โหมดมืด
ภาษา arrow_icon

เจ้ามังกรพรีเมี่ยม

บทที่ 756 มาด้วยความเจ็บแค้น จะกำจัดความพิโรธได้อย่างไร?

เก้าตระกูลใหญ่ตั้งตระหง่านอย่างมั่นคงอยู่ในเยี่ยนจิง ก็ไม่ใช่ว่าทุกอย่างจะเอื้ออำนวย ได้รับความเคารพความศรัทธามาโดยตลอด

ก็มีตัวอย่างที่มีคนมาสู้ถึงบ้านเช่นกัน

เก้าตระกูลใหญ่ในเยี่ยนตู โดยพื้นฐานแล้วทุก ๆ ตระกูลก็ล้วนแต่มีประสบการณ์ที่ยากลำบากเช่นนี้

มีก้าวหน้าขึ้น มีอ่อนกำลังลง นี่ถึงจะเป็นตระกูล

แต่ว่าดูจากตัวอย่างกรณีที่ถูกมาต่อสู้ถึงบ้านที่นี่แล้ว ไม่มีใครที่โดนท้าถึงที่อย่างตระกูลเจียง

ถูกบังคับให้เชิญคนเฒ่าคนแก่ในตระกูลมา ลำพังแค่ถือตามเรื่องนี้ตระกูลเจียงก็พ่ายแพ้แล้ว

เวลาผ่านไปแต่ละนาที ถังเฉากับเจียงไป๋เสว่ก็นั่งอยู่ในซื่อเหอย่วนมาครึ่งชั่วโมงแล้ว

บุหรี่ซองหนึ่งหายไปกว่าครึ่ง

เจียงหลงเจ๋อเป็นผู้นำของคนในตระกูลเจียงหลายสิบคน แต่ก็ไม่ได้กลับไปรายงาน แต่กลับมองถังเฉาและเจียงไป๋เสว่อย่างระมัดระวัง ดูเหมือนพวกเขากลัวจะเกิดมหันตภัยร้ายแรงขึ้นอย่างไรอย่างนั้น

ถังเฉาวางเท้าลง ดับบุหรี่ มองดูเวลาบนข้อมือ เอ่ยเตือนว่า “สองทุ่มแล้ว พวกคุณยังมีเวลาอีกสี่ชั่วโมง"

บนโลกนี้มีคนมากมายที่ไม่รู้จักเห็นค่าของเวลา

บางครั้งเวลาก็คือชีวิต

ถังเฉาไม่ได้รีบร้อน คนที่รีบร้อนควรจะเป็นพวกเขา

เจียงหลงเจ๋อตึงเครียดไปทั้งตัว จากนั้นก็มองถังเฉาด้วยใบหน้ามืดครึ้ม “ถ้าหากตระกูลเจียงของพวกเรายังมารวมตัวกันไม่ครบก่อนเที่ยงคืน แกจะทำอย่างไร?”

“มากันไม่ครบ?”

ได้ยินอย่างนั้นถังเฉาก็หัวเราะออกมา

เขาหัวเราะราวกับได้ยินเรื่องตลกที่น่าสนใจอย่างไรอย่างนั้น

ไม่รู้ว่าพวกคุณเคยได้ยินสำนวนนี้ไหม สำนวนที่ว่า ‘หนี้เลือดต้องชดใช้ด้วยเลือด’ น่ะ?”

ถังเฉามองทุก ๆ คน หัวเราะหึหึพลางพูดขึ้น

“…”

ไม่มีใครขานรับสักคน

มองดูรอยยิ้มบนใบหน้าของถังเฉา ในใจของแทบทุกคนก็หนาวยะเยือกขึ้นมาทันที หัวใจเต้นรัว

โดยไม่ต้องสงสัยเลยสักนิด ถ้าหากก่อนเที่ยงคืนทั้งตระกูลเจียงจะยังไปไม่ถึงหน้าหลุมฝังศพของเจียงไป๋เสว่ละก็ เช่นนั้นผู้ที่มีส่วนร่วมทุกคนในตอนนั้นก็เตรียมหลั่งเลือดชดใช้เลือดได้เลย

คุกคาม!

คุกคามอย่างห้าวหาญ!

“โกรธมากใช่ไหมล่ะ?”

บนใบหน้าของถังเฉามีรอยยิ้มเจิดจ้า สายตามองไปรอบ ๆ บ้าน มองทุก ๆ คนพลางเอ่ยว่า “ยี่สิบปีก่อน ตอนที่พวกคุณบีบบังคับให้แม่ของเธอต้องตาย เธอเองก็มีอารมณ์เช่นนี้… ไม่สิ โกรธยิ่งกว่าทุกคน แทบอยากจะทำลายโลกทั้งใบนี้"

“พวกคุณได้ชื่อว่าช่วยเหลือชีวิตเพื่อนมนุษย์ แต่กลับวางแผนฆ่าคนอย่างไม่แยแส นี่ก็คือเนื้อแท้ของพวกคุณตระกูลเจียงแห่งตระกูลหลวง"

รอยยิ้มบนใบหน้าของถังเฉาหายไปทีละนิด ๆ สายตาคมปลาบราวกับกระบี่หนึ่งเล่มที่แทงเข้าไปยังหัวใจของทุกคน “ไม่ว่าจะเป็นใคร เมื่อฆ่าคนแล้ว ถ้าไม่ได้รับการลงโทษทางกฎหมายก็ต้องใช้เลือดชดใช้เลือด ไม่มีทางเลือกอื่น มีเพียงทำแบบนี้เท่านั้นจึงจะปลอบใจผู้ตายอย่างถึงที่สุดได้"

วันนี้เป้าหมายของถังเฉาที่มาตระกูลเจียงเป็นเพื่อนเจียงไป๋เสว่นั้นชัดเจนมาก มีเพียงอย่างเดียวเท่านั้น นั่นก็คือเป็นหน้าเป็นตาให้กับเจียงไป๋เสว่

ตระกูลเจียงแห่งตระกูลหลวงรังแกเธอที่ตัวคนเดียว เช่นนั้นเขาก็จะยืนอยู่ข้าง ๆ เธอ บอกคนทั้งโลกอย่างไม่มีเงื่อนไขว่าเธอไม่ใช่คนที่จะรังแกกันได้ง่าย ๆ ขนาดนั้น

“พวกคุณอยากจะลองไหมล่ะ?”

มือทั้งคู่ของถังเฉาประคองถ้วยชา ยิ้มอย่างนุ่มนวล

ถึงแม้ว่าเขาจะกำลังยิ้มอยู่ แต่ก็ไม่มีใครคลายความระมัดระวัง กลับมีสีหน้าที่หวาดกลัวยิ่งขึ้น

เพราะว่ารอยยิ้มของถังเฉาให้ความรู้สึกเป็นภาพมายาต่อผู้อื่น เขาสามารถจะเอามีดมาแทงท้องของคุณอย่างกะทันหันได้

เจียงหลงเจ๋อสูดลมหายใจเข้าอย่างกะทันหัน มองไปยังเจียงเทียนโหย่ว เอ่ยเสียงต่ำว่า “เทียนโหย่ว ไปเชิญอดีตผู้นำมา!”

“คุณพ่อ!”

เจียงเทียนโหย่วร้อนรนแล้ว มองบิดาของตนเองอย่างไม่อยากจะเชื่อ

อดีตผู้นำก็คือพ่อของเจียงหลงเจ๋อ ปู่ของเขา

ในบ้านมีคนแก่หนึ่งคน เปรียบได้กับการมีสมบัติล้ำค่าหนึ่งชิ้น เก้าตระกูลใหญ่นอกจากตระกูลหลินแล้ว ก็ล้วนแต่มีคนเฒ่าคนแก่หนึ่งคนเฝ้ารักษาตระกูลอยู่

มีความเก่งกาจในด้านการจัดการและวางแผนงาน วางแผนในตระกูล มองนิสัยคนทะลุปรุโปร่ง อีกทั้งยังมีความสามารถมากมายมหาศาล

อย่างเช่นท่านเจ้ามังกรของตระกูลหลง มีผู้เฒ่าเช่นนั้นผู้หนึ่ง เป็นหนึ่งในเหตุผลสำคัญที่ทำให้เก้าตระกูลใหญ่ยังคงตั้งตระหง่านอยู่ได้

แต่ว่าปู่ของเขาออกจากตำแหน่งมาหลายปีแล้ว ตำแหน่งผู้นำตระกูลมอบให้ผู้อ่อนอาวุโสในตระกูลแย่งชิงกันอย่างง่าย ๆ คนที่มีกำลังก็จะได้ไป

ภายใต้สถานการณ์ปกติ มีคนน้อยมากที่จะไปรบกวนอดีตผู้นำ

แค่สองคนจิ๊บจ๊อยแค่นี้ นึกไม่ถึงว่าจะต้องรบกวนไปถึงอดีตผู้นำ?

“ไป!”

เจียงหลงเจ๋อตวาดเสียงดัง ตัดบทของเจียงเทียนโหย่ว

ตะโกนคำรามออกมาเช่นนี้ อย่าว่าแต่เจียงเทียนโหย่วที่ตะลึงไปเลย แม้แต่บรรดาผู้อ่อนอาวุโสของตระกูลเจียงทั้งหมดก็ล้วนแต่ตกตะลึงไปด้วย

จิตหลุดไปชั่วขณะ สายตาของเจียงเทียนโหย่วก็เปลี่ยนเป็นเข้มครึ้ม ค้อมเอว

“ครับ คุณพ่อ"

เจียงเทียนโหย่ววิ่งไปทางลึกเข้าไปในซื่อเหอย่วนอย่างรวดเร็ว

ใบหน้าของถังเฉาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ นึกไม่ถึงว่ารุ่นใหญ่ของตระกูลเจียงจะอยู่อย่างสันโดษในซื่อเหอย่วน

ถ้าอย่างนั้นข่าวคราวความเคลื่อนไหวที่พวกเขาสร้างความวุ่นวายไว้ใหญ่ขนาดนั้น นึกไม่ถึงว่าจะไม่ได้ไปสะเทือนถึงพวกเขา

เจียงหลงเจ๋อกัดฟันมองถังเฉา เอ่ยว่า “ถังเฉา พวกเรายินดีที่จะพาทุก ๆ คนไปเซ่นไหว้บูชาที่หน้าสุสานของเจียงเหยา เรื่องนี้ ให้มันจบเพียงเท่านี้เถอะ!”

คนรุ่นวัยกลางคนดูเหมือนจะรับรู้ได้ถึงความหนักหนาของเรื่องนี้แล้ว พากันแสดงท่าทีจะพาลูกชายลูกสาวไปเซ่นไหว้บูชา

ถังเฉามีสีหน้าไร้ความรู้สึก “พวกคุณพูดกับผมไปก็ไม่มีประโยชน์ ไปพูดกับไป๋เสว่"

“เจียงไป๋เสว่!”

เจียงหลงเจ๋อก็มองไปยังเจียงไป๋เสว่อีก กัดฟันคำรามเสียงดัง

เจียงไป๋เสว่เงยหน้ามองดวงดาวบนท้องฟ้า สีหน้าเย็นชา “แค่พวกคุณยังไม่พอ ยังต้องรวมพวกคนแก่พวกนั้นด้วย"

“เธออย่ามาทำเกินไปนะ!”

สีหน้าของเจียงหลงเจ๋อมืดครึ้มอย่างถึงที่สุด

เป็นถึงตระกูลหลวง เขาอดทนครั้งแล้วครั้งเล่าก็แล้ว แต่ว่าเจียงไป๋เสว่กลับไม่ยอมลดราวาศอกเลย

“คุณปู่มาแล้ว!”

ลึกเข้าไปในซื่อเหอย่วน มีเสียงตะโกนดัง ๆ ของเจียงเทียนโหย่วดังขึ้นมา

ทันใดนั้น สีหน้าของคนทั้งตระกูลเจียงก็เปลี่ยนไปเป็นอย่างมาก รวมถึงเจียงหลงเจ๋อเองด้วย ความดุร้ายบนร่างกายหายไปอย่างหมดจดในทันที

สายตาของถังเฉาก็หรี่ลงอย่างล้ำลึก มองพิจารณาคนชราผมขาวที่ถูกประคองเดินออกมาจากในตรอกลึกเหมือนกับคนในตระกูลเจียง

พริบตาที่มองเห็นคนชรา เจียงไป๋เสว่ที่เดิมทียังสงบนิ่ง อารมณ์ก็เปลี่ยนแปลงเป็นฮึกเหิมขึ้นมา

รังสีสังหารที่เข้มข้นสั่นสะเทือนออกมา

“เป็นเขา ที่บีบบังคับให้แม่ฉันต้องตาย!”

เจียงไป๋เสว่กัดฟันพูด

“ใจเย็น ๆ"

ถังเฉากดเธอเอาไว้ สีหน้าเคร่งขรึม

เพียงแค่คนแก่คนหนึ่งเท่านั้น กลับทำให้เขาสัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่ไม่ปกติ

เขาถูกเจียงเทียนโหย่วพยุงออกมา ค่อย ๆ เดินเข้ามาอยู่ในท่ามกลางสายตาของทุกคน

จะบอกว่าเป็นคนแก่ผมหงอก ผมของเขาแทบจะร่วงออกทั้งหมดแล้ว เหลือไว้เพียงเส้นผมขาว ๆ เป็นหย่อม ๆ

ริ้วรอยบนใบหน้าตัดสลับกันไปทั่ว บนใบหน้า หางตาของเขาเต็มไปด้วยร่องรอยของวัยชรา รอยย่นบนผิวหนังเหมือนกับเปลือกส้มที่ผึ่งลมไว้จนแห้ง

เขาก็คือเจียงหนานซาน อดีตผู้นำของตระกูลเจียง

“สวัสดีท่านผู้นำ!”ทุกคนที่อยู่ภายในรวมถึงเจียงหลงเจ๋อก็คุกเข่าข้างเดียวลงบนพื้นสายตาของเจียงหนานซานกลับหยุดชะงักอยู่บนร่างของเจียงไป๋เสว่ราวกับมองไม่เห็นอย่างไรอย่างนั้น มองพิจารณาอยู่สองวินาที จากนั้นก็แสยะยิ้มออกมา“ไป๋เสว่ เธอกลับมาแล้ว"ถังเฉานึกว่าเจียงไป๋เสว่จะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้แล้วลงมือกับเจียงหนานซานแต่สิ่งที่ทำให้เขาแปลกใจก็คือเจียงไป๋เสว่จะควบคุมได้อย่างคาดไม่ถึง ค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนกดสายตามองเขาจากมุมบน“ใช่ ฉันกลับมาแล้ว"เจียงหนานซานพยักหน้าน้อย ๆ “กลับมาแล้วก็ดี ๆ"จากนั้นด้านหลังของเขาก็มีคนชราที่อายุไล่เลี่ยกันตามมาไม่น้อย อายุน้อยกว่าเขาไม่กี่ปีพวกเขาล้วนแต่เป็นผู้อาวุโสของตระกูลเจียง พอมองเห็นเจียงไป๋เสว่ สีหน้าก็มืดครึ้มมาก“เมื่อครู่ก็คือเธอใช่ไหมที่ก่อความวุ่นวายยกใหญ่ในตระกูลเจียง?”หญิงสูงอายุคนหนึ่งเอ่ยตะคอกด้วยความโมโห ใบหน้ามืดครึ้มเจียงไป๋เสว่กำลังจะตอบรับ เจียงหนานซานกลับโบกไม้โบกมือเป็นนัยไม่ให้เธอพูดจากนั้นเขาก็มองไปยังเจียงไป๋เสว่ หัวเราะหึหึพลางเอ่ยถามว่า “ฉันแค่จะถามเธอว่า เธอมาด้วยความเจ็บแค้น จะระงับความโกรธได้อย่างไร?”“ทำลาย?”“หรือจะให้เชื่อฟัง?”“เป็นยิ้มให้กันแล้วหายแค้น?”“หรือจะตัดรากถอนโคน?“…”

copy right hot novel pub

แสดงความคิดเห็น / รายงานปัญหาเว็บไซต์