มู่หลานพาร์ท

ผมยืนอึ้งกับคำพูดต่างๆของอิน อินเปลี่ยนไปทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ อินพูดดีกับผมเสมอ นิสัยดี แต่นี้มันอะไรกัน

“ออกไปจากบ้านอิน”

“อิน นี้เรื่องอะไร เราเป็นอะไรไปทำไมถึงมาไล่พี่แบนี้”

“ไม่ต้องมาถาม หุบปากเน่าๆนั้นสักที!”

“เกินไปแล้วนะอิน!!พี่อายุมากกว่าเรานะ”

“แล้วไง อินเด็กแล้วต้องยอมผู้ใหญ่ตลอดหรอ”

“อิน!!!!”เป็นป๊าที่ขึ้นเสียงจนน่ากลัว

“ทำไม ป๊าจะทำไรอิน จะปกป้องมันอีกแล้วใช่มั้..”

เพียก! เสียงฝามือหนาสัมผัสกับใบหน้าเล็กอย่างรุนแรงจนใบหน้าของอินหันไปตามแรงมือของป๊า

“หยุดบ้าได้แล้ว!!”

“ฮึก..นี้ป๊า..กล้าตบอินหรอ!!!”

“ใช่! อินไม่เชื่อฟังป๊าเลย!อินทำตัวไม่แีเลยรู้ตัวมั้ย!”ฟังจากน้ำเสียงของป๊าคงพูดได้ว่าป๊าก็รู้สึกไม่ดีที่ตบอินไป

“ได้..ฮึก..รักกันมากอยากได้มันมากใช่มั้ย..เชิญเลยจะทำอะไรก็ตามใจ แต่ถ้าป๊าเลิกมันอย่ามาเรียกอินว่าลูก!!!”พูดจบอินก็วิ่งร้องไห้ออกจากห้องไป

“....”ตอนนี้ภายในห้องมีแต่ความเงียบป๊ากำลังจมอยู่กับห้วงความคิด ส่วนผมตอนนี้ไม่รู้ว่าจะทำอะไรหรือพูดอะไรดีจนกระทั่งมายุวิ่งเข้ามาภายในห้อง

“คุณท่าน!!บ้านใหญ่เกิดเรื่องครับ”

“ว่าไงนะ”ผมหันไปตามเสียงทันทีรวมถึงป๊าที่หันมองมายุช้าๆเพียงปลายตาเท่านั้น

“ตอนนี้คุณท่านรีบกลับบ้านใหญ่ก่อนเถอะครับ”

“ได้ ลงไปรอก่อนเดี๋ยวตามไป”ผมสั่งให้มายุไปรอทันทีก่อนที่จะหันมาหาป๊า

“มู่ไปก่อนนะ”ผมพูดก่อนที่จะวิ่งไปแต่ก็ต้องหยุดเมื่อมือหนาของป๊ามือผมไปกอดไว้แน่น

“ไม่เอา อย่าไปอยู่กับกูก่อน”

“มู่มีเรื่องต้องทำ..ป๊ารอมู่นะ..มู่จะรีบกลับมา”

“ไม่ กันต์!สั่งคนเตรียมรถไปบ้านของตระกูลมู่!”

“ครับคุณคริส”

“ไปทำไมครับ!”ผมหันไปถามป๊าทันที แต่เพียงผมหันไปถามปากของป๊าก็ปะทะเข้ากับหน้าผากของผม

“!!!”

“กูไปด้วย มีเรื่องมาใช่มั้ย”

“ไม่ได้นะ ที่นู้นจะตกใจ”

“แล้ว?”

“กูมาปกป้องนายหญิงของบ้านนี้ผิดมากรึไง”

“นะ..นะนายหญิงอะไรล่ะ ป๊าอย่าแกล้งผมสิ!”

“มู่หลาน หัวหน้าตระกูลมู่คนปัจจุบันเป็นว่าที่ภรรยาของคริสนะครับ”ป๊าพูดขึ้นทำเอาผมทำตัวไม่ถูกแก้มขึ้นสีคนบ้าอะไรมาพูดอะไรแบบนี้ตอนลูกชายงอล

“ไม่ต้องเลย!ไปง้ออินก่อนเลย เดี๋ยวจะรีบไปแล้วรีบกลับมาหา”

“ไม่ ปล่อยให้อินอยู่คนเดียวคิดทบทวนอะไรให้ดี ทำนิสัยแบบนั้นกูที่เป็นพ่อรับไม่ได้”

“แต่..”ไม่ทันที่จะพูดอะไรป๊าจับผมอุ้มขึ้นในท่าเจ้าสาวก่อนที่จะเดินไปขึ้นรถสีดำคันประจำของตระกูลมู่

“ออกรถ”

“คุณ!?”เป็นมายุและมิยุที่ต้องตกใจแต่ผมก็ห้ามไว้ เพราะรู้ดีถึงไม่ไปตอนนี้ป๊าก็คงจะตามไป

เวลาผ่านไปก็เดินทางมาถึงบ้านใหญ่ด้านนอกมีคนรอรับขบวนรถสีดำที่นำมาโดยรถของผม

“ที่นี้?”ป๊าหันมาถามผมทันที

“ใช่ครับ”จบคำผมก็สั่งให้คนปิดล้อมสถานที่ไว้เนื่องจากสถานการณ์ที่บ้านใหญ่ยังไม่แน่นอนเหตุการณ์นองเลือดยังคงติดตาอยู่อย่างนั้น

“พี่มู่!!!”เป็นยูที่วิ่งมากอดผมเน้นก่อนที่จะร้องออกมา

“ยู..”

“ไปไหนมา..ฮึก..ทำไมทิ้งยู..ฮืออ.”

“พี่ขอโทษ..”

“ฮืออ..ทุกคนที่เสียไป..copy right hot novel pub