ตอนที่59 ความโหดร้ายของหมาป่า

เขาเคยบึงน้ำเหล่านี้ เขาก็ไม่เคยจะเจอกับหมาป่าที่เยอะแบบนี้ ทำไมวันนี้ถึงเป็นแบบนี้

มันแปลกมาก

ปาลีและปิยะตกใจหน้าซีด

สี่ผู้คุ้มกันรีบนำปืนยาวที่ติดอยู่กับเอวออกทันที

ชายในหมู่บ้านซาลาทุกคนหยิบธนูและลูกธนูเผชิญหน้ากับศัตรู

ภูผาแอบมาอยู่ข้างๆปิยะ แม้ปิยะจะโหดร้ายกับเขา เขาก็ต้องการจะปกป้องเธอ

ทุกคนตึงเครียดและพร้อมที่จะรอ รอคำสั่งจากนิทัศน์ พวกเขากำลังต่อสู้กับหมาป่า ดึงดาบดึงธนูอย่างดึงเครียด

ไม่มีใครสังเกตเห็นว่าเหนือต้นไม้ใหญ่หลังหมาป่านั้น ได้ซ่อนดวงตาที่โหดร้ายคู่หนึ่ง และแน่น่นอนว่าไม่ใช่ตาของหมาป่าแต่เป็นดวงตาของมนุษย์

คนๆนั้นก็คือต้นน้ำ

เมื่อนิทัศน์มาถึงก็ใช้ประโยชน์จากวารี ทำลายความฝันที่เขาทำมาหลายปี ความเกลียดชังที่ต้นน้ำมีต่อนิทัศน์นั้นเข้าไปในสายเลือด เกลียดจนกินเลือดกินเนื้อของนิทัศน์ได้ ความเกลียดชังก็ได้แผ่ไปยังปาลี ปิยะ ธวัฒน์ ที่มาจากในเมืองพร้อมกัน

ใช่แล้ว ต้นน้ำไม่เพียงอยากฆ่านิทัศน์ ทุกคนที่มาจากในเมืองครั้งนี้ เขานั้นอยากให้ทุกคนตาย ตายอย่างท้องไส้ทะลุ ตายอย่างศพไม่ครบ

ฉะนั้น เมื่อคืนวานนั้นเขาได้ไปจากหมู่บ้านซาลา ไม่กลับมาทั้งคืน เข้าไปในป่าเพื่อหาฝูงหมาป่า

เขาอยู่ในป่ามาสามสิบกว่าปี ต้นน้ำฆ่าสัตว์มาแล้วไม่พันตัว ก็แปดร้อยตัว แล้ว จะไม่เข้าใจขนบธรรมเนียมของสัตว์ป่าได้อย่างไรกัน

เขามีวิธีดึงดูดให้หมาป่ามาหา หลังจากนั้นให้พวกมันรวมกลุ่มกัน และลอกล่อให้พวกมันไปยังที่ๆเขาต้องการให้มันไป

เหมือนกับตอนนี้

“ฆ่า”

มองไปที่หมาป่าหลายร้อยตัวและดุร้าย ในที่สุดนิทัศน์ก็ลุกจากเก้าอี้ที่แสนจะสบายของเขา สายตาแหลมคมและออกคำสั่ง

“ ปังปังปัง”

“เฟี้ยวเฟี้ยวเฟี้ยว”

ทันใดนั้นเสียงปืน ลูกธนูยิงไปที่หมาป่าหลายร้อยตัวนั้นราวกับฝน

น่าเสียดายที่จำนวนความแตกต่างของคนระหว่างทั้งสองฝ่ายนั้น แม้นิทัศน์จะมีปืน มีธนู แต่จำนวนคนที่รวมกันนั้นยังไม่ถึง20คน แต่หมาป่านั้นมีจำมาก และหมาป่านั้นวิ่งเร็วมาก แม้จะตายไปส่วนหนึ่ง แต่หมาป่าส่วนใหญ่นั้นก็มาอยู่ต่อหน้าทุกคนอย่างรวดเร็ว

“วิ่ง”

ภูผาคำรามเสียงดัง อุ้มปิยะขึ้นมาบ่นบ่าของเขา ออกไปทางด้านซ้ายเหมือนเมื่อคืนนั้น วิ่งไปทางที่ไม่มีหมาป่าวิ่งออกมา

เวลานี้ ทำเพียงวิ่งไปตามทาง หมาป่ามีจำนวนมาก ไม่วิ่ง ก็ต้องตายตามทางนี้

ทันใดนั้น ทุกคนคนก็มีตัวอย่าง สี่ผู้คุ้มกันปกป้องนิทัศน์ ผู้ชายในหมู่บ้านหลายคนปกป้องนิชหัวหน้าหมู่บ้าน ธวัฒน์แบกปาลีวิ่งหนีไปตามทางโดยรอบ

การรวมตัวของกลุ่มหมาป่าถูกกระจายออกไป หมาป่าก็เริ่มกระจายออกไปตามทางของคน นี่นับว่าเป็นการตัดกำลังของกลุ่มหมาป่า

ดังนั้นทุกคนจึงเริ่มหนีและฆ่าทีละตัว

มีเพียงธวัฒน์และปาลีเท่านั้น เพราะ ธวัฒน์แบกปาลีไว้และไม่มีอาวุธ อย่าพูดถึงปืน แม้แต่มีดสักอันก็ยังไม่มี นอกจากวิ่งหนีไปกับปาลี ในมือก็ไม่อาวุธใดเลย

ยังดีที่ธวัฒน์นั้นเป็นนักเทควันโดฝีมือดี คล่องแคล่ว เวลานั้น หมาป่าก็วิ่งตามเขาไม่ทัน

แต่เมื่อเวลาผ่านไป ธวัฒน์ที่แบกปาลีอยู่บนหลังนั้นก็เริ่มค่อยๆหมดแรง แต่หมาป่าที่ตามมาด้านหลังนั้นก็ไล่ตามมาอย่างไม่ปล่อย

“ธวัฒน์คุณวางฉันลงเถอะ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป คุณอาจจะไม่รอดชีวิตก็ได้”

มองไปที่หมาป่าที่ตามมาด้านหลังนั้นใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เสียงของปาลีก็สั่น

เธอรู้ว่า ถ้าไม่ใช่เพราะแบกเธออยู่ ธวัฒน์ก็จะวิ่งหนีพ้นไปแล้ว ถ้าหากต้องตาย ถ้าต้องตายทั้งสองคน ไม่เท่ากับตายคนเดียวดีกว่าหรือ หลายวันทมานี้เธอได้รับความช่วยเหลือจากธวัฒน์หลายต่อหลายครั้ง จนวันนี้แม้แต่ชีวิตของเขาเธอก็ต้องทำให้เขาเหนื่อย

“คนโง่ ลืมสิ่งที่ผมเพิ่งพูดไปแล้วหรือ ความรักความซื่อสัตย์ ประโยคนี้ ไม่ได้พูดเล่น”ธวัฒน์หอบหายใจพูดน้ำเสียงโกรธเคืองสายตาเริ่มที่จะมองหาที่หลบภัยธรรมชาติรอบๆตัว ในที่สุดก็เห็นถ้ำธรรมชาติห่างไปไม่ไกลจากหินที่หลบอยู่ ด้านหน้าแม่น้ำเล็ก ๆยังดีที่แม่นั้นไม่ลึก ยังสามารมองเห็นหินที่อยู่ในน้ำนั้นได้ ธวัฒน์วัดมันด้วยตาเปล่า ลึกไม่เกินหนึ่งเมตรไม่ลังเลอีก ธวัฒน์แบกปาลีด้วยแรงที่มีสุดท้าย วิ่งข้ามไปอย่างรวดเร็ว ข้ามแม่น้ำไปแล้ว พาปาลีเข้าไปในถ้ำ แต่ตัวเองนั้นเก็บเปลือกไม้หนา ปิดไว้ปากถ้ำในไม่ช้าหมาป่าหลายตัวที่ไล่ตาม ย้อนกลับมาอย่างบ้าคลั่ง แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้ธวัฒน์นั้นมีสถานที่พึ่งแล้ว พวกมันหาไม่ได้ง่ายๆ และยังได้รับความบาดเจ็บอย่างรุนแรงจากธวัฒน์ในที่สุดทั้งสองฝ่ายก็ต่อสู้กันเองธวัฒน์รักษาความปลอดภัยอยู่หน้าถ้ำ ไม่ให้หมาเข้าไปแม้แต่ครี่งก้าว หมาป่าเฝ้าอยู่ด้านนอกปากถ้ำ ก็ไม่ให้ธวัฒน์ออกมาแม้แต่ครึ่งก้าว

copy right hot novel pub