บทที่ 424 สงบเสงี่ยมสงบเสงี่ยม

เป้ยฉ่ายเวยรีบพูดปลอบขึ้น : “รุ่ยรุ่ย ไม่โกรธนะ ทั้งหมดเป็นความผิดของแม่เอง แต่ว่าลูกต้องเชื่อใจแม่ แม่จะรีบกลับไปรับลูกแล้ว อย่างรวดเร็ว รวดเร็วเลยนะ”

“จริงๆ ใช่ไหม?” รุ่ยรุ่ยยังคงไม่พอใจ เดิมทีคำพูดที่เป้ยฉ่ายเวยพูดไม่สามารถดึงดูดความสนใจได้เลย

เป้ยฉ่ายเวยพยักหน้า รู้สึกเจ็บปวดใจ : “แม่เคยโกหกลูกไหม?”

รุ่ยรุ่ยคิด ก็จริง

ถึงแม้แม่จะไม่ค่อยมีเวลาให้เขา แต่ว่าเรื่องที่สัญญาไว้กับเขา กลับล้วนทำได้ทุกข้อ

รุ่ยรุ่ยพยักหน้า ทำเสียงเด็กน้อยน่ารัก : “งั้นแม่ต้องรีบรีบหน่อยนะ”

เป้ยฉ่ายเวยพูดสัญญาว่า : “แน่นอน!”

“ชิ！”

เสียงหัวเราะเยาะดังออกมาจากหน้าจออย่างฉับพลัน

เป้ยฉ่ายเวยเลิกคิ้วมองไป ก็เห็นรุ่ยรุ่ยหันกลับไป หลังจากนั้นหน้าจอก็หมุน

ทันใดนั้น ใบหน้าของฉูเจ๋อหยางก็ปรากฏออกมาในโทรศัพท์

“พ่อ เอาโทรศัพท์คืนมาให้ผม” เสียงรุ่ยรุ่ยไม่พอใจดังออกมา น่าเสียดายที่เป้ยฉ่ายเวยมองไม่เห็นตอนนั้น

เป้ยฉ่ายเวยได้ยินแค่เสียงฉูเจ๋อหยางพูดขึ้น : “ย่าอบคุกกี้ให้ลูก รีบไปเถอะ พ่อมีเรื่องคุยกับแม่นิดหน่อย”

เป้ยฉ่ายเวยใจสั่น นึกถึงหมายศาลที่เห็นเมื่อเช้า

ในเวลานั้น ก็อดที่จะพูดกับรุ่ยรุ่ยไม่ได้: “รุ่ยรุ่ยเป็นเด็กดี เชื่อฟังพ่อนะ ไปหาย่าก่อน แม่มีเรื่องจะคุยกับพ่อ”

“ก็ได้ แต่ว่าแม่อย่าลืมที่สัญญากับผมไว้นะ” ก่อนที่รุ่ยรุ่ยจะไปยังตะโกนเสียงดังหนึ่งประโยคไปที่เป้ยฉ่ายเวย

จิตใจของเป้ยฉ่ายเวยนั้นงดงามมาก

ถึงแม้จะมีทรัพย์สินที่ดินและมีเงินมากมายอย่างฉูเจ๋อหยาง ก็ยังไม่ได้ใจรุ่ยรุ่ย เหอะ!

หลังจากที่ส่งรุ่ยรุ่ยลับสายตาไปแล้วก็หันกลับมา ฉูเจ๋อหยางก็นั่งลงบนโซฟาอย่างสง่างาม ถือโทรศัพท์พูดกับคนตรงข้าม: “เป็นยังไง อารมณ์ในตอนเช้าดีมากไหม?”

เป้ยฉ่ายเวยมักจะรู้สึกว่าคำพูดของเขามีเจตนาที่ไม่ดี

กัดฟันกรอด เป้ยฉ่ายเวยพูดกับฉูเจ๋อหยาง: “โชคดีที่แต่ก่อนฉันไม่ได้เชื่อใจคุณ คุณมีความคิดที่จะแย่งรุ่ยรุ่ยกับฉันไปตั้งนานแล้วใช่ไหม?”

ฉูเจ๋อหยางหัวเราะเหอะเหอะ ทำท่าทางเสแสร้ง : “ฟ้ารู้ดินรู้จิตใจที่รู้บาปบุญคุณโทษ นั้นเป็นของขวัญที่ผมให้คนทำในคืนเดียวกัน คุณไม่ใช่จะแต่งงานวาดขอบเขตที่ชัดเจนให้ผมเหรอ? ผมตอบสนองความต้องการของคุณ!”

“พูดเหลวไหลไร้สาระ คุณคิดว่าคุณเปิดศาลเองเหรอ ฉูเจ๋อหยางคุณมันจิตใจโหดเหี้ยมอำมหิต ยากที่จะเปลี่ยนวางแผนเตรียมการมาโดยตลอดรอแค่ให้ฉันทำ!” เป้ยฉ่ายเวยโหวกเหวกโวยวาย

ฉูเจ๋อหยางหัวเราะ

เขาครุ่นคิด แต่ไหนแต่ไรไม่เคยยอมรับ แต่ว่าพูดว่าเขาเป็นคนโหดเหี้ยมอำมหิตยากที่จะเปลี่ยนนี่ มันดูถูกเขาเกินไป

“ไม่ว่ายังไงก็ตาม นี้ก็เป็นสิ่งที่คุณต้องการไม่ใช่เหรอ? ผมให้โอกาสคุณให้คุณมีเหตุผลได้เป็นคุณย่าวัยรุ่นของตระกูลหลี่เร็วๆ และก็ขออวยพรให้คุณคิดสิ่งใดก็สมปรารถนา ได้สิทธิ์ในการเลี้ยงดูรุ่ยรุ่ย ที่ผมทำทั้งหมดเป็นผลดีต่อคุณ” ฉูเจ๋อหยางท่าทางลึกลับยากที่จะคาดเดา

เขารู้เมื่อวานตอนกลางคืนหลังจากส่งคนไปปกป้องเธอบอกว่าหลี่จื่อเชียนพาเธอไปที่บ้านพัก เขาเกือบจะควบคุมตัวเองไม่อยู่ไปแบกเธอกลับมาแล้ว

เขารู้เมื่อวานตอนกลางคืนหลังจากส่งคนไปปกป้องเธอบอกว่าหลี่จื่อเชียนพาเธอไปที่บ้านพัก เขาเกือบจะควบคุมตัวเองไม่อยู่ไปแบกเธอกลับมาแล้ว

หลังจากนั้นก็พยายามสงบสติอารมณ์ไปครึ่งค่อนวัน ถึงตัดสินใจเชื่อในตัวเธอ ว่าในช่วงเวลานี้เธอกับหลี่จื่อเชียนไม่มีเรื่องอย่างนั้นเกิดขึ้นแน่นอน

แต่ว่าคิดไปคิดมาก็รู้สึกไม่สบายใจอ่ะ

เป้ยฉ่ายเวยขมวดคิ้ว: “คุณกลายเป็นคนที่พูดลึกลับยากที่จะคาดเดา พูดประชดประชันไปตั้งแต่ตอนไหน?”

ฉูเจ๋อหยางเลิกคิ้ว มองขึ้นไปบนคนที่อยู่ในโทรศัพท์นั้น พูดขึ้นมาอย่างฉับพลันว่า: “ดูเหมือนว่าคุณจะสงบเสงี่ยมนะ ยังรู้ว่าถ้ายังไม่แต่งงานไม่ได้นอนห้องเดียวกันอะ”

เป้ยฉ่ายเวยเข้าใจในทันที รีบหันไปมองด้านหลัง ทั้งหมดในห้องมองแวบเดียวก็เห็นชัดเจน ล้วนเป็นสิ่งของที่ผู้หญิงใช้และเสื้อผ้าของเธอ

หลี่จื่อเชียนเตรียมของให้เธออย่างสมบูรณ์แบบ แต่ว่าถ้าเทียบกับการอยู่มาสักระยะหนึ่ง ก็ถือว่าสะอาดสะอ้านเรียบร้อย ไม่มีอะไรไม่เป็นระเบียบ มีสิ่งของอะไรมองครั้งเดียวก็เห็น

ที่นี่ ไม่มีร่องรอยของผู้ชายสักคนเข้ามา

เป้ยฉ่ายเวยหน้าแดงระเรื่อ โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ: “ฉูเจ๋อหยาง คุณคิดว่าใครใครก็เหมือนคุณเหรอ เห็นผู้หญิงก็เดินไม่ได้แล้วเหรอ? สกปรก!”

“รังเกียจคนสกปรกอย่างผมยังแอบคลอดลูกชายของผม? แถมยังอยู่กับผมมาสี่ปี? เป้ยฉ่ายเวย คนอย่างคุณนับวันยิ่งเสแสร้งจอมปลอม!” ฉูเจ๋อหยาง พูดประชดเสียดสีอย่างไม่เกรงใจ

เป้ยฉ่ายเวยโกรธจนงุนงง: “ตอนนั้นฉันบ้าระห่ำไม่รู้เรื่อง ตาบอดถึงได้เลือกคุณ”

“ปากแข็ง!” ฉูเจ๋อหยางพูดอย่างเย็นชา

เป้ยฉ่ายเวยรู้สึกว่าถ้าพูดกับเขาต่อไป ต้องโกรธจนความดันเลือดขึ้นสูงแน่ๆ

อารมณ์ไม่ดีมองบนใส่เขา: “ในเมื่อทนายฉูว่างถึงขนาดนี้แล้วล่ะ ก็รีบฉวยโอกาสสุดท้ายนี้ที่จะไปมาหาสู่กับลูกไปอยู่เป็นเพื่อนลูกชายเถอะ อีกไม่ถึงเดือน อยากอยู่กับเขาทุกวันเหมือนตอนนี้ก็จะเป็นเรื่องยากแล้ว!”

ความหมายของคำพูด คือรอหลังจากแยกครอบครัวแล้ว รุ่ยรุ่ยต้องเป็นของเธอแน่นอน

ในตาของฉูเจ๋อหยางมีประกายออกมาก : “ใครให้ความกล้าหาญกับคุณ? ตระกูลหลี่ยอมรับแล้ว?”

ไพ่ที่ยังไม่ได้เปิดของเป้ยฉ่ายเวยมีแค่อันเดียว ไม่มีอะไรนอกจากครอบครัวที่อบอุ่นก็เท่านั้น

เป้ยฉ่ายเวยพูดอย่างองอาจ: “แน่นอน วันนี้ฉันกับจื่อเชียนจะไปพบพ่อแม่ของตระกูลหลี่แล้ว พวกเขายอมรับเรื่องของพวกเราแล้ว อีกทั้งพวกเราก็วางแผนจะไปจดทะเบียนสมรสแล้ว อีกแค่ไม่กี่วัน รอปรึกษาหารือเรื่องแต่งงานให้เรียบร้อยก่อน แล้วก็ขอเชิญทนายฉูมาดื่มเหล้าในงานแต่งงานด้วยนะ!”

เป้ยฉ่ายเวยไม่ยอมรับไม่ได้ ว่าเธอจงใจพูด

ในตาของฉูเจ๋อหยางมืดครึ้ม ส่งผ่านหน้าจอโทรศัพท์ไปที่เป้ยฉ่ายเวยที่อยู่ตรงหน้า ความน่าเกรงขามยังคงไม่ลดน้อยลง ท่าทางที่ลึกซึ้งทำให้คนมีความรู้สึกกลัวจนตัวสั่น

ในตาของฉูเจ๋อหยางมืดครึ้ม ส่งผ่านหน้าจอโทรศัพท์ไปที่เป้ยฉ่ายเวยที่อยู่ตรงหน้า ความน่าเกรงขามยังคงไม่ลดน้อยลง ท่าทางที่ลึกซึ้งทำให้คนมีความรู้สึกกลัวจนตัวสั่น

เป้ยฉ่ายเวยเม้มปากสนิท รู้สึกเสียใจภายหลังกลับคำพูดที่พูดโอ้อวดไปเมื่อกี้

คนในโทรศัพท์ด้านหน้าขยายใหญ่ขึ้นอย่างฉับพลัน ก็เห็นหน้าของฉูเจ๋อหยางขยับเข้ามาใกล้ขึ้น

เป้ยฉ่ายเวยรู้สึกตัวก็เอนไปด้านหลัง ถลึงตาใส่

ฉูเจ๋อหยางพูด: “เป้ยฉ่ายเวย นอกเหนือที่คุณพูดไว้ใจในเรื่องแต่งงานแล้ว คุณยังมีอะไรที่มั่นใจอีกไหม?”“มีบ้างไม่ได้เยอะมาก ขอแค่มีประโยชน์ก็พอ!” เป้ยฉ่ายเวยหัวเราะเย็นชาฉูเจ๋อหยางแสยะปากหัวเราะ แต่ว่าตอนนี้เธอกลับรู้สึกถึงเจตนาที่ไม่ดีเป้ยฉ่ายเวยได้ยินเขาพูด: “เป้ยฉ่ายเวย ผมไม่ใช่คนไม่ได้แต่งงาน คุณว่าถ้าผมก็มีครอบครัวที่อบอุ่น แล้วความมั่นใจของคุณพวกนั้น ไม่ใช่จะพังทลายไปทันทีเหรอ?”เป้ยฉ่ายเวยหน้าซีดเธอไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อนหรืออาจจะพูดได้ว่า ฉูเจ๋อหยางไม่เคยพูดเรื่องนี้มาก่อน อีกทั้งตอนที่ปฏิบัติต่อเธอล้วนเต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ ความสามารถทนายเป็นเลิศ ทำให้คนมองข้ามอย่างอื่นไปได้“คุณ……คุณจะแต่งงานกับหนานฉิง? แต่ว่าคุณเคยพูดว่าจะปกป้องรุ่ยรุ่ย ให้พวกเขาอยู่ด้วยกันไม่ได้……” เวลานี้ สมองของเป้ยฉ่ายเวยมีแค่วิธีเดียวหลี่จื่อเชียนพูดล้วนเป็นความจริงสิ่งที่เขาพูดนั้นกำลังจะปรากฏขึ้นหนานฉิงกับรุ่ยรุ่ยอยู่ในชายคาเดียวกันสมองจินตนาการภาพรุ่ยรุ่ยทุกข์ทรมานเป็นฉากฉาก ในตาของเป้ยฉ่ายเวยมีพลังอันแรงกล้าปะทุออกมา กัดฟันกรอด: “ฉูเจ๋อหยาง ฉันไม่ยอมให้ศาลตัดสินให้รุ่ยรุ่ยเป็นของคุณแน่นอน!”

copy right hot novel pub