ตอนที่ 69 คืนสมรส

หลังจากได้ยินเสียงหลินหมื้นชิงเตือน หลินไอ้ชิวมองนางอย่างเย็นชา ในดวงตายังคงส่อความแค้นเคืองเหมือนเดิม

“หลินหมื้นชิง ข้าไม่ปล่อยเจ้าไปอย่างง่าย ๆ แบบนี้ ข้าต้องสู้กับเจ้าจนถึงที่สุด!”

หลังจากหลินไอ้ชิวพูดประโยคนี้ออกมาอย่างเย็นชา หันหลังสืบเท้าก้าวใหญ่จากไปโดยตรง

มองดูเงาหลังของนาง หลินหมื้นชิงขมวดคิ้วขึ้นมาอย่างหงุดหงิด นางมองออกมาได้ หลินไอ้ชิวไม่ตายใจ ถึงตอนนี้ยังคิดจะจัดการให้นางถึงตายน่ะ

“ชิงเอ๋อ เจ้าไม่เป็นไรนะ? ซุปไก่นั่นเจ้าไม่ได้ดื่มน่ะ?”

หลังจากเงาร่างหลินไอ้ชิวหายไป หลินหลิงเชียวจึงมองดูหลินหมื้นชิงด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด ถามอย่างกังวล

“ขอบคุณสำหรับความห่วงใยของพี่ใหญ่ ชิงเอ๋อไม่เป็นไร หลินไอ้ชิวมาส่งซุปไก่ให้ข้า ข้าก็เดาว่าซุปไก่ต้องมีปัญหาแน่นอน ดังนั้นจึงไม่ได้ดื่ม ถ้าข้าดื่มแล้ว ทำอย่างไรยังสามารถยืนอยู่ที่นี่ดี ๆ คุยกับเจ้าน่ะ”

สัมผัสถึงความห่วงใยของหลินหลิงเชียว หลินหมื้นชิงยิ้มให้เขาเบา ๆ แล้ว หลังจากนั้นอธิบาย

“ไม่เป็นไรก็ดี ข้ายังกังวลใจจริง ๆ เจ้าดื่มซุปไก่นั้นแล้วน่ะ”

หลินหลิงเชียวถอนหายใจยาวผ่อนคลายเฮือกหนึ่ง ในแววตาที่มองไปยังหลินหมื้นชิงเต็มไปด้วยความกังวล

“พี่ใหญ่ไม่ได้โกรธข้าเหรอ?”

เมื่อครู่นางเกือบจะฆ่าหลินไอ้ชิวแล้ว นั่นเป็นน้องสาวของพี่ใหญ่ หลินหมื้นชิงกังวลบ้างว่าในใจพี่ใหญ่จะโทษนาง

“ทำไมต้องโกรธเจ้าด้วย

คิ้วกระบี่ที่น่าชมขมวดขึ้นมาเล็กน้อย หลินหลิงเชียวมองดูหลินหมื้นชิงทั่วหน้าฉายแววสงสัย ไม่รู้ว่าคำพูดนี้ของนางหมายถึงอะไร

“เมื่อครู่ข้าเกือบจะฆ่าหลินไอ้ชิวแล้ว นางเป็นน้องสาวแท้ ๆ ของเจ้า ตอนนี้ในใจเจ้าต้องโกรธข้ามากน่ะ”

ในตำหนักเฉิงเชี่ยง หลินหมื้นชิงยึดถือหลินหลิงเชียวเป็นพี่ชายแท้ ๆ ปานนั้น นางไม่คิดอยากให้ความสัมพันธ์ของพวกเขากลายเป็นย่ำแย่ ดังนั้นถ้าไม่ใช่เพราะพี่ใหญ่เป็นเหตุ นางได้ฆ่าหลินไอ้ชิวไปนานแล้ว เมื่อครู่ไหนเลยปล่อยนางไปแล้ว

“ทำไมข้าต้องโกรธเจ้า นางทำเรื่องแบบนี้ออกมา ต่อให้เจ้าฆ่านางจริง ข้าไม่โกรธเจ้าด้วย ข้าไม่ใช่บอกเจ้าก่อนหน้านี้ เจ้าสำคัญกว่านางในใจของข้าหรือ?”

ปฏิกิริยาตอบโต้กลับมาหลินหมื้นชิงกล่าวเรื่องอะไร หลินหลิงเชียวยิ้มอย่างรักตามใจ ตามมาด้วยช่วยจัดแต่งผมเผ้าที่หน้าผากนาง ในแววตาที่มองไปยังนางเต็มไปด้วยรักตามใจ

หลินไอ้ชิวเป็นอย่างไร เขาล้วนไม่ใส่ใจสักนิดอย่างสิ้นเชิง เพิ่งห้ามหลินหมื้นชิงฆ่านาง เพียงเพราะกลัวท่านพ่อมิอาจทนรับการโจมตีนี้ได้เท่านั้นแล้ว ถ้าไม่ใช่มีพระคุณการเลี้ยงดูยี่สิบกว่าปีของท่านพ่อ เขาจึงไม่สนใจความเป็นความตายของหลินไอ้ชิว

สัมผัสถึงการเคลื่อนไหวของหลินหลิงเชียว หลินหมื้นชิงถอยหลังไปก้าวหนึ่งโดยไม่มีร่องรอย ลากระยะห่างจากเขาไป แม้ว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาเป็นพี่น้องกัน แต่ความสนิทสนมเช่นนี้ ยังทำให้ในใจนางรู้สึกไม่เป็นธรรมชาติ

นางไม่รู้ว่าทำไมด้วย นางมักรู้สึกว่าดูเหมือนพี่ใหญ่จะดีต่อนางเกินไปแล้ว

หลินหลิงเชียวเป็นคนที่มีความคิดละเอียดอ่อน เขารู้สึกว่าหลินหมื้นชิงจงใจห่างเหินเขาเป็นธรรมดา ในใจรู้สึกจิตตกไปบ้างในทันใด แต่ฉากหน้ากลับไม่ได้แสดงออกมา

“ครั้งนี้ก็นับว่าเห็นแก่หน้าข้า ปล่อยน้องรองไปแล้วครั้งหนึ่ง ถ้าคราวหน้านางยังทำสิ่งที่ทำร้ายเจ้าออกมา ข้าต้องฆ่านางด้วยมือของข้าเองแน่ ๆ !”

หลินหลิงเชียวมองดูดวงตาของหลินหมื้นชิง เอ่ยปากด้วยเสียงหนักแน่น

ได้ยินคำพูดชนิดนี้จากปากของพี่ใหญ่ หลินหมื้นชิงสยองในใจ ตกใจกลัวมาก นางไม่รู้ว่าในใจพี่ใหญ่ที่แท้คิดอย่างไร

ไม่ว่าหลินไอ้ชิวทำเรื่องทำร้ายอะไรนางออกมา แต่ทั้งหมดนั่นเป็นน้องสาวแท้ ๆ ของเขาน่ะ เขาไหนเลยจะทนลงมือฆ่านางได้ยังไงน่ะ

“เรื่องของข้า พี่ใหญ่ไม่ต้องเป็นห่วงข้า ข้าสามารถแก้ปัญหาได้ด้วยตัวเอง ข้าหลินหมื้นชิงไม่ได้เป็นคนที่ให้ใครรังแกได้ตามสบาย พี่ใหญ่วางใจ เพียงแต่ถึงเวลาถ้าข้าฆ่าหลินไอ้ชิวแล้ว ยังขอพี่ใหญ่โปรดอย่าโทษข้า”

หลินหมื้นชิงรู้ว่าไม่ช้าก็เร็ววันหนึ่งระหว่างนางกับหลินไอ้ชิวจะต้องมีจุดจบ เมื่อถึงเวลานางต้องไม่ลังเลที่จะฆ่าหลินไอ้ชิวสักนิด แต่นางกลับไม่เหมือนเพราะเรื่องของหลินไอ้ชิว ความสัมพันธ์กับพี่ใหญ่เกิดการเปลี่ยนแปลงแล้ว

พี่ชายของนางเป็นญาติที่นางใส่ใจมาก ดังนั้นไม่หวังให้เพราะเรื่องนี้ พวกเขาสองคนกลายเป็นศัตรูกัน

“พูดอะไรน่ะ พี่ใหญ่จะโทษเจ้าได้อย่างไร ถ้ามีเช่นนั้นวันหนึ่ง ก็เป็นนางหาเรื่องเอง พี่ใหญ่เข้าใจเจ้า ถ้าเจ้าไม่ฆ่านางแล้ว ถ้าเช่นนั้นคนที่ถูกฆ่าคนนั้นคือเจ้า พี่ใหญ่ทำไมจะไม่รู้น่ะ”

มุมปากหลินหลิงเชียวหยักขึ้นมาแล้ว แสดงว่าเข้าใจ

ในใจเขา น้องสาวที่เขาใส่ใจมีเพียงคนเดียว นั่นก็คือหลินหมื้นชิง ไม่ว่าในที่สุดหลินไอ้ชิวจะตกอยู่ในมือของหลินหมื้นชิงหรือไม่ เขาไม่สนใจสักนิด

แม้ว่าประหลาดใจมากที่ทำไมพี่ใหญ่ไม่ใส่ใจหลินไอ้ชิวน้องสาวคนนี้เช่นนี้ แต่นางกลับไม่ได้ซักถามอย่างละเอียดถี่ถ้วน พี่ใหญ่ทำแบบนี้ต้องมีเหตุผลของมันแน่นอนสามวันต่อมา งานอภิเษกสมรสครั้งใหญ่กองกำลังรับหลินหมื้นชิงได้รับถึงตำหนักอ๋องหมิงโดยตรง เสี่ยวซิ้วเป็นหญิงรับใช้ที่ร่วมสมรสตามมาถึงในพระตำหนักด้วย เพราะรังเกียจฐานะสูงศักดิ์ จึงไม่ได้รับขบวนสมรสด้วยตนเองที่ตำหนักเฉิงแต่ถูกขบวนรับเจ้าสาวของตำหนักอ๋องหมิงรับมาหลังจากนั้นแล้ว ก็ถูกจัดไว้ในห้องสมรสแล้วหลินหมื้นชิงแทบเป็นคนใหญ่คนโต เมื่อได้ยินเสียงเอะอะโวยวายข้างนอก จิตใจนางอดไม่ได้ที่จะเคร่งเครียดเมื่อคิดว่าวันนี้จะได้พบหน้าเซียวชี่จืออีกทุกครั้งในขณะที่พบเซียวชี่จือ ก็ไม่มีเรื่องดีอะไร ตอนนี้นางสมรสเข้าตำหนักอ๋องหมิง ในอนาคตจะได้เจอหน้ากันยิ่งมากกว่านี้อีกแน่นอนแล้วหลินหมื้นชิงอดไม่ได้ที่จะโศกเศร้าอย่างเงียบ ๆ เพื่อตัวเอง หลังจากนี้ไม่ได้เป็นอิสระในตำหนักอ๋องหมิงเหมือนที่เคยเป็นแล้วในตำหนักเฉิงเชี่ยงหลบหนีออกไปจากตำหนักตามสบาย เกรงว่าไม่ใช่เรื่องง่ายดายเรื่องหนึ่งแล้ว

copy right hot novel pub