ตอนที่148 การมาเยี่ยมขององค์ราชทายาท

เธอพึ่งนึกได้การที่เซียวชี่จือบาดเจ็บอาจจะเกี่ยวข้องกับองค์ราชทายาทวันนี้องค์ราชทายาทมาที่ตำหนักเป้าหมายก็คือมาดูว่าเซียวชี่จือบาดเจ็บแค่ไหนถึงชีวิตไหม

ถ้าเป็นเช่นนี้เรื่องทั้งหมดนี้ก็สามารถอธิบายได้อย่างถูกต้อง

พอหลินหมื้นชิงมาถึงห้องหนังสือองค์ราชทายาทเซียวชี่หมิงก็เดินมาถึงห้องหนังสือพอดีเขากำลังเตรียมจะเปิดประตูห้องหนังสือออก

“องค์ราชทายาท!”

หลินหมื้นชิงรนในใจแล้วพูดออกมา

เซียวชี่หมิงเก็บมือตอนที่เห็นหลินหมื้นชิงเขายักคิ้วเล็กน้อยใบหน้าเผยให้เห็นรอยยิ้ม

“ที่แท้ก็พระชายาท่านอ๋องหมิงนี่เองมีเรื่องใดหรือ?”

เซียวชี่หมิงยิ้มแป้นให้ความรู้สึกอบอุ่นแต่หลินหมื้นชิงรู้ว่าเขาไม่ได้ใจดีและอบอุ่นเหมือนภาพภายนอก

“ข้าได้ยินบ่าวมาทูลว่าองค์ราชทายาทเสด็จเลยรีบมาทักทายไม่คิดจะเจอกับท่านพอดี”

หลินหมื้นชิงยิ้มอ่อนแต่ก็ไม่ได้ยิ้มสุด

“พระชายาท่านอ๋องหมิงเกรงใจไปหน่อยแล้วข้าได้ข่าวว่ามีคนลอบฆ่าเสด็จพ่อและท่านก็ให้เสด็จน้องไปสืบเรื่องนี้วันนี้ข้าเลยมาเพื่อที่จะถามความคืบหน้าในเมื่อมีนักฆ่าลอบเข้าไปในวังก็ไม่ใช่เรื่องเล็กเลย”

ใบหน้าของเซียวชี่หมิงยังคงมีรอยยิ้มในขณะที่เขาพูดนั้นเสียงอ่อนโยนแต่พอถึงหูของหลินหมื้นชิงกลับเป็นการลองใจ

“ใช่หรือคะ?องค์ราชทายาทช่างใส่ใจนักแต่วันนี้ท่านอ๋องพึ่งกลับสองสามวันก่อนไปจับพวกนักฆ่ามีความเหนื่อยเล็กน้อยเลยพักผ่อนแล้วบังเอิญมากที่ท่านมาได้ไม่ตรงเวลาพอดีค่ะ”

หลินหมื้นชิงมองเซียวชี่หมิงในขณะที่พูดอยู่นั้นน้ำเสียงปกติไม่มีอารมณ์ใดๆ

“งั้นข้ามาผิดเวลาจริงๆแต่ว่าช่วงนี้เสด็จน้องเหนื่อยมากจริงๆข้าเองเป็นองค์ราชทายาทก็ควรที่จะมาเยี่ยมแทนเสด็จพ่อ”

ถึงหลินหมื้นชิงจะพูดชัดเจนแล้วแต่เซียวชี่หมิงกลับไม่คิดยอมแพ้เขาพูดจาเช่นนี้ทำให้หลินหมื้นชิงไม่รู้จะตอบกลับอย่างไร

“ความหวังดีขององค์ราชทายาทนั้นข้ารับไว้แทนท่านอ๋องแต่ข้ารู้สึกว่าท่านเป็นถึงองค์ราชทายาทต้องให้ท่านอ๋องเป็นฝ่ายไปเยี่ยมท่านสิถึงจะถูกต้อง”

ใบหน้าของหลินหมื้นชิงเผยให้เห็นรอยยิ้มแต่รอยยิ้มนั้นมีความแข็งทื่อในแววตามีความเย็นชา

“ไม่ต้องแล้วในเมื่อข้ามาแล้วก็อยากจะมาพบเสด็จน้องไม่เช่นนั้นก็มาสูญเปล่าสิ”

หลินหมื้นชิงขัดขวางทุกทางเซียวชี่จือดูจะรู้ตัวว่าเธอตั้งใจมาขวางเขาก็เพราะเช่นนี้เขาถึงยิ่งต้องเข้าไปให้ได้

พูดจบไม่ให้โอกาสหลินหมื้นชิงพูดใดๆก็เดินไปเปิดประตูห้องหนังสือแล้วเดินเข้าไปด้วยความมั่นใจ

“องค์ราชทายาท!”

รอยยิ้มบนใบหน้าของหลินหมื้นชิงหายไปเธอรีบตามเข้าไปและในขณะเดียวกันก็เริ่มโมโหการกระทำขององค์ราชทายาทนั้นทำให้เธอยิ่งมั่นใจเรื่องที่เซียวชี่จือบาดเจ็บนั้นมีความเป็นไปได้ค่อนข้างสูงที่จะเกี่ยวข้องกับองค์ราชทายาท

เซียวชี่หมิงเดินเข้าไปในห้องหนังสือและเวลานี้เซียวชี่จือก็ลุกขึ้นเดินเข้าไปหาเขา

“วันนี้องค์ราชทายาทว่างมาหาข้าได้อย่างไร?วันนี้ดวงอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตกหรือ?”

เซียวชี่จือเดินเข้ามาหาเซียวชี่หมิงแล้วเอ่ยปากพูดด้วยน้ำเสียงปกติ

ในตอนที่เซียวชี่หมิงเห็นเซียวชี่จือสายตาของเขาก็มองอย่างละเอียดในแววตาเผยให้เห็นถึงความค้นหาอยากรู้“เสด็จน้องพูดอะไรกันข้าได้ยินว่าสองสามวันก่อนเจ้าสืบหาเรื่องของนักฆ่าเลยอยากมาถามเรื่องความคืบหน้าหน่อย”หลังจากที่เซียวชี่หมิงได้ยินเซียวชี่จือพูดแล้วสีหน้าก็ค้างแต่ก็สามารถหาทางแก้ตัวได้โดยเร็วเขาแกล้งทำเป็นห่วงใยสายตาที่มองเซียวชี่จือก็เต็มไปด้วยความเป็นห่วง“หานักฆ่าไม่เจอแต่ข้ากลับโดนลอบทำร้ายถ้าไม่ใช่ว่าข้าโชคดีไม่แน่อาจจะไม่สามารถกลับมาได้แล้ว”เซียวชี่จือส่งเสียงในขณะที่เขาพูดนั้นสายตามองไปทางเซียวชี่หมิงในแววตาตั้งใจเผยให้เห็นความเยือกเย็นเขารู้ดีในใจวันนี้องค์ราชทายาทมาที่นี่นั้นไม่เพียงแค่มาถามเรื่องผู้ลอบฆ่าแต่เขาต้องมีเป้าหมายแน่มาถามเรื่องนักฆ่าเป็นแค่เรื่องบังหน้า

copy right hot novel pub