ตอนที่ 43 โกรธน้องสาวภรรยา

หลังจากเสี่ยชุนตั้งครรภ์ ท่านอ๋องก็อยู่เป็นแขกประจำของจวน เขาไม่ยอมกลับจวนของตนเอง หวั่นเห็นภาพภรรยารักอยู่ตรงนั้น ตรงนี้ของจวน เขาคิดถึงนางทุกลมหายใจ ตอนนี้เขาเป็นบุรุษว่างงาน วัน ๆ เอาแต่คุยกับนก กับปลา และก็ถิงถิง ตัวน้อยที่ติดตามของอยู่ที่จวนท่านแม่ทัพด้วย เพราะคำสั่งเสียนายสาวให้ดูแลนายท่านให้ดี รองนางกลับมา

ถิงถิง มิเข้าใจว่า นายหญิงของนางจะกลับมาได้เช่นไร และนี่ก็ผ่านมาหลายเดือนก็ยังไม่มีทีท่าว่า นายหญิงจะกลับมาเลย ถิงถิง เข้าใจว่าคนตายแล้วฟื้นนั่นเป็นเพราะนายหญิงของนางช่วยไว้ แต่ว่าภรรยาของท่านแม่ทัพมิได้มีความรู้เช่นนั้น จึงไม่แปลกที่นางจะน้อยใจว่านายหญิงของนางนั้นหลอกลวงนาง

“เจ้าเหม่ออันใด เจ้าตัวเล็ก” ท่านอ๋องเอ่ยขึ้น เมื่อเดินมาสวนด้านหน้าจวนแม่ทัพ เห็นเจ้าตัวเล็ก นั่งเหม่อลอยจึงได้ถามไถ่

“นายท่านข้าคิดถึงนายหญิงเจ้าค่ะ นางหลอกข้าว่าจะกลับมา” สาวใช้ตัวเล็กเอ่ยเสียงเศร้า นางลืมไม่ลงสักครั้งใบหน้าของนายหญิงวนเวียนอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน

“นางพูดให้เจ้าสบายใจ ข้าก็คิดถึงนางเช่นกัน เสี่ยวชุนก็ใกล้จะคลอดแล้ว ข้าจะได้เป็นพ่อคนเสียที” เขาพูดแต่ใจของเขาก็คงมีนางเสมอ สตรีในเมืองหลวงมักชอบทำตัวหว่านเสน่ห์ใส่เขาและบางคนก็เข้ามาพูดคุย เขามิชอบได้แต่เดินหนีเท่านั้น

“เจ้าค่ะ ข้าจะรอคุณหนูน้อย แล้วพากลับจวนกันนะเจ้าคะ คงจะงดงามเหมือนนายหญิงและฮูหยินเสี่ยวชุนแน่นอนเจ้าคะ” สาวใช้เอ่ยขึ้นถึงความหวังที่นางจะดูแลคุณหนูตัวเล็ก ๆ ให้ดี

“ก็แน่อยู่แล้ว นางต้องงดงามเหมือนข้าและเข้มแข็งเหมือนพี่สาวของข้า ว่าแต่ถิงถิง ปีนี้เจ้าอายุเท่าไหร่แล้ว” เสี่ยวชุนมาได้จังหวะพอดีเอ่ยถึงความงาม มิมีใครสู้พี่สาวและนางได้อยู่แล้ว แต่กระนั้น เสี่ยวชุนอยากรู้ว่า ถิงถิง อายุเท่าไหร่เพราะเห็นเนื้อตัวของนางช่างเล็กนัก

“ข้าอายุ สิบห้าปีแล้วเจ้าค่ะ” นางเอ่ยออกไป และมองเห็นสายตาของฮูหยินแม่ทัพทีท่าว่าตกใจ

“งั้นเจ้าก็ต้องออกเรือนแล้วละสิ” เสี่ยวชุนเอ่ย จะได้หาเจ้าบ่าวให้นางได้อย่างเหมาะสม

“ฮูหยิน ข้ามิอยากออกเรือน อยากอยู่ดูแลคุณหนูน้อยเจ้าคะ” นางรีบเอ่ยทันควัน นางกลัว

“พี่สาวของเจ้าเอ่ยให้ข้าดูแลนางเหมือนน้องสาว แต่ข้าก็ทำไม่ได้เสียทีงั้นข้ายกให้เจ้าดูแลนางก็แล้วกันนะ” ท่านอ๋องเอ่ยขึ้น ทำท่าเหมือนจะเดินหนี แต่ถูกเสี่ยวชุนพูดไว้ก่อน

“พี่เขยท่านทำแบบนี้ไม่ได้นะ ข้าจะดูแลนางได้อย่างไรกัน ท้องของนับวันยิ่งโตเช่นนี้” นางเอ่ยแย้งทันที เห็นพี่เขยหยุดนิ่ง ดูแววตาเศร้า ๆ ของเขานางก็เศร้าสลดลงทันที

“พวกท่านจะเถียงกันทำไมเจ้าคะ ข้าน้อยโตแล้วดูแลตนเองได้ ข้าก็ยังเป็นบ่าวของพวกท่านอยู่ดี มิอยากเป็นน้องสาวของใคร อยากเป็นเพียงบ่าวดูแลคุณหนูน้อยที่กำลังจะเกิดมาเท่านั้นเจ้าคะ” ถิงถิง ดูท่าจะไม่ยอมใครง่าย ๆ นิสัยช่างพูดของนางแก้ไม่หายเสียที แต่ก็สร้างความขบขันให้ท่านอ๋อง และเสี่ยวชุนอยู่บ้าง เพื่อไม่ให้คิดถึงพี่สาวที่ลาลับไป

“พี่เขย พรุ่งนี้ท่านพี่บอกว่าให้ท่านไปร่วมงานเลี้ยงต้อนรับท่านเจ้าเมืองแดนเหนือด้วยนะเจ้าคะ” เสี่ยวชุนเดินลูบท้องของนางแล้วเอ่ยแจ้งข่าวกับพี่เขยผู้นี้

“แล้วทำไมข้าต้องไปด้วยเล่า ข้าไม่ชอบ” เสียงเข้มส่งมาพร้อมสายตาดูดุดัน สีหน้าไม่พอใจ

“เห็นว่า ไท่จื่อเอ่ยกล่าวมาโดยเฉพาะ เพราะว่าท่าเจ้าเมืองมากลับบุตรีดูท่าไท่จื่อจะจับคู่ท่านกับ นางเป็นแน่” เสี่ยวชุนเอ่ย เพราะว่าไท่จื่อคงเห็นว่าพี่เขยของนางคงต้องมีภรรยาแล้ว

“สตรีไร้ยางอายเช่นนั้น ไม่คู่ควรสักนิด มิมีใครคู่ควรเท่านางอีกแล้ว” เขาพูดขึ้น แต่ก็มองน้องสาวของภรรยา ยิ่งเห็นยิ่งปวดใจ ใบหน้าของพวกนางเหมือนกัน เขาได้อยู่ใกล้ชิดกับนางก็ยังพอได้พูดคุย เสมือนได้เห็นหน้าภรรยาของเขา

“นางมากความสามารถและความรู้” เสี่ยวชุนเอ่ยชม นางก็ยังไม่เคยเห็นเช่นกัน“เจ้ามิอยากให้ข้าเป็นพี่เขยของเจ้าแล้วกระมัง ถึงได้ไล่ข้าให้แต่งงานกับสตรีอื่น” เขาพูดขึ้น ก่อนจะก้าวเท้ายาว ๆ เหมือนจะเดินหนี เขาหงุดหงิด“ข้ามิได้คิดเช่นนั้น เพียงแต่เป็นห่วงท่านกลัวว่าท่านจะเหงายามแก่เฒ่าเจ้าค่ะ” นางเอ่ยขึ้น“ข้าแก่ก็มีลูก คอยดูแล เจ้ามิต้องห่วงหรอก” เขาพูดเหมือนน้อยใจน้องสาวภรรยา อยากรู้นักว่าถ้านางรู้ว่าน้องสาวของนางจับคู่เขาให้หญิงอื่น นางจะโกรธเหมือนเขาหรือไม่

copy right hot novel pub