ตอนที่469 โดนฆ่าตาย

ปิยะพงศ์และปิยะยิ่งฟังยิ่งรู้สึกงง ปิยะอดไม่ได้แล้วถามว่า“พวกเธอกำลังพูดอะไรอยู่เนี่ย”

สำหรับนิทัศน์คนนี้ ปิยะไม่อยากพูดถึงเขามาก ถ้าไม่คนที่พูดเป็นปาลีและดนุพล เธอคงโมโหไปนานแล้ว

ปาลีก็รู้ว่าปิยะเกลียดนิทัศน์แค่ไหน แต่เรื่องนี้จะมองข้ามมันไม่ได้ แต่เรื่องนี้มันแปลกเกินไป ดังนั้นปาลีเลยเอาข่าวที่ดนุพลบอกเธอและความกัลวลของตนเองพูดอย่างละเอียดออกมา

พอปิยะได้ยินเสร็จก็สงสัยเหมือนกันตามที่พวกเธอพูดนั้น นิทัศน์ก็ควรมาถึงหมู่บ้านซาลาหลายเดือนแล้วสิ ยังไงซาลาแมนเดอร์ยักษ์ก็เป็นของสุดท้ายที่สามารถทำให้เขากลับมารวยอีก แต่เราไม่ได้เห็นเขาจริงๆ ไม่งั้นหลานเดือนนี้ชีวิตฉันกับปิยะพงศ์จะได้สบายแบบนี้ได้ยังไง”

พวกเขากำลังออกความคิดเห็นอยู่ เลยไม่ได้สังเกตเห็นตอนที่วีนัสได้ยินเรื่องที่พวกเขาพูด ในหน้าแดงก่ำของเธอก็ค่อยๆซีดขาว สุดท้ายเธอกอดหัวตนเองแล้วนั่งยองร้องไปออกมา พลางร้องไห้พลางตะโกน“หนูไม่ได้เห็น หนูไม่ได้เห็นอะไรทั้งนั้น....”แต่พอเธอออกเสียง ก็ทำให้พวกปาลีที่อยู่ในห้องตกใจแล้วมองไปที่เธอ

“วีนัส หนูร้องไห้ทำไม อย่ากลัวนะ บอกแม่มาสิหนูเห็นอะไรไป”

ปิยะก็รู้สึกเรื่องนี้ผิดปกติ บางทีวีนัสอาจจะเป็นคนที่มองเห็นเรื่องนั้น

“แม่....”มือที่สั่นของวีนัสจับชายเสื้อของปิยะแน่นๆ หัวเล็กๆของเธอส่ายไปมา แล้วสะอื้นว่า“หนูไม่กล้าพูด คุณตาบอกว่าห้ามให้หนูพูดถึงพ่อกับคนอื่น ไม่งั้นคุณตาจะขุดตาของหนูออกและตัดขาของหนูไป ฮือๆ หนูกลัว หนูไม่กล้าพูด.....”ได้ยินดังนั้น ปิยะและปาลียิ่งแน่ใจแล้วว่าวีนัสต้องรู้อะไรแน่ๆ เพียงแต่นิชมีส่วนเกี่ยวข้อง จุดนี้เกินความคาดคิดของพวกเขา

ปิยะกอดวีนัสข้ามอ้อมอกแล้วปลอบใจเธอเบาๆ จนถึงตัวของเธอไม่สั่นมากแล้วถึงจะพูดอย่างอ่อนโยนว่า“วีนัสไม่ต้องกลัวนะ แม่อยู่นี่ แม่จะปกป้องหนูไม่ให้คุณตามาทำร้ายหนู เอาทุกอย่างที่หนูเห็นมาบอกแม่นะ แม่กับพ่อต้องปกป้องหนูให้ดี”

วีนัสเงยหน้าขึ้นมามองปิยะ แล้วมองไปปิยะพงศ์ ดนุพลและปาลี เงียบไปพักถึงจะพยักหน้า“พ่อโดนคุณตาฆ่าตายแล้ว....”

“อะไรนะ”

คนในห้องตกใจไปหมด

นิทัศน์ตายแล้ว

คนที่เคยเป็นคนใหญ่คนโตในเมืองเอกลับตายอยู่ในมือของชาวบ้านเล็กๆอย่างนิช

แม้ใครได้ยินก็ไม่กล้าเชื่อว่านี่เป็นเรื่องจริง

“วีนัส หนูพูดให้ละเอียดกว่านี้สิ”

ปิยะพงศ์ก็ไม่กล้าเชื่อ เขานั่งยองลงมาอยู่หน้าวีนัส แม้เขาจะเกลียดนิทัศน์ แต่นั่นก็เป็นชีวิตหนึ่ง อีกทั้งคนที่ฆ่าเขาไปยังเป็นหัวหน้าของหมู่บ้านซาลาด้วย

แต่ยังไงวีนัสก็เป็นแค่เด็กห้าขวบ เธอเห็นคุณตาฆ่าพ่อตนเองกับตาเอง เรื่องนี้ส่งการกระตุ้นให้เธอเป็นอย่างมากแล้ว วันนี้ถ้าไม่ใช่มีปิยะปลอบใจเธออยู่ เธอต้องไม่กล้านึกถึงเหตุการณ์ในวันนั้นแน่นอน คราวนี้ปิยะพงศ์ให้เธอพูดละเอียดกว่า ร่างกายที่เพิ่งสงบลงของเธอก็เริ่มสั่นขึ้นมาอีก

“ไม่เอา หนูไม่ได้พูดอะไร หนูไม่เห็นอะไรทั้งนั้น แม่ หนูกลัว ฮือๆ.....”วีนัสหลบอยู่ในอ้อมอกของปิยะ ไม่ยอมออกมาอีก

“เอาละ วีนัสไม่ต้องพูดอะไรแล้ว และก็อย่าไปคิดถึงมันแล้วนะ อย่ากลัวเลย มีแม่อยู่”

ปิยะกอดวีนัสอย่างปวดใจ แล้วจ้องเขม็งไปยังปิยะพงศ์

ปิยะพงศ์รู้สึกว่าตอนเองร้อนรนเกิน เลยเกาหัวตนเองไม่พูดอะไรอีก

ปาลีมองไปยังวีนัสด้วยความเห็นใจ แล้วพูดว่า“ดูเหมือน ฉันต้องไปถามนิชเองแล้ว”

“ผมเห็นด้วย”

ดนุพลก็พูดขึ้นมา“แม้นิทัศน์เป็นคนชั่วไร้แต่นี่ก็ไม่แสดงว่านิชมีสิทธิไปฆ่าเขา ตอนนี้เป็นสังคมปกครองโดยกฎหมาย ไม่มีใครสามารถละเมิดกฎหมายได้”ปิยะพงศ์ก็ยืนขึ้นมาแล้วเดินออก“ฉันไปด้วยคน”ปิยะก็อยากรู้ความจริง“ไม่ได้ ปิยะเธอต้องอยู่บ้านพักผ่อน และดูแลวีนัส”ปาลีรีบห้ามปิยะไว้ ในเมื่อนิชกล้าไปฆ่านิทัศน์ ดูมาเขาอาจจะเป็นคนที่บ้าคลั่ง ตอนนี้ปิยะตั้งครรภ์อยู่ เดี๋ยวพวกเขาไปถามเขา และเขาบ้าคลั่งขึ้นมา อาจจะมีความอันตรายต่อปิยะ ยิ่งกว่านั้นตอนนี้วีนัสต้องการมีคนดูแลอยู่

copy right hot novel pub