ตอนที่463 เลือดเย็นไร้หัวใจ

เพียงแต่ตอนนี้เป็นวันปีใหม่ มีใครจะหน้าเบื่อมาทำฉากแกล้งแบบนี้ออกมาล่ะ

ปาลีไม่สามารถตัดสินได้ทันที แต่ต่อมาเธอก็มีการตัดสินออกมา----ไม่ว่ามันจะเป็นเรื่องจริงหรือไม่ เธอก็ต้องไป ถ้าเป็นเรื่องโกหกก็ถือวะว่าโดนคนแกล้งแล้วกัน แล้วไปจับคนที่แกล้งออกมาก็พอ ถ้าเป็นเรื่องจริง แต่เธอกลับไม่ได้ไป ปล่อยให้พ่ออยู่อย่างนั้น ถ้ามีเรื่องอะไรเธอต้องรับไม่ได้แน่นอน

เมื่อพูดกับวิสาข์อีกไม่กี่คำ ปาลีก็รีบวางสายไป

“ที่รัก เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรอ”

ดนุพลตกใจกับการผิดปกติของปาลีมาก พอปาลีวางใจเขาก็รีบถามขึ้นมา

“ดนุพล พ่อฉันคงจะเกิดเรื่องแล้ว ตอนนี้ฉันต้องไปโรงพยาบาล”

ปาลีพลังเปิดตู้นิรภัยเอาเงินสดออกมาใส่เข้ากระเป๋าตนเอง พลางพูดกับดนุพล

ได้ยินดังนั้น สีหน้าของดนุพลก็เปลี่ยนทันทีเหมือนกัน แล้วรีบใส่เสื้อที่ตนเองเพิ่งถอดออก แล้วพูดว่า“ฉันขับรถส่งเธอไป”

“ไม่ต้อง คุณอยู่บ้านดูแลนิวิฐเลย เดี๋ยวเขาตื่นขึ้นมา ไม่เห็นเราทั้งสองคน เขาต้องกลัวแน่”

พูดจบปาลีก็เก็บขงเรียบร้อย เดินไปถึงข้างๆดนุพลและจูบลงบนหน้าของเขาทีหนึ่ง“วางใจเถอะ เมื่อกี้คุณวิสาข์บอกว่าแล้วว่าเธอจะถึงหน้าบ้านเราแล้ว ฉันนั่งรถเธอไป คุณไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ฉันไปแล้ว”

เสียงเธอยังไม่ได้สิ้นลง ตัวเธอก็เดินออกจากห้องไปแล้ว

“ถึงแล้วอย่าลืมโทรบอกฉันนะ”ดนุพลตามออกมา แล้วรีบพูดคำนี้ออกมา

“รู้แล้ว”ตอนที่ปาลีตอบคำนี้เธอก็ได้ลงมาถึงชั้นล่างแล้ว

หมู่บ้านน้ำขาวอยู่เมืองบี อยู่ติดกับเมืองเอที่ปาลีอยู่

ชาวบ้านในโทรศัพท์บอกว่าอาการของธามหนักมาก โรงพยาบาลในตำบลเลยไม่กล้ารักษาให้ ดังนั้นตอนนี้ธามอยู่โรงพยาบาลในเมืองเอ ปาลีและวิสาข์ขับรถจากเมืองเอไป ขึ้นทางด่วน ดังนั้นใช้เวลาไปไม่ถึงหนึ่งเดือนพวกเธอก็ถึงแล้ว คนที่มาพร้อมกับปาลีและวิสาข์ยังมีจักรกฤษ เขาเป็นคนขับรถ ที่จักรกฤษมาด้วยเพราะเขาก็คิดเหมือนกับปาลีว่านี่ไม่ใช่เรื่องจริงๆ เพื่อความปลอดภัยของพวกเธอสองคน เขาเลยต้องมาด้วย

เมื่อมาถึงโรงพยาบาล ความจริงนั้นกลับทำให้พวกปาลีทั้งสามคนโกรธจนอยากจะฆ่าคน

ชาวบ้านคนนั้นไม่ได้โกหก ธามบาดเจ็บแล้วจริงๆแถมยังอาการหนักมากด้วย ไม่เพียงขาทางขวาหักไป แถมหน้าผากด้านซ้ายยังโดนขีดจนเห็นกระดูก ตอนนี้เขาโคม่าไปแล้ว เพราะไม่มีเงินจ่ายค่ารักษา โรงพยาบาลเลยไม่ได้ทำผ่าตัดให้เขา เพียงแต่ทำแผลไปให้เท่านั้น แล้วทิ้งธามอยู่บนทางเดิน

แล้วคนที่อยู่ข้างๆธามเป็นชายวัยกลางคนหนึ่ง ไม่เห็นมีขวัญชีวีสองแม่ลูกนั้นเลย แค่เห็นปาลีก็จำออกได้ว่าคนนั้นเป็นลุงชูที่อยู่ข้างบ้านเธอ

ไม่ได้เห็นมาหลายปี ลุงชูไม่ได้จำออกปาลีในครั้งเดียว จนถึงปาลีไปจ่ายค่ารักษาให้ธามและธามโดนเข็นเข้าห้องผ่าตัด เขาถึงค่อยๆจำออกว่านี่เป็นปาลี ชายซื่อตรงคนนี้ที่ร้อนรนอยู่เริ่มสะอื้นขึ้นมา“หนูปาลี เป็นหนูจริงๆ โธ่เอ๋อ ถ้สหนูไม่มาอีกเกรงว่าพี่ธามต้องตายอยู่ที่นี่แน่นอน....”

“ลุงชู ตกลงมันเกิดเรื่องอะไรขึ้น ทำไมพ่อฉันถึงเป็นแบบนี้ แล้วขวัญชีวีสองแม่ลูกนั้นหล่ะ ทำไมพวกเธอสองคนไม่อยู่ หรือพวกเธอไม่รู้ว่าพ่อเกิดเรื่องแล้ว”

แม้ปาลีจะโกรธในการกระทำของโรงพยาบาล แต่เรื่องแบบนี้ในสังคมตอนนี้ก็ไม่ใช่น้อยๆ อีกทั้งตอนนี้ชีวิตของพ่อยังอยู่ในมือของหมอของโรงพยาบาลแห่งนี้ เธอไม่อยากไปก่อกวนอะไร เพียงแค่อยากรู้ให้ชัดเจนว่าเรื่องของพ่อมันเป็นยังไง

เมื่อลุงชูเล่าเรื่องทั้งหมดออกมา คราวนี้ไม่เพียงแต่ปาลี แม้วิสาข์และจักรกฤษก็อดโกรธจนตัวสั่นไม่ได้ คาดไม่ถึงขวัญชีวีสองแม่ลูกนั้นไร้ยางอายถึงเพียงนี้ที่ธามเกิดเรื่องในคราวนี้ก็เป็นเพราะสองแม่ลูกนี้เศรษฐกิจของหมู่บ้านน้ำขาวค่อนข้างล้าหลัง แม้หลายปีมานี้หมู่บ้านน้ำขาวกำลังปฏิรูปอยู่ มีไม่กี่บ้านที่มีเงินได้สร้างบ้านที่หรูหราขึ้นมาแล้ว แต่ที่เหลือส่วนมากยังเป็นบ้านเก่าๆอยู่บ้านที่ธามอยู่ก็คือบ้านเก่าๆแบบนี้หนึ่งเดือนก่อน หมู่บ้านน้ำขาวก็เริ่มหิมะตกติดต่อหลายวัน แต่ไม่กี่วันนี้อุณหภูมิของอากาศเริ่มสูงขึ้น น้ำแข็งและหิมะเริ่มละลาย บ้านเก่าแบบนี้ในตอนนี้ก็อ่อนแอมาก

copy right hot novel pub