ตอนที่136กลัวข้าแย่งชายาของเจ้าหรือ

“อ่อ.....ที่แท้เป็นเช่นนี้นี่เอง”

ดูท่าทีที่ผิดหวังของซือหม่าชิงเฟิงแล้วหลินหมื้นชิงก็รู้สึกทำตัวไม่ถูกถึงตอนนี้เธอจะอยู่ในชุดของผู้หญิงแต่หลังจากนี้หนึ่งเดือนพวกเขาทั้งสองก็ต้องพกกันอีกครั้งแน่นอน

“เฟิงหันชิงก็คือหันชิงชายาของข้าก็คือชายาของข้าเจ้าต้องวางตัวให้ถูก”

เซียวชี่จือทำสีหน้าเย็นชาซือหม่าชิงเฟิงทำตัวกับหลินหมื้นชิงเกินหน้าเกินตาไปหน่อยทำให้ในใจเขารู้สึกแย่ถ้าไม่ใช่เพราะพวกเขาเป็นสหายกันมานานหลายปีเขาก็ไม่เกรงใจแล้ว

“ทำไมเจ้ากลัวข้าจะแย่งชายาของเจ้าหรือ?”

ได้ยินในน้ำเสียงของเซียวชี่จือแฝงไปด้วยความตักเตือนซือหม่าชิงเฟิงก็ยักคิ้วแล้วหัวเราะออกมา

ถึงเขาจะรู้สึกสนใจชาชาท่านอ๋องหมิงคนนี้แต่เธอคือผู้หญิงของสหายเขาไม่มีทางไปยุ่งแน่เพราะเช่นนั้นเขาไม่มีทางรู้สึกอะไรกับหลินหมื้นชิงหรอก

“ท่านอ๋องคุณชายซือหม่าข้าคือบทสนทนาของพวกเจ้าหรือข้าไม่ใช่สิ่งของนะ”

ได้ยินบทสนทนาของทั้งสองหลินหมื้นชิงก็ทำสีหน้าเย็นชาในคำพูดมีความไม่พอใจเล็กน้อยเธอไม่ชอบให้ผู้คนพูดถึงเธอ

“ชายาเจ้าเข้าใจผิดแล้วข้าก็แค่ล้อเล่นไม่ได้มีความหมายอื่นใดเลย”

ซือหม่าชิงเฟิงเห็นหลินหมื้นชิงโกรธเล็กน้อยเลยรีบอธิบาย

“เจ้าเป็นชายาของข้าข้าเห็นเจ้าเป็นสิ่งของเมื่อไหร่กัน?”

เซียวชี่จือยักคิ้วมองหลินหมื้นชิงด้วยความไม่พอใจเขาเอาใจเธอมามากไปหรือผู้หญิงคนนี้กลับมีความคิดเช่นนี้

“ข้าทานอิ่มแล้วท่านอ๋องกับคุณชายซือหม่าค่อยๆทานนะเมื่อคืนข้าพักผ่อนไม่พออยากกลับไปพักแล้ว”

อยู่ต่อหน้าซือหม่าชิงเฟิงต้องใช้ชื่อหลินหมื้นชิงเผชิญหน้ากับเขาเธอก็รู้สึกแย่กลัวว่าถ้าอยู่ต่อจะต้องมีพิรุธทำให้ซือหม่าชิงเฟิงดูออกแน่เพราะเช่นนั้นทางที่ดีที่สุดในตอนนี้ก็คือออกจากตรงนี้แล้วกลับไปพักที่ห้อง

“ในเมื่อเหนื่อยแล้วก็กลับไปพักเถอะเดียวข้าค่อยไปหาเจ้า”

เซียวชี่จือยิ้มที่มุมปากจากนั้นกเอ่ยปากพูดด้วยความอ่อนโยน

หลินหมื้นชิงอึ้งเล็กน้อยแววตาที่มองเซียวชี่จือมีความสงสัยผู้ชายคนนี้ทานยาผิดหรือกลับใช้คำพูดที่อ่อนโยนเช่นนี้คุยกับเธอ

นี่เป็นครั้งแรกเลยนะพวกเขารู้จักกันมานานไม่เคยได้ยินเขาพูดจาอ่อนโยนเช่นนี้แม้แต่ประโยคเดียว

แต่ถึงในใจของหลินหมื้นชิงจะมีความสงสัยแต่ก็ไม่ได้แสดงออกมาเธอมองตาเซียวชี่จือแล้วตอบอย่างเบาๆ

“ได้งั้นข้ากลับห้องไปพักก่อนท่านอ๋องก็อย่าดื่มเยอะนะ”

หลินหมื้นชิงพูดจบแล้วก็หันหลังเดินไปเลย

หลังจากที่เดินออกไปไกลแล้วเสี่ยวซิ้วที่เดินตามหลังหลินหมื้นชิงก็ถอนหายใจยาว

“คุณหนูคุณชายซือหม่าคนนี้มาได้ยังไงวันนี้ตอนพบกับคุณชายซือหม่าในใจของข้ากระวนกระวายมากกลัวว่าเขาจะดูคุณหนูออก”

ก่อนหน้านี้ที่อยู่ในห้องอาหารเสี่ยวซิ้วก็ยืนอยู่ข้างหลังหลินหมื้นชิงตลอดไม่พูดไม่จาใดๆกลัวว่ามีพิรุธให้เซียวชี่จือเห็นตอนนี้มาถึงหน้าห้องเธอถึงได้กล้าพูด

“หลังจากนี้ถ้าเจอซือหม่าชิงเฟิงอีกเจ้าต้องระวังตัวหน่อยอย่ามีพิรุธนะ”

เสี่ยวซิ้วเป็นคนที่ใจไม่กล้าหลินหมื้นชิงกลัวว่าเธอจะมีพิรุธต่อหน้าซือหม่าชิงเฟิง

สถานะของหันชิงเธอยังต้องใช้ทำเรื่องอีกมากมายเพราะเช่นนั้นต้องห้ามโดนจับได้

“ข้ารู้แล้วค่ะคุณหนูข้าจะระวังตัว”

รู้ว่าคำตักเตือนของคุณหนูนั้นต้องมีจุดประสงค์เสี่ยวซิ้วเลยพยักหน้าอย่างจริงจัง

“เอาเถอะพวกข้ากลับห้องกันเถอะตอนนี้ข้าง่วงมากอยากนอนหลับ”

หลินหมื้นชิงบิดขี้เกียจหาวไปหนึ่งทีแล้วแสดงสีหน้าที่เหนื่อยล้า

นอนอยู่บนเตียงหลินหมื้นชิงหลับสบายมากพอตื่นมาข้างนอกก็มืดแล้ว

เธอบิดขี้เกียจไปมาแล้วลงจากเตียงเทน้ำเพื่อดื่มแต่ยังไม่ทันได้ดื่มก็มีคนผลักประตูเข้ามา

เห็นเซียวชี่จือเข้ามาหลินหมื้นชิงก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว

“ท่านอ๋องมาได้อย่างไร?”

“ดึกขนาดนี้ก็ต้องมาพักผ่อนสิ”

เซียวชี่จือมองหน้าหลินหมื้นชิงแล้วพูดอย่างแผ่วเบา

……นึกได้ว่าพวกเขาทั้งสองต้องพักอยู่ในห้องเดียวกันหลินหมื้นชิงก็รู้สึกตื่นตัวขึ้นมา“คุณชายซือหม่าไปแล้วหรือ?”หลินหมื้นชิงตั้งใจเปลี่ยนบทสนทนาเธอไม่อยากโดนกินอีกรอบจนไม่เหลือซาก“ดูเหมือนเจ้าจะเป็นห่วงซือหม่าชิงเฟิงนะ”วันนี้ความรู้สึกที่ลึกซึ้งที่ซือหม่าชิงเฟิงมีต่อหลินหมื้นชิงทำให้เซียวชี่จือรู้สึกแย่ในใจตอนนี้หลินหมื้นชิงยังกล้าพูดชื่อซือหม่าชิงเฟิงอีกความโกรธในใจของเขาก็ทวีคูณมากขึ้น“ใช่หรือ?ข้าก็แค่ถามเรื่องเปื่อย”โดนเซียวชี่จือเถียงกลับเช่นนี้หลินหมื้นชิงยังไม่ทันได้สติได้แต่ยิ้มแห้งๆ“ถามเรื่อยเปื่อย?แต่ทำไมข้าถึงรู้สึกเหมือนเจ้าจะสนิทกับซือหม่าชิงเฟิงล่ะ?ราวกับว่าพวกเจ้ารู้จักกันมาก่อน”

copy right hot novel pub