แก้วที่แตกเป็นชิ้นๆ ตกลงบนพื้น และไวน์องุ่นสีแดง ก็หกอยู่บนพื้นตามไปด้วย

ภายใต้แสงไฟนั้น รอยแดงที่อธิบายไม่ได้ เป็นเหมือนเลือดสด

“คุณชายยวน จะให้ผม........”

ชายชราที่มีหนวดเคราและเส้นผมเป็นสีขาว ถือไม้แส้หางม้าสีขาวอยู่ในมือ ยืนอยู่ข้างหลังชายหนุ่ม และกล่าวอย่างแผ่วเบาว่า

ชายหนุ่มกลับโบกมือ หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็พูดอย่างเย็นชาว่า “ไม่ต้องรีบ นี่คือแผนการที่รองลงมา”

“มนุษย์ในโลกผู้นั้นสามารถเอาชนะพระคลั่งได้งั้นเหรอ พอจะมีความสามารถอยู่บ้าง หากสามารถเข้ามาเป็นพวกเดียวกันกับพวกเราได้ คงจะดีไม่น้อยนัก?”

ชายหนุ่มหัวเราะอย่างจางๆ ในดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยสีที่ดุร้าย

“รอให้เขายอมจำนนต่อราชวงศ์ตระกูลถังของเรา ตราจักรพรรดิที่อยู่ในมือเขา ก็จะกลายเป็นของข้าด้วยแล้วไม่ใช่เหรอ?”

ชายชราสะบัดแส้หางม้าไปทีหนึ่ง ยังคงยิ้มอย่างชัดถ้อยชัดคำ

“คุณชายยวนช่างฉลาดเหลือเกิน”

ชายหนุ่มยืนขึ้น สะบัดเสื้อกันลมที่มีขนาดใหญ่ และเยาะเย้ยว่า “ไปกันเถอะ ลองไปเจอกับเจ้าเด็กที่เย่อหยิ่งคนนั้นดู”

“ครับ”

ชายชราเดินตามหลังเขาอย่างติดๆ เหมือนกับชายชราตัวน้อยธรรมดาคนหนึ่ง

กระทืบ!

ประตูเปิดออก แสงแดดก็ส่องเข้ามา และรู้สึกแสบตาเล็กน้อย

และถังเฉา ถังเหนียนหู่ ถังฮันเจี๋ยและคนอื่นๆ ที่อยู่ในคฤหาสน์ตระกูลถัง ก็มองเข้าไปตามด้วยเช่นกัน

เห็นเพียงชายหนุ่มผู้เฉยเมยสวมเสื้อกันลมสีดำ เดินเข้ามาอย่างช้าๆ พร้อมกับชายชราคนหนึ่ง

มีความขาวผิดปกติบนใบหน้าของชายหนุ่มคนนั้น ซึ่งดูแล้วก็จะรู้ว่าเกิดจากการขาดแสงแดดเป็นเวลานาน

หน้าตาไม่ได้ถือว่าหล่อเหลา แถมไม่มีความเกี่ยวข้องกับความหล่อเหลาเลย แต่ไม่ว่าจะเป็นตา จมูก ปาก ล้วนถูกจัดวางอยู่ในตำแหน่งที่ลงตัว การรวมกันและการจัดเรียงพร้อมกันแล้ว มันก็ทำให้คนมีความรู้สึกถูกใจอีกแบบหนึ่ง

เมื่อมองแวบแรก อารมณ์สำคัญกว่ารูปลักษณ์

และความรู้สึกแรกที่ชายหนุ่มคนนี้มอบให้กับถังเฉา ก็คือความเย่อหยิ่ง

ไม่ว่าจะเป็นคิ้วที่เย่อหยิ่ง หรือการเยาะเย้ยบนใบหน้าของเขา ล้วนสะท้อนถึงความเย่อหยิ่งของเขาทั้งนั้น

เพียงแต่ไม่รู้ว่า จะมีคุณสมบัติพอที่จะเย่อหยิ่งหรือไม่

ชายหนุ่มก็เห็นถังเฉาแล้ว ทันใดนั้น สายตาของเขาก็เย็นชาลง และเดินเข้าไปใกล้

“คุณ.... คุณชายยวน!”

เมื่อเห็นฉากนี้ ถังเหนียนหู่และถังฮันเจี๋ยเหมือนเจอศัตรูใหญ่ และพวกเขาก็รีบกล่าวทักทาย โดยก้มศีรษะลงต่ำมาก เพื่อแสดงความเคารพ

ถังยวนหัวเราะอย่างจางๆ และโบกมือของเขา “ถอยไปข้างๆ เถอะ คนแบบนี้ ไม่ใช่คนที่ตระกูลถังอย่างพวกคุณสามารถยั่วยุได้จริงๆ”

ถังเหนียนหู่และถังฮันเจี๋ยรีบยืนห่างออกไป ราวกับว่าพวกเขาได้รับการนิรโทษกรรม

อันที่จริง จากความแข็งแกร่งของถังเฉาที่แสดงให้เห็นในตอนเมื่อกี้นี้ มันไม่ใช่สิ่งที่ตระกูลถังของพวกเขาสามารถรุกรานได้เลยจริงๆ

พระคลั่งคนเดียวก็จะสามารถสังหารทั้งตระกูลถังได้แล้ว แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าถังเฉา พระคลั่งนั้นกลับเปราะบางมากขนาดนี้

ในเวลานี้ ถังซื่อเจินก็เดินเข้ามาแล้วเช่นกัน คุกเข่าลงต่อหน้าถังยวน พลางกัดฟันและพูดว่า “คุณชายยวน กำลังของผมไม่เพียงพอ โปรดลงโทษผมด้วยเถิด!”

ในเวลานี้ ใบหน้าที่ถูกน้ำร้อนลวกของถังซื่อเจินยังคงบวมอยู่ และศีรษะที่เปลือยเปล่าของเขา ก็ใหญ่โตขึ้นไปอีกหนึ่งรอบโดยตรง

“ไอ้ขยะ!”

ถังยวนด่าไปคำหนึ่ง จากนั้นก็ขับไล่เหมือนกับไล่แมลงวันว่า “ไปให้พ้น”

ถังซื่อเจินกัดฟันของเขา และก้าวถอยออกไปข้างๆ

ด้วยการเยาะเย้ยในดวงตาของเขา มองไปที่ถังเฉา

กล้าที่จะรุกรานคุณชายยวน เขาจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!

พระคลั่งตัวเขาเอง เป็นเพียงผู้คุ้มกันบูโดที่อ่อนแอที่สุดอยู่รอบตัวคุณชายยวนเท่านั้น และยังมีชายชราคนหนึ่งที่ไม่เคยลงมือมาก่อน ความแข็งแกร่งของเขานั้นไม่สามารถคาดการณ์ได้ และแม้แต่เขาก็ยังรู้สึกหวาดกลัว

“คุณก็คือถังเฉางั้นเหรอ? ชนชั้นต่ำที่ถือตราจักรพรรดิอยู่เหรอ? ”

ถังยวนมองไปที่ถังเฉา และถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

ตราบใดเป็นคนที่คุ้นเคยกับถังเฉาต่างก็รู้ดีว่า เมื่อถังเฉาเลิกคิ้ว นั่นก็หมายความว่าเขามีเจตนาฆ่าในใจแล้ว

และถังยวนพูดไปเพียงประโยคเดียวสั้นๆ ก็ทำให้ถังเฉาเลิกคิ้วขึ้นสองครั้ง

ครั้งที่หนึ่งคือ “ตราจักรพรรดิ” สี่คำ บนใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ และใช้มือของเขาจับตราที่แสดงตัวตนโดยจิตสำนึก

ตราจักรพรรดิ........

มันคือชื่อเรียกของมันเหรอ?

การเลิกคิ้วครั้งที่สอง ก็เพราะคำว่า “ชนชั้นต่ำ”

“คุณหมายถึงข้าเหรอ?”

สายตาที่มืดมนของถังเฉาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า และถามว่า

“ยังมีใครอีกไหมที่นี่?”

ถังยวนพูดติดตลกว่า “ตอนนี้คุณควรคุกเข่าลงและกราบขอบคุณ เพราะคุณได้เจอกับคนในราชวงศ์ต้าเซี่ยในตำนาน และคนธรรมดา แม้แต่ตระกูลหลวงในเยี่ยนตูพวกนี้ ก็ไม่มีสิทธิ์พบเราในเวลาปกติ”

ในคำพูด เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจที่ถือตัวสูงส่งอยู่ในนั้นด้วย ทำให้ถังเฉาไม่มีความสุขอย่างมาก

“งั้นก็เอาแบบนี้เถอะ ข้าก็จะให้โอกาสแก่คุณคุกเข่าสักครั้งเช่นกัน เช่นนั้นข้าจะได้พิจารณาปล่อยให้คุณได้จากไปอย่างปลอดภัย”

ถังเฉาหยุดชั่วคราว จากนั้นก็หัวเราะให้ถังยวน

จากมุมมองของถังเฉา อีกฝ่ายได้ส่งผู้คุ้มกันที่แข็งแกร่งขนาดนี้มาโจมตีเขาแล้ว และมันก็มาถึงจุดที่ยากต่อการฟื้นตัวแล้ว

การซ่อนความทุกข์ไว้ในใจ ไม่ใช่สไตล์ของถังเฉา สไตล์ของเขาคือความดีย่อมเหนือกว่าชั่วร้ายเสมอไป!

ในวันนี้ถังยวนต้องสูญเสียมือไปข้างหนึ่ง คงจะไม่สามารถหนีพ้นได้แล้ว แต่ถ้าหากถังยวนคุกเข่าลงอ้อนวอนเขา บางทีอาจจะทำให้เขาได้รับความทุกข์น้อยลง

แต่เมื่อคำพูดนี้ตกอยู่ในสายตาของคนอื่น มันกลับกลายเป็นคนละเรื่องไปเลย

ถังเหนียนหู่และถังฮันเจี๋ยเบิกตากว้าง และบนใบหน้าของพวกเขาก็เต็มไปด้วยความไม่น่าเชื่อ

ต่างก็ฟังจนตะลึงไปเลย!

และผู้ที่เกี่ยวข้องถังยวน ถึงกับหรี่ตาลงเล็กน้อย ด้วยเจตนาฆ่าที่รุนแรงประกายในดวงตาของเขา จ้องมองไปที่ถังเฉาอย่างแน่นหนา และพูดทีละคำว่า “คุณพูดว่าอะไรนะ?”

คำพูดนี้ออกมา ตราบใดที่เป็นคนมีสมองเล็กน้อย ก็จะสามารถฟังออกได้ว่าในคำพูดของถังยวนมีเจตนาฆ่ามหึมาซ่อนอยู่ด้วย

อย่างไรก็ตาม ถังเฉากลับแสร้งทำเป็นว่าฟังไม่ออก และจ้องมองเขาด้วยสายตาที่หรี่ลงเช่นกัน และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่เข้าใจคำพูดของมนุษย์เหรอ? ถ้าเจ้าไม่คุกเข่าลงกราบขอโทษข้า ข้าก็จะหักแขนของเจ้าหนึ่งข้าง”

ขณะที่เขาพูด ถังเฉาก็ชี้ไปที่แขนของถังยวน แล้วพูดว่า

“ฮ่าฮ่าฮ่า.copy right hot novel pub