ตอนที่260 น่ารำคัญ

หลังจากที่ธวัฒน์เตือนไป ปาลีถึงรู้สึกว่าเมื่อวันหลังจากเจอธามไป เธอก็เปลี่ยนเป็นใช้อารมณ์ง่ายขึ้น

ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ปาลีเงยหน้าขึ้นแล้วยิ้มกับธวัฒน์“นายพูดถูก ตอนนี้สิ่งที่ฉันต้องทำไม่ใช่ร้องไห้ แต่เป็นยิ้มมองพวกเขาร้องไห้”

พูดจบปาลีก็เอาแปรงสีฟันในกระเป๋าออกมา แล้วดึงเส้นผมเส้นหนึ่งจากหัวของตนเอง ยื่นให้ธวัฒน์“นี่เป็นแปรงสีฟันของพ่อแม่ฉัน ฉันไปเอาจากที่บ้าน อยากจะตรวจDAN-ของพวกเขาและของฉัน นายช่วยฉันไปติดต่อโรงพยาบาลที่เชื่อถือได้”

ธวัฒน์รู้สึกตกใจ“ทำไมเธอต้องไปตรวจDNA หรือเธอสงสัยว่าพ่อแม่ของเธอไม่ใช่พ่อแม่แท้ๆหรือ？”

ปาลีพยักหน้า“ที่จริงฉันก็สงสัยอยู่ตลอด คราวนี้ได้เจอกับขวัญชีวี ยิ่งทำให้เธอแน่ใจจุดนี้ไป”

เธอไม่สนหรอกว่าแม่แท้ๆของเธอเป็นใคร แต่เธอสนใจธาม ตอนนี้แค่หวังว่าผลตรวจDANนั้นออกมา ธามเป็นพ่อแท้ของเธอ

เห็นปาลีที่นิ่งสงบเหมือนกำลังเล่าเรื่องคนอื่น ธวัฒน์รู้ว่าปาลียอมรับความจริงนี้ไปแล้ว รับของที่ปาลียื่นมา ธวัฒน์พูดว่า“โอเค ผมจะทำให้ ประมาณ7วันจะได้ผล”

ปาลีคิดไปสักพักแล้วพูดต่อว่า “ตอนบ่ายฉันจะให้ของติดตัวของคนอื่นอีก แล้วนายก็เอาไปตรวจด้วยกัน”

ในเมื่อจะตรวจ งั้นของวิสาข์ก็ตรวจไปด้วยเลย อย่างนี้ผลที่ได้ออกมาจะแม่นชัดยิ่งขึ้น

ธวัฒน์พยักหน้า เขาไม่ได้ไปถามว่าคนนั้นคือใคร เรื่องส่วนตัวของปาลีถ้าเขาไปถามมากเธออาจจะรู้สึกเบื่อได้

พูดจบ ปาลีก็โบกมือเรียกรถ ธวัฒน์อดไม่ได้ที่จะถามขึ้น“ตอนนี้เธอจะไปไหน”

ปาลียิ้มแบบผิดปกติ“บริษัทเอวีร่า”

ตอนนี้ถึงเวลาลงมือกับรฐาแล้ว

พูดจบธวัฒน์ทำหน้าตกใจนิดๆ“หุ้นส่วน5%ของขวัญชีวี เธอได้มาแล้วหรอ”

ปาลีพยักหน้า “ฉันบอกแล้ว อย่าประเมินขวัญชีวีสูงเกินไป เธอหลอกง่ายมาก” พูดเสร็จปาลีก็นั่งเข้าไปในรถ

ธวัฒน์อึ้งไปเล็กน้อยแล้วส่ายหัวยิ้มๆ ก็ขึ้นรถไปเหมือนกัน ที่แท้ปาลีฉลาดกว่าที่เขาคิดไว้

ตอนที่ปาลีกับธวัฒน์นั่งรถไปบริษัทของรฐา ดนุพลก็ถึงโรงพยาบาลแล้ว

ไอริณพักอยู่ในห้องคนไข้VIP ตอนเข้าถึงนัฐพงษ์กำลังดูแลไอริณอยู่ ส่วนธนัทกับทวิติยาก็เพิ่งออกจากโรงพยาบาลไปเก็บเสื้อและของใช้ประจำวันของไอริณ

เมื่อได้ดูอาการของไอริณและได้ยืนยันว่าไอริณแค่ต้องพักที่โรงพยาบาลสิบกว่าวันก็หายดี เขาก็รีบร้อนอยากจะออกไปอีก

เมื่อกี้ที่เขาเรียกปาลีลงจากรถ ดนุพลรู้สึกว่าสีหน้าของปาลีแปลกๆ เกรงว่าความพยายามของเขาเมื่อคืนคงเปลืองไปอีกแล้ว

เห็นดนุพลเพิ่งมาก็คิดจะไปอีก โสรจก็รีบเดินตามเขาออกมา แล้วกอดเขาจากข้างหลัง พูดด้วยน้ำเสียงร้องไห้“ดนุพล ทำไมสองวันนี้คุณไม่กลับบ้าน ไอริณกับฉันคิดถึงคุณมาก ตอนไอริณโดนน้ำร้อนลวกเธอก็เรียกหาพ่อตลอด แต่คุณเพิ่งมาก็จะไปอีก รอไอริณตื่นขึ้นมาถ้าไม่เห็นคุณ เธอต้องร้องไห้เป็นใหญ่แน่”“ไอริณไม่ได้ขี้ร้องไห้อย่างที่เธอพูด เธอเป็นเด็กดี ฉันยังดีธุระ ตอนคืนค่อยมาดูไอริณ”ดนุพลขมวดคิ้วแล้วดึงมือของโสรจออก ก้าวเท้าเดินจากไป“ดนุพล”00เห็นน้ำตาของตนเองไม่สามารถให้ดนุพลอยู่ต่อได้ เธอก็ไม่ทำเป็นอ้อนวอนอีก เดินถึงหน้าของดนุพล ถามอย่างเยือกเย็น“เรื่องอะไรจนทำให้คุณยอมทิ้งลูกกับเมียไปสองวัน คุณรู้ไหมฉันโทรไปหาคุณกี่รอบ พอโทรไปก็บอกว่าให้ฝากข้อความไปกล่องข้อความเสียง โทรไปที่สำนักงานของคุณ เลขาคุณก็บอกว่าคุณไม่อยู่ ฉันจะไปหาคุณที่สำนักงาน รปถก็ขวางฉันไว้ไม่ให้เข้า ดนุพลคุณยังหลบหนีฉันอยู่ใช่ไหม คุณมีผู้หญิงคนอื่นแล้วใช่ไหม”ดนุพลไม่อยากทะเลาะกับโสรจที่โรงพยาบาล แต่พอเห็นสภาพดุเดือดของโสรจ เขารู้สึกเบื่อมาก สี่ปีนี้เขาก็มองเธอให้ชัดเจนแล้ว ทำไมเมื่อก่อเขาไม่เคยปรากฏเลยว่าโสรจไม่สวย ไม่น่ารักและไม่รู้แต่งตัวเลยสักนิดเมื่อเผชิญกับการสืบถามของโสรจ เขาอยากจะดำเนินสัญญาที่เขาเขาให้ปาลีเมื่อคืนตอนนี้ เขาเลยหน้าและมองตาของโสรจ พูดว่า“เราหย่ากันเถอะ”

copy right hot novel pub