“หยุดบอกให้หยุด เดี๋ยวโดนปรางค์ บอกให้หยุด” วิตโตริโอร้องตะโกนดังลั่น เขากลัวว่ากระสุนปืนที่ไม่รู้ว่ามาจากทิศทางใดบ้าง จะทำให้ปรางค์รวีได้รับอันตราย เขาจึงต้องสั่งให้ทุกคนหยุดยิง เพื่อเจรจากับโรเจอร์ด้วยตัวเอง ยิ่งยืดเยื้อมากเท่าไหร่คนที่เสียเปรียบก็จะเป็นเขา

“มึงมีเรื่องกับกู ปรางค์ไม่เกี่ยว คนอื่นก็ไม่เกี่ยว มึงมีเรื่องอะไรแค้นเคืองมึงมาลงที่กู อย่าดึงคนอื่นเข้ามากเกี่ยวข้องด้วย แต่ที่กูไม่เข้าใจเหตุผลทางธุรกิจไม่น่าจะทำให้มึงแค้นกูขนาดนี้ มันต้องมีเรื่องอื่นแน่นอน” วิตโตริโอคิดมาตลอดว่าธุรกิจของเขาและโรเจอร์ แม้ว่าจะทำธุรกิจชนิดเดียวกัน ก็ไม่น่าจะแค้นเคืองมากขนาดนี้ เขาไม่ได้มีโรเจอร์เป็นคู่แข่งเพียงรายเดียว ยังมีคู่แข่งรายอื่นๆ อีกหลายราย แต่ละรายไม่เคยมีใครทำเรื่องสกปรกแบบนี้ มีแต่โรเจอร์คนเดียวเท่านั้นที่ทำ

“มึงฉลาดดีนี่ เรื่องธุรกิจกูไม่กลัวอยู่แล้ว รู้ดีว่ามันต้องมีคู่แข่ง แต่เรื่องที่กูแค้นมึงมากที่สุด อยากเห็นมึงตายไปต่อหน้า เจ็บปวดอย่างแสนสาหัสก็เพราะ แก้แค้นให้น้องสาวของกู น้องสาวที่ถูกมึงทิ้งอย่างไม่ใยดี ไม่สนใจว่ามาเรียจะรักมึงมากขนาดไหน น้องของกูฆ่าตัวตายเพราะทำใจไม่ได้เรื่องที่มึงทิ้งเขา กูเก็บความแค้นนี้มานานและวันนี้กูต้องชำระแค้นมึงให้ได้” ฟรานซิสโกตะโกนบอกความแค้นที่อัดแน่นในใจให้ศัตรูได้ล่วงรู้

มาเรีย...วิตโตริโอนึกออกแล้ว มาเรียเป็นอดีตผู้หญิงของเขา เธอเป็นคนสวยแต่น่าเบื่อ ตามหึงตามหวงทำตัวเป็นเจ้าของเขาตลอดเวลา วิตโตริโอรู้ว่ามาเรียรักตนมาก ตรงกันข้ามเขาไม่รักแถมยังรำคาญเป็นที่สุด วิตโตริโอตัดสินใจบอกเลิก ก่อนจะเดินทางมาเมืองไทยไม่ได้ข่าวและติดต่อกับมาเรียอีกเลย

เธอเสียชีวิตแล้วหรือนี่ มือที่ถือปืนอยู่อ่อนแรงลง ทุกอย่างเป็นความผิดของเขา เขาผิดคนเดียวปรางค์รวีไม่น่าจะมาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วย เธอบริสุทธิ์เกินไปที่จะต้องมารับโทษทัณฑ์ที่ตัวเองไม่ได้ก่อ ในเมื่อเขาผิดมันสมควรแล้วที่จะต้องรับผิดชอบความผิดของตน

“เรื่องนี้เป็นเรื่องระหว่างมึงกับกู เพราะฉะนั้นปล่อยปรางค์ไป ปรางค์ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วย”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า...ใครว่าไม่เกี่ยว เกี่ยวเต็มๆ เลย เพราะว่ากูจะให้พลิสซิลล่าเป็นเครื่องทรมาน ให้มึงได้ดู เพราะกูอยากเห็นตอนที่มึงเห็นคนที่มึงรักค่อยๆ ตายไปต่อหน้า” โรเจอร์คงยังไม่รู้ว่าตอนนี้คนของเขาเหลือเพียงสองคน ตรงกันข้ามคนของวิตโตริโอยังเหลือครบ อาจจะมีบาดเจ็บบ้าง คนของวิตโตริโอที่อ้อมไปทางด้านหลัง ใช้มีดจัดการกับคนที่อยู่ด้านหลังของโรเจอร์

มาเฟียเลือดร้อนมองเห็นการกระทำทุกอย่างของลูกน้อง เขายืนนิ่งมองดูและประเมินสถานการณ์ ลูกน้องของโรเจอร์ทรุดตัวลงไปนอนบนพื้น เป็นจังหวะเดียวกับที่ลูกน้องอีกคนของโรเจอร์หันมาเห็นพอดี เสียงปืนจึงดังขึ้นอีกหนึ่งนัด

โรเจอร์ตกใจกับเสียงปืนที่อยู่ใกล้ๆ ใบหู เขาหันไปมองทางด้านหลังเห็นลูกน้องของวิตโตริโอกำลังยิงปืนใส่ร่างของลูกน้องที่เหลือ เขาจึงยิงสวนกลับไป ทำให้ร่างของลูกน้องอีกฝ่ายหลบทันควัน

ปรางค์รวีฉวยจังหวะที่โรเจอร์เผลอผลักร่างของเขาออกอย่างแรง โรเจอร์เซไปเล็กน้อย มือของเขาสัมผัสกับบางอย่างที่วางอยู่บนลังไม้ เขาหยิบสิ่งนั้นขึ้นมาสูง หมายจะยิงเข้าไปยังร่างของวิตโตริโอที่วิ่งมาหาปรางค์รวีหน้าตาตื่น

“ไม่...พี่เสือระวัง” เธอร้องเสียงหลง เมื่อปรางค์รวีเห็นโรเจอร์ยกหน้าไม้ที่มีธนูแหลมคมเป็นเพชฌฆาตคร่าชีวิตศัตรู วินาทีนั้นเธอไม่คิดอะไรนอกจากให้คนรักปลอดภัย เธอสูญเสียสิ่งที่มีค่าไปมากพอแล้ว ครั้งแรกคือลูกที่อยู่ในครรภ์ ครั้งที่สองคือมารดา และครั้งนี้เธอจะไม่ยอมสูญเสียเขาไปอีกเด็ดขาด เพราะถ้าวิตโตริโอจากไปเธอกับลูกจะใช้ชีวิตอยู่ได้อย่างไร มีเงินทองมากมายแต่ไร้ซึ่งหัวใจและความสุข เธอขอตายจากโลกนี้ไปดีกว่า ปรางค์รวีก้าวเท้าวิ่งออกมา ในขณะที่โรเจอร์ปล่อยธนูอาบยาพิษตรงไปที่ร่างของวิตโตริโอพอดี

ฉึก...เหมือนโลกทั้งโลกหยุดหมุน หัวใจของบุคคลที่เห็นหยุดเต้น ดวงตาเบิกกว้าง หาลมหายใจของตัวเองไม่เจอ

ปรางค์รวีรู้สึกชาบริเวณแผ่นหลังลามมาถึงด้านหน้า เลือดไหลออกมาจากมุมปาก ไม่เพียงแต่เธอเท่านั้นที่รู้สึกชา วิตโตริโอเองรู้สึกชาที่ช่องท้องไปจนถึงแผ่นหลัง เขาก้มมองบางสิ่งที่วิ่งทะลุผ่านร่างของปรางค์รวีมาสู่ร่างของเขา ลูกธนูที่ปล่อยออกมาจากหน้าไม้ด้วยความเร็วสูง บวกกับระยะทางที่ใกล้เพียงสิบเมตร ความแรงและเร็วของลูกธนูมีมากพอที่จะยิงร่างของปรางค์รวีที่วิ่งเข้ามาขวางความตายทะลุมาถึงร่างของเขา

“พี่เสือ” ปรางค์รวีพูดเสียงเบา จนเขาแทบไม่ได้ยิน ดวงตาหวานเริ่มปิด เขาโอบร่างบางไว้ในอ้อมแขน เข่าทั้งสองข้างของเขาและเธออ่อนแรง ไม่อาจทรงตัวอยู่ได้ เนื่องจากพิษที่ได้รับกระจายไปทั่วร่างกาย ร่างสองร่างที่เชื่อมต่อด้วยลูกธนู ลำแขนหนาทำหน้าที่โอบกอดร่างของปรางค์รวี ค่อยๆ รูดลงสู่พื้น เขาและเธอนอนลงบนพื้นคอนกรีตอยู่ในอ้อมแขนของกันและกัน

เสียงปืนที่อยู่ในมือของฟรานซิสโกระเบิดออกมาสามนัดซ้อน มันพุ่งตรงไปยังร่างของโรเจอร์ที่ไม่ทันตั้งตัว มัวแต่ยืนดูความผิดพลาดของตนที่ปล่อยลูกธนูที่สั่งทำเป็นพิเศษอาบด้วยยาพิษชนิดร้ายแรงที่ เขาไม่ตั้งใจจะยิงปรางค์รวี แต่เป็นเพราะเธอวิ่งมาขวางร่างของวิตโตริโอเอาไว้

กระสุนที่ฟรานซิสโกปล่อยออกมาฝังร่างของอีกฝ่ายที่ไม่ทันตั้งตัวสองนัด อีกนัดหนึ่งทะลุออกไปทางด้านหลัง ร่างของโรเจอร์ทรุดลงนั่งบนพื้น ลูกน้องของเขาอีกคนที่ได้รับบาดเจ็บจากการยิงที่หัวไหล่ พยุงร่างของเจ้านายหนุ่มออกไปทางเส้นทางลับ ฟรานซิสโกกับลูกน้องของวิตโตริโอหาได้สนใจว่าโรเจอร์จะหนีไปทิศทางใด ที่พวกเขาเป็นห่วงก็คือร่างสองร่างที่นอนอยู่ที่พื้นมากกว่า

“ปรางค์ ปรางค์อย่าหลับ ตื่นสิ” วิตโตริโอที่มีสติเหลือมากกว่า พยายามเรียกชื่อของคนรักไม่ขาดปาก เธอลืมตาตื่น นัยน์ตาพร่ามัวมองไม่เห็นหน้าคนรักไม่ชัด เธอยิ้มบางๆ ให้เขา แม้ว่าเลือดจะไหลออกมาจากปากมากมาย ริมฝีปากบางสีชมพูเริ่มคล้ำลงเพราะยาพิษ เขาร้องไห้น้ำตาแทบเป็นสายเลือดเมื่อเห็นใบหน้าและเลือดที่ไหลออกมาจากปากของเธอ

“ปรางค์ พี่รักปรางค์นะ รักมากที่สุดเลยปรางค์ต้องอยู่กับพี่เราจะสร้างครอบครัวที่อบอุ่นด้วยกัน” เขาจูบริมฝีปากบางที่เริ่มคล้ำลง ทันทีที่ปากหนาของเขาสัมผัสกับปากนุ่ม มันเหมือนกับว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาได้จูบเธอ ไม่ไม่มีทาง เธอจะต้องอยู่กับเขาตลอดไป

“ปรางค์ ปรางค์รักพี่เสือ...รักที่สุด” ประโยคนี้ใช้ระยะเวลานานหลายวินาทีกว่าที่ปรางค์รวีจะเอ่ยประโยคนี้จบ เสียงของเธอขาดห้วง แต่ก็พยายามเปล่งมันออกมา ก่อนที่น้ำเสียงและลมหายใจของเธอจะอ่อนแรงลง วิตโตริโอมองหญิงคนรักทั้งน้ำตา มือหนาที่ไม่ค่อยมีแรงยกขึ้นตบไปใบหน้านวลหลายครั้ง “ปรางค์อย่าหลับ” น้ำเสียงของเขาอ่อนแรงลงเช่นกัน ลำแขนหนาพาดไปที่เอวเล็ก นัยน์ตาของปรางค์รวีปิดสนิท ลมหายใจผะแผ่ว หัวใจเต้นอ่อน หากแต่ในความรู้สึกของเธอกลับอบอุ่น เพราะมีอ้อมกอดของคนที่ตนรักตะคองกอดร่างกายของเธอไว้ นี่กระมังที่เรียกกันว่า ตายในอ้อมกอดของคนที่เรารัก มันสุขอย่างนี้เองวิตโตริโอมองดวงหน้างามของคนรักทั้งน้ำตา หยดน้ำใสๆ ไหลบ่าลงมากจากหางตา กระทบกับเสื้อเนื้อดีของเขา ชายหนุ่มเสียใจที่ไม่อาจปกป้องผู้หญิงที่ตนรักเอาไว้ได้ ใบหน้าคมยิ้มบางๆ สุขใจที่ครั้งหนึ่งในชีวิต ได้ตายพร้อมกับคนที่เขารักและรักเขา วิตโตริโออยากจะเอ่ยคำรักให้เธอฟัง หากแต่พิษที่เขาได้รับนั้นแม้ไม่มาก แต่ก็ทำให้ร่างกายของเขาไร้เรี่ยวแรง ชีพจรเต้นช้าลง ดวงตาทั้งสองข้างที่เขาพยายามฝืนไม่ให้หลับ มันค่อยๆ ปิดลงและปิดลง

copy right hot novel pub