คิดไม่ถึงว่าฉินวี่เฟยและหยางฉงจะเจอกันในสภาพเช่นนี้

“พี่ พี่ พี่สะใภ้วี่เฟย? ทำ ทำไมคุณก็อยู่ที่นี่ด้วยล่ะ?” หนึ่งหมัดของไท่ซางต่อยจนนักรบชาวญี่ปุ่นที่อยู่ใกล้เขาที่สุดลอยออกไป ดวงตาเบิกกว้าง

นี่มันอะไรกันเนี่ย? ราฟาเอลล่ะ? ทำไมถึงไม่ได้อยู่กับฉินวี่เฟย? ผู้หญิงสองคนนี้อยู่ด้วยกัน จะเกิดเรื่องขึ้นหรือเปล่าเนี่ย?

ไท่ซางรู้สึกว่าชาติที่แล้วตัวเองจะต้องทำบาปมาแน่ ๆ ไม่อย่างนั้นจะมาพบพี่ใหญ่อย่างหลี่ฝางในชาตินี้ได้ยังไง ตัวเองไปสร้างหนี้รักไปไม่พอ แล้วยังทิ้งความยุ่งเหยิงนี้ไว้ให้เขาจัดการ

“แค่มาทานข้าวเอง เรื่องนี้ขอบคุณพวกคุณมาก ฉันไปก่อนล่ะ” ฉินวี่เฟยกล่าวอย่างแข็งกระด้าง ตอนนี้หัวใจของเธอสับสนวุ่นวายไปหมด สูญเสียความสามารถในไตร่ตรองไปโดยสิ้นเชิง

ที่พวกโหจื่อปกป้องผู้หญิงคนนี้ ก็หมายความว่าพวกเขารู้ถึงการมีตัวตนอยู่ของแฟนอีกคนของหลี่ฝางแล้ว หลี่ฝางที่สมควรตาย ทางนั้นยังบอกกับเหลียงเชี่ยนว่าเมื่อเสร็จภารกิจจะกลับมาตามจีบตัวเองใหม่ ทางนี้ก็ได้พาแม่สาวคนสายกลับมาที่เมืองตงไห่แล้ว

เขาหมายความว่ายังไงกันแน่? เห็นตัวเองเป็นคนโง่หรือยังไง? แถมยังบอกว่าต้องการให้บ้านยืนหยัดอย่างมั่นคง ธงแดงโบกสะบัดอยู่ด้านนอก?

ฉินวี่เฟยยิ่งคิดยิ่งโมโห เธอแทบอยากจะวิ่งเข้าไปอยู่ที่ด้านหน้าของหลี่ฝางในตอนนี้ และสั่งสอนเขาหนัก ๆ เธอรู้สึกว่าหัวใจของตัวเองได้รับบาดเจ็บหนักอีกครั้ง และยิ่งผิดหวังกับความรักในครั้งนี้ขึ้นไปกว่าเดิม

“เอ่อ......คุณหนูฉินรอเดี๋ยวก่อน......” หลังจากที่รู้สึกว่าตัวเองดีขึ้นมากแล้ว ทันใดนั้นหยางฉงก็ได้ร้องเรียกหยุดฉินวี่เฟยเอาไว้

ความจริงแล้วสถานการณ์ในวันนี้ก็อยู่นอกเหนือความคาดหมายของหยางฉง หลายวันมานี้เธอและหวางซีเหยาได้อยู่ที่สถานตากอากาศตลอดเวลา น้อยมากที่จะออกมาข้างนอก วันนี้ที่ได้มาที่ร้านอาหารญี่ปุ่นแห่งนี้ ก็เพราะโรคสมาธิสั้นของหวางซีเหยาอยู่เฉย ๆ ไม่ได้ อยากจะออกมาเดินเล่นบ้าง หยางฉงถึงได้พาพวกโหจื่อและไท่ซางมาที่ร้านอาหารญี่ปุ่นแห่งนี้

แต่พวกเขาพึ่งจะนั่งได้ไม่นาน จู่ ๆ พวกนักรบถือดาบซามูไรก็บุกเข้ามา เหมือนจะเป็นคู่อริที่หลี่ฝางสร้างขึ้นเมื่อตอนอยู่ที่ญี่ปุ่น เมื่อรู้ว่าหลี่ฝางได้ไปที่ซากปรักหักพังลึกลับ ก็เลยส่งคนมาแก้แค้น

โหจื่อและไท่ซางพลางคุ้มครองหยางฉงและหวางซีเหยาถอยออกไปด้านนอกพลางสู้กับนักรบพวกนั้น พึ่งจะมาถึงห้องโถงที่ชั้นหนึ่งก็พบเข้ากับฉินวี่เฟย

“คุณหนูท่านนี้ เหมือนว่าฉันจะไม่รู้จักคุณนะ ไม่รู้ว่าคุณเรียกฉันมีเรื่องอะไรเหรอ?” เดิมทีฉินวี่เฟยไม่คิดจะสนใจหยางฉง แต่ไม่รู้ว่าทำไมในใจกลับไม่ยอมอ่อนข้อขึ้นมา ก็เลยหยุดฝีเท้าลง และหันไปมองฉินวี่เฟยอย่างเย็นชา

ทั้งสองคนสูงพอ ๆ กัน เพียงแต่ว่าหยางฉงกำลังท้องอยู่จึงได้สวมรองเท้าส้นแบน ส่วนฉินวี่เฟยสวมรองเท้าส้นสูง ดังนั้นในตอนที่พวกเธอยืนอยู่ด้วยกัน จึงรู้สึกว่าฉินวี่เฟยสูงกว่าหยางฉงเล็กน้อย

หยางฉงพิจารณาฉินวี่เฟยที่ยืนอยู่ด้านหน้าของตัวเองอย่างละเอียด พลันพบว่าโครงหน้าของฉินวี่เฟยนั้นเหมือนกับตัวเองมาก เพียงแค่หน้าตาของฉินวี่เฟยสวยกว่าเล็กน้อย ให้ความรู้สึกเหมือนดอกกุหลาบสีแดงที่ร้อนแรงงดงาม แต่อวัยวะทั้งห้าบนใบหน้าของหยางฉงค่อนข้างกระจุ๋มกระจิ๋ม ราวกับดอกลิลลี่ที่ถูกน้ำค้างในยามเช้า

ก่อนที่จะพบกับฉินวี่เฟยนั้น หยางฉงอยากรู้มาโดยตลอดว่าผู้หญิงแบบไหนกันแน่ ถึงได้ทำให้หลี่ฝางรักมานานหลายปี ตอนนี้ได้เจอ เธอเองก็เข้าใจแล้ว

ผู้หญิงที่มีเสน่ห์ส่องประกายแพรวพราวไปทั่วร่างกายของฉินวี่เฟย ถ้าหากเธอเป็นผู้ชาย ก็คงจะต้องตกหลุมรักฉินวี่เฟยเหมือนกันสินะ

นอกจากนี้ในที่สุดหยางฉงก็รู้แล้วว่าทำไมหลี่ฝางถึงได้ตกหลุมรักตัวเอง เพราะเธอมีหน้าตาคล้ายกับฉินวี่เฟย ที่แท้ถึงแม้หลี่ฝางจะสูญเสียความทรงจำไป แต่คนที่หลี่ฝางรักจากจิตใต้สํานึกก็ยังคงเป็นฉินวี่เฟย

นึกถึงเรื่องราวเหล่านี้ หยางฉงก็รู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาในหัวใจ ถึงขนาดทำให้คนที่มีฐานะทางครอบครัวดีมาตั้งแต่เด็กอย่างเธอเกิดความรู้สึกต่ำต้อยขึ้นมา ยิ่งไปกว่านั้น เธอถึงขั้นอิจฉาริษยาฉินวี่เฟยขึ้นมาเล็กน้อย

ทำไมคนที่รู้จักกับหลี่ฝางก่อนไม่ใช่ตัวเอง?

ในขณะที่หยางฉงพิจารณาฉินวี่เฟยอยู่นั้น ฉินวี่เฟยเองก็ได้จับตาดูเธอเช่นกัน นอกจากนี้สิ่งที่หยางฉงไม่ทราบก็คือ ในขณะที่เธออิจฉาริษยาฉินวี่เฟยอยู่นั้น ในใจของฉินวี่เฟยเองก็อิจฉาเหมือนกัน

ฉินวี่เฟยจ้องมองหยางฉงที่แต่งหน้าบาง ๆ แววตาซับซ้อน มิน่าหลี่ฝางถึงได้หลงรักเธอ ทั่วทั้งร่างของผู้หญิงคนนี้แผ่ซ่านไปด้วยความอ่อนโยน ทำให้คนเห็นแล้วอยากจะปกป้องเธอ

บางทีในสายตาของผู้ชาย ผู้หญิงแบบนี้ถึงนับว่าเป็นผู้หญิงจริง ๆ

ฉินวี่เฟยยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด ถึงขนาดเกิดความรู้สึกเกลียดชังหยางฉงขึ้นมาเล็กน้อย เธอไม่อยากจะทะเลาะกับหยางฉงหรอกนะ รีบจากไปจะดีกว่า

“คุณหนูท่านนี้ ถ้าไม่มีอะไรฉันขอตัวก่อนนะ” หลังจากที่พูดประโยคนี้จบ ฉินวี่เฟยก็หันหลังเดินจากไปทันที

ถึงแม้ฉินวี่เฟยจะจากไปเพราะหลีกเลี่ยงการเกิดข้อพิพาทกับหยางฉง แต่น้ำเสียงที่เย็นชาและท่าทางไร้ความรู้สึกของเธอทำให้หยางฉงเกิดเข้าใจผิดขึ้นมา

หยางฉงคิดว่าเธอจากไปเพราะรังเกียจตัวเอง จึงอดไม่ได้ที่จะเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าวเพื่อจับมือของฉินวี่เฟยเอาไว้ ส่วนฉินวี่เฟยเองก็คิดไม่ถึงว่าเธอจะเข้ามาจับตัวเอง จึงได้ออกแรงเหวี่ยงออกไปโดยสัญชาตญาณ

เดิมทีสถานการณ์การต่อสู้ก็วุ่นวายอยู่แล้ว บวกกับที่หยางฉงอาเจียนออกมาจนหมดแรง ถูกฉินวี่เฟยออกแรงเหวี่ยงออกไปแบบนี้ ร่างของเธอก็ได้ล้มลงไปบนพื้น

“โอ๊ย....copy right hot novel pub