ตอนที่174 อารมณ์จิตใจข้างในที่ไม่นิ่ง

“เด็กสาวที่ดีมากคนหนึ่ง.......”

นัฐพงษ์คิดเป็นเวลานาน ชั่วขณะคิดออกแต่ “ดีมาก” คำนี้พูดถึงปาลี เพราะผู้หญิงบางคนเพอร์เฟคเกินกว่าจะมีคำบรรยาย

หญิงสาวคนถือสายไม่เห็นด้วยหัวเราะเยาะเย้ยก่อนจะพูดว่า “จะดีแค่ไหน? เพียบพร้อมกว่าโสรส?”

“ไม่ เธอเป็นหญิงสาวธรรมดาธรรมดา”

“งั้นก็คงสวยกว่าโสรสของฉัน?”

“อืม....เธอไม่ได้สวยน่ามองใครเห็นใครก็ชอบเท่าคนของเธอหรอก”

แต่เธอเป็นคนที่คนพบคนเห็นก็จะชมว่าสวยมีความรู้ ยิ่งได้ชื่นชมยิ่งสวย สวยไม่หมดไม่สิ้น

แน่นอนว่าประโยคหลังนัฐพงษ์ไม่ได้พูดออกมา เขาเข้าใจอย่าลึกซึ้ง เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้หญิงอีกคน คุณไม่สามารถชมอีกคนว่าสวยกว่าได้อย่างแน่นอน

“แล้วเขาเอาอะไรมาแย่งดนุพลกับฉัน?”

เสียงของโสรสมีความดุเดือดและต่อต้าน

นัฐพงษ์สายหัว “โส คุณพูดผิดแล้ว เธอไม่ได้แย่งดนุพลไป แต่คุณนั้นแหละที่ให้ดนุพลกับเขาไป คุณเรียนต่อต่างประเทศนานถึงสี่ปีคุณพบคนที่คุณต้องการหรือไม่ ”

“ไม่มี”

โสรสตอบด้วยความกลัดกลุ้มใจ เธอไม่ใช่ไม่มีแฟน แต่เพียงเพราะไม่มีใครดีเท่าดนุพล ไม่ใช่ดีเพียบพร้อมไม่เท่าตระกูลกันตพัฒน์ แต่เพราะรูปลักษณ์ภายนอกดีไม่เท่าดนุพล และไม่มีใครอ่อนโยนดูแลเอาใจใส่ดีเท่าดนุพล ปกติแค่สองสามเดือนก็เลิกกันแล้ว

นัฐพงษ์พูดโอ้เบาเบาและพูดด้วยความเย็นชาว่า “งั้นคุณคิดเอาเองว่าจะเอายังไงต่อ ถ้างั้น ดนุพลจะต้องเป็นของผู้หญิงคนอื่นไปตลอด ผมมาพูดแค่นี้แหละ บายบาย！”

พอพูดจบ ไม่รอแม้กระทั่งคำตอบรับโสรสที่ถือสายอยู่ ก็ “ปึ้ง”เสียงวางโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

หลังจากนั้น ก็จับไปที่คาที่สวยสดงดงามของตัวเอง ยิ้มด้วยหน้าตาที่มีเลศนัย

ในใจพูดว่า “ปาลี ขอโทษนะ ทำให้เธอต้องลำบากอีกแล้ว ครั้งนี้ ความลำบากครั้งนี้ จะไม่ใช่ความลำบากเรื่องเล็กเล็กแล้วละสิ”

โสรจ พี่สาวคนสนิทของจักรกฤษ คุณหนูของตระกูลกาฬดิษย์ นิสัยรุนแรง อยากไปต่างประเทศเพื่อเรียนคนเดียว ไม่ว่าจะเป็นฐานะหรือหน้าตาเธอก็เป็นที่หนึ่งที่ดีที่สุด เธอยังมีอีกฐานะ ก็คือ คนรักที่ถูกกำหนดไว้แล้วของดนุพล

และทางนี้ ปาลีที่กำลังทะเลาะกับดนุพล ไม่รู้อะไรสะเลยว่ามีความอันตรายที่ค่อยค่อยมาแบบไม่ให้สุ้มให้เสียงตรงมาจู่โจมเธอ

วันที่สอง！

หลังจากที่ดนุพลไปทำงาน ปาลีก็นั่งเหม่อลอยอยู่ในห้องคนเดียว สองมือกุมโทรศัพท์ไว้ ตาคู่นั้นจองมองนาฬิกาที่แขวนบนกำแพง ไม่ขยับไปไหน

“เสียงนาฬิกา！”

เสียงของนาฬิกา เมื่อเข็มวินาที เข็มนาที เข็มชั่วโมงในเวลาเดียวกันชี้ไปที่ตอนบ่ายโมง ใจของปาลีก็ “ตึก” เต้นด้วยความรุนแรง

เวลาที่นัดไว้กับรฐาก็ถึงแล้ว！

ไม่รู้ว่าธัญญาไปหรือยัง?

ถ้าไป เขาจะรับมืออย่างไรนะ?

ธัญญาที่มีรูปร่ายเรียบร้อยสะสวย รฐาจะเล่นแง่ไหมนะ?

ถ้ารฐาลงมือกับธัญญาขึ้นมาจริงจริง งั้นธัญญาก็กำลังตกอยู่ในอันตราย

ปาลียิ่งคิด อารมณ์ในใจยิ่งไม่นิ่ง หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์ธัญญาเพื่อจะโทรหาธัญญา แต่คนรับกลับเป็น “สวัสดีค่ะ ไม่สามารถติดต่อหมายเลขปลายได้ในขณะ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งในภายหน้าค่ะ”

พอได้ยินประโยคนั้น ปาลียิ่งนั่งไม่ติด

ถ้าธัญญาเป็นอะไรไปเพราะเธอ เธอคงรู้สึกไม่ดีไปตลอดชีวิต

ลุกขึ้นด้วยความรุนแรง ปาลีเปิดประตูห้อง

สิบเจ็ดและสิบแปดที่เฝ้าอยู่หน้าประตู ทันใดนั้นก็เข้ามายืนขวางอยู่หน้าปาลี สิบเจ็ดพูดว่า “คุณผู้หญิง คุณจะจะไปไหน? ถ้าอยากจะกินอะไร ให้บอกฉันได้เลย ฉันจะเตรียมให้”

ตั้งแต่เมื่อวานที่ปาลีเกิดอาการแพ้ท้อง ทวิติยาก็กำชับสิบเจ็ดและสิบแปดไว้ ถ้าดนุพลไม่อยู่ ให้จับตาดูปาลีไว้ ไม่ให้ปาลีออกจากบ้านแม้แต่ก้าวเดียวแบบนี้ก็เท่ากับว่าควบคุมความอิสระของปาลีทั้งหมด“ฉัน....อยากไปเดินเล่นที่สวนดอกไม้”ปาลีรู้ว่าถ้าพูดไปตรงตรงว่าจะออกมาข้างนอก เขาคงไม่ให้ออกมา ทำได้แค่ทำอ้อมค้อม หาเวลาที่เหมาะสมพอมาถึงสวนดอกไม้ ปาลีก็เห็นว่ามีคนแก่และวัยรุ่นอยู่ จิรเมธตัวติดอยู่กับจิรนาถสาวใช้วันนี้นาถสวมชุดที่สง่างามสีฟ้าน้ำทะเลและยืนอยู่บนหญ้าสีเขียว เธอสวยงามเหมือนนางฟ้าสีฟ้า มองดูคนอย่างเงียบ ๆ พวกเขาจะรู้สึกสบายทั้งกายและใจปาลีจำเป็นต้องยอมรับ จิรนาถไม่ว่าจะมีใบหน้าที่มีเสน่ห์ ทุกอย่างก็ดีไปหมด แต่เสียดายกลับอยู่กับคนที่อายุจะหกสิบอย่างจิรเมธที่ยังอยากมีความรักอยู่ ในความรักนี้ ตกลงมีความจริงและโกหกอยู่เท่าไหร่ ก็มีแค่เธอที่รู้แหละปาลีอยากจะออกไปจากตรงนี้แบบเงียบเงียบ เพื่อที่จะได้ไม่รบกวนคนมีความรักคู่นี้ กลับไม่คิดว่า จิรเมธจะมองเห็นเธอแล้ว และยกมือทักทายเธอ “ในเมื่อมาแล้ว ก็คุยกับคนเถ้าคนแก่สักหน่อยเถอะ！”

copy right hot novel pub