การเล้าโลมพรมจุมพิตของจิลลาดาทำเอาผู้พันจาฮัสด์สั่นสะท้านไปด้วยความปรารถนาอันเร่าร้อน ความหฤหรรษ์หรรษาจ่ออยู่ปลายทางของความแข็งแกร่ง หากปล่อยให้หญิงสาวมอบความสุขให้กับตนเองด้วยเรียวปากอิ่มต่อไป เขาต้องระเบิดมวลความรักอยู่ในปากของหญิงสาวอย่างแน่นอน

และด้วยต้องการให้เมล็ดพันธุ์แห่งรักหลั่งรินอยู่ในกายสาว ผู้พันจาฮัสด์จึงถอนกายแข็งขึงออกจากเรียวปากอิ่มอย่างช้าๆ ถูไถ่ความแข็งขึงลงไปตามลำคอระหงผ่านมาตรงกลางระหว่างร่องอกทั้งสอง ก่อนจะขยับลูบไล้ทั่วยอดถันสีชมพูหวาน ที่เต้นระริกตอบรับกายแข็งขึงในทันที จากนั้นก็เลื่อนความร้อนรุ่มลงมาตามหน้าท้องแบนราบ สอดส่ายกายแข็งขึงกับสะดือเล็กเรียกเสียงครางกระเส่าได้จากหญิงสาว แล้วก็ลดต่ำลงไปเรื่อยๆ จวบจนกระทั่งสัมผัสกับกลีบดอกไม้หวานฉ่ำที่เปียกชื้นไปด้วยลาวารัก

“ผู้พัน...แพร...อยากกอดผู้พัน”

จิลลาดาลืมความอายเสียสิ้น หญิงสาวกระซิบขอตามที่หัวใจเรียกร้อง ไฟรักที่ลุกโพลนทั่วกายทำให้ไม่อาจหยุดความต้องการของตนเองได้ มือเล็กทั้งสองโอบกอดไปรอบลำตัวของผู้พันจาฮัสด์ขณะถูกอีกฝ่ายจับยกขึ้นมานั่งบนหน้าตักพร้อมกับโอบกอดความแข็งแกร่งของกายแข็งขึงไว้จนหมดสิ้น พอผู้พันจาฮัสด์เริ่มขยับสะโพกสอดส่ายนำทางก็รีบขยับตอบรับในชั้นเชิงที่หนักหน่วงอันเป็นท่วงทำนองเดียวกัน

ผู้พันจาฮัสด์ถึงกับสำลักความสุข เมื่อปล่อยให้จิลลาดาเป็นฝ่ายคุมเกมรักในท่วงท่านี้ ผู้พันหนุ่มฝั่งจมูกลงไปบนปทุมงามสล้าง พรมจุมพิตดูดดื่มดุดันตามจังหวะการโรมรันของหญิงสาว พอคลื่นความหรรษาโถมกระหน่ำรุนแรงระคนวาบหวามหนักหน่วงในทุกขณะ ก็ระดมจุมพิตไปทั่วทั้งปากอิ่ม ลำคอระหงและปทุมถันขาวผ่องที่กระเพื่อมไหวตามจังหวะการโลดแล่นของผู้เป็นเจ้าของ

จิลลาดารู้สึกว่าเนื้อตัวตนเองร้อนผ่าวไปด้วยเพลิงสวาทอันรุนแรง หญิงสาวกดกายเต็มเรี่ยวแรงที่มีอยู่เติมเชื้อไฟรักให้เร่าร้อนในทุกครั้งที่โจนจ้วงลงไป ขยับสะโพกโหมกระหน่ำครั้งแล้วครั้งเล่าจนกระทั่งมวลความรัญจวน คลื่นความสุขสมแตกกระจายรายล้อมอยู่รอบๆ ตัวพร้อมๆ กับเสียงครางกระเส่าหอบรัวเร็วต้องใช้เวลานานหลายนาทีกว่าจะปรับระดับการหายใจให้เป็นปกติได้ กระนั้นความสุขความหรรษาก็ยังคงเติมเต็มอยู่ในดินแดนแห่งรักของเธอพร้อมๆ กับกายแข็งขึงที่ยังคงแช่แน่นิ่งไม่ยอมถอนหายออกห่างทั้งๆ ที่กำลังเอนตัวล้มลงไปนอนกับเตียงโดยโอบประคองให้เธอล้มตัวลงไปนอนแนบชิดแผงอกกำยำด้วย

“ขอนอนพักสักชั่วโมงแล้วค่อยไปหายายของเจ้านะแพรไหม”

ผู้พันจาฮัสด์กระซิบบอกชิดเรียวปากอิ่ม ทว่าแทนที่จะทำตามที่ลั่นวาจาออกไป ผู้พันหนุ่มกลับพลิกกายขึ้นข้างบนแล้วเป็นฝ่ายนำในเกมรัก พาจิลลาดาโลดแล่นไปสัมผัสกับเส้นทางสีรุ้งอันแสนวาบหวามอีกครั้ง

สองชั่วโมงต่อมาจิลลาดาก็ยิ้มกริ่มด้วยความสุขใจ เมื่อผู้พันจาฮัสด์ยอมยกเลิกเรื่องการตามหาชุดไพลินล้อมเพชร และพาเธอมาหาคุณยายในที่สุด ระหว่างเดินทางมาบ้านพัก หญิงสาวก็ขอร้องให้ผู้กองคาฮานซึ่งทำหน้าที่เป็นสารถีแวะไปซื้อเป็ดย่างอบน้ำผึ้งอาหารสุดโปรดไปฝากคุณยายด้วย หญิงสาวไม่ได้ซื้อไปแค่ห่อเดียวหรือซื้อเป็ดแค่ครึ่งตัว แต่เธอซื้อถึงสองตัว เพราะรู้ว่าป่านนี้บ้านพักของเธอคงเต็มไปด้วยบรรดานักเล่นไพ่ทั้งหลาย

พอเดินมาถึงหน้าบ้านพักแล้วก็เห็นเด็กเฝ้าหน้าบ้านเจ้าเดิมคือป๊อก ที่นั่งอ่านการ์ตูนไปหัวเราะไปด้วยความขบขำ

“ป๊อก ไปเคาะประตูเรียกคุณยายหน่อย บอกว่าพี่มาหาคุณยาย”

“ครับพี่แพร”

ป๊อกวางหนังสือการ์ตูนลงแล้วเดินเป็นวิ่งไปเคาะประตูหน้าบ้านตามสัญญาณลับที่รู้กันดี รอไม่นานประตูบ้านก็ถูกแง้มเปิดออกเล็กน้อย เพียงเพื่อให้คนข้างในชะเง้อหน้าออกมาเมี่ยงมองว่าใครมาหาตนเอง พอเห็นใบหน้างามลออของหลานสาวก็รีบเปิดประตูออกกว้างตะโกนเรียกด้วยความดีใจ

“นังแพร กลับมาบ้านได้แล้วหรือวะ ยายคิดถึงเอ็งที่สุดเลย”

“คิดถึงเพราะไม่มีเงินเล่นไพ่ใช่ไหมยาย”

จิลลาดาดักคออย่างรู้ทัน ทำเอาผู้เป็นยายต้องยิ้มแห้งๆ พร้อมกับมองค้อนประหลับประเหลือกปากก็บ่นต่อว่าหลานสาวไม่ได้หยุด

“แหมนังแพร เอ็งนี่ช่างเป็นหลานสาวที่รู้ใจข้าจริงๆ เลย ไหนๆ ก็พูดถึงเรื่องเงินแล้ว ขอยืมสักสองพันสิวะ วันนี้ดวงไม่ค่อยดี ถูกกินหมดตูดแต่เช้าเลยวะ”

จิลลาดาถอนหายใจยาวขณะจ้องมองมือคุณยายแบรอรับเงินจากเธอ “แพรไม่มีเงินให้ยายหรอกค่ะ แพรซื้อเป็ดย่างมาให้ยายหมดแล้วค่ะ”

“อะไรวะนังแพร ใครบอกว่าข้าอยากกินเป็ดย่าง ตอนนี้ข้าแพ้ไพ่จนไม่มีอารมณ์จะแดกข้าวแล้ว”

คุณยายสุดาโวยวายเสียงดังโดยไม่สนใจบุรุษหนุ่มหน้าต่อหล่อเหลาทั้งสองคน ที่ยืนอยู่ใกล้ๆ กับหลานสาวของตนเอง

จิลลาดารู้สึกอายผู้พันจาฮัสด์กับผู้กองคาฮานที่เผอิญมายินได้เห็นเรื่องนี้เข้า “ยายไม่อยากกินก็ไม่เป็นไร ถ้างั้นแพรให้ไอ้ป๊อกเอาไปให้แม่กับน้องของมันกินทั้งหมดนะยาย”

“เฮ้ย! ซื้อมาแล้วเรื่องอะไรจะเอาไปให้คนอื่นกินล่ะ เอามานี่”

คุณยายสุดาคว้าถุงเป็ดย่างอบน้ำผึ้งมาถือไว้พร้อมกับเปิดดูอาหารที่อยู่ข้างใน พอเห็นว่าหลานสาวซื้อเป็ดย่างมาถึงสองตัว ก็เงยหน้ามองหลานสาวเลยไปมองบุรุษหนุ่มหน้าตาดีทั้งสองคนด้วย

“ผัวเอ็งเป็นคนซื้อให้หรือวะนังแพร”

“ยาย!” จิลลาดาอับอายหน้าแดงก่ำมากกว่าเดิม เธอไม่อยากให้ผู้เป็นยายมายกตำแหน่งเหล่านี้ให้กับเธอ แม้มันจะเป็นเรื่องจริงก็ตามทีเถอะ

“หนูกับผู้พันไม่ได้เป็นอะไรกันนะคะ ยายอย่าพูดแบบนี้อีกนะคะ”

“เชอะ! อมพระประธานมาพูด ข้าก็ไม่เชื่อหรอกว่าเอ็งยังไม่เสร็จไอ้ผู้พันคนนี้”

คุณยายสุดาพูดตามประสาชาวบ้าน คนที่อาบน้ำร้อนมาก่อนอย่างท่านรู้ดีว่าหลานสาวถูกเจาะไข่แดงแล้ว และนางก็จะไม่ให้ผู้พันคนนี้ต้องกินไข่แดงของหลานสาวนางฟรีๆ

จิลลาดาอายแทบมุดแผ่นดินหนี เพราะยายของเธอพูดเสียงเบาซะเมื่อไร แต่ละคำที่หลุดออกมา นอกจากจะทำให้เธอต้องอายแล้ว ยังทำให้บรรดานักเล่นไพ่ที่ยังคงตั้งอกตั้งใจจั่วไพ่อยู่ ถึงกับหูผึ่งหันมามองเธอแล้วพากันหัวเราะร่วนส่งสายตาให้แก่กันอย่างเห็นเป็นเรื่องสนุกที่ได้นินทาลูกชาวบ้าน

“ยาย เข้าไปข้างในก่อนเถอะ เดี๋ยวแพรจะเอาเป็ดย่างให้ยายและทุกๆ คนกินด้วย” หญิงสาวเลี่ยงไปพูดเรื่องอื่นแทน จากนั้นก็หันไปบอกป๊อกต่อ

“ป๊อก เดี๋ยวแบ่งเป็ดย่างครึ่งตัวไปให้แม่กับน้องกินนะ”

“ครับพี่แพร”

ป๊อกพยักหน้ารับคำ กำลังจะเข้าไปในบ้านเพื่อแบ่งเป็ดย่างไปให้แม่และน้องกิน แต่ก็ถูกคุณยายสุดาโวยวายใส่ซะก่อน

“เฮ้ย! จะแบ่งให้มันทำไมตั้งครึ่งตัว เสียดายของ เป็ดย่างเจ้านี้ยิ่งแพงๆ อยู่ด้วย ไอ้ป๊อกมึงเอาไปแค่น่องเดียวก็พอแล้ว”

“ยาย ให้ป๊อกไปครึ่งตัวนั่นแหละ ให้ไปแค่น่องเดียวพวกเขาจะกินอิ่มได้ยังไง” จิลลาดาค้านออกมาเบาๆ

“ไม่อิ่มก็เรื่องของมัน”

“ดีนะยาย ถ้าเกิดป๊อกมันโกรธไม่มาเฝ้าหน้าบ้าน ไม่คอยส่งน้ำส่งข้าวให้ ยายจะแย่เอานะคะ”

เจอหลานสาวขู่ถึงเรื่องความปลอดภัยของตนเอง คุณยายสุดาก็รีบเปลี่ยนใจในทันที เพราะหากขาดเด็กป๊อกไปแล้ว ก็ไม่มีใครคอยเฝ้าระวังเรื่องตำรวจให้นาง “เออๆ ก็ได้วะ ไอ้ป๊อกมึงแบ่งไปครึ่งตัวก็ได้ เห็นแก่ความดีที่มึงมาเฝ้าหน้าบ้านให้ ไม่งั้นยายไม่แบ่งเป็ดย่างให้เอ็งกินแน่” จิลลาดามองตามร่างของผู้เป็นยายที่เดินเข้าไปในบ้าน โดยมีป๊อกเดินตามไปติดๆ ก็ส่ายหน้าถอนหายใจยาวด้วยความอ่อนใจ จากนั้นก็หันมายิ้มเจื่อนๆ ให้ผู้พันจาฮัสด์กับผู้กองคาฮาน “แพรต้องขอโทษแทนคุณยายด้วยนะคะ ท่านอาจจะพูดจาภาษาชาวบ้านไปบ้าง แต่คุณยายก็เป็นคนใจดีนะคะ” “ไม่เป็นไรครับ ผมไม่โกรธคุณยายของคุณแพรหรอกครับ” ผู้กองคาฮานเป็นคนตอบคนแรก จากนั้นก็เดินไปหยิบหนังสือการ์ตูนที่ป๊อกอ่านในก่อนหน้านี้มาเปิดดูภาพพอเพลินๆ ทางด้านผู้พันจาฮัสด์พอได้ยินคำขอโทษอันแฝงไปด้วยความกังวลใจของจิลลาดา เขาก็กดจุมพิตหนักๆ ลงไปบนกระหม่อมบาง พร้อมกับเอ่ยตอบให้หญิงสาวในอ้อมแขนได้สบายใจ “ไม่ต้องกังวลเรื่องคุณยายของเจ้าหรอก เราไม่ได้โกรธยายของเจ้า แต่ตรงกันข้ามนึกชอบใจด้วยซ้ำไปที่นางบอกว่าเราเป็นผัว เป็นสามีของเจ้า” จิลลาดาถึงกับอุ่นวาบไปทั่วทั้งหัวใจดวงน้อย เมื่อได้ยินเช่นนี้ หญิงสาวรู้ว่าตนเองเป็นได้แค่ตัวแทนของหญิงสาวที่ชื่อจิลลาภา ที่ผู้พันจาฮัสด์ยังเข้าใจผิดคิดว่าเธอคือหญิงสาวคนนั้น และต้องการให้ช่วยตามหาชุดไพลินล้อมเพชรให้พบในที่สุด แม้ล่วงรู้ว่าตนเองไม่มีค่าในสายตาของผู้พันหนุ่มผู้นี้ กระนั้นหัวใจดวงน้อยก็รู้สึกอิ่มเอิบใจอย่างประหลาด ที่ได้ยินคำนี้หลุดออกมาจากปากของผู้พันจาฮัสด์

copy right hot novel pub