ตอนที่ 336 ในที่สุดก็เข้าใจ

ดนุพลส่ายหัว และพูดอย่างลำบากว่า : “ จริงๆแล้วโรคหลอดเลือดในสมองของปู่ก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับจิรนาถเล็กน้อย เดิมทีนี่เป็นความลับของตระกูลกันตพัฒน์ แต่สำหรับคุณแล้ว ไม่จำเป็นต้องปกปิด หลังจากที่ออกไปแล้วสองปี จิรนาถก็ท้องลูกของคุณปู่ พ่อแม่ผมเชื่อว่าลูกคนนี้ไม่สามารถเป็นลูกของปู่ได้ แต่ปู่กลับเชื่อ และยังยืนยันที่จะยอมรับ และจะแต่งงานกับจิรนาถด้วย แต่พ่อแม่ผมที่เห็นแก่ชื่อเสียงของตระกูลแล้วจะยอมรับมันได้อย่างไร ? ”

“ ดังนั้นก็เลยใช้วิธีแบบเดียวกันกับที่เคยทำกับพวกเรา คือบอกให้จิรนาถคลอดลูกแล้วตรวจสอบ DNA ก่อน จากนั้นจึงค่อยคุยกันเรื่องแต่งงาน ปู่รู้ว่าพ่อกับแม่ผมกำลังคิดจะทำอะไรอยู่ ขิงแก่แต่ก็ยังเผ็ดร้อน เขามีพลังมากกว่าผมในตอนนี้อีก เขาดูแลจิรนาถอย่างดี จนกระทั่งจิรนาถใกล้คลอด ทว่ากลับไม่คิดเลยว่าเด็กในท้องของเธอจะตายแล้ว จิรนาถกลายเป็นบ้าไปเลย อีกทั้งปู่ก็ถูกแรงกระตุ้นครั้งใหญ่นี้จนหลอดเลือดในสมองแตก และก็เป็นอัมพาตนอนติดเตียงตั้งแต่นั้นมา ไม่เพียงแต่แค่ไม่สามารถใช้ชีวิตเองได้ แม้แต่พูดก็ยังไม่สามารถพูดทั้งประโยคได้แล้ว ”

ฟังจบ ปาลีตะลึงจนนิ่งไป

ไม่คิดเลยว่าสี่ปีที่เธอจากไป ทุกคนต่างก็เกิดเรื่องเยอะแยะมากมาย ทั้งสุขและทุกข์

และคุณปู่กับจิรนาถ มันเป็นโศกนาฏกรรมที่ทำให้คนถอนหายใจอย่างไม่ต้องสงสัยเลย

โดยเฉพาะจิรนาถ เมื่อตอนที่เจอเธอเธออายุเพียงแค่ 18 นับๆดูแล้ว ตอนที่เธอเสียสติก็อายุแค่ 20 เอง หญิงสาวที่สะอาดงดงามถูกทำร้ายเช่นนี้ ช่างน่าเศร้าเสียจริง !

มันจริงหรือที่ทุกคนที่เข้าไปในครอบครัวตระกูลกันตพัฒน์มักจะมีจุดจบที่ไม่สวยงาม ?

ปาลีเกิดความสงสัยเล็กน้อย ความจริงนั้นเป็นอย่างที่ดนุพลพูดแบบนั้นจริงหรอ ? ไม่ใช่ว่าปาลีไม่เชื่อดนุพล ในทางกลับกัน เธอเชื่อมั่นกว่าใครๆว่าดนุพลจะไม่มีทางโกหกเธอ แต่อาจจะเป็นไปได้ว่าสิ่งเหล่านี้ที่ดนุพลรู้นั้นเพียงแต่ถูกใครบางคนจัดการมาก่อนแล้ว !

ทันใดนั้นหัวสมองของปาลี ก็ปรากฏใบหน้าของเมธกับจิรนาถขึ้นมาอย่างไม่หยุดหย่อน โดยไม่มีเหตุผล และทันใดนั้นก็มีอีกใบหน้าหนึ่งโผล่ขึ้นมา ——ปรากฏขึ้นมาหลายครั้ง ดูเหมือนไม่ได้ตั้งใจ แต่กลับเป็นหญิงขอทานคนนั้นเสมอที่ช่วยเธอในที่มืด

ปาลีลุกขึ้นยืนในทันที เธอนึกออกแล้ว ดวงตาคู่นั้น ใช่แล้ว มันคือดวงตาคู่นั้น ในที่สุดเธอก็เข้าใจแล้วว่าทำไมตอนที่เจอกับหญิงขอทานคนนั้นครั้งแรก เธอถึงรู้สึกได้ถึงความใกล้ชิด เพราะว่า ผู้หญิงขอทานสกปรกคนนี้ที่ใครๆก็จำเธอไม่ได้นั้นมีดวงตาที่เหมือนกันกับจิรนาถเลย

เมื่อดนุพลเห็นว่าปาลีจู่ๆก็ลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจ ทันใดนั้นเขาก็ถามขึ้นมาด้วยความสงสัยว่า : “ ที่รัก คุณเป็นอะไรไป ? ”

“ ฉัน……. ”

ตอนแรกปาลีอยากจะบอกเรื่องที่จู่ๆก็นึกขึ้นมากับดนุพลทันที แต่แล้วเธอก็ฉุกคิดขึ้นมาว่า ถ้าหากว่าหญิงขอทานคนนั้นเป็นจิรนาถจริงๆ อย่างนั้นเธอก็ไม่ได้เสียสติ เพราะว่าถ้าคนเสียสติแล้วจะไม่สามารถที่จะช่วยเหลือคนอื่นได้ แต่ถ้าเธอไม่บ้าแล้วทำไมถึงทำตัวมอมแมมสกปรกเป็นขอทานล่ะ ? แค่กลัวว่าเหตุผลหลักๆมันอาจจะคือ——เธอต้องการจะหลบคนตระกูลกันตพัฒน์

ถึงแม้ว่าภายในใจของปาลี รู้ว่าดนุพลนั้นไม่เหมือนกับคนในตระกูลกันตพัฒน์ แต่ว่า ตอนนี้ในสายตาของจิรนาถ กลัวว่า เธอจะระแวงทุกคนที่มีนามสกุลกันตพัฒน์ทั้งหมด จนกว่าจะรู้ให้แน่ชัดว่าจริงๆแล้วจิรนาถต้องการทำอะไรกันแน่ก่อน เรื่องนี้ยังไม่ต้องพูดจะดีกว่า

เมื่อคิดอย่างนั้นแล้ว ปาลีจึงตอบกลับไปว่า : “ ดนุพล จู่ๆฉันก็นึกเรื่องสำคัญขึ้นมาได้ ฉันขอตัวก่อน แล้วจะรีบกลับมา อย่างมากก็หนึ่งชั่วโมง คุณอยู่ที่นี่ก็ดูแลตัวเองดีๆ มีเรื่องอะไรก็กดกริ่ง เดี๋ยวพยาบาลก็มาทันที ”

พูดจบ ก็ไม่รอให้ดนุพลตอบกลับ และเดินออกประตูไปแล้ว

ดนุพลตามไปสองก้าวอย่างช่วยไม่ได้ ช่วงนี้ปาลีมักจะแปลกไป เขารู้ว่าปาลีมีเรื่องปกปิดเขาอยู่ แต่เธอไม่พูด และเขาก็ไม่ได้บังคับ เขาเต็มใจที่จะรอ และเชื่อว่าจะต้องมีสักวัน ที่ปาลีจะบอกเรื่องราวทั้งหมดกับเขา

ส่วนปาลี หลังจากที่ออกจากห้องพักผู้ป่วยแล้ว ก็เดินตรงไปยังประตูชั้นล่างของโรงพยาบาล

สืบเนื่องงจากเมื่อก่อนที่จิรนาถมักจะปรากฏตัวขึ้นโดยบังเอิญเสมอ ปาลีเลยเชื่อว่า จิรนาถจะต้องแอบตามเธออยู่บ่อยๆแน่ๆ ดังนั้น เพียงแค่เธอไปในสถานที่ต่างๆที่เธอเข้าออกเป็นประจำ จะต้องเจอจิรนาถแน่นอน อย่างเช่น ประตูใหญ่ของโรงพยาบาลในตอนนี้ หรือจะเป็นโรงแรมที่เธอพักอยู่ ไม่ก็ที่บริษัทเธอ

ผลสรุป ก็เป็นไปตามที่เธอคิด ทันทีที่ออกจากโรงพยาบาล ปาลีก็เห็นเงาๆหนึ่งอยู่ที่ทางด้านซ้ายใต้ต้นไม้ห่างออกไปร้อยเมตร และเมื่อมองเห็นเงาที่ขดตัวเป็นลูกบอลภายใต้แสงไฟสลัว มีเนื้อตัวสกปรกมอมแมม ดูอ้างว้าง อาจเป็นเพราะนั่งยองนานเกินไป เธอนิ่งไม่ขยับ เหมือนกำลังหลับอยู่

ปาลีค่อยๆเดินเข้าไปทีละก้าว แต่ยังไม่ทันจะเดินใกล้เข้าไป เหมือนว่าจิรนาถจะรู้สึกตัว เงยหน้าขึ้น สายตาจ้องไปยังปาลีอย่างดุดัน เหมือนกับนกที่ทำให้คันธนูงงงวย ดวงตาของมันเปล่งประกายดุจดั่งสัตว์ร้าย

ปาลีถูกเธอจ้องมองจนทำให้สะดุ้งตกใจ รีบหยุดทันที

และเมื่อจิรนาถเห็นว่าคนที่ใกล้เข้ามานั้นคือปาลี เธอก็ถอนหายใจโล่งอก สายตานั้นนิ่งจากเดิมมากในทันที จากนั้น ก็มองปาลีตาไม่กระพริบปาลีมองเข้าไปในแววตาของเธอ อยากจะดูผ่านสายตาว่าเธอต้องการจะทำอะไรกันแน่ แต่น่าเสียดายที่ปาลีผิดหวัง เธอนั้นพบเจอกับความยากลำบากมามากมาย ดวงตาของจิรนาถไม่ได้ใสเหมือนดั่งเมื่อก่อนแล้ว เธอถูกควันเป็นชั้นๆจากการที่ปกป้องเธอ คนอื่นไม่สามารถมองผ่านเข้าไปถึงเสียงในใจเธอได้เลย เพราะเธอปิดหัวใจลงไปแล้ว ! “ นาถ ! ”ปาลีจ้องมองเธอ และร้องออกมาเบาๆ เสียงนั้นไม่ได้ดังแต่เต็มไปด้วยความมั่นใจร่างกายของจิรนาถนั้นชาไปทั้งตัว จากนั้น เธอก็ค่อยๆยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยนและพูดขึ้นว่า : “ ในที่สุดเธอก็จำฉันได้แล้ว ! ”

copy right hot novel pub