ตอนที่354 บริษัทโจวกรุ๊ปจำกัด ไปนรกด้วยกัน

แต่เหมือนนิทัศน์ได้ตั้งตัวไว้แล้ว เมื่อเก้าอี้ในมือของปิยะพงศ์ทุบไปลงเขา เห็นได้ชัดเขาไม่สามารถหลบได้ แต่เขากลับลากพิมพ์วิไลที่ยืนอยู่ข้างๆเขาแล้วป้องอยู่ตรงหน้าเขา

ถ้าไม่ใช่ตอนนี้ปิยะล้มอยู่บนพ้น งั้นคนที่ป้องอยู่ข้างหน้าเขาก็อาจไม่ใช่พิมพ์วิไลแล้ว

“โว้ย”

ปิยะพงศ์ยังไม่ก็คิดไม่ถึงว่านิทัศน์จะลากเธอมาป้องเขา เธอไม่ทันตั้งตัวก็โดนทุบจนหัวแตก เธอกรีชร้องแล้วก็หมดสติไป

“นิทัศน์ นี่แกไม่ใช่ผู้ชายจริงๆที่เอาผู้หญิงมาป้องแกไว้”

ปิยะพงศ์เห็นตนเองทุบถึงคนอื่น ความโมโหก็โดนความหวาดกลัวแทนไป ถึงแม้ในสายตาเขาพิมพ์วิไลก็ไม่ใช่คนดี แต่ยังไงเธอก็ไม่มีความแค้นกับเธอ

นิทัศน์ก็ไม่สนพิมพ์วิไลบาดเจ็บเป็นยังไง เขาถอยหลังสองก้าว ดึงผมของปิยะไว้ ในมือเขาก็มีมีดคมๆที่ไม่รู้เอามาตอนไหนวางติดหน้าของปิยะ“ถ้ามึงกล้าเข้ามีอีกก้าว ฉันก็ทำให้มันเสียโฉม”

ปิยะพงศ์ที่อยากจะก้าวเข้าไปก็หยุดชงัก

นิทัศน์จ้องเขม็งปิยะพงศ์อย่างเยือกเย็น พูดว่า“ฉันคิดว่ามึงจะอดทนแบบนี้ต่อไป คาดไม่ถึงมึงก็ไม่มีทดไม่ไหวด้วยสินะ อดทนมาหลาย รสชาตินี้มันคงไม่ดีมากเลยเนอะ”

ได้ยินดังนั้น สีหน้าของปิยะพงศ์แลพปิยะก็เปลี่ยนทันที

“นี่....แกรู้แล้วหรือ....”ปิยะมองนิทัศน์อย่างตกตะลึง แม้ความหวาดกลัวที่นิทัศน์เอามีดติดหน้าเธอก็ลืมไปแล้ว

หลายปีมานี้เธอก็ไม่กล้าเข้าใกล้ปิยะพงศ์เลยแม้แต่น้อย นิทัศน์จะรู้ได้ยังไง และเขารู้ตั้งแต่ตอนไหน ฟังน้ำเสียงของเขาเหมือนรู้มานานแล้ว

นิทัศน์เอามีดตบใบหน้าปิยะเบาๆ พูดประชดประชัน“ถ้าไม่อยากให้คนอื่นรู้เรื่องชั่วๆแบบนี้ เธอก็อย่าทำแต่แรก ถ้าไม่ใช่เห็นว่าหลายปีมานี้พวกมึงไม่ได้ทำเรื่องชั่วๆแบบนั้นอีก แถมวีนัสยังขาดมึงไม่ได้ ฉันฆ่าพวกมึงไปนานแล้ว”

คนสองคนที่รักกัน บางทีไม่ต้องทำอะไร เพียงแค่สายตาก็สามารถดูออกว่าพวกเขารักกัน ถึงหลายปีมานี้ปิยะกับนิทัศน์ไม่ไดทำเรื่องล่วงเกิน แต่สายตาที่พวกเขามองกันนิทัศน์ที่เชี่ยวชาญด้านผู้หญงจะดูไม่ออกได้ยังไง เพียงแค่เขาไม่ได้เปิดเผยออกมาก็เท่านั้น

และหลายปีมานี้ที่เขาทรมานปิยะ นอกจักเพราะเขาโรคจิตเล็กน้อย แถมยังเป็นเพื่อนเอาคืนที่ปิยะไม่จงรักเขา

เห็นมีดในมือของนิทัศน์ขยับบนใบหน้าของปิยะ ปิยะพงศ์รู้สึกกลัวมาก ถึงเขาจะโกรธเพียงใดแต่ตอนนี้มีแต่เงียบลงมาอย่างเชื่อฟัง เขาพูดด้วยน้ำเสียงขอร้อง“คุณอย่าทำร้ายปิยะนะ เธอไม่ได้ผิด คนที่ผิดเป็นผมเอง เป็นผมไปชอบเธอ เป็นผมไปยุ่งกับเธอ เธอไม่เกี่ยวอะไรทั้งนั้น”

นิทัศน์พลางออกเสียงจื้อๆพลางส่ายหัว“นี่มึงกำลังช่วยมันปกปิดงั้นหรอ หรือเป็นเพราะมึงกลัวฉันจะขีดหน้ามันจริงๆ พูดมารักของนายไม่ต่างกับฉันหรอก ก็รักแต่ความงามของผู้หญิงคนนี้เท่านั้น”

“ไม่！”

เมื่อมองเห็นแววตาของปิยะมีความเจ็บปวดแวบไป ปิยะพงศ์ตะโกนขึ้นมา“อย่าเอาผมไปเปรียบแทบกับคุณ คุณไม่มีสิทธิมาบอกรัก คุณไม่มีวันจะมองเห็นความสวยภายในของปิยะ”

นิทัศน์ตอบ‘อ่อ’ไปยังไม่เยื่อใย“พูดอย่างก็แสดงว่ามึงรักความสวยภายในของมัน และภายนอกมันจะสวยหรือไม่สวยมึงก็ไม่แคร์ใช่ไหม งั้นฉันก็ขีดหน้ามันไปสองสามรอย ดูว่ามึงจะรักมันต่ออีกไหม”

เขายังพูดไม่จบลง มือของนิทัศน์ก็เริ่มทำไปแล้ว และขีดหน้าด้านซ้ายของปิยะให้เป็นรอยขีดยาวๆ เลือดสีแดงสดก็ไหลออกมาทันที

“อ้า......”

“นิทัศน์ นี่มึงมันบ้าจริงๆ....”ปิยะพงศ์ทนไม่ไหว้อีก เขาตะโกนออกมาแล้วอยากจะวิ่งเข้าไป

“อย่าขยับนะ ไม่งั้นครั้งต่อไปฉันจะไม่ขีดแค่หน้าละ”นิทัศน์ยิ้มอย่างได้ใจ มีดในมือก็เอาไปวางที่คอของปิยะการกระทำของปิยะพงศ์หยุดลงในทันที เขามองนิทัศน์ด้วยความหวาดผวาจนไม่กล้าแม้แต่หายใจถ้าในสภาพทีทมีสติ ปิยะพงศ์เชื่อว่านิทัศน์ต้องไม่กล้าฆ่าคนแน่เพราะยังไงซะตอนนี้ก็เป็นสังคมกฎหมาย แต่ตอนนี้เขากำลังเมามาย เห็นได้ชัดว่าเขากำลังจะบ้าคลั่ง ด้วยสภาพนี้ ปิยะพงศ์เชื่อว่าเขาอาจจะทำลงได้แต่เวลานี้ปิยะกลับไม่กลัวแล้ว เธอยิ้มเบาๆให้ปิยะพงศ์ แล้วกลับพูดกับนิทัศน์ว่า“พอแล้ว ฉันทนมาพอแล้ว แกลงมือฆ่าฉันไปเลย ชีวิตแบบนี้ฉันก็ไม่อยากอยู่ต่ออีกแล้ว ถ้าสามารถใช้ชีวิตฉันไปแลกกับชีวิตแก งั้นเราก็ลงนรกด้วยเลย!”พูดจบ เธอก็ยกหัวขึ้นแล้วชนไปกับมีดในมือของนิทัศน์โดยไม่มีความลังเลใดๆ

copy right hot novel pub