ถังเฉาเข้าใจในทันใด ที่แท้เป็นเพราะในตัวท่านหงมีพินัยกรรมซ่อนอยู่

ตระกูลที่ร่ำรวยไม่มีความรักต่อกัน และเหตุผลหลักๆเกิดจากพินัยกรรม

ไม่ว่าจะรักกันแค่ไหน เมื่อเผชิญกับเงิน ทุกอย่างก็ไม่สำคัญอีกต่อไป

ในขณะนี้ ไม่มีเสียงแม้แต่น้อย ทุกคนหายใจเข้าออกเร็วขึ้น สายตามองไปยังท่านหงอย่างกระตือรือร้น

ถังเฉาเหลือบมองที่จ้าวเย็นหรานด้วยความสงสาร ผู้นำถูกสังหาร แต่ไม่มีลูกคนใดสนใจความตายของเขา แต่มุ่งความสนใจเพื่อแย่งชิงตำแหน่งผู้นำและพินัยกรรม

ไม่มีใครรู้ว่าความคิดอะไรที่ซ่อนอยู่ภายใต้ผิวหนังที่บูดบึ้งหรือเคร่งขรึมนี้ของมนุษย์คนนี้ได้

ใบหน้าจ้าวเย็นหรานเต็มไปด้วยความโกรธ แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้

ใบหน้าของท่านหงสงบและค่อยๆพูดออกมา

“ในชีวิตนี้ของคุณท่าน ทรงมีอำนาจและเงินทองทั้งมวล มีเกียรติตลอดเวลา สิ่งเดียวที่ยังปล่อยวางไม่ได้คือทรัพย์สินของตระกูล จึงทรงทำพินัยกรรมและเลือกคนๆหนึ่งมาสืบทอดมรดกของตระกูล!”

เมื่อได้ยินถ้อยคำเหล่านี้ ลูกนอกสมรสทุกคนก็กลั้นหายใจ

ท่านหงก็ยิ้มเล็กน้อย และไม่พูดต่อ เพียงเหลือบมองผู้ชมที่อยู่ตรงนั้น

ทุกคนที่ถูกกวาดมอง ต่างก็เผยความดีใจบนใบหน้า แต่ท่านหงไม่เคยหยุดสายตาเลยแม้แต่วินาทีเดียว

ทันใดนั้น เขาจ้องมองไปที่ตัวของจ้าวเย็นหราน และใบหน้าที่มีรอยย่นก็แสดงให้เห็นถึงความอ่อนโยนของผู้สูงอายุ

“คุณเย็นหราน รบกวนขึ้นมาหน่อย”

ทันทีที่คำพูดนี้ออกจากปากของเขา จ้าวเย็นหรานก็แปลกใจในทันที

ดวงตาของจ้าวตงชิวสื่อเหลยและแม้แต่จ้าวจือชิวที่อยู่ข้างหลังก็เย็นชาในทันที และร่องรอยของเจตนาฆ่าก็ส่องประกายผ่านส่วนลึกของดวงตาของพวกเขา

ถังเฉายิ้มให้เธอ "ไปเถอะ"

จ้าวเย็นหรานลังเลสักพักและขึ้นไปชั้นบนอย่างช้าๆ

“และคุณถัง ขึ้นมาพร้อมกันด้วย”

ในขณะนี้ ท่านหงมองไปที่ถังเฉา ยิ้มและพูด

"ผมด้วยเหรอ?"

ถังเฉาตกตะลึงครู่หนึ่ง แล้วดวงตาของเขาก็หรี่ลงลึกๆ

จ้าวเหล่าลิ่ว มีแผนอะไรกันแน่?

แม้ว่าเขาจะเคยคลุกคลีกับตระกูลจ้าวก็ตาม แต่มันก็ล้วนเป็นความทรงจำที่ไม่ดีมากนัก ทำไมต้องเรียกเขาไปด้วย?

ถังเฉาไม่ได้มีความสุขแม้แต่น้อย แต่ก็ระวังตัวมากขึ้นอีกเล็กน้อย

เมื่อมองดูถังเฉาและจ้าวเย็นหรานขึ้นไปชั้นบน ความเย็นชาในดวงตาของจ้าวตงชิวสื่อเหลยและจ้าวจือชิวยิ่งเพิ่มมากขึ้นไปอีก และใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความโกรธ

หากเป็นแค่จ้าวเย็นหราน พวกเขาก็จะไม่รู้สึกเจ็บใจแบบนี้ เหตุใดคนนอกอย่างถังเฉา จึงมีสิทธิ์ได้รับเลือก?

จ้าวตงชิวและ จ้าวจือชิวมองหน้ากันและทั้งคู่ก็เห็นสิ่งเดียวกันในสายตาของกันและกัน

นั่นคือไฟแห่งความโกรธ

……

ถังเฉาและจ้าวเย็นหรานตามท่านหงเข้าไปในห้อง

สิ่งแรกที่ดึงดูดสายตาคือโลงศพสีดำ

ซ่า!

ในเวลานี้ ท่านหงล็อกประตูจากข้างใน

ถังเฉาเหลือบมองเขาทันที และท่านหงก็อธิบายว่า "เป็นเรื่องใหญ่ ระวังผนังมีหู"

จ้าวเย็นหรานมองไปที่โลงศพสีดำอย่างเหม่อลอยและถามว่า "นี่เป็นโลงศพของพ่อใช่ไหม?"

ท่านหงพยักหน้าแรงๆ

“อีกไม่นานก็จะเอาไปฝังแล้ว”

“คุณหนู อย่าเศร้ามาก!”

"พ่อ!"

จ้าวเย็นหรานหมอบอยู่บนโลงศพและร้องไห้

อย่างไรก็ตาม ถังเฉามองโลงศพนี้อย่างลึกซึ้ง

ความสงสัยก่อตัวขึ้นในหัวใจของเขา

จ้าวเหล่าลิ่ว เขาตายแล้วจริงๆเหรอ?

ตั้งแต่ต้นจนจบ เขาไม่เคยเห็นร่างของจ้าวเหล่าลิ่ว แม้แต่โลงศพนี้ก็ปิดไว้แน่น

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้พูดออกมา มันเป็นการไม่ให้เกียรติผู้ตาย

“คุณหนู นี่คือพินัยกรรมที่คุณท่านเขียนไว้”

ท่านหงหยิบกระดาษที่มีรอยย่นออกมา ถอนหายใจแล้วพูดว่า “หลังจากที่คุณท่านรู้ว่าเขาเป็นมะเร็ง เขาก็ได้เขียนพินัยกรรมนี้ไว้แล้ว”

จ้าวเย็นหรานยังคงคว่ำอยู่บนโลงศพและพูดโดยไม่หันกลับมามอง "คุณอ่านให้ฉันฟังสิ"

ท่านหงอ่านเนื้อหาที่ไม่มีประโยชน์ยาวเหยียด ล้วนเป็นความรู้สึกของจ้าวเหล่าลิ่ว ที่มองย้อนกลับไปในอดีตที่ใช้ชีวิตอยู่บนโลก ในความประสงค์ของเขา เขายังกล่าวถึงมารดาผู้ให้กำเนิดของจ้าวเย็นหราน เขารู้สึกผิดต่อภรรยา และรู้สึกผิดต่อผู้หญิงทุกคนที่เขาเคยได้ทำลาย . .

ดวงตาของถังเฉาเย็นชา และเขาไม่รู้สึกถึงความรู้สึกผิดใดๆจากจดหมาย

คำลงท้ายในพินัยกรรมทำให้นัยน์ตาของเขาหดตัวเล็กน้อย

“ชีวิตผมอยู่ได้ไม่นาน และหลังจากพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว ผมตัดสินใจที่จะมอบมรดกทั้งหมดของตระกูลจ้าวให้กับชายหนุ่มที่ชื่อถังเฉา สำหรับสิ่งนี้ ผมมีเพียงคำขอเดียวเท่านั้น กรุณาปฏิบัติดีต่อจ้าวเย็นหราน!”

ใบหน้าของจ้าวเย็นหรานเต็มไปด้วยความประหลาดใจ และเธอก็ปิดปากของเธออย่างเหลือเชื่อ และถังเฉาก็ตกใจเช่นกัน

“นี่คือเนื้อหาของพินัยกรรม?”

เขาอดไม่ได้ที่จะมองไปที่ท่านหงและถาม

"ใช่"

ท่านหงเผยรอยยิ้มขี้เล่นขึ้น “คุณท่านต้องการมอบมรดกทั้งหมดให้กับคุณ และขอให้คุณปฏิบัติต่อคุณหนูให้ดีในอนาคต แน่นอน คุณสามารถเลือกที่จะปฏิเสธได้ และสิทธิ์เลือกเป็นของคุณ”

ถังเฉาเงียบ แต่ใบหน้าของเขาเริ่มมืดมนทีละน้อย

จ้าวเหล่าลิ่ว ตายก็ยังจะก่อเรื่องอีก ได้วางแผนดีๆเช่นนี้ไว้อีก...

จ้าวเหล่าลิ่วรู้ว่าหลังจากที่เขาเสียชีวิต ลูกนอกสมรสเหล่านั้นจะเผยเขี้ยวและโจมตีจ้าวเย็นหรานอย่างแน่นอน

เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะจัดการกับลูกนอกสมรสเหล่านี้เองจนหมด แล้วเรื่องวุ่นวายพวกนี้ควรจัดการยังไง?

ทำได้เพียงเปลี่ยนทิศทางของสงครามเท่านั้น

นี่คือพินัยกรรมฆ่าคน ไม่ได้ตั้งใจจะมอบมรดกให้ถังเฉาจริงๆ แต่เพื่อผลักถังเฉาไปอยู่แถวหน้าและแบกรับการแก้แค้นของลูกนอกสมรสเหล่านี้เพียงลำพัง

ด้วยวิธีนี้ ไม่เพียงแต่ความวุ่นวายของตระกูลจ้าวจะได้รับการแก้ไข แต่ยังรักษาความปลอดภัยของ จ้าวเย็นหรานด้วย มันช่างเป็นเรื่องที่ยิงปืนนัดเดียว ได้นกสองตัว

ถ้าเป็นคนหนุ่มสาวอื่นๆ เกรงว่าคงจะไม่สามารถทนต่อการล่อใจนี้ได้ แล้วตอบตกลงทันที

น่าเสียดายที่มันเป็นถังเฉา

รอยยิ้มของเขาจางลง "ขอบคุณสำหรับความรักของคุณ แต่ผมไม่มีความสนใจต่อสิ่งเหล่านี้เลย"

ท่านหงแปลกใจเล็กน้อยและอดไม่ได้ที่จะพูดว่า "คุณต้องการปฏิเสธโอกาสที่จะก้าวเดียวถึงฟ้า ที่สามารถบรรลุผลสำเร็จเพียงชั่วเวลาสั้นๆ? เพียงคุณตอบตกลง คุณจะสามารถขึ้นสู่ตำแหน่งสูงได้โดยไม่เปลืองแรง "

ผัวะ!

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่ท่านหงจะพูดจบ ถังเฉาก็คว้าพินัยกรรมไว้ในมือและฉีกเป็นชิ้นๆ

ท่านหงตกใจและมองไปที่ถังเฉาด้วยดวงตาที่มืดลง "คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่?นี่คือความประสงค์ของคุณท่าน"

“แล้วคุณรู้ตัวมั้ยว่าคุณทำอะไรอยู่?”

ถังเฉามองท่านหงอย่างเย็นชา "ไอ้แก่ อย่าคิดว่าผมไม่รู้ว่าแผนของคุณคืออะไร ผมจะช่วยคุณจ้าว เพราะผมเป็นเพื่อนกับเธอ ถ้าคุณกล้าคิดไม่ดีกับผม เชื่อหรือไม่ว่าคืนนี้ผมจะทำให้ตระกูลจ้าวพังพินาศ?”

น้ำเสียงของเขาเย็นชามาก และรัศมีอาฆาตอันมหึมาของเขาทำให้ร่างแก่ๆของท่านหงสั่นเทาด้วยความตกใจ

จ้าวเย็นหรานก็ผงะไปด้วย เธอไม่ใช่คนโง่ ถังเฉาโกรธมากขนาดนี้ มันต้องมีเหตุผลแน่นอน

ในไม่ช้า เธอก็คิดได้และเข้าใจทันที และการแสดงออกของเธอก็จางลงไปด้วย

“ท่านหง คุณถังเป็นเพื่อนของฉัน ไม่ใช่ตัวหมากรุกที่คุณใช้ในการเล่นเกมส์”

หลังจากพูดเสร็จ เธอก็ดึงถังแลงมาชั้นล่าง

ชั้นล่าง จ้าวตงชิวจ้าวจือชิวและสื่อเหลยกำลังรออย่างกังวล เมื่อเห็นถังเฉาและจ้าวเย็นหรานลงมา พวกเขาก็ลุกขึ้นทันที

“น้องสาว พินัยกรรมของพ่อเขียนว่าอย่างไร?”

ทุกคนมีท่าทางรีบร้อนใจ

"ไสหัวออกไป!"

จ้าวเย็นหรานผลักพวกเขาออกไป ไปจากตระกูลจ้าวกับถังเฉา

ในขณะนี้ ท่านหงเดินลงมาด้วยท่าทางมืดมน จ้าวตงชิวและคนอื่นๆก็ได้ถามถึงเรื่องพินัยกรรม

เดิมทีท่านหงไม่ต้องการจะพูด แต่เมื่อเขานึกถึงทัศนคติที่เย่อหยิ่งของถังเฉาก่อนหน้านี้ เขาเริ่มโกรธและพูดว่า “ความหมายของคุณท่าน คือมอบมรดกของตระกูลจ้าวให้กับถังเฉา!”

ตูม!

ทันใดนั้น สีหน้าของลูกนอกสมรสก็กลายเป็นสีหน้าที่โหดเหี้ยมทันที

“จ้าวเหล่าลิ่ว เราทุ่มเททุกอย่างเพื่อคุณ สุดท้ายก็ไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย แต่คุณกลับมอบมรดกให้คนนอก คุณกำลังบังคับให้เรากบฏใช่ไหม...”จ้าวจือชิวพึมพำกับตัวเองด้วยดวงตาที่เย็นชาราวกับงูพิษในเวลาเดียวกันจ้าวเย็นหรานออกไปข้างนอกกับถังเฉาแล้วเธอดูรู้สึกผิด "ถังเฉา ฉันขอโทษ ฉันคิดไม่ถึงว่าตระกูลของฉันจะคิดหลอกใช้คุณแบบนี้"ถังเฉาโบกมือและยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ "คุณไม่จำเป็นต้องขอโทษ ผมกับตระกูลจ้าว ก็มีความแค้นมาเป็นเวลานานแล้ว"“เรื่องของพินัยกรรม...”จ้าวเย็นหรานลังเลที่จะพูด ดวงตาของเธอมีความคาดหวังเธอหวังว่าถังเฉาจะสืบทอดมรดกของตระกูลจ้าว หากเป็นเช่นนี้ เธอไม่เพียงแต่จะลดความเครียดน้อยลง แต่ยังสามารถอยู่กับเขาด้วยอย่างไรก็ตาม สิ่งนี้ถูกกำหนดไว้แล้วว่าเป็นไปไม่ได้“ผมไม่สามารถเข้าไปเกมส์ของตระกูลจ้าว แม้ว่าคุณจะเป็นผู้หญิง แต่คุณก็ต้องขึ้นไปดำรงตำแหน่งนี้!”ถังเฉากล่าวอย่างเคร่งขรึมและจริงจังจ้าวเย็นหรานดูผิดหวังในดวงตาของเธอ แต่เธอก็เข้าใจ มีบางสิ่งที่เธอต้องเผชิญด้วยตัวเองเธอแค่ต้องการคำสัญญา“คุณจะช่วยฉันไหม?” เธอถาม"แน่นอน"ถังเฉายิ้มจางๆ ดวงตาเต็มไปด้วยกำลังใจ "อย่างอื่นผมไม่กล้าพูด แต่ผมจะปกป้องความปลอดภัยของคุณแน่นอน"เมื่อได้ยินเช่นนั้น จ้าวเย็นหรานก็กวาดล้างความผิดหวังก่อนหน้านี้ของเธอทิ้งไปจนหมด ดวงตาของเธอก็สว่างไสว และอารมณ์ของเธอก็มีความสุขมากขึ้น“นี่ถือเป็นคำสัญญาของคุณที่มีให้กับฉันใช่ไหม?”ถังเฉาผงะแล้วพยักหน้าอย่างลังเล “ถือว่าใช่”แม้ว่าน้ำเสียงจะไม่แน่นอน แต่ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้จ้าวเย็นหรานมีความสุขตลอดทั้งวัน

copy right hot novel pub