หนูอินพาร์ท

หลังจากที่กลับมาจากปั้มป๊าก็สั่งให้พี่เฟยและพี่กันต์ไปซื้อของแทนภาพแรกที่เห็นแล้วนึกขำไม่ได้คือภาพที่พี่เฟยเห็นพี่กันต์มีรอยจูบเสื้อผ้ายับเยินคิดว่าถ้าไม่มีผมกับป๊าอยู่ตรงนั้นคงเห็นพี่เฟยงอลเดินหนีไปแล้วแต่ด้วยผมกับป๊ายืนอยู่เลยทำท่าทางปกติแต่หรือจะพ้นสายตาของผมได้ ทางป๊าก็จัดการให้สองคนนั้นได้ไปซื้อของด้วยกันจะได้เคลียร์กันไปเลยไม่งั้นมีหวังคงมีผิดใจกันบ้างแน่นอน หลังจากพี่กันต์พี่เฟยออกไปซื้อของกันจนเย็นก็กลับมาช่วยกันจัดของเข้ากระเป๋าแต่ที่น่าแปลกใจก็คือพวกอาวุธมีดปืนนี้จะเอาไปทำไมเยอะไปพักผ่อนไม่ใช่รึไงไม่ได้จะไปยกพวกตีกันสะหน่อย

“พี่กันต์ของพวกนั้นเอาไปทำไมเยอะแยะหรอครับคือว่ามันมากไปมั้ยง่าอินว่า”ผมเดินไปสกิดถามพี่กันต์ทันที

“นายสั่งครับปกติแล้วถ้าไปที่ของตระกูลก็จำเป็นต้องเอาไปนะครับรอบนี้ดูน้อยไปสะด้วยซ้ำ”

หื้อ?นี้ยังน้อยอีกหรอยังกับจะไปทำสงครามไรแบบนั้นแล้วที่ของตระกูลมาเฟียมันทำไมอะก็ไม่มีคนอยู่แล้วนิ ชื่อว่าเป็นที่มาเฟียใครมันจะกล้าเข้าใกล้ได้แบบนี้คงต้องถามป๊าแล้ว แต่ไม่ทันจะได้ก้าวไปไหนแค่หันหลังก็ชนเข้ากับเอิ่มม..สะแล้ว

“!!!”

“อ้วนชอบหรอ เอาหน้ามุดชนาดนั้น”ป๊าพูดติดตลกทันที

“ใครจะไปชอบป๊าคนบ้ามายืนทำไมเงียบๆผมชนมันเจ็บนะ!!”

“เจ็บหรอ แต่ยังไม่แข็งเลยนะแค่นี้เจ็บแล้ว?”

“0-0ต้าวป๊าาาลามก!!”

“หึ แล้วเมื่อกี้ถามเรื่องอาวุธกับกันต์ใช่มั้ยแล้วก็กำลังคิดจะเดินไปถามกูใช่มั้ย”

“อือๆใช่ครับ”ผมพยักหน้ารัวๆทันที ป๊าก็จัดการอุ้มผมมานั่งที่ห้องนั่งเล่นวางผมลงบนตักอุ่นๆของป๊าทันที

“เอาอาวุธไปป้องกันตัว”

“มันเยอะไปนะผมว่าอย่างผมนะเวลาทำงานก็ใช่แค่มีดแล้วก็สไนเปอร์บ้างครั้งก็ปืนพกติดตัวเองนะ...อ้ะคืออ..”ลืมตัวจนได้มั้ยล่ะตอนนี้นายคืออินนะ!!!

“แบกไหวรึไงหื้ม”

“หวะ..ไหวสิ”

“เพราะเป็นพื้นที่ของตระกูลเลยมีความอันตรายมากทั้งพวกที่ตั้งใจมาก่อกวนพวกที่จะยึดอำนาจพวกขนส่งของผิดกฏหมายแล้วยังพวกสัตว์ร้ายอีกแค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำ”

“แต่ว่าพื้นที่แบบนี้ต้องมีคนรักษาดูแลอยู่ไม่ใช่หรอครับ”

“ไม่มี ปู่ของอ้วนเป็นคนจัดหาสถานที่นี้ไว้ซึ่งมีกฎอยู่ว่าสถานที่นี้ห้ามมีใครปกปักดูแลให้กลายเป็นดินแดนดิบของมาเฟียผู้ที่เป็นหัวหน้าสาขาแบบกูมีสิทธิ์ทำการฆ่าฟันแย่งตำแหน่งกันได้”

“กฎบ้าอะไรเนี้ยถ้าอย่างงั้นที่นั้นมันก็อันตรายมากเลยสิเราเปลี่ยนที่เถอะป๊า”

“ที่อื่นก็เป็นแบบนี้คนที่อยู่ตำแหน่งสูงสุดจะอยู่ใกล้กับความตายที่สุดถ้าเทียบแล้วที่นี้ปลอดภัยกว่ามากเพราะอยู่ไม่ไกลที่สำคัญกองกำลังของทางเรียวก็อยู่ไม่ห่างถึงมีการปะทะก็ใช่ว่าใครจะทำอะไรเราได้คงพูดได้ว่าแม้แต่ก้าวเดียวคงจะไม่ได้แตะทางขึ้น”

“งั้นพวกอาวุธเอาไปเสริมกำลังลูกน้องสินะ”

“ถูก แต่อีกอย่างกูรู้สึกอยากล่าสัตว์แล้วก็หาสัตว์คู่กายอ้วนด้วย”

“สัตว์คู่กาย?”

“ใช่ คนที่จะเข้าคัดเลือกการเป็นหัวหน้าสาขาจะต้องมีสัตว์ประจำกายหนึ่งตัว อย่างของปู่คือเหยี่ยว ของกูคือสิงโต ของเรียวคืออีกา”

“แปลว่าป๊ามีสิงโตอยู่สิ0-0!!”

“ใช่ อยากเห็นหรอ”

“ครับ น้องอินอยากเห็น”ป๊าอุ้มผมลงมายังห้องๆนึงซึ่งผมไม่เคยรู้ว่ามีห้องแบบนี้อยู่ด้านในมีคนเฝ้าประตูอยู่สองคนแต่แค่ก้าวเข้ามาก็ได้กลิ่นคาวเลือดฟุ้งเต็มไปหมด

“อึก..คาวเลือด”

“ทนหน่อย พึ่งให้อาหารไป”

“ครับ”ผมมองป๊าจากในอ้อมแขนป๋ากดสวิตช์บางอย่างเผยให้เห็นร่างสิงโตที่นอนหลับอยู่ด้านในรอบตัวมีคราบเลือด เศษกระดูกและสิ่งที่สดุดตาที่สุดคือเศษชิ้นส่วนเสื้อผ้าที่ผมจำได้ดีว่านั้นเป็นของตาลุงบ้าหรือว่า...

“มันถูกเลี้ยงไว้เพื่อฆ่าและกัดกินทุกอย่างถูกเลี้ยงให้โหดเหี้ยมเกินสัตว์นักล่าทั่วไป สิ่งที่มันจะได้กินมีแค่เนื้อของมนุษย์เท่านั้นหากไม่มีใครทำผิดปีนึงอาจจะไม่ได้ทานอะไรเลยห้องที่มืดสนิทจะดึงความก้าวร้าวออกมาได้มากที่สุด”ถึงแม้ผมจะเคยได้ยินมาบ้างว่าความโหดเหี้ยมของมาเฟียไม่ธรรมดาแต่ก็ไม่นึกว่าจะขนาดนี้ ก่อนที่ความคิดจะยืดยาวออกไปร่างสิงโตตัวใหญ่ที่หลับอยู่เมื่อกี้ก็เดินมาใกล้กับรั้วเหล็กทันที แม้จะตกใจแต่กลับดูแล้วมีความสง่างามและน่าหลงไหลของสัตว์อยู่มันเหมือนกัน เหมือนกันกับผมที่ฆ่าคนเพื่อหาทางอยู่รอดแม้และความสนุก....ร่างใหญ่ของสิงโตจ้องมองมาที่ผมตาไม่กระพริบเป็นจังหวะเดียวกับที่ผมให้ป๊าปล่อยผมลงผมเดินเข้าไปใกล้รั้วเหล็กยื่นมือเล็กไปสัมผัสเหล็กด้านหน้าสิงโต

“ไม่กลัวรึไง”

“มันไม่ทำอะไรผมหรอก เพราะมันเป็นของป๊า”หากว่าไม่ใช่สิงโตที่ป๊าเลี้ยงผมคงไม่กล้ายุ่งด้วยหรอก

“หิวมั้ย มืดมากรึป่าว”ผมถามออกไปด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลสิงโตที่เอาแต่จ้องผมก็ยืนมือขึ้นมาเกาะกำแพงสายตาจ้องมองผมสลับกับป๊า

“เรียกชื่อมันสิอ้วน เหมันต์”

“หะ..เหมันต์”เพียงจบเสียงเรียกของผมสิงโตตัวใหญ่ที่ดูสง่างามน่าเกรงขามกลับกลายทำท่าทางเช่นแมวน้อยติดที่ตัวใหญ่ไปสักนิด มันทำท่าทางออดอ้อนให้ผมสัมผัสลูบหัวมันทำเอาผมยิ้มไม่หุบป๊าเลี้ยงมันไว้แบบไหนถึงได้กลายเป็นแบบนี้ได้ดุร้าย สง่างาน และน่ารัก

“ป๊าน่ารักจังเลยอินอยากเข้าไปเล่นด้านใน”ผมหันไปหาป๊าทันที

“ไม่ได้ ด้านในยังไม่ได้ทำความสะอาดรอกลับจากเที่ยวจะพาเข้าไป”

“จริงนะ”

“อือ”

“สัญญาด้วยๆ”

“สัญญาครับอ้วน”

“รักที่สุดดด เหมันต์เดี๋ยวน้องอินจะไปแล้วนะรอน้องอินกลับจากเที่ยวน้องอินจะเข้ามาเล่นกับเหมันต์นะ”พอผมพูดจบคล้ายเหมันต์จะเข้าใจเดินงอยกลับไปนอนแบบเดิม นี้ผมกำลังโดนสิงโตงอลสินะแล้วต้องง้อไงละทีนี้

“หึ ออกได้แล้วอยู่นานไม่ดีกลิ่นที่นี้แย่พวกมึงทำความสะอาดให้เรียบร้อยด้วย”

“ครับนาย”

“ป๊าอุ้มๆ”ผมกระโดดโยงๆให้ป๊าอุ้มทันทีป๊าหันมายิ้มก่อนที่จะอุ้มผมออกจากห้องลับออกมาก็ใกล้มืดแล้วป๊าบอกว่าเราจะออกเดินทางกันวันนี้แม้จะมืดแต่เป็นเวลาที่เหมาะสม

“จัดของเสร็จแล้วครับคุณคริส”พี่เฟยพูดขึ้น

“ให้คนเอาของไปขึ้นรถ”

“ครับ”

“มู่จ้าาา”เสียงเรียกชื่อมู่มาแต่ไกลแบบนี้คงไม่ต้องถามว่าใคร

“มู่จ้าาาคิดถึงจังเลย”

“ผมไม่ได้ชื่อมู่นะอาเรียว!!”

“ดุจังแต่รักครับ”เอาดูพูดเข้าแล้วคือหน้าป๊าจะงัดปืนออกมาได้ทุกเมื่ออีกแล้ว

“ใครให้มันเข้ามา!!!”ป๊าพูดขึ้นเสียงดัง

“ไม่มีใครทั้งนั้น กูแอบปีนเข้ามาเพราะรู้ว่ามึงคงสั่งไม่ให้ใครต้อนรับกู”

“ไอเรียว!!”

“ครับพ่อตา”

“พ่อตาเxี้ยไร!!!”

“โอ้ยยยพอเถอะะะอินปวดหัวแล้วเนี้ยย จะได้ไปมั้ยครับถ้ามัวแต่ทะเลาะกันอะ”

“จะชวนไอคริสทะเลาะจนกว่ามันจะยอมยกมึงให้กู”อาเรียวพูดขึ้นทันที“ไม่มีวัน”ทางป๊าก็กดเสียงเข้มปฏิเสธอย่างเร็ว“งั้นเอาแบบนี้ ผมมู่หลานหรือหนูอินขอประกาศไว้นะที่นี้ว่าทั้งใจและร่างกายไม่ว่าจะชาติไหนก็จะเป็นของป๊าเพียงผู้เดียว!!!”“!!!!”“!!!!”ทำไมต้องตกใจกันแบบนั้นอะแล้วทำไมป๊ายิ้มแบบนั้นล่ะผมก็ไม่ได้พูดอะไรผิดนิ ไหนลองพูดทวนอีกรอบ “งั้นเอาแบบนี้ ผมมู่หลานหรือหนูอินขอประกาศไว้นะที่นี้ว่าทั้งใจและร่างกายไม่ว่าจะชาติไหนก็จะเป็นของป๊าเพียงผู้เดียว!!!”เอิ่มมเห้ยยยคำสารภาพรักรึไงไออินไอบ้าาา“คือๆๆๆมะๆไม่ใช่นะๆ”“ก็ตามที่ได้ยินนะเรียว อินเป็นของกูเป็นทุกอย่างของกูอนาคตก็คงจะได้เป็นเมียมากกว่าเป็นลูกแล้ว”“ห๊าาา!!!!”“อะไรอ้วน เมื่อกี้อ้วนพูดเองนะอย่าคืนคำสิเมีย”“ว้ากกก!!!”ผมเอามือปิดปากป๊าทันทีเพียงหันมองไปรอบๆก็เห็นสีหน้าแปลกๆของทุกคนโดยเฉพาะอาเรียวไงทำหน้าแบบไม่ได้เสียใจแต่ดูเหมือนดีใจล่ะ“55555สำเร็จแล้วว่ะคริส”“หึ”“หื้ม?”

copy right hot novel pub