเงิน สัญญาณเตือนอย่างดีว่างานนี้ไม่ใครก็ใครต้องตายกันไปข้างหนึ่ง

“หอมดีนี่ มิน่ามึงถึงติดใจ” โรเจอร์พูดขณะที่ปรางค์รวีใช้บ่าของเธอเช็ดคราบสกปรกที่โรเจอร์ฝากฝังไว้อย่างรังเกียจ เธอพยายามหมุนข้อมือเพื่อให้เชือกที่รัดคลายออก และมันก็ได้ผลเชือกเริ่มหลวมขึ้นเรื่อยๆ ใกล้จะหลุดเต็มที

“เมื่อไหร่คุณจะจัดการกับนังนี่สักที แล่เนื้อมันออกมาทีละชิ้น ฉันอยากเห็นมันทั้งสองคนทรมานเต็มทีแล้ว มัวแต่โอ้เอ้พูดมากอยู่ได้”

มาลีแอบดูเหตุการณ์มานาน อดรนทนไม่ไหวต้องออกมาจากที่ซ่อน เนื่องจากโรเจอร์หาได้ทำตามอย่างที่บอกกับเธอไว้

“อยากดูของดีมันต้องใจเย็นๆ เธอนี่ร้ายกว่าฉันคิดเลยนะ”

คำพูดของโรเจอร์ไม่รู้ว่าจะชมหรือว่าด่า แต่เธอไม่สนใจเพราะสิ่งที่เธอสนใจคือความเจ็บปวดของวิตโตริโอกับปรางค์รวี

“ฉันร้ายมานานแล้ว แต่ไม่มีใครเห็นเอง ถ้าคุณไม่ทำฉันจะทำเองนะ” มาลีไม่เพียงแต่พูด เธอเดินอาดตรงมาหาร่างของปรางค์รวี พร้อมกับมีดเล่มยาวประมาณเจ็ดนิ้ว วิตโตริโอที่อยู่ห่างจากจุดที่โรเจอร์ยืนประมาณสิบเมตร ตั้งท่าจะวิ่งมาทางที่ศัตรูยืนอยู่เพื่อช่วยหญิงอันเป็นที่รักอีกครั้ง

“ปัง....ถ้ามึงก้าวมาอีกก้าวเดียว เมียมึงหัวกระจุยแน่” โรเจอร์ยิงปืนลงไปบนพื้นคอนกรีตหนึ่งนัด ห่างจากปลายเท้าของวิตโตริโอเพียงครึ่งเมตร เขาไม่ต้องการยิงให้อีกฝ่ายถึงกับชีวิต ยิงเพื่อข่มขู่เท่านั้น โรเจอร์ยังรู้ด้วยว่าวิตโตริโอไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่ามหรือสังหารเขา เนื่องจากตนมีผู้หญิงที่ชื่อปรางค์รวีเป็นตัวประกัน

“มานี่ เอาตัวมันมานี่ ฉันจะจัดการกับมันเอง”

มาลีปัดลำแขนของโรเจอร์ที่รัดร่างของเหยื่อสาวออก ดึงแขนของปรางค์รวีอย่างแรง หากแต่โรเจอร์ไม่ยอมให้มาลีทำอะไรเชลยสาวง่ายๆ เนื่องจากเขาเปลี่ยนแผนทำตามแผนอีกอย่างที่คิดว่าเจ็บกว่า ดีกว่า สะใจกว่า มือใหญ่ของโรเจอร์ผลักไปหน้าอกของมาลีอย่างแรง ทำให้ร่างเล็กที่ไม่ทันตั้งตัว ล้มลงไปที่พื้นตามแรงผลัก

“ทำอย่างนี้หมายความว่ายังไงคุณไม่ทำตามที่เราตกลงกันไว้” มาลีตะโกนถามดังลั่น ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

“พอดีฉันเปลี่ยนแผนใหม่ แล้วอีกอย่างฉันเป็นคนสั่ง ส่วนเธอเป็นคนทำตาม เพราะฉะนั้นอย่ามาสั่งฉัน” โรเจอร์พูดชัดเจน มาลีมองหน้าผู้พูดอย่างเดือดดาล แสดงว่าทุกคำที่โรเจอร์พูดออกมานั้นเป็นการหลอกใช้เธอทั้งสิ้น เขาไม่มีวันทำตามที่บอกไม่ใช่เพราะเหตุผลอื่น เป็นเพราะเขารักศัตรูหัวใจของเธอคนนี้ต่างหาก

“คุณโกหกฉัน คุณหลอกใช้ฉัน สิ่งที่คุณพูดกับฉันเป็นสิ่งที่คุณคิดจะไม่ทำอยู่แล้วใช่มั้ย”“จะว่าอย่างนั้นก็ได้ ช่วยไม่ได้นี่ เธอโง่เอง ฉันใช้ความทรยศหักหลังที่เธอพร้อมจะมอบให้ทุกคน เพื่อให้ตัวเองสมดั่งใจกับสิ่งที่หวังไว้ ทำไมฉันจะไม่รู้ว่าเธอรักเงินมากที่สุด ฉันก็ให้เธอไงเงินน่ะ ป้อนให้เธอหลังจากที่เธอตอบสนองความใคร่ให้กับฉัน จะว่าฉันหลอกใช้เธอฝ่ายเดียวมันก็ไม่ถูกนะ เรามีผลประโยชน์ซึ่งกันและกัน เธอได้เงิน ฉันได้ตัวพลิสซิลล่า แล้วก็ได้แก้แค้นไอ้วิโต”“แก แกฉันไม่น่าหลวมตัวร่วมมือกับแกเลย ยังไงวันนี้ฉันก็ต้องฆ่านังนี่ให้ตายคามือฉันให้ได้” มาลีโมโหถึงขีดสุด แรงโทสะที่มีอยู่ ทำให้เธอทำอะไรบางอย่างที่ไม่คาดคิด มีดที่อยู่ในมือของมาลีเงื้อขึ้นสูงสุดมือ เธอตั้งใจจะปักปลายมีดไปที่หัวใจของปรางค์รวี ความแค้น ความริษยา จะได้จบลง วิตโตริโอเบิกตากว้าง เมื่อเห็นปลายมีดของมาลีกำลังจะปักเข้าไปในร่างกายของคู่หมั้นสาว เขายกปืนขึ้นสูงอย่างไม่ลังเล ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเขาต้องปกป้องชีวิตของปรางค์รวีไว้ให้ได้ โรเจอร์เห็นว่าปลายมีดกำลังจะเคลื่อนตัวลงมาอย่างรวดเร็ว เขาดึงร่างเชลยสาวให้ถอยมาทางด้านหลังทันที ปลายมีดของมาลีจึงพลาดเป้าพร้อมกับเสียงปืนหนึ่งนัดปัง...กระสุนปืนวิ่งออกมาจากรังเพลิงในปืนของวิตโตริโอ กระสุนปะทะเข้าไปที่กลางศีรษะของมาลี เลือดแห่งความริษยาพุ่งออกมากระเซ็นไปทั่วพื้นคอนกรีต ร่างของมาลีล้มพับไปบนพื้นพร้อมกับวิญญาณที่ลอยหลุดออกจากร่าง เมื่อเกิดเสียงปืนดังขึ้นทำให้ลูกน้องของโรเจอร์ตกใจ ยิ่งปืนออกไปอย่างไม่รู้ตัว กระสุนวิ่งไปโดนลำแขนของรังสรรค์ดีที่ว่ากระสุนแค่เฉี่ยวเท่านั้น ตามด้วยเสียงปืนจากทั้งสองฝ่ายที่ไม่ทราบจำนวนวิ่งออกมาจากรังเพลิงอย่างไม่ลืมหูลืมตา โรเจอร์พาร่างอรชรเข้าไปหลบด้านหลังของรังไม้ที่ซ้อนทับกับหลายชั้น

copy right hot novel pub