ตอนที่ 19 เธอว่าร่างกายของเขามีอะไรผิดปกติหรือเปล่า

“ไม่น่าใช่ จริงหรือนี่?” หนานฉิงให้ความสนใจบ้าง นึกถึงตอนสมัยเรียน “ตอนนั้นเวยเวยบอกกับฉันว่ามีคนที่ชอบอยู่แล้วนะ ฉันยังสงสัยอยู่เลยว่าเวยเวยชอบใครกันนะถึงได้ละทิ้งหลี่จื่อเชียนซะอย่างนั้น สงสัยอยู่นานเป็นเธอเองหรือนี่?”

พูดไปพูดมา หนานฉิงก็พร่ำบ่นขึ้นมา “เวยเวย เธอนี่ใช้ไม่ได้เลย ชอบหลี่จื่อเชียนตั้งแต่แรกทำไมไม่ยอมบอก? ดีที่หลี่จื่อเชียนเขายังชอบเธออยู่นะเนี่ย อยู่ต่างประเทศก็ยังไม่มีแฟน ไม่อย่างนั้นละก็เธอได้ร้องไห้น้ำตาเช็ดหัวเข่าแน่!”

“จริงด้วย” เป้ยฉานเวยยิ้มไปพลางพยักหน้า ตั้งใจพูดถากถางขึ้นว่า “ใครกันนะทีทำให้ฉันไม่กล้าเป็นแฟนกับจื่อเชียนตอนนั้น!”

“พอเถอะ ตอนที่พวกเธอก็ได้อยู่ด้วยกันแล้วนี่?” หนานฉิงมองค้อนเธอทีหนึ่ง โต้กลับไปว่า “โตป่านนี้แล้ว ยังมัวเพ้อเจ้อเรื่องในอดีตอยู่ได้ ถ้าเธอพูดแบบนี้ ฉันกับอาเจ๋อไม่ยิ่งแย่กว่าหรือ?”

เป้ยฉานเว่ยยิ้มเจื่อนๆ

เธอแอบมองไปที่ฝั่งตรงข้าม ฉูเจ๋อหยางยังคงไม่มีปฏิกิริยาอะไร แถมยังคีบเนื้อปลาใส่ชามหนานฉิงด้วยความเอาอกเอาใจ “รีบทานเถอะครับ เดี๋ยวเย็นแล้วจะไม่อร่อย”

หนานฉิงยิ้มฮิฮิพลางตอบ “มีแฟนนี่มันดีจริงๆเลย ทานข้าวได้อย่างสบายๆ!”

ทีแรกทุกคนเห็นว่าอากาศดีจึงวางแผนไว้ว่าจะออกไปเดินเล่นชมสวนเสียหน่อย คิดไม่ถึงว่ายังไม่ทันได้ออกไปไหนฝนก็ตกหนักลงมาทันที ทำเอาหนานฉิงรู้สึกเซ็ง ทั้ง 4 คนเดินกลับขึ้นไปชั้นบนเล่นไพ่กัน

หลังจากเล่นไพ่พนันเงินกันแล้ว หนานฉิงรู้สึกเบื่อจึงเปลี่ยนเป็นเล่นเกมส์ใครขยับจะถูกวาดภาพบนหน้า

ตลอดช่วงบ่าย ทั้งฉูเจ๋อหยางและหลี่จื่อเชียนถูกละเลงสีบนใบหน้าจนจำแทบไม่ได้ ตลกจนหนานฉิงหัวเราะเสียงดังออกมา เป้ยฉานเวยก็ขำไปด้วย เธอทนไม่ได้พูดออกมาว่า “หนานฉิงพอได้แล้ว เธออย่าแกล้งจื่อเชียนอีกเลย”

“โย่วโย่ว ปวดใจหรือจ้ะ?” หนานฉิงกระดกลิ้น ทำให้เป้ยฉายเวยอารมณ์ดีขึ้นและขำมากขึ้น มองค้อนไปทางหล่อน “ถ้าเจ็บใจขึ้นมาแล้วเธอจะทำไมจ้ะ ถ้าเธอยังไม่หยุดแกล้งคนอื่น ตอนเย็นฉันไม่ทำกับข้าวให้เธอทานนะ!”

หนานฉิงโวยวายเสียงดัง “เวยเวยเธอร้ายกาจขึ้นมากเลยนะเนี่ย เธอเห็นแฟนดีกว่าเพื่อนแล้วหรือ!”

เป้ยฉานเวยไม่รู้ตัว ตอนที่เธอพูดขึ้นมาผู้ชายที่อยู่ตรงข้ามมองเธอครั้งหนึ่ง ยิ้มไม่ออก

จากนั้น หลี่จื่อเชียนเคลื่อนไหวมากขึ้นอีก สุดท้ายทั่วทั้งหน้าของเขากลับโดนหนานฉิงวาดซะเต็มไปหมด

หัวปลาเต้าหู้หม้อไฟในมื้อเย็นเป้ยฉานเวยลงมือทำคนเดียว น้ำปรุงรสที่ผสมลงไปในนั้นทำให้หนานฉิงชมไม่ขาดปาก บอกกับหลี่จื่อเชียนว่าถ้าได้แต่งงานกับเป้ยฉานเวยละก็เขาช่างโชคดีจริงๆ

เป้ยฉานเวยไม่ได้พูดอะไร ก้มหน้าก้มตาทานอาหาร ใต้โต๊ะราวกับมีขาข้างหนึ่งแตะมาที่เธอ ไม่มีมารยาท เธอกัดริมฝีปากแน่น ไม่ตั้งใจที่จะสบตากับฉูเจ๋อหยาง ทันใดนั้นเธอก็เกือบปัดขวดน้ำส้มสายชูบนโต๊ะเกือบตก

ฉูเจ๋อหยางที่นั่งอยู่ตรงข้ามยื่นมือเข้ามาขยับขวดน้ำส้มสายชูออกมาห่างๆ พลางเอ่ยเบาๆว่า “ระวังครับ”

จนกระทั่งหลังจากทานอาหารเสร็จแล้วกลับเข้าห้องพักผ่อน เป้ยฉายเวยยังคงไม่ค่อยมีชีวิตชีวา

ส่งสัญญาณให้เธอแบบนี้หมายความว่ายังไงนะ?

“เวยเวย ทำไมเธอยังนั่งเหม่อลอยอยู่อีก?” หนานฉิงที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จเดินออกมาจากห้องน้ำ ใช้ผ้าขนหนูแห้งเช็ดผมที่เปียกอยู่ “อย่ามัวโอ้เอ้อยู่เลย รีบไปอาบน้ำเถอะ”

“อ่อ ก็ได้”

หลังจากที่เป้ยฉานเวยอาบน้ำเสร็จแล้ว ก็ปิดโคมไฟ ทั้งสองนอนคุยกันอยู่บนเตียง

หนานฉิงถามว่าเป้ยฉานเวยกับหลี่จื่อเชียนเป็นอย่างไรกันบ้าง น้ำเสียงนุ่มลึก “เวยเวย พวกเธอได้......”“ยังหรอก!” เป้ยฉายเวยรีบชิงตัดบทเธอก่อน รู้สึกอึดอัดใจเล็กน้อย “พวกเราเพิ่งจะคบกัน เรื่องนั้นยังเร็วเกินไปหน่อย” สักพักหนึ่งเธออดถามกลับไปไม่ได้ “แล้วเธอกับฉูเจ๋อหยางล่ะ?”“ฉันหวังมาตั้งนานแล้ว!” หนานฉิงดูเหมือนเสียใจหน่อยๆ “ฉันรู้สึกว่าอาเจ๋อไม่ได้ชอบฉันเท่าเมื่อก่อนเลย แม้แต่หอมแก้ม ฉันยังต้องเริ่มก่อนเลย แถมเขาดูไม่ค่อยชอบด้วยล่ะ เวยเวยเธอว่าฉันมีตรงไหนไม่ดีหรือเปล่า?”เป้ยฉานเวยเงียบไปครู่หนึ่ง จึงพูดต่อว่า “เป็นไปไม่ได้หรอก ถ้าเขาไม่ชอบเธอคงไม่พาเธอไปที่บริษัทเขาให้ทุกคนรู้จักเธอหรอก เธอคิดมากไปหรือเปล่า”“แต่ฉันรู้สึกว่าเขาไม่ได้ชอบฉันเท่าไหร่เลยล่ะ......” หนานฉิงงึมงำๆ แล้วถามเป้ยฉานเวยว่า “เวยเวย เธอว่าอาเจ๋อมีอะไรผิดปกติในร่างกายเขาหรือเปล่า แล้วไม่อยากให้ฉันรู้น่ะ?”

copy right hot novel pub