ตอนที่ 54 อย่าบอกนะว่าเธอจะลงทะเลาะ

“แกหาที่ตายเอง ตอนนั้นให้แก่...... ไม่ว่ายังไงรุ่ยรุ่ยก็เป็นลูกชายของไอ้ห่วยแตกนั้นเขาควรที่จะรับผิดชอบในฐานะพ่อไม่ใช่หรอ?” อวี๋ซือซือพูดอย่างโมโหแต่ทำอะไรไม่ได้

แต่ไม่ใช่ว่าให้เพื่อนไม่เอาลูก แค่ว่าหัวใจรุ่ยรุ่ยตอนนี้มีปัญหา จากกำลังของเวยเวยแล้วจ่ายค่ารักษาที่แพงขนาดนี้ไม่ไหวหรอก หากยังไม่ให้ฉูเจ๋อหยางรู้อีก นี่ไม่ใช่ว่าลำบากตัวเองหรอ?

“ไม่เป็นไรซือซือ ฉันมีวิธี ฉันติดต่อมาต่างประเทศให้กับรุ่ยรุ่ยแล้ว” เป้ยฉ่ายเวยหยุดสักแปป แล้วพูดอย่างมั่นใจว่า “ ขอแค่ ค่าผ่านช่วงเวลานี้ไปก็สามารถพารุ่ยรุ่ยไปผ่าตัดได้แล้ว”

“ ไม่เป็นไรคืออะไร ค่ารักษาแกออกหรอ?” อวี๋ซือซือกลั่นใจไม่อยู่พูดเสียงดังขึ้นมา ทำให้ผู้คนต่างมองมา แล้วก็ถูกเธอจ้องกลับ หลังจากนั้นก็เก็บสายตากลับมา

“ ฉันจะพยายามคิดวิธี” ในใจเป้ยฉ่ายเวยมีทุกข์ แต่เธอมีทุกข์พูดไม่ได้

อวี๋ซือซือดึงเป้ยฉ่ายเวยเข้ามา ชักถามด้วยเสียงเบาๆ “ แกมีวิธีอะไร เวยเวยแกจะมีวิธีอะไร แกมีกำลังมากแค่ไหนฉันหรอจะไม่รู้ มาถึงจุดนี้แล้วแกยังไม่ให้เขารู้อีกหรอ?”

“ซือซืออย่าถามต่อเลย ฉันวิธีได้น่า”

เป้ยฉ่ายเวยหลบหน้า ไม่กล้าที่จะจ้องตาเธอ ทำให้อวี๋ซือซือคิดในใจ เธอคิดในใจ แล้วเข้าไปพูดใกล้ๆในหูขอเป้ยฉ่ายเวย พูดอย่างเจ็บปวดว่า “เวยเวย ไม่ใช่ว่าแก่จะขาย”

“หื้ม? แพงอะไร ซือซือแกพูดมั่วอะไรเนี้ย” เป้ยฉ่ายเวยไม่คิดเลยว่าเพื่อนของตนเองคิดตั้งนานแล้วผลสุดท้ายคิดอะไรบ้าบอทำให้คนหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ได้

อวี๋ซือซือมองหน้าแดงๆของเป้ยฉ่ายเวย คิดว่าเพื่อนจะเดาออก

อ้าปากชักชวนขึ้นมา “เวยเวย แกห้ามทำอะไรเรื่องโง่ๆนะ ถึงแม้ว่าแกจะไม่ยอมที่จะบอกเรื่องนี้ให้กับไอ้ห่วยแตกนั้นรู้ แต่แกก็สามารถบอกกับฉันได้ หลักร้อยล้านไม่มี แต่ซักหลายแสนก็พอได้

เป้ยฉ่ายเวยมองเจ้าแม่เล่นละครอย่างไม่อยากพูด เพื่อนที่จินตนาการสร้างสรรค์ได้อธิบายว่า “ซือซือ ฉันไม่ได้จะทำเหมือนที่แกว่า ฉันบอกมีวิธีก็ต้องมีวิธีจริงๆ เพียงแต่ฉันไม่สามารถบอกเหตุผลได้ หวังว่าแกจะเข้าใจ“

“ฉะนั้น แกไม่ได้จะขายเนื้อตัวจริงๆใช่มั้ย?” อวี๋ซือซือมองสายตาที่แน่วแน่ของเป้ยฉ่ายเวย คิดไปตัวเองก็เว่อร์ไปหน่อย เกาหัวยังเกรงใจ “ ฮาๆ ฉันแค่เป็นห่วงแกมากเกินไป“

เป้ยฉ่ายเวยยักคิ้วไม่รับโทรศัพท์

“เออนา ฉันก็เป็นห่วงจนคิดมากไง“ อวี๋ซือซือกระพริบตาหนึ่งชั้นไว้ แล้วปล่อยไฟใส่ตาเป้ยฉ่ายเวย

หากว่าเป็นผู้ชายที่ปกติแล้วคงจะถูกสายไฟเธอชาไปหมดไม่รู้จะทำยังไงแน่ แต่เป้ยฉ่ายเวยฉีดยาแล้ว หน้าที่บวมก็เริ่มหายแล้ว ก็เพราะว่าหน้าผีของเธอนั่นแหละ “พอแล้ว กลัวแกล่ะเนี้ย”

“ฮาๆ ฉันรู้อยู่แล้วว่าเวยเวยดีที่สุด เมื่อไหร่จะกลับไปดูลูกชายฉันอะ” พออวี๋ซือซือนึกถึงซาลาเปาที่น่ารักนั้น นิ้วมือก็อดรอไม่ไหว ความจริงคือซาลาเปานั้นคนน่ารัก แค่คิดก็ทำให้คนอยากจะบีบเล่น

ถึงแม้ว่าฉูเจ๋อหยางจะห่วยแตกมาก แต่ลูกชายที่ออกมาช่างน่ารักจริงๆ

“วันมะรืนแล้วกัน” เป้ยฉ่ายเวยถามต่อ “ใช่แล้วซือซือ กลับมาครั้งนี้แกว่าจะอยู่นานแค่ไหน“

“ไป? ไม่ไปแล้ว เล่นพอแล้ว คิดๆแล้วขอดเงินขอดทองก็ไม่ดีเท่าขอดหมาตัวเอง” อวี๋ซือซือหัวเราะออกมา ฮาๆ

เป้ยฉ่ายเวยมองซือซืออย่างสงสัย ซือซือยึดมั่นในตัวเองมากแค่ไหน เธอใช่ว่าไม่รู้ “พี่อวี๋ห้าวบังคับเธอกลับมาใช่มั้ย”

เธอจำได้ว่าอวี๋ซือซือที่ไม่กลัวฟ้ากลัวดิน เวรกรรมที่หนักที่สุดของเธอก็น่าจะเป็นพี่ชายคนนั้นล่ะ

“ฮาฮา เวยเวยแกพูดไรเนี้ย ฉันจะถูกบังคับกลับมาทำไม” อวี๋ซือซือพยายามเอามือทำท่าไม่ใช่ เธอไม่ยอมรับเด็ดขาดว่าตัวเองถูกไล่กลับ หน้าแตกตายพอดี

“ช่วงนี้คุณปู่ร่างกายไม่ค่อยดี ฉะนั้นฉันเลยกลับมา ตอนนี้ฉันเป็นคนไร้งานพักเองอยู่ข้างนอก

เป้ยฉ่ายเวยเปิดตาครึ่งหนึ่งจ้องเธอ “คุณปู่อวี๋ร่างกายป่วย แกก็อย่าเร่ร่อนอยู่เป็นเพื่อนแกเยอะๆหน่อย

“หื้ม ไอ้แก่นั้นอยากจะเจอฉันที่ไหนกัน คนที่เขาแคร์คือแก” อวี๋ซือซือพูดอย่างน้อยใจ

ทุกครั้งที่กลับกับเวยเวย ปู่ก็ต้อนรับต่างเราต่างกัน ถ้าไม่ใช่เธอรูปร่างหน้าตาเหมือนแม่ เธอก็คงคิดว่าตัวเธอเองถูกเก็บมาจากสวนผัก

“คุณปู่อวี๋รักไม่รักแก แกไม่รู้เลยหรอ” เป้ยฉ่ายเวยพูดหัวเราะ

อวี๋ซือซือฟังเธอพูดจบ แต่ไม่ได้เถียงคำนี้กลับ

“ซือซือ มีอยู่เรื่องหนึ่งฉันอยากให้แกช่วย” พูดถึงรุ่ยรุ่ย เป้ยฉ่ายเวยนึกถึงเรื่องครั้งก่อนที่ตกลงกับรุ่ยรุ่ยไว้

“เรื่องอะไร ระหว่างเราไม่จำเป็นต้องพูดเกรงใจกัน”

“ถ้าเป็นไปได้ฉันอยากขอให้แกช่วยดูแลรุ่ยรุ่ยสักช่วงได้มั้ย” เป้ยฉ่ายเวยนึกถึงครั้งก่อนที่รุ่ยรุ่ยไข้ขึ้น ในใจยังคงไม่วางใจ

“ไม่มีปัญหา ฉันก็นึกว่าเรื่องใหญ่โตอะไร เรื่องเล็กแค่นี้วางใจฉันล่ะดกัน ไหนๆช่วงนี้ฉันก็ไม่มีทำ” อวี๋ซือซือตอบตกลงอย่างไง

“ขอบใจแกนะซือซือ”เป้ยฉ่ายเวยพูดอย่างซาบซึ้ง

“เพื่อนสนิทกันนะ” อวี๋ซือซือกระพริบตาเล่นๆให้เธอ

เป้ยฉ่ายเวยก็หัวเราะตาม ใช่เนาะ ความสัมพันธ์ของเขาทั้งสองมากกว่าคำพูดใดๆ ความช่วยเหลือของซือซือ เธอจดจำไว้ในใจตลอด หากเป็นไปได้ ในวันข้างหน้าเธอจะตอบแทนซือซือเป็นอย่างดี

อวี๋ซือซือถูกสายตาเป้ยฉ่ายเวยคู่นั้นมองจนรู้สึกทำตัวไม่ถูก พูดอย่างทนไม่ได้ว่า “เวยเวย ถึงแม้ฉันจะสวยมาก แต่ว่าฉันยังไม่พร้อมที่จะโดนฟ้าผ่า”

“......”ในใจเป้ยฉ่ายเวยไม่รู้สึกซาบซึ้งอีกเลย

อวี๋ซือซือพิงเก้าอี้อย่างขี้เกียจ นึกขึ้นมาได้ว่า “ดูเหมือนว่า แกกับฉูเจ๋อหยางยังไม่ยุ่งกันแล้วหรอ”

สายตาเป้ยฉ่ายเวยสะดุ้ง แล้วตอบกลับ “อืม หนานฉิงกลับมาแล้ว”พูดถึงฉูเจ๋อหยาง ในใจอวี๋ซือซือก็ลุกเป็นไฟขึ้นมาห้ามยังไงก็ไม่อยู่ แล้วพูดอย่างโกรธว่า“แกอยู่กับฉูเจ๋อหยาง ฉูเจ๋อหยางหวยแตกมาสามปี เป็นแค่เพื่อนร่วมเตียงไม่ว่า คนรักเก่ากลับมาก็เลิกกับแก ขยะแบบนี้ก็ควรเลิกนานแล้ว““ซือซือ เสียงเบาๆหน่อย” เสียงดังขนาดนี้เดียวเขาก็ได้ยินหมดหรอกซือซือเข้าใจ เธอโกรธจริงๆ แต่เสียงก็พูดต่ำมาก “เวยเวย แกโง่ใช่มั้ยเนี้ย ลูกมีกับไอ้ห่วยแตกนั้นไม่พอ แกยังทำเพื่อเขาตั้งมากมาย แกคิดว่าแกเป็นนางฟ้าที่ไม่ต้องการทดแทนว่างั้น” “ไม่ แกยังเทียบนางฟ้าไม่ติด ยังไงนางฟ้าเขาก็ไม่ซ้ำซาก แต่แกนี่สิดูๆแล้วคงจะไม่มีวันออกจากตรงนั้นได้ แถมยังจะจมเข้าไปอีกด้วย”เป้ยฉ่ายเวยก้มหน้าไว้อย่างเศร้า ไม่ได้เถียงกลับ เมื่อสามปีที่แล้วเธอก็รู้สึกอย่างงี้ได้แล้ว ถ้าหากความรักสามสระยุติธรรมได้ นั้นมันคงเรียนความรักไม่ได้ คนที่เริ่มรักก่อนต้องเป็นคนเตรียมพร้อมที่พ่ายแพ้อีกอย่างเธอก็ไม่เคยคาดหวังให้เขาตอบแทนอะไรอยู่แล้ว“เห้อ ผู้หญิงฉลาดอย่างฉัน ทำไมถึงมีเพื่อนโง่อย่างแก” อวี๋ซือซือพูดอย่างไม่ปฏิเสธแต่รู้สึกเสียดาย

copy right hot novel pub