บทที่95 หลังจากความแตก

“ไม่ เป็นไปไม่ได้ ใช่ไหม เวยเวยเธอบอกฉันสิว่านี่ไม่ใช่เรื่องจริง” หนานฉิงยังคงหอบความหวังสุดท้ายไว้ในสายตา เธอหวังที่จะได้ยินคำปฏิเสธจากปากเป้ยฉ่ายเวย

แต่ว่าเมื่อเห็นท่าทีนิ่งเงียบและรู้สึกผิดของเป้ยฉ่ายเวย ด้ายเส้นสุดท้ายในหัวของหนานฉิงก็ขาดลง

หนานฉิงกำฝ่ามืออย่างรวดเร็วและเดินตรงไปยังเป้ยฉ่ายเวย เธอยกมือขึ้นและไม่ลังเลที่จะตบ

“เพี๊ยะ” เสียงหนึ่ง

ศีรษะของเป้ยฉ่ายเวยค่อยๆหันไป ผมยาวบดบังรอยเลือดที่มุมปาก ที่จริงเธอจะหลบก็ได้ แต่เธอไม่สามารถเผชิญหน้ากับความรู้สึกผิดของเธอได้

เธอตื่นนอนกลางดึกนับครั้งไม่ถ้วน แม้แต่ตอนกลางวันก็ตกอยู่ในภาวะซึมเศร้า เป็นกังวลตลอดทั้งวัน

ในที่สุดความก็แตกแล้ว

แต่อย่างไรเสียมันก็ทำให้เธอโล่งใจอยู่บ้าง เฮ่อ มันดีที่ได้ใช้ชีวิตโดยปราศจากความกลัว

ทุกคนตกใจ ไม่รู้มีใครอุทานออกมาบ้าง ทุกสายตามองตามไป

“มาดูเร็ว เลือด บนพื้นมีเลือดอยู่”

“พระเจ้า บาปกรรมแท้! ผู้หญิงดีๆทำไมถึงไปเป็นมือที่สาม”

ยังมีคนที่จงใจพูดอย่างเยือกเย็น “ผู้หญิงสมัยนี้ทำตัวดูเหมือนมาจากครอบครัวที่ดี แต่ยังทำตัวต่ำกว่ากะหรี่ น่าละอายจริงๆ”

หลิวเหม่ยฉีช่างมีความสุขที่ได้เห็นฉากนี้ แต่หล่อนยังรู้สึกว่ามันยังไม่พอ เธอต้องเล่นต่อไปเพื่อความสะใจ

“เสี่ยวซือเอ๋ย อย่าโมโหไปเลย กระหรี่แบบนี้ตอแหลเก่งที่สุด ไม่แน่นะที่เธอเลิกกับพี่ฉูอาจจะเป็นเพราะนังนี่มันเป่าหูเอาก็ได้”

เมื่อหนานฉิงได้ยินคำพูดของหยางเหม่ยฉีเธอก็มีสายตาอันอำมหิตปรากฏขึ้นและพูดด้วยน้ำเสียงอึมครึม “มิน่าล่ะ ฉันถึงได้รู้สึกแปลกใจนัก ทุกครั้งที่ฉันถามเรื่องพี่เจ๋อเธอถึงได้อ้ำอึ้ง”

“ทำไมฉันถามเบอร์เพื่อนคนไหนกับเธอตั้งกี่ครั้ง เธอก็ได้แต่หาข้ออ้าง เป้ยฉ่ายเวยไม่คิดเลย ว่าเธอจะเป็นผู้หญิงที่ไร้ยางอายอย่างนี้”

หนานฉิงเห็นปฏิกิริยาของเป้ยฉ่ายเวยที่ไม่สะทกสะท้าน เธอก็ยิ่งโมโหมากขึ้นเรื่อยๆ เธออยากที่จะฉีกหน้ากากเจ้าเล่ห์ของผู้หญิงคนนี้ออกมาให้หมด

หล่อนเดินเข้าไปใกล้เธอไม่หยุด คำพูดชั่วร้ายยังคงพรั่งพรูออกมาจากปาก “เป้ยฉ่ายเวยเธอแอบหัวเราะเยาะสะใจฉันอยู่ข้างหลังใช่หรือไม่ น่าขันที่ฉันเห็นเธอเป็นเพื่อนสาวที่ดีของฉัน พอหันหลังให้เธอกลับวิ่งเข้าหาผู้ชายของฉัน”

เมื่อพูดจบเสียงของหนานฉิงก็สูงขึ้นและทำเสียงขู่ฟ่อ “เป้ยฉ่ายเวย ทำไมเธอหน้าไม่อายอย่างนี้ ถ้าหาผู้ชายไม่ได้ก็ไปซื้อเอาตามไนต์คลับก็ได้”

“ทำไมต้องมาแย่งแฟนของฉัน แย่งแฟนเพื่อนสนิทของเธอ!”

เป้ยฉ่ายเวยต้องเผชิญรับคำดูถูกจากหนานฉิง ดวงตาเต็มไปด้วยหมอกฝ้า เธออยากที่จะอธิบาย แต่อธิบายไปจะมีประโยชน์อะไร

ความจริงก็คือเธอคบกับฉูเจ๋อหยาง ความจริงก็คือเมื่อตอนที่หนานฉิงกลับมาเธอก็ยังไม่ชัดเจนกับฉูเจ๋อหยางอยู่เลย

แม้ว่าเธอจะถูกบังคับ แต่ว่าเธอก็มีเหตุผลตั้งร้อยแปดที่จะขัดขืน ทุกอย่างเป็นสิ่งที่เธอต้องรับผิดชอบ

เธอไม่สามารถเปิดเผยเรื่องรุ่ยรุ่ยได้ ไม่อย่างแน่นอน

หนานฉิงเดินเข้าหาเธอทีละก้าว และยื่นมือออกไปผลักเป้ยฉ่ายเวยตลอดทาง “เธอพูดสิ เป้ยฉ่ายเวย เธอกล้านอนกับแฟนฉันแล้วทำไมถึงได้ทำหน้าเจ็บปวดเสียใจด้วย”

เป้ยฉ่ายเวยกัดริมฝีปากแน่น มันยากที่จะพูดออกมา “หนานฉิง ฉันขอโทษ”

“ขอโทษรึ แค่คำพูดคำเดียวแล้วทุกอย่างจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมอย่างนั้นรึ เป้ยฉ่ายเวยเธอทำให้ฉันเสียใจจริงๆ เธอทำกับฉันอย่างนี้ได้อย่างไร ฉันทำไม่ดีกับเธอตรงไหน เธอพูดกับฉันชัดเจนว่าจะไม่แย่งอาเจ๋อ แล้วทำไมกลายเป็นแบบนี้ล่ะ”

หนานฉิงพูดไปก็กลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ได้ เธอรู้สึกเกลียด เกลียดจริงๆ ถ้าหากว่าเป้ยฉ่ายเวยบอกกับเธอตั้งแต่แรก เธอก็อาจจะโกรธแต่ว่าไม่ถึงขนาดตอนนี้

เธอถูกปิดบังตั้งแต่ต้นจนจบ ได้รับการปฏิบัติเหมือนกับคนโง่ หล่อนยังเล่าเรื่องทุกอย่างเกี่ยวกับอาเจ๋อให้เธอฟัง

น่าอาย หักหลัง อัปยศ อารมณ์ทุกอย่างประดังเข้ามาในหัวเธอ ตอนนี้เธอโมโหจนอยากจะฆ่าผู้หญิงตรงหน้าเสีย

“หนานฉิง…” เป้ยฉ่ายเวยเห็นหนานฉิงร้องไห้ เธอรู้สึกอึดอัดใจเธอไม่ได้อยากให้เรื่องมาไกลขนาดนี้ แต่ใครให้โอกาสเธอได้เลือกบ้าง

“หยุดปาก ฉันรู้สึกขยะแขยงที่ต้องได้ยินชื่อตัวเองจากปากของเธอ”

หนานฉิงโกรธมากจนหล่อนคว้าผมยาวของเป้ยฉ่ายเวยเอาไว้ ขาข้างหนึ่งของหล่อนก็เตะไปที่สะบ้าหัวเข่าของเป้ยฉ่ายเวย เป้ยฉ่ายเวยเจ็บปวดอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่ร่างจะล้มลงบนพื้น กระเป๋าที่อยู่ในมือก็กระจายลงบนพื้น กระโปรงราคาแพงหลายตัวก็กระจัดกระจายออกมาเช่นกัน

เสียงกระซิบกระซาบในบริเวณรอบๆก็ยิ่งดังขึ้น คนที่มาเดินช้อปปิ้งส่วนใหญ่เป็นผู้หญิง เมื่อได้ยินว่าเป็นเรื่องมือที่สามฝูงชนก็รู้สึกอ่อนไหวมาก

หนานฉิงเห็นว่าเวยเวยไม่ได้ต่อต้าน และรับผิดต่อข้อหาที่เธอมีโดยดี

เธออดไม่ได้ที่จะเหยียบย่ำไปไม่กี่ก้าว คำพูดเหยียดหยามไม่มีที่สิ้นสุด

“เพื่อนรักไปต่างประเทศเธอก็แย่งแฟนของเขามา ไร้ยางอาย”

“ผู้หญิงคนนี้ควรตกนรกขุมที่สิบแปด ตายยังไม่พอ”

“ดูสิทำตัวเหมือนมาจากครอบครัวที่ดี ที่แท้ก็เป็นเมียน้อยเขา”

เป้ยฉ่ายเวยค่อยๆกำมือที่อยู่บนพื้น เธอตะโกนร้องอยู่ในใจไม่หยุด มันไม่ใช่แบบนั้น เธอไม่ได้เป็นมือที่สาม เธอใช่มือที่สาม

คำอธิบายทั้งหมดมารวมอยู่ที่ริมฝีปาก แต่เมื่อเห็นใบหน้าน้อยๆอันไร้เดียงสามาปรากฏอยู่ในใจของเธอ เป้ยฉ่ายเวยก็ได้แต่กลืนเลือดทั้งหมดลงไปในกระเพาะของเธอ

พูดไม่ได้ เป้ยฉ่ายเวยเธอจะพูดอะไรออกไปไม่ได้ทั้งนั้น

“เพี๊ยะเพี๊ยะเพี๊ยะ” เสียงดังก้องอยู่ในหูอย่างไม่มีที่สิ้นสุด เห็นได้ชัดว่าคนตบก็เริ่มหมดแรงแล้วเช่นกัน แต่หล่อนก็รู้สึกว่ายังไม่พอ แค่นี้ยังไม่สาสมกับที่เธอควรได้รับ

หนานฉิงจิกหัวเป้ยฉ่ายเวยเหมือนเป็นบ้า สองมือก็ตบตีหน้าและร่างกายของเป้ยฉ่ายเวยไม่หยุดหย่อน แม้ว่าฝ่ามือจะตีมั่วซั่วไปหมด แต่เธอก็ไม่ยอมหยุดเสียงเธอกรีดร้องกร่นด่าอยู่ตลอดเวลา “เป้ยฉ่ายเวยเธอพูดออกมาสิ อธิบายมาสิ ทำไมเงียบล่ะ ผู้หญิงสารเลว เธอแอบคบกับอาเจ๋อลับหลังฉัน เธอบอกมาสิว่ายังยุ่งกับอาเจ๋ออยู่รึเปล่า”เป้ยฉ่ายเวยกัดฟันแน่นไม่ยอมส่งเสียงใดๆ เธอทุกข์ใจ หนานฉิงตบตีเธอจนพอใจแล้วก็จะยกโทษให้เธอใช่ไหม ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้วเธอก็จะเป็นอิสระจากฉูเจ๋อหยางใช่ไหม เช่นนี้เธอจะยังสามารถพารุ่ยรุ่ยเข้ารับการผ่าตัดได้หรือไม่ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีเถอะ ตีแรงๆเลยคนที่ดูอย่างสนุกสนาน เมื่อเห็นเป้ยฉ่ายเวยลงไปกองอยู่บนพื้น ไม่ได้แม้แต่จะป้องกันตัวเอง ถูกผู้หญิงอีกคนทำร้ายอยู่ตลอดเวลาผู้หญิงบางคนก็ใจอ่อน ไม่สามารถทนมองดูได้ บางพวกเธอก็พูดออกมา “โอ้ย ถ้ารู้ว่าจะเป็นอย่างนี้ หาแฟนดีๆหน่อยดีกว่ามั๊ย”หญิงสาวบางคนที่เป็นวัยรุ่นที่โตหน่อยก็อดไม่ได้ที่จะเสริม “พอเถอะ พอเถอะ ฉันว่าผู้หญิงคนนี้คงรู้แล้วว่าตัวเองผิด คุณปล่อยเธอไปเถอะนะ”“ใช่แล้ว ตีต่อไปเดี๋ยวเป็นไรไปพอดี”หลิวเหม่ยฉีดูอย่างสบายอกสบายใจ เมื่อหล่อนได้ยินคนพูดเช่นนี้ หล่อนก็จ้องอย่างชั่วร้าย “คนที่ยืนพูดอยู่ไม่ได้มาเจ็บปวดด้วยนี่ หากว่าพวกคุณถูกแย่งสามี พวกคุณยังจะสงบนิ่งอยู่ได้ไหมฉันจะคอยดู”เมื่อทุกคนเห็นความโหดร้ายของหลิวเหม่ยฉี ก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไรอีก

copy right hot novel pub