“ทำไม！” หลี่ฝางยังไม่ทันพูดอะไร หยางฉงที่ยากจะหยุดน้ำตาเอาไว้ได้ก็พูดขึ้นก่อน “เขาเป็นฉันแฟน！”

คำพูดของหยางฉง ทำให้คนบริเวณนั้นเงียบลงอีกครั้ง

ถึงอย่างไร เมื่อครู่พวกเขาก็กำลังคาดเดากัน แต่ตอนนี้หยางฉงเป็นคนยืนยันเอง ความรู้สึกนี้ มันไม่เหมือนกันเลยล่ะ！

มีคนมากมายปวดใจ คิดว่าบางทีตัวเองอาจจะใจกล้าไม่มากพอ ถ้าเกิดตัวเองเข้าจีบเร็วกว่านี้ ไม่แน่ว่าตอนนี้คนที่กอดเจ้านายสาวอยู่อาจจะเป็นเขาก็ได้！

ในขณะที่คนเหล่านี้กำลังพูดกันขึ้นมา ชายแก่ที่รับซูจื้อเย่เอาไว้ ก็พูดกับหลี่ฝางอย่างเย็นชา “คนอายุยังน้อย ไม่ต้องลงมือรุนแรงขนาดนี้ก็ได้ไม่ใช่เหรอ？”

“ทำไม นายคุณตายแล้วเหรอ？หรืออะไหล่ในร่างกายมันมีอะไรหายไป？” หลี่ฝางพูดอย่างเล่นแง่

คำพูดของหลี่ฝางทำให้พูดไม่ออก คนแก่โกรธขึ้นมา พลางพูดเสียงเย็นชา “อายุยังน้อยไม่รู้หรอกว่าโลกมันกว้างขนาดไหน เลยมีปัญหากับคนอื่นเพราะผู้หญิง มันมีแต่จะทำให้จบชีวิต！”

ซูจื้อเย่เองก็เย่อหยิ่งขึ้นมา “ไอ้กระจอก ฉันว่าแกรีบไสหัวออกไปเหอะ ไม่อย่างนั้น อย่าไปเสียใจทีหลังตอนเข้าโรงพยาบาลนะ！”

เมื่อได้ยินคำนี้ หลี่ฝางที่มีแววตากวนประสาท ก็เปลี่ยนเป็นแววตาเย็นชาขึ้นมา

“ฉันกลับอยากจะเห็นว่าพวกคุณมีดีอะไรเหมือนกัน！”

ซูจื้อเย่โกรธขึ้นมา ก่อนจะส่งซิกให้บอดี้การ์ดสองคน บอดี้การ์ดสองคนนั้นก็เดินเข้ามาหาหลี่ฝางด้วยแววตาไม่เป็นมิตร

ส่วนตอนที่พวกเขาเดินเข้ามา แรงกดดันที่น่ากลัวนั้นถาโถมเข้ามาหาพวกเขา พลางมีแววที่เย็นชา ในตอนนั้น ก็ทำให้ทั้งสองคนคุกเข่าลงกับพื้น พลางลุกไม่ขึ้น

ซูจื้อเย่เห็นฉากนี้ก็ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เลยด่าออกไป “คนไร้ประโยชน์อย่างพวกแกทำอะไรน่ะ！”

ส่วนคนแก่ข้างๆ ซูจื้อเย่นั้น กลับมีสีหน้าแข็งนิ่งไป

เพราะเขารู้สึกได้ว่ามันมีแรงบางสิ่งมากระทบ หลี่ฝางที่ยืนอยู่ต่อหน้าเขานั้น เหมือนกับจู่ๆ มดก็กลายเป็นมังกรขนาดใหญ่ เมื่อเรื่องพลิก ทำให้ในใจของเขาเย็นเฉียบขึ้นมา

ส่วนซูจื้อเย่นั้นยังคงด่าไม่หยุด ก็ไม่เหลือมารยาทที่แสร้งทำเมื่อครู่แล้ว พลางขู่หลี่ฝางด้วยท่าทีโหดร้าย “ไอ้ชาติหมา ไว้หน้าแต่ไม่เอาไว้ใช่ไหม？เชื่อไหมว่าฉันจะให้คุณไม่เห็นแสงอาทิตย์ในวันพรุ่งนี้อีก！”

ซูจื้อเย่ที่ตกกระไดพลอยโจนไปด้วย ในตอนนี้ก็ไม่มีเวลามาเสแสร้งแล้ว คิดเพียงอยากจะระบายความโกรธออกมาเท่านั้น

ส่วนคนที่อยู่รอบๆ นั้นเองก็มีจำซูจื้อเย่ในแบบที่เปลี่ยนไป แววตาของหญิงที่มองพวกเขาก็เปลี่ยนเป็นขยะแขยงขึ้นมา

จู่ๆ ซูจื้อเย่ที่กำลังจะพูดต่อก็ถูกคนแก่กระชากกลับไป ก่อนจะเก็บคำที่อยากจะพูดเอาไว้

ซูจื้อเย่ในตอนนั้นก็ยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่ ก่อนจะตะโกนใส่คนแก่ด้วยความโกรธ “ลุงหลิว คุณทำอะไรน่ะ！”

คนแก่กลับไม่ได้ตอบเขา แต่หันไปประสานมือให้หลี่ฝาง “คุณ คนคนนี้คือลูกชายของภรรยาคนแรกของหนานเจียงตระกูลซูชื่อซูจื้อเย่ ไม่ทราบว่าคุณเป็นใครงั้นเหรอ？”

ท่าทีเมื่อครู่นั้น คนแก่เข้าใจในทันทีว่าฝีมือของหลี่ฝางนั้นมากกว่าเขามาก ดังนั้นเขาเลยไม่ยึดตัวเองอยู่ในตระกูล และจะกดหลี่ฝางเอาไว้อย่างมีนัย

หนานเจียงตระกูลซู เป็นหนึ่งในสามตระกูลใหญ่ด้านยุทธภพของหนานเจียง

เมื่อเห็นลุงหลิวเกรงใจหลี่ฝางขนาดนี้ ซูจื้อเย่ก็อึ้งไปเล็กน้อย

ลุงหลิวเป็นคนมากฝีมือ เขามีตำแหน่งที่ไม่น้อยหน้าในตระกูลซู พูดได้ว่าเดินไปที่ไหนก็มีแต่คนนับถือ

แต่ทำไมเขาถึงได้เกรงใจหลี่ฝางขนาดนี้？หรือว่าฝีมือของหลี่ฝาง……

ในใจของซูจื้อเย่ก็เริ่มกลัวขึ้นมามาก

หลี่ฝางไม่ได้สนใจคำพูดของลุงหลิว และก็ไม่ได้ตอบเขา แต่กลับมองไปที่ซูจื้อเย่ แววตานั้นเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่

เมื่อถูกหลี่ฝางจ้องแบบนั้น ซูจื้อเย่ก็รู้สึกเหมือนถูกภูเขาลูกใหญ่กดทับ แต่ลุงหลิวเองก็รีบแสดงอาการขอโทษซูจื้อเย่ เพื่อจะได้ให้หลี่ฝางไม่มีเหตุผลในการลงมืออีก

ถึงอย่างไร ซูจื้อเย่นั้นเย่อหยิ่งไปจริงๆ สำหรับคนทั่วไปนั้นมันยากที่จะทนได้ แล้วในสถานการณ์ที่หลี่ฝางเป็นคนมากฝีมือแบบนี้ล่ะ？

เมื่อเข้าใจความหมายของลุงหลิว ซูจื้อเย่ก็รีบเปิดปากพูด “ท่าน เรื่องนี้เป็นความผิดของฉันเอง ขอให้ท่านเห็นแก่หน้าของตระกูลซู ให้โอกาสฉันได้ชดเชยสักหน่อย เป็นอย่างไร？”

เขาไม่ใช่คนโง่ที่คิดว่าตัวเองนั้นใหญ่คับโลก ในกลับกัน ว่าเขามองคนที่ฝีมือมากกว่า

แน่นอน ว่าเมื่อเจอคนเก่งอย่างหลี่ฝาง เขาขอโทษได้อย่างไม่กดดัน แถมยังคล่องมากอีกด้วย

แต่คนที่มองดูอยู่นั้น กลับชาไปทั้งตัวจนทำอะไรไม่ถูกซูจื้อเย่นั้นฟาดงวงฟาดงามาตั้งแต่แรก แถมยังให้บอดี้การ์ดของตัวเองไปสั่งสอนหลี่ฝางอีกด้วย จากนั้นบอดี้การ์ดสองคนยังไม่ทันจะทำอะไรหลี่ฝางก็ต้องคุกเข่าลงเสียก่อนตอนนี้ซูจื้อเย่เข้าไปขอโทษหลี่ฝาง แถมยังทำให้คนรอบๆ นั้นเริ่มสงสัย ว่าหลี่ฝางนั้นเป็นคนที่เล่นคุณไสยอะไรหรือเปล่าแต่ส่วนของคนของแผนกรักษาความปลอดภัย ไม่แปลกใจที่ได้เห็นฉากนี้ และก็ไม่ได้คิดว่าเก่งกาจอะไรเท่าไหร่คิดว่าพวกเขาไม่รู้ฐานะของตระกูลซู ในสายตาของพวกเขา ขนาดเฮียเว่ยเองยังต้องเกรงใจหลี่ฝาง แล้วลูกหลานเศรษฐีตัวเล็กๆ จะนับเป็นอะไรได้เหรอ？เพียงแต่ซูจื้อเย่อยากให้เรื่อยจบ แต่หลี่ฝางกลับไม่ยอม“โลกนี้มีเรื่องที่ง่ายขนาดนี้ด้วยเหรอ？” หลี่ฝางพูดเสียงเย็นชาในตอนนั้นเอง ลุงหลิวกับซูจื้อเย่ต่างตกใจยกใหญ่ เพราะเข้าใจว่าหลี่ฝางไม่อยากจะญาติดีด้วยแล้ว

copy right hot novel pub