“คุณหยางครับ คือพวกมันที่ตีพ่อตาของท่านครับ!”

หวงอู่เคยดูวิดีโอกล้องวงจรปิดมา จึงจำสถานะของสองคนนี้ขึ้นได้ทันที

“แกเป็นลูกเขยของไอ้แก่คนนั้น?”

หนึ่งในนั้นพูดจาเยาะเย้ย “นึกไม่ถึงจะกล้ามาที่ตระกูลสง ไม่รู้จักที่ตายเสียจริง!”

“อย่ามารบกวนเวลาความสุขของเจ้าบ้าน ภายในสิบวินาที จัดการให้เรียบร้อย!”

บอดี้การ์ดอีกคนหนึ่งพูดจาแบบเย็นชา ไม่เห็นหยางเฉินอยู่ในสายตาแม้แต่น้อย

“ภายในห้านาที ฉันจะทำให้พวกมันนอนที่พื้น”

มุมปากของคนคนนั้นฉีกเส้นรัศมีวงกลมที่โหดร้ายขึ้นนิดๆ ทันใดนั้นตะโกนว่า “เริ่มจับเวลาได้!”

พูดจบลง ชั่วพริบตาเดียวเขาพุ่งไปยังหยางเฉิน

ในขณะนั้นหวงอู่ตกใจจนสีหน้าเปลี่ยน ถึงแม้สัมผัสได้ถึงความสามารถที่แข็งแกร่งของฝ่ายตรงข้าม แต่ก็ไม่ได้ลังเลสักนิดเดียว รีบขวางไว้ด้านหน้าของหยางเฉิน “คุณหยางครับ ผมจัดการเขาเอง!”

ในสายตาหยางเฉินมีความเฉียบขาดนิดๆ แวบผ่าน หลังจากรู้ว่าคนที่ตีฉินต้าหย่งเป็นบอดี้การ์ดสองคนนี้ เขาก็มีความหมายอาฆาตแค้นต่อสองคนนี้แล้ว

“ไอ้หนุ่ม ตายซะเถอะ!”

บอดี้การ์ดคนนั้นง้างหมัดเข้าไปบนศีรษะของหวงอู่

จนถึงวินาทีนี้ หวงอู่เพิ่งสำนึกได้ว่าความสามารถของตนเองกับฝ่ายตรงข้ามต่างกันมากเหลือเกิน ทันใดนั้นนึกเสียใจอยู่บ้าง คาดไม่ถึงจะพุ่งเข้ามาหาที่ตายจริงๆ

“ปึง!”

ตามองเห็นหมัดของบอดี้การ์ดคนนั้นกำลังจะต่อยมาบนศีรษะของหวงอู่ ในเวลานี้เอง ชั่วพริบตาเดียวภาพเงาคนคนหนึ่งก็เข้ามา

หยางเฉินถีบบนคอของบอดี้การ์ดคนนั้นทีหนึ่ง ร่างกายของเขาลอยออกไปสิบกว่าเมตรทันที และชนบนต้นไม้ใหญ่อย่างแรงอีก สลบไปทันที

หวงอู่กับบอดี้การ์ดอีกคนหนึ่งมองตาค้างไปแล้ว ถีบทีเดียวบอดี้การ์ดที่หนักแปดสิบเก้าสิบกิโลกรัมคนหนึ่งก็ลอยไปไกลสิบกว่าเมตรเลย นี่ยังเป็นกำลังของคนอยู่อีกเหรอ?

“ไอ้หนุ่ม วอนหาที่ตายซะแล้ว!”

บอดี้การ์ดที่เหลือคนนั้นไม่ได้ลังเลแม้แต่น้อย ชั่วขณะนั้นยื่นมือชักโคลท์คิงคอบร้ากระบอกหนึ่งออกมา

“กึก!”

ในขณะที่เขาชักปืนออกมา หยางเฉินได้ปรากฏตัวด้านหน้าเขาเรียบร้อยแล้ว คว้าที่ข้อมือของเขาเอาไว้ ก่อนจะใช้แรงหักข้อมือของเขาจนงอโค้งเก้าสิบองศาไปเลย

“ปัง!”

เขายังไม่ทันได้ร้องโหยหวนออกมาเลย เหมือนกันพวกเดียวกันกับเขาคนนั้น ถูกหยางเฉินถีบจนลอยออกไป กระดูกที่หน้าอกไม่รู้ว่าหักไปกี่ชิ้น และเวลานี้สลบลงไปแล้ว

หวงอู่ถลึงตาโต จนกระทั่งตอนนี้ เขาถึงเข้าใจที่หวังเฉียงคิดหนักมาก นี่เป็นโอกาสหนึ่งของเขาโดยแท้จริง

หยางเฉินหน้าตานิ่งสงบ ผลักประตูคฤหาสน์ออก ได้ยินเสียงร้องที่เร้าใจลอยออกมาจากห้องด้านในสุดทันที

“ปึง!”

เขาเดินเข้ามาแล้วถีบออกไปทีหนึ่ง ทั้งบานประตูล้มลงฉับพลัน

ชายหญิงโป๊เปลือยสองคนข้างในห้องปรากฏอยู่ในสายตาของเขา ช่างเป็นภาพเหตุการณ์ที่ขัดตามาก

ประเด็นคือสองคนนี้ หยางเฉินเคยเจอทั้งคู่ ผู้ชายคือสงโป๋เฉิงเจ้าบ้านคนปัจจุบันของตระกูลสง ตอนนั้นยังเสแสร้งมาขอโทษตนเอง แม้กระทั่งเจ้าบ้านเก่าของตระกูลสงและลูกหลานสามคนของเขา ล้วนถูกเขาวางแผนฆ่าทิ้ง

ส่วนผู้หญิง คาดไม่ถึงเป็นภรรยาของจางกว่าง ตระกูลจางตระกูลชั้นนำ หวังลู่เหยา

หยางเฉินมองหวังลู่เหยาที่หน้าตาตื่นตระหนกอยู่บนเตียง ในสายตามีความเย็นชานิดๆ แวบผ่าน

“สารเลว ไสหัวออกไป!”

สงโป๋เฉิงอึ้งทึ่งอยู่นาน ทันใดนั้นร้องคำรามขึ้นมาด้วยความโมโห เขาจำหยางเฉินไม่ได้ในทันใด

ตอนนั้นที่เขาพาสงโป๋เหรินไปขอโทษหยางเฉิน เพียงแค่ใช้เรื่องนี้มากดดันสงโป๋เหริน จึงไม่ได้มองหยางเฉินมากมายนัก

ในช่วงที่หวังลู่เหยาสับสน จึงรีบเอาผ้าห่มมาคลุมบนตัวทันที ในสายตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

หล่อนไม่ใช่หวาดกลัวหยางเฉิน แต่กลัวว่าเรื่องนี้จะถูกเปิดโปง โดยเฉพาะหล่อนเป็นลูกสะใภ้ของตระกูลจาง ตอนนี้กลับมานอนด้วยกันกับสงโป๋เฉิง ถ้าถูกจางกว่างรู้เข้า เขาต้องเอาหล่อนตายแน่

“เจ้าบ้านสงยังมีความสุขสำราญเสียจริงนะ แม้แต่ผู้หญิงของตระกูลจางยังนอนด้วย”

หยางเฉินพูดจาเสียดสี เดิมทีคิดจะลงมือด้วยตนเอง ตอนนี้ดูแล้วเหมือนว่าไม่มีความจำเป็นอันนี้

สงโป๋เฉิงหลังได้ยินหยางเฉินพูดเรื่องผู้หญิงของตระกูลจางออกมา ชั่วขณะนั้นสีหน้าเปลี่ยนยกใหญ่ ตระกูลสงเป็นตระกูลชั้นนำ และตระกูลจางก็เช่นเดียวกัน

ส่วนจางกว่างเป็นผู้สืบทอดเจ้าบ้านของตระกูลจาง เขานอนกับผู้หญิงของจางกว่าง นั่นเป็นการแตกหักกับตระกูลจางถึงที่สุดเลย

ประเด็นสำคัญที่สุดคือช่วงนี้ตระกูลสงและตระกูลจางเจรจาร่วมงานกันพอดี ตัวหลักของโครงการคือตระกูลสง เพราะเหตุนี้ตระกูลสงจึงทุ่มเงินลงทุนจำนวนมาก ทั้งยังมีกำลังคนและทรัพยากรด้วย ถ้าเกิดตระกูลจางยกเลิกสัญญา คงสร้างความเสียหายมหาศาลให้กับตระกูลสง

หวังลู่เหยาเห็นหยางเฉินจำหล่อนได้ จึงสั่นเทาไม่หยุดขึ้นมาทั้งตัว

“โป๋เฉิง คุณอย่าให้มันรอดออกไปได้เด็ดขาดนะ ไม่งั้นเรื่องของพวกเราแดงขึ้นมา จางกว่างต้องเอาฉันตายแน่”

ชั่วพริบตาหนึ่งหน้าหวังลู่เหยาเหี้ยมโหดเต็มที่ คาดไม่ถึงอยากให้สงโป๋เฉิงฆ่าหยางเฉินทิ้ง

ในสายตาของสงโป๋เฉิงเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม ตระกูลสงช่วงกลางวัน ถึงแม้ว่าจะมีคนอยู่ไม่มากนัก แต่ไม่ว่าจะเป็นการ์ดที่หน้าประตูใหญ่ หรือบอดี้การ์ดสองคนที่เขาจัดไว้หน้าประตูคฤหาสน์ ความสามารถล้วนไม่ธรรมดา

แต่ตอนนี้หยางเฉินกลับปรากฏตัวในห้องของเขาแล้ว นี่มีความเป็นไปได้อย่างหนึ่ง นั่นคือหยางเฉินจัดการการ์ดและบอดี้การ์ดไปเรียบร้อยแล้ว

“แกเป็นใครกัน? มาที่ตระกูลสงของฉันมีธุระอะไร?”

สงโป๋เฉิงเอ่ยปากถามทันใด แต่กลับใจเย็นลงมามาก

หยางเฉินฉีกมุมปากขึ้นเบาๆ “เจ้าบ้านสงยังเป็นคนความจำสั้นเสียจริง ไม่นานมานี้ คุณยังมาขอโทษผมด้วยตัวเองอยู่เลย”

ชั่วขณะนั้นสงโป๋เฉิงเข้าใจทุกอย่างขึ้นมาทันใด เมื่อสักครู่มองเห็นหยางเฉิน ยังรู้สึกว่าคุ้นหน้า แต่กลับนึกไม่ออก เวลานี้ได้ยินหยางเฉินพูดมาแบบนี้ เขาถึงพอจำได้มาบ้าง

“ที่แท้เป็นแกเอง ลูกเขยแต่งเข้าบ้านผู้หญิงของตระกูลฉิน! แกชื่ออะไรนะ?”

สงโป๋เฉิงกลับโล่งอกไปทีหนึ่ง จุดบุหรี่ให้ตัวเองมวนหนึ่ง หรี่ตาพ่นควันบุหรี่ออกไปทางหยางเฉิน

“โป๋เฉิง มันชื่อหยางเฉิน!” หวังลู่เหยารีบบอกทันที

ผู้หญิงคนนี้ ตอนนี้ก็นิ่งเฉยลงมาก ถึงแม้ว่าจะเคยรับรู้ความเก่งกาจของหยางเฉินมาก่อน และจางกว่างก็เคยเตือนหล่อนแล้วว่าอย่าหาเรื่องวุ่นวายให้ทั้งครอบครัวของหยางเฉิน นั่นเป็นเพราะจางกว่างยังไม่มีอำนาจจัดการ

แต่สงโป๋เฉิงเป็นเจ้าบ้านของตระกูลสง ขอเพียงทำให้หยางเฉินตาย นั่นคงไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น

“หลานชายของฉันโดนแกทำให้กึ่งตาย อยู่ในห้องไอซียูหลายวัน ช่วยกลับมาไม่ได้จนตายไปแล้ว”

“ตอนที่น้องชายฉันสงโป๋เหรินไปเยี่ยมหลานชายฉัน ก้าวพลาดตกลงมาจากบันได เลือดออกสมองจนตาย”

“ยังมีพ่อฉันอีก เพราะหลังรู้ข่าวว่าลูกกับหลานตายไป โรคหัวใจกำเริบขึ้นกะทันหัน ไม่ทันรักษาก็ตายแล้ว”“พูดมาขนาดนี้ คนสามรุ่นของตระกูลสงล้วนตายเพราะแก”สงโป๋เฉิงพูดแบบหน้าตาเรียบนิ่ง แน่นิ่งเหมือนกำลังเล่านิทานเรื่องหนึ่งเขาไม่กลัวหยางเฉินสักนิดเดียว ร่างเปล่าเปลือยนอนอยู่ในผ้าห่ม พิงที่หัวเตียง ระหว่างสองนิ้วคีบบุหรี่ไว้ อีกมือหนึ่งวางไว้ในผ้าห่มหยางเฉินหัวเราะนิดๆ “เจ้าบ้านสงยังทักษะดีจริง ถ้าฉันเดาไม่ผิด ตั้งแต่ตอนที่แกพาสงโป๋เหรินไปขอโทษฉัน คงเริ่มเตรียมการไว้แล้วมั้ง?”“เตรียมการ?”สงโป๋เฉิงขมวดคิ้ว เขาเหมือนฟังความหมายแฝงของหยางเฉินออกแล้ว“แน่นอนว่าเตรียมการฆ่าสามรุ่นของตระกูลสงไง ไม่อย่างนั้นแกที่เป็นหมาตัวหนึ่งที่ถูกรับเลี้ยงมา จะมาควบคุมตระกูลสงได้อย่างไร?”หยางเฉินพูดจาหยอกเย้า หลังจากตระกูลสงทั้งสามรุ่นเกิดเรื่องติดต่อกัน หม่าชาวตรวจสอบเรื่องราวของสงโป๋เฉิงอย่างชัดเจนตั้งแต่วินาทีแรกแม้กระทั่งบิดามารดาแท้จริงของสงโป๋เฉิงเป็นใคร ยังค้นหามาหมดดวงตาของสงโป๋เฉิงถลึงโตในชั่วพริบตาเดียว เรื่องที่เขาถูกรับเลี้ยง นอกจากสงชิงซานเจ้าบ้านคนก่อนของตระกูลสงแล้ว ยังมีสงโป๋เหรินและสงเหว่ยสองพ่อลูกที่รู้ ยังไม่มีคนอื่นรับรู้อีกมิฉะนั้นเขาคงไม่อาจควบคุมตระกูลสงได้ง่ายดาย หลังจากทั้งสามรุ่นของตระกูลสงตายไปแต่ปัจจุบันนี้ ตัวละครเล็กๆ ชั้นต่ำสุดในสายตาของเขาคนหนึ่งกลับพูดความจริงที่เขาถูกรับเลี้ยงออกมา“แกเป็นใครกันแน่?”

copy right hot novel pub