บทที่98 หนูรักเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น

ตลอดทางที่หนานฉิงขับรถ

“แกร๊ก” ประตูถูกเธอผลักเปิดออก

เมื่อผู้รับใช้เห็นหนานฉิงท่าทางอย่างกับสุนัขกำลังคลั่งก็พากันหวาดกลัว เธอร้อนรนเข้ามาถาม “คุณผู้หญิง เป็นอะไรรึเปล่าคะ ร่างกายมีแต่รอยฟกช้ำ ดิฉันจะไปเอาผ้าขนหนูมาให้นะคะ”

“ไม่ต้อง พ่อกับแม่ล่ะ” หนานฉิงบอกปัดแม่บ้านอย่างหยาบคาย

คนรับใช้เห็นว่าหนานฉิงกำลังอารมณ์ฉุนเฉียวเธอจึงไม่กล้าเข้าใกล้หล่อนอีก เธอได้แต่ตอบอย่างเกรงๆว่า “คุณท่านอยู่ในห้องหนังสือชั้นสองค่ะ”

หนานฉิงหรี่ตา และรีบสาวเท้าไปที่ชั้นสอง

ยังไม่ทันเดินถึงห้องหนังสือเธอก็ได้ยินเสียงอันแผ่วเบาแว่วมา

“เทียนหยาง เสี่ยวซืออยู่ที่เมืองนอกลำบากมามากแล้ว ตอนนี้ถ้าหากว่าลูกชอบฉูเจ๋อหยางคุณก็อย่าไปขัดขวางเลย”

ชายคนนั้นถอนหายใจเล็กน้อยและพูดว่า “ฉูเจ๋อหยางตอนนี้ดีกว่าเมื่อตอนนั้น ไม่คิดเลยว่าอยู่อย่างสงบสุขไม่ได้ตรวจสอบเขาเป็นเวลาหลายปี ตอนนี้ฉูเจ๋อหยางสามารถอยู่กับเสี่ยวซือได้ ฉันมีความสุขจริงๆ กลัวก็แต่ว่าฉูเจ๋อหยางจะไม่ได้คิดเช่นนั้น”

“จะเป็นไปได้อย่างไร ฉูเจ๋อหยางก็สนใจหนานฉิงของเราไม่ใช่รึ ก็ไม่ได้มีอะไรเสียหายนี่”

“ผู้หญิงก็คือผู้หญิง มองแค่ฉาบฉวย คุณคิดว่าเรื่องต่างๆมันง่ายๆแค่อย่างนั้นหรอ”

“เทียนหยาง ถ้าอย่างนั้นเสี่ยวซือของเราจะทำอย่างไรล่ะ… ถ้าหากว่าตอนนั้นเราไม่ได้…”

พอหนานฉิงได้ยินก็ตกตะลึง เธอผลักประตูเข้าไปด้านในและถามเสียงดัง “พ่อแม่คะ ตอนนั้นพ่อกับแม่แอบทำอะไรลับหลังหนูคะ”

“เสี่ยวซือกลับมาได้ยังไง เกิดอะไรขึ้นกับเสื้อผ้าของลูก ใครรังแกลูกรึเปล่า” เหาเสว่ฉินเห็นเสื้อผ้าหนานฉิงเต็มไปด้วยชานม เขารีบเดินเข้าไปหาด้วยความร้อนใจ

“อย่าแตะต้องตัวหนู หนูแค่อยากให้พ่อกับแม่พูดความจริงออกมา” หนานฉิงกรีดร้องโวยวาย

ดวงตาเหาเสว่ฉินเต็มไปด้วยความเจ็บปวด มือที่ต้องการยื่นออกไปสัมผัสเธอต้องหยุดค้างอยู่กลางอากาศ

ที่จริงเขาเป็นห่วงว่าหนานเทียนหยางจะสั่งสอนเธออย่างสาหัส “เสี่ยวซือนี่มันเรื่องอะไรกัน รีบขอโทษแม่เร็วเข้า”

“เทียนหยางช่างเถอะ เสี่ยวซือคงถูกยั่วยุเรื่องอะไรมา ฉันจะไม่ดุว่าเธอหรอก” ยังไงก็เป็นลูกที่เธอตั้งท้องมาเป็นสิบเดือน เหาเสว่ฉินก็ไม่ต้องการเห็นหนานฉิงถูกดุด่าเช่นกัน

แต่ว่าหนานฉิงดูเหมือนว่าจะไม่ได้ซาบซึ้ง เธอยังคงคำรามเสียงใส่ “พ่อ มาถึงตอนนี้แล้ว ยังต้องการปิดหนูไปอีกถึงเมื่อไหร่ อยากให้ลูกสาวตายไปเลยใช่รึเปล่า พ่อกับแม่ถึงจะยอมพูดออกมา”

“เสี่ยวซืออย่าพูดจาไร้สาระ จะเอาเรื่องเป็นเรื่องตายมาพูดล้อเล่นไม่ได้ ลูกจะให้แม่เขาตรอมใจตายหรือยังไง”

เหาเสว่ฉินเห็นหนานฉิงร้องไห้น้ำตานองหน้า เธอรู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่ง ตามมาด้วยเสียงสะอื้น เธอจึงหันไปหาสามีคู่ทุกข์คู่ยาก และพูดด้วยสงบนิ่ง “เทียนหยาง ถึงเวลาแล้ว เรายังจะปกปิดต่อไปอีกรึ”

“ฉันมีลูกสาวเพียงคนเดียว หากว่าเธอเป็นอะไรไป ฉันก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว”

“แม่…” หนานฉิงร้องไห้เสียใจกอดเหาเสว่ฉินเอาไว้

หนานเทียนหยางขมวดคิ้วเมื่อเห็นแม่ลูกกอดกันร้องไห้ เขาถอนหายใจและพูดว่า “ไม่แล้ว ไม่แล้ว พ่อกับแม่ไม่มีอะไรปิดบังลูกอีกแล้ว ตอนนี้ที่พ่อกับแม่ทำก็เพราะอยากให้ลูกได้ดี”

“พ่อยอมรับแล้วหรอคะว่าตอนนั้นพ่อใช้หน้าที่การงานมาบังคับอาเจ๋อ” หนานฉิงคิดไม่ถึงว่าจริงๆแล้วตอนนั้นพ่อแม่ของเธอเองที่แอบไปหาอาเจ๋อ

ชายหยิ่งยโสอย่างอาเจ๋อรับกับความอับอายนี้ได้อย่างไร ดังนั้นก่อนที่จะเรียนจบจึงขอเลิกกับเธอ และเพราะว่าเธอเศร้าโศกเสียใจจึงต้องการหนีไปที่ไกลๆ และยัง...กับชายต่างชาติคนนั้น

ทั้งหมดนี้เป็นผลจากการกระทำของพ่อแม่เธอ

“พ่อ แม่ ทำไมทำอย่างนั้นล่ะคะ ทำไมทำกับอาเจ๋ออย่างนั้น พ่อกับแม่ก็รู้ว่าหนูรักเขาแค่ไหน ทำไมคะ”

หนานเทียนหยางมองดูลูกสาวที่เขารักทะนุถนอมมาโดยตลอดกลับเพียรถามเขาเรื่องของคนอื่น เขาพูดอย่างเสียใจ

“ทำไมน่ะหรอ ก็เพื่อลูกไง ลูกเป็นความภาคภูมิใจของตระกูลหนาน และเป็นลูกสาวคนเดียวของหนานเทียนหยาง ในฐานะคนเป็นพ่อเป็นแม่ลูกคิดว่าเราจะยอมปล่อยให้ลูกสาวเราคบกับคนไม่มีจะกินได้หรอ”

“แต่ว่า… แต่ว่า... พ่อ ลูกอยู่โดยไม่มีเขาไม่ได้” หนานฉิงไม่สามารถพูดออกมาได้ เธอล้มตัวลงบนพื้น พ่อแม่ทำเพื่อความสุขของลูกจึงได้ตัดสินใจทำอะไรที่คิดว่าสมควร

เธอพูดอะไรน่ะ เธอยังพูดอะไรอีก มิน่าอาเจ๋อถึงได้ทำไม่รู้ร้อนรู้หนาวกับเธอ กลับกลายเป็นว่าที่แท้ปัญหาอยู่ที่ตรงนี้

"เพ้อเจ้อ เสี่ยวซือแต่เล็กพ่อตามใจลูกมากเกินไป ทำให้ลูกยิ่งเหลิงและไม่ได้ความ พ่อดูแล้วตาฉูเจ๋อหยางนั่นไม่ได้มีอะไรเหมาะสมกับลูกเลย พรุ่งนี้พ่อจะให้แม่ของลูกจัดการนัดบอดให้! !"

หนานเทียนหยางคิดแล้วคิดอีก ควรที่จะลูกสาวของเขาเลิกคิดถึง​ฉูเจ๋อ​หยาง​เสียที ไม่ต้องพูดถึงคำสบประมาทที่เขาเคยได้พูดกับฉูเจ๋อ​หยาง​เอาไว้ตอนนั้น

ด้วยความอดกลั้นในใจของฉูเจ๋อ​หยาง​เขาไม่อาจจะวางใจปล่อยให้ลูกสาวคนเดียวตกอยู่ในมือของชายคนนี้ได้

"ว่าไงนะคะ พ่อ หนูไม่เอา หนูต้องการแค่ฉูเจ๋อ​หยาง​เพียงคนเดียวเท่านั้น หนูจะแต่งกับเขาเท่านั้น" เมื่อหนานฉิงได้ยินว่าพ่อของเธอจะนัดบอดให้ เธอก็ตกอกตกใจ

หนานเทียนหยางยืดใบหน้าของตัวเองเหยียดยาว "พ่อตัดสินใจแล้ว แกไปเตรียมตัวออกเดทเถอะ"

หนานฉิงกำมือเหาเสว่ฉินแน่นราวกับหล่อนเป็นฟางเส้น​สุดท้าย​ และขอร้องต่อหล่อน" แม่คะช่วยพูกับพ่อด้วยนะคะหนูไม่อยากนัดบอด หนูไม่อาจสูญเสีย​อาเจ๋อไปอีกครั้ง อาเจ๋อเป็นความหวังสุดท้ายของหนู แม่คะ ลูกขอร้องนะคะ"

"เสี่ยวซือเอ๋ย เชื่อพ่อเขาเถอะนะลูก แม่ต้องช่วยเลือกคนที่จะทำให้หนูมีชีวิตสุขสบายอย่างแน่นอน​”เหาเสว่ฉินมองดูลูกสาวที่กำลังร่ำไห้ ใจเธอก็ไม่อาจจะทนได้ แต่เมื่อฟังคำวิเคราะห์ของหนานเทียนหยางตรงหน้าแล้ว เธอก็คิดว่าฉูเจ๋อหยางก็ไม่ได้เป็นคนดีอะไรนักหนานฉิงยังคงส่ายหัวไม่หยุด ร่างของเธอโน้มไปข้างหน้าครึ่งตัว คำพูดของเธอสับสนไปหมด“ไม่ หนูไม่เชื่อ พ่อกับแม่มีอคติ เพราะว่าตอนนั้นพ่อกับแม่ดูถูกอาเจ๋อไว้ ตอนนี้พออาเจ๋อประสบความสำเร็จขึ้นมาก็เลยรู้สึกละอายใจ พ่อกับแม่เห็นแก่ตัวเกินไป…”“เพี๊ยะ” ดังขึ้นเสียงหนึ่งมือของหนานเทียนหยางลอยค้างอยู่กลางอากาศ ราวกับว่าถ้าหากว่าหนานฉิงยังคงพูดจาอะไรชั่วร้ายอีกประโยค เขาก็จะลงมืออีกครั้งหนานฉิงโดนตบจะอึ้งไป เธอนั่งอย่างเซื่องๆลงบนพื้นและเอามือกุมแก้มซ้ายเอาไว้ ปากเธอก็ยังคงพึมพำพูดคำที่ไม่เชื่อ “พ่อ พ่อตบหนู พ่อตบหนูจริงๆ…”ตั้งแต่เล็กจนโตเธอเป็นเจ้าหญิงน้อยของบ้าน ไม่ว่าฟ้าจะร้องลมจะแรงอย่างไร พ่อแม่ไม่เคยให้เธอต้องเดือดร้อน ไม่คิดเลยว่าพอโตเป็นสาวแล้วเธอกลับถูกตบเหาเสว่ฉินไม่คาดคิดว่าสามีซึ่งรักทะนุถนอมลูกสาวของเขามากจะลงมือสั่งสอนลูกอย่างหนัก เมื่อเธอเห็นท่าทางหวาดกลัวของลูกสาว เธอก็ปวดใจแทบทนไม่ไหว “ลูกเอ๋ย อย่าขัดพ่อเลยนะ ที่พ่อทำไปเพราะว่าหวังดีกับลูกนะ”

copy right hot novel pub