ประกายแสงหนาวเย็นยะเยือกสะท้อนจากเข็มเงินส่องไปที่ตัวหล่อน หลู่เหมิงตกใจแทบบ้า

ตั้งแต่เกิดมาโตป่านนี้ ไม่เคยเจอเข็มอะไรจะใหญ่ขนาดนี้

จิ้มเข้าไปบนตัว มันต้องเจ็บปวดเอาการเป็นแน่

หลู่เหมิงกลืนน้ำลายคำโต ตัวสั่นงันงก หดมุดซุกหนีเข้าในผ้าห่ม

จริง ๆ แล้วอย่าว่าแต่หล่อนเลย แม้แต่เย่เซ่าเตี๋ยที่ยืนมองอยู่ ยังตะลึงกลัว

หล่อนเคยคิดอยู่ว่าถังเฉาจะต้องเล่นงานหลู่เหมิง แต่ก็คิดไม่ถึงว่ามีการใช้วิธีแบบนี้ด้วย

ไอ้เข็มเงินใหญ่พิเศษขนาดนี้ น่าจะใช้ฆ่าคนแล้วละมัง ?

“เดี๋ยว รอเดี๋ยว.......”

เย่เซ่าเตี๋ยหน้าตาตื่นดึงถังเฉาไปข้าง ๆ ถามด้วยความข้องใจว่า “เข็มพวกนี้นี่ ใช้สำหรับการรักษาจริงหรือ ?”

ถังเฉามองหน้าหล่อนด้วยสีหน้าเรียบ ๆ “หรือคุณจะลองดูไหมหละ ?”

เย่เซ่าเตี๋ยสะดุ้งวาบ ยิ้มแห้ง ๆ ส่ายหน้า “ฉัน....ฉันไม่ต้องใช้หรอกอ่ะ.......”

พูดจบ มือปาดเหงื่อบนหน้าผาก ในใจรู้สึกรู้จักถังเฉามากขึ้น ลึกซึ้งเข้าไปอีก

อย่างอื่นยังไม่พูดถึง แค่ดูวิธีการแก้แค้น ก็พอจะทำให้เย่เซ่าเตี๋ยเห็นแล้วหนาว

หล่อนคิดไปถึงสมัยอยู่บ้านตระกูลซ่ง เห็นเย่หรูอี้ยังพอสู้รบตบมือกับถังเฉาได้ ความหมองหม่นในใจเพิ่มหนักขึ้นอีกหน่อย

หล่อนดูเหมือนจะดูแคลนเย่หรูอี้ไปหน่อยแล้ว

“นอนดี ๆ มิฉะนั้นถ้าเข็มปักพลาดไปปักเอาจุดที่ไม่ควรปัก ผมจะไม่รับผิดชอบนะครับ”

ถังเฉามือถือเข็ม ก็ได้พูดกับหลู่เหมิงขณะเงื้อมือสูงขึ้น ด้วยน้ำเสียงชาเย็น

หลู่เหมิงเกร็งตัวนิ่ง หยุดการขยับดิ้นลงทันที อ่อนเสียงลงพูดเชิงขอร้องว่า “ดิฉันไม่ได้ป่วยจริง ๆ คุณใช่หมอจริงหรือไม่นะ.......”

หล่อนร้องไห้ขึ้นมาจริง ๆ การแกล้งป่วยก็เพียงลูกไม้หลอกเพื่อให้พวกเขารีบกลับไป คิดไม่ถึงว่าถังเฉาจะเล่นไม้แข็ง เอาเรื่องเป็นมาตรวจรักษาไข้จริง ๆ.......copy right hot novel pub