บทที่ 15 ไปบ้านฉัน

สายตาของเธอยังจับจ้องไปที่หน้าจอ ไม่รู้เป็นเพราะเหตุใด ตอนนี้ในใจของหลินชิงเสว่รู้สึกกังวลอย่างบอกไม่ถูก

ประโยคนี้พูดจากใจจริงของถังเฉา แต่ประโยคนี้ ทำให้คนที่อยู่ที่นี่เต็มไปด้วยความเยาะเย้ย

“ฉันไม่ได้ฟังผิดใช่ไหม เล่านิทาน? คุณคิดว่าเรื่องนี้เป็นนิทานเหรอ? ”

“คุณแค่จะเอาความรู้สึกมาอ้าง แล้วคิดว่าจะทำให้หัวหน้าเถียนซึ้งจนร้องไห้เหรอ? ฮ่า ๆ ๆ.....”

“ตระกูลหลินตกต่ำจนกระทั่งต้องใช้ความเห็นอกเห็นใจในการแข่งขันเลยเหรอ?”

ทุกคนต่างหัวเราะเยาะกันทั่ว ซุนชิงยิ่งหัวเราะจนน้ำตาไหล แล้วก็ทุบโต๊ะพูดว่า “ไม่ไหวแล้ว มันตลกสิ้นดี นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นมีการเล่านิทานในการประมูล”

“ช่างเป็นคนไร้ประโยชน์ที่น่าอับอายยิ่งนัก!”

เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะเยาะจากทั่วทั้งห้อง หลินฉ่ายเวยรู้สึกโกรธจนหน้าเขียว นายทำให้ตระกูลหลินต้องอับอายขายขี้หน้าไปหมด

สีหน้าของโจวเหม่ยหยูนก็ไม่สู้ดีนัก แต่จะพูดอย่างไรทุกอย่างก็ยังต้องดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง

“ก่อกวน ก่อกวนจริง ๆ!”

ใบหน้าของหัวหน้าเถียนขาวซีด “ งานประมูลดี ๆ ถูกนายทำให้เสียบรรยากาศเช่นนี้”

ถ้าหากประธานหลินรู้เรื่องเข้า จบกันพอดี

มีคนเยาะเย้ย มีคนโมโห และยังมีคนยินดีในความโชคร้ายของคนอื่น

ซึ่งมีแต่ถังเฉาเท่านั้นที่ยังสงบนิ่ง

เพราะเขารู้ว่า เธอ.......ต้องดูอยู่แน่นอน

“เมื่อ5ปีก่อน ด้วยเหตุผลหลายประการ เขาได้ทำลายผู้หญิงดี ๆที่ไม่รู้จักคนหนึ่ง ทำให้เธอต้องแบกรับชะตากรรมอันน่าเศร้าที่เธอไม่ควรจะแบกรับ ทำให้เขารู้สึกผิดในใจ และได้สาบานว่าหากวันหนึ่งมีโอกาสได้เจอกันอีก เขาจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ ปฏิบัติต่อเธออย่างดีที่สุด”

“แต่ว่า พวกเขาพบกันเพียงแค่ครั้งเดียว โลกนี้กว้างใหญ่ไพศาล ถ้าหากอยากเจอกันอีก มันไม่ง่ายเลย? นี่ทำให้เป็นปมในใจของเขา แม้แต่เขาก็คิดว่า คงไม่มีโอกาสพูดความในใจแล้ว? เขาไม่เข้าใจ เห็นได้ชัดว่าเป็นความผิดที่เขาก่อไว้ แต่ทำไมผู้หญิงที่ไม่เกี่ยวข้องเป็นคนแบกรับมัน 5ปีที่ผ่านมา เขาพูดกับตัวเองเสมอว่า จะต้องมีสักวัน เวลาที่เหมาะสม สถานที่เหมาะสม คน.....ที่เหมาะสม!”

“5ปีผ่านไป เขาประสบความสำเร็จ เขากลับมาแล้ว หาเธอจนพบ แต่ว่าสิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจก็คือ เธอคลอดลูกของเขาออกมา”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ ถังเฉาเริ่มไม่สามารถสงบนิ่งอีกต่อไป แม้แต่เสียงก็เริ่มสั่น

“เธอไม่ได้ตั้งนามสกุลให้เด็ก เพราะหวังว่าสามีที่ไร้ความสามารถคนนั้น วันหนึ่งเขาจะกลับมา มารับผิดชอบอย่างลูกผู้ชาย เพราะเด็กก็เหมือนangel ที่ขาดพ่อไม่ได้”

“จนถึงตอนนี้ เขาถึงได้เข้าใจ ผู้หญิงที่เขาเคยทำลายคนนั้น ยิ่งใหญ่ขนาดไหน สิ่งที่เขาติดค้างเธอ ชั่วชีวิตนี้ก็ใช้ไม่หมด”

“ณ.ที่นี่ ผมอยากพูดคำว่า ขอโทษ แทนสามีที่ชั่วและไร้ความสามารถคนนั้น!”

หลังจากนั้น ถังเฉามองกล้องแล้วโค้งคำนับอย่างสุดซึ้ง แล้วพูดด้วยเสียงที่สั่นว่า “ขอโทษจริง ๆ ที่ทำให้คุณต้องทนทุกข์ทรมาน!”

ไม่มีคนสังเกต ตอนที่ถังเฉาโค้งคำนับ มีน้ำตาใส ๆ หนึ่งหยด หยดลงไปบนพื้น

ทั่วทั้งห้องเงียบสงบ ทุกคนต่างมองหน้ากัน

หลินฉ่ายเวยเบิกตากว้าง “ฉันรู้สึกว่า...copy right hot novel pub