ตอนที่ 88 เจ้าแน่ใจหรือว่าไม่ให้ข้าอยู่ด้วย

เช้าวันรุ่งขึ้น

หลินหมื้นชิงลืมตาขึ้นมาด้วยความเบลอ เมื่อคืนหนักเกินไป วันนี้เหนื่อยล้าไปหมด

มองดูข้างๆ ไม่มีเงาของเซียวชี่จือแล้ว หลินหมื้นชิงก็รู้สึกโล่งอก

ตอนนี้เพียงแค่เห็นเซียวชี่จือ เธอก็รู้สึกตื่นตัว

เธอบิดขี้เกียจยาวเหยียด เช้าวันนี้ไม่มีเซียวชี่จือ หลินหมื้นชิงจึงอารมณ์ดีเป็นพิเศษ

ตอนนี้เธอนึกถึงเรื่องภาพขึ้นมา เลยรีบหยิบหมอนออก เห็นภาพยังอยู่ใต้หมอน หัวใจที่ล่องลอยถึงหยุดสักที

เมื่อคืนเหนื่อยเกินไป ลืมไปเลยว่าซ่อนภาพไว้ ดีนะที่เซียวชี่จือยังไม่เห็น ไม่งั้นยังไม่รู้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้น

หลังจากที่ทานอาหารเช้า หลินหมื้นชิงก็พาเสี่ยวซิ้วออกไปข้างนอก

แต่แค่พึ่งออกไปจากห้องนอน ก็พบเจอกับเซียวชี่จือที่กำลังเดินเข้ามาหา เห็นเงาของเขา หลินหมื้นชิงรีบหันหลังกลับไปในห้องเลยทันที

แต่ดูเหมือนจะสายไปแล้ว “เช้าตรู่เช่นนี้ชายาจะไปไหนหรือ?”

เสียงของเซียวชี่จือดังมาจากด้านหลัง เธอพูดจาแผ่วเบา ไม่มีความรู้สึกใดๆปนอยู่

“ไม่มีอะไร แค่รู้สึกเบื่อ อยากออกไปเดินเล่นด้านนอก ท่านอ๋องคงไม่ถึงขั้นแม้แต่อิสระแค่นี้ก็ไม่ยอมให้ข้าหรอกใช่ไหม?”

หลินหมื้นชิงกังวลเล็กน้อย ถ้าผู้ชายคนนี้กีดกั้นความอิสระของเธอจะทำยังไงดี?

“ออกไปเดินเล่น? งั้นข้าไปเป็นเพื่อนเอาไหม? วันนี้ข้าไม่มีงาน มีเวลามากขึ้นที่จะได้อยู่กับชายา”

เซียวชี่จือยิ้มที่มุมปาก ตอนที่เขาพูดประโยคนี้ ก็เดินเข้าไปหาหลินหมื้นชิงแล้ว

“ไม่........ไม่ต้องหรอก ข้าพาสาวใช้ของข้าออกไปเดินเล่นนิดเดียวเอง ไม่รบกวนเวลาของท่านอ๋องแล้ว”

วันนี้เธอจะออกไปหาซือหม่าชิงเฟิง ถ้าเกิดเซียวชี่จือรู้เข้า ก็คงจะเป็นเรื่องใหญ่ ยิ่งเขารู้ว่าเธอจะไปยืมเงินกับซือหม่าชิงเฟิง เขาต้องสงสัยเอาแน่

“เจ้าแน่ใจนะว่าไม่ให้ข้าไปด้วย?”

เซียวชี่จือยักคิ้วเล็กน้อย แล้วสายตาที่มองไปทางหลินหมื้นชิงแฝงไปด้วยความลองใจ

“ข้าแน่ใจ และมั่นใจด้วย ข้าไม่ต้องการให้ท่านอ๋องไปด้วย ปกติท่านอ๋องงานเยอะเช่นนั้น วันนี้อุส่ามีเวลาว่าง ก็พักผ่อนเถอะ ข้าพาเสี่ยวซิ้วออกไปเดินเล่นก็เพียงพอแล้ว”

หลินหมื้นชิงทำสีหน้าเหมือนเข้าใจ สายตาที่มองเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

อยู่ต่อหน้าผู้ชายคนนี้ บางทีการแสดง ก็เป็นเรื่องที่ค่อนข้างยาก

“ในเมื่อชายาไม่ให้ข้าไปด้วย งั้นข้าก็รอเจ้าอยู่ที่ตำหนักละกัน”

เซียวชี่จือไม่ได้เซ้าซี้หลินหมื้นชิง ก็ตอบตกลงด้วยความเร็ว เร็วจนเกินคาด

รู้สึกแปลกใจกับการยอมของเซียวชี่จือ หลินหมื้นชิงรู้สึกไม่ค่อยจริงใจ แต่ก็ไม่ได้แสดงออกมา

“ข้าจะรีบกลับมา ท่านอ๋องไม่ต้องเป็นห่วงข้า”

หลินหมื้นชิงพูดจบ แลวก้มลงคารวะเซียวชี่จือเล็กน้อย จากนั้นก็ดึงเสี่ยวซิ้วรีบออกไปเลย

เห็นเธอเดินออกไปแล้ว รอยยิ้มบนใบหน้าของเซียวชี่จือก็หายไป สายตาก็ดูซับซ้อนขึ้นมา

ตั้งแต่เมื่อคืน เขาก็รู้สึกมีความต้องการที่จะค้นหาในตัวของหลินหมื้นชิงมากขึ้น เขาอยากจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำให้เขาถึงเปลี่ยนแปลงเช่นนี้

“อู๋หชิง！”

หลังจากที่หลินหมื้นชิงเดินหายไปแล้ว เซียวชี่จือก็ตะโกนออกมา

พูดจบ ก็มีชายชุดดำโผล่มาหาเขาในทันที แล้วคุกเข่าขาเดี่ยว “ท่านอ๋องมีอะไรรับสั่งครับ?”

“ตามชายาไป ดูสิว่าเธอไปไหน มีเรื่องอะไร แล้วคอยมารายงานข้าตลอด”

เซียวชี่จือสีหน้าเย็นชาแล้วสั่งอู๋หชิง

“ครับ ข้าน้อยจะรีบไปครับ!”

ไม่กล้ารอช้าแม้แต่วินาที อู๋หชิงตอบรับแล้ว ก็รีบหายไปจากตรงหน้าของเซียวชี่จือเลยทันที

หลินหมื้นชิงเดินอยู่บนถนนกับเสี่ยวซิ้ว หลินหมื้นชิงดูอารมณ์ดีกว่าปกติ อาจเป็นเพราะว่าเมื่อครู่เซียวชี่จือไม่ได้หาเรื่องเธอ “คุณหนู เมื่อครู่ท่านอ๋องจะออกมากับท่าน ทำไมท่านต้องปฏิเสธ ท่านอ๋องยากมากกว่าจะมีเวลาว่าง ข้าน้อยคิดว่าวันนี้เป็นโอกาสที่พวกท่านจะได้ใกล้ชิดกันนะคะ” เสี่ยวซิ้วเห็นหลินหมื้นชิงอารมณ์ดี เลยถามเธอเรื่องแบบนี้ ถ้าเกิดเป็นเธอ เธอก็อยากที่จะให้ท่านอ๋องอยู่ข้างกายเธอ เธอไม่เข้าใจจริงๆว่าคุณหนูของเธอคิดอะไรอยู่กันแน่นะ เห็นท่านอ๋องดีกับคุณหนูของเธอ แต่ทำไมคุณหนูถึงทำหน้าเย็นชาตลอดเลย“เจ้ารู้อะไร วันนี้ข้าออกมามีเรื่องสำคัญจะทำ ไม่มีทางให้ท่านอ๋องหมิงรู้ ถ้าเขามากับข้า เรื่องของข้าก็จะไม่สามารถทำได้” ตอนนี้สมองของเสี่ยวซิ้วเต็มไปด้วยเรื่องไม่ดี หลินหมื้นชิงส่ายหน้าเล็กน้อย เด็กคนนี้ความคิดงใสซื่อมากเกินไปจริงๆ “เรื่องที่สำคัญมาก วันนี้คุณหนูออกไปจะไปทำอะไรหรือคะ?”

copy right hot novel pub