ตอนที่ 55 โดนทำร้าย

“ซือซือ ถ้าหากให้แกปล่อยฉีตงไปได้มั้ย!”

แค่คำเดียวของเป้ยฉ่ายเวยแต่ทำให้อวี๋ซือซือถึงกับพูดอะไรไม่ออกเลย เลยจะปล่อย “ผู้ชายเห็นแก่ตัว” นั้นได้มั้ย? แน่นอนว่าไม่ได้ “ฉันจะฆ่ามัน ให้หมากิน”

“......”เป้ยฉ่ายเวยใจหายแทนถังฉีตงในใจ

”พอแล้ว อย่าพูดเรื่องเศร้าเลย” ใบหน้าของอวี๋ซือซือก็กลับมายิ้มแย้มอีกครั้ง วินาทีก่อนหน้านี้ยังเหมือนกันผู้หญิงดุเดือดน่ากลัว เป็นแค่ภาพหลอกลวง

“ดึกมากแล้วเวลา ฉันส่งแกกลับ”

เพราะในใจเป้ยฉ่ายเวยรู้สึกผิด ก็เลยไม่มีใจที่อยากจะนั่งอยู่ที่นี่ ก็เลยตอบตกลงกับเพื่อน “ซือซือ ฉันกลับเองก็ได้”

“แกนั่งรถเถอะ ฉันเองก็แค่ผ่าน ห้องที่ฉันเช่าอยู่ไม่ไกลจากแก ถึงเวลามาหาแกกับรุ่ยรุ่ยได้สะดวก”สีหน้าอวี๋ซือซือเหมือนกับจะบอกว่าฉันเก่งและฉลาดมากชมฉันเร็วๆ

“ใช่ ใช่ แกรอบคอบมากๆ” เป้ยฉ่ายเวยพูดอย่างน่าขำ

ถังฉีตงเป็นชื่อที่ห้ามแตะต้องเด็ดขาดในใจซือซือ เรื่องทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับเขา เธอก็จะเหมือนไปอีกคน

ถึงแม้ว่าเป้ยฉ่ายเวยจะเจ็บแทนเพื่อน แต่เธอก็รู้ว่าความรักคือเรื่องของคนสองคน ก็เหมือนกับหลายปีมานี่ซือซือจะปลอบใจเธอยังไง แต่ก็เดินมาจนถึงจุดๆนี่ สุดท้ายแล้วไม่มีทางให้ถอย

อวี๋ซือซือส่งเป้ยฉ่ายเวยถึงหน้าประตู เหยียบคันเร่ง แล้วเหมือนกับบีนหายไป

เป้ยฉ่ายเวยหนักใจมาก ก้มหน้าเดินต่อไป ในสมองยังคิดอยู่จะพรุ่งนี้จะอธิบายยังไงกับจื่อเชียน แต่เธอก็ไม่ทันสังเกตว่าข้างหลังเธอมีผู้ชายตามหลัง

หน้าลิฟต์ที่เงียบ ที่จริงมีแค่เสียงเท้าเดินของเป้ยฉ่ายเวยคนเดียว ทันใดนั้นข้างหลังก็ได้มีเสียงเดินของรองเท้าดังครึ่ง เป้ยฉ่ายเวยตัวแข็งไปหมดสองมือจับกระเป๋าไว้อย่างแน่นไม่กล้าที่จะหันไป

และแล้วคนตามหลังก็ได้เดินเร็วขึ้น สองสามวันนี้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเจอเธอ ก็ใจดีเตือนเธอหลายรอบแล้วให้ระวังตัว ช่วงนี้ในแถวๆนี้มีโรคจิตเดินตาม กลางคืนไม่ต้องกลับดึกเกินไป

พอนึกถึงครั้งก่อนเมื่อตอนที่ฉูเจ๋อหยางมาหาเธอ ก็มีเงาคนหนึ่งตามหลังตัวเองไว้ เป้ยฉ่ายเวยหวาดกลัวขึ้นมา

ครั้งที่แล้วมีฉูเจ๋อหยางอยู่ แต่ครั้งนี้มีเธอแค่คนเดียว รู้งี้ให้ซือซือขึ้นมาเป็นเพื่อนเธอก็คงดี ไม่ว่ายังไงฝีมือซือซือ ต่อสู้กับผู้ชายคนเดียวไม่มีปัญหา

เป้ยฉ่ายเวยเดินเร็วขึ้น และเหมือนกับว่าผู้ชายที่ตามหลังก็เดินเร็วขึ้นเหมือนกัน ระยะห่างของทั้งสองคนถูกดึงเข้ามาใกล้ชิดกันมากขึ้นในทันที

เธอเหมือนกับได้กลิ่นเหล้าที่ปลิวมาจากบนตัวผู้ชาย และยังมีกลิ่นเหงื่อเหม็นที่พูดไม่ถูก เดินตามหลังเธอมาตรงๆ

ทันใดนั้นเป้ยฉ่ายเวยปวดท้องมาก เหมือนเส้นประสาทจะตึงมาก ขาดได้ทุกเมื่อ แต่เห็นประตูที่อยู่ใกล้แค่เอื้อม นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกว่าระยะ 100 เมตรมันห่างไกลมาก

“น้องสาว รีบเดินขนาดนี้จะไปไหน”

มือของชายหนุ่มคนนั้นได้แตะลงบนไหล่ของเป้ยฉ่ายเวย เป้ยฉ่ายเวยตกใจมากจนถอยหลังหลานก้าว ทั้งตัวพิงไว้กับประตูห้องของเธอ เรามองชายคนนั้นเหมือนกำลังแจ้งให้ทราบว่า

“ไปไกลๆเดี๋ยวนี้แฟนฉันอยู่ในบ้าน นายอย่ามามั่วนะ ไม่งั้นฉันจะตะโกนแล้ว”

ชายผู้นั้นก็ได้หัวเราะลั่นออกมา เหมือนกับหัวเราะเยาะความโง่ของเป้ยฉ่ายเวย “ น้องสาวน้องอยากขัดคืนเลย น้ารู้แต่แรกแล้วว่าในห้องนี้มีหนูแค่คนเดียว“

ใช่คนนั้นพูดอย่างได้ใจออกมา “ อีกอย่าง คนข้างข้างห้องของหนูเขากลับบ้านกันหมดแล้วหนู

ร้องสิ ร้องจนคอแตกก็ไม่มีใครสนใจหนู“

พูดเสร็จก็เดินเข้าไปหาเป้ยฉ่ายเวย

“อย่าเข้ามานะ ถ้าจะเข้ามาอีกฉันจะแจ้งความแล้วนะ” เป้ยฉ่ายเวยจับมือถือออกมาจากกระเป๋า พูดขู่ไปด้วยอีกข้างก็เอากุญแจออกมาในขณะที่ชายคนนั้นไม่ได้สังเกต หยิบจับกุญแจในกระเป๋า

หวังว่าคงจะได้เวลาเพิ่มอีกนิด

ชายหนุ่มคนนั้นจังมองที่มือถือเป้ยฉ่ายเวย ในสายตาเกิดดุเดือดขึ้นมา นึกย้อนเวลาถึงหลายวันมานี้เขามาเพื่อรอ และไม่ง่ายเลยที่จะได้โอกาสนี้ จะให้คนอื่นมาทำลาย เหมือนครั้งก่อนไม่ได้

ท่านใดใช้หนุ่มคนนั้นก็ได้ผมเข้าไปเอามือถือเป้ยฉ่ายเวย.แล้วโยนบนพื้น หลังจากนั้นมือถือก็เกิดมีเสียง“พ้าม”ดังขึ้นมา

เป้ยฉ่ายเวยตกใจร้องตะโกนดังมาก ในขณะที่วุ่นวายเธอก็ได้จับหน้าชายคนนั้นไว้อย่างแน่น “ ไอ้บ้า ปล่อยฉัน ปล่อยฉัน”

ใช่คนนั้นคิดว่าเป้ยฉ่ายเวยเป็นผู้หญิงอ่อนแอ แค่ถูกนัดไว้ก็จะถูกเขาทำได้ทุกอย่างที่อยากทำ แต่ไม่คิดเลยว่าเธอจะแรงเยอะขนาดนี้

ไม่ทันตั้งตัว ทั้งใบหน้าเจ็บปวดมาก แล้วชายหนุ่มคนนั้นก็ได้ด่าไม่ว่า “นางบ้า ให้หน้าไม่เอาใช่ไหม เป็นกะหรี่แท่ๆ แกล้งทำตัวเป็นผู้หญิงใสบริสุทธิ์ไปได้ อย่าคิดนะว่าฉันไม่เห็นผู้ชายสองคนที่ส่งเธอกลับมา

เป้ยฉ่ายเวยไม่สนใจชายคนนี้ผู้อะไร เธอรู้แค่ว่าเธอจะยอมไม่ได้ เธอใช้มือใช้คะตบตีและถีบบนตัวผู้ชายคนนี้ กุญแจที่อยู่ในมือก็หล่นลงไปบนพื้น เธอคิดได้อยู่แค่อย่างเดียวคือหนีให้เร็วที่สุด

“ป๊าบๆ” ดังขึ้น แค่รู้สึกว่าบนใบหน้าเธอแสบร้อนมาก และบนหน้าของชายคนนั้นก็เต็มไปด้วยกลีด และด่าอีกว่า “นางกะหรี่ พูดด้วยดีๆไม่ชอบใช่ไหมแล้วอย่ามาโทษกูล่ะ”

“ฉีกส์” ดังขึ้น เป็นเสียงที่เสื้อถูกฉีกขาด

เป้ยฉ่ายเวยเริ่มรู้สึกผิด รู้สึกผิดที่ตัวเองทำไมถึงใส่ชุดธรรมดาชิวๆขนาดนี้ เสื้อถูกฉีกออกโดยง่ายดายเกือบครึ่ง เธอทุบตีและถีบผู้ชายคนนั้นอย่างสุดแรง ไม่รู้สึกสักนิดเลยว่าบนใบหน้าเธอเจ็ . กัดฟันสู้สุดริด

ผู้ชายคนนั้นตกใจที่เห็นเป้ยฉ่ายเวยสู้สุดชีวิตแบบนี้ และเมื่อเห็นเนื้อผิวขาวของเป้ยฉ่ายเวยที่ปรากฏขึ้นมา ความรู้สึกในใจนั้นก็เกิดโผล่ขึ้นมาอีกครั้ง

เขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ได้แต่จับผมของเป้ยฉ่ายเวยแล้วแนบบนผนัง “เวร นางนี่ยังจะขัดกูอีก ดิ้นอีกดิ กูจะดูว่ามึงจะดิ้นอีกมั้ย”

แค่รู้สึกว่าปวดหัวมึนมาก ทั้งตัวรู้สึกยืนไม่นิ่ง แต่เธอก็ยังคงจับเสื้อไว้ไม่ปล่อย แต่ในใจรู้สึกแย่มากๆ หรือว่าวันนี้เธอจะไม่รอดแล้วจริงๆ

ใคร ใครก็ได้ช่วยเธอทีในเวลาที่กำลังดุเดือดอยู่ มีรูปร่างที่สูงใหญ่พุงเข้ามา มือที่เร็วยาวจับมือชายหนุ่มคนนั้นแล้วโยนไปที่ผนัง และเอามือจับผู้หญิงเข้าไปในอ้อมกอดเขา มือที่อัดแน่นไปด้วยเส้นเลือด ทำให้รู้สึกว่าตอนนี้ชายคนนี้กำลังควบคุมความโกรธอยู่“เป้ยฉ่ายเวย เป็นไรมั้ย”“ฉัน ฉันไม่เป็นไร” เป้ยฉ่ายเวยได้กลิ่นความเป็นเอกลักษณ์ของผู้ชาย จากที่หวาดกลัวตอนนี้เธอกลับรู้สึกอุ่นใจมาก ไม่ว่าฉูเจ๋อหยางจะปรากฏขึ้นมาที่นี้ด้วยเห็นผลอะไรก็ตามวินาทีนี้ เธอรู้สึกดีที่เขามาถ้าหากไม่มีเขา เธอก็ไม่กล้าที่จะคิดเลยว่าคืนนี้ตัวเองจะเป็นอย่างไรฉูเจ๋อหยางเห็นหน้าที่บวมของเธอ แถมยังมีเลือด ครั้งกับข้อยึดติดกันแน่นมาก คนคิ้วที่แน่นหนาก็บีบดันขึ้นมา ทั้งตัวเหมือนกับทุกครั้งไว้ในความหนาวเหน็บ ทำให้คนมันไม่ชัดว่าเป็นอะไรเขาค่อยค่อยเอาตัวเป้ยฉ่ายเวยวางลงบนพื้น และเอาเสื้อของตัวเองคุ้มหัวเธอไว หลังจากนั้นก็พูดขึ้นมาว่า “ แล้วฉันอยู่ที่นี่” เจ๋อหนาวนี่หมายความว่าอะไร หลังจากนั้นก็เห็นตัวสูงใหญ่ของเธอวิ่งพุ่งชนเข้าไปกับชายคนนั้น

copy right hot novel pub