ตอนที่362 เดินเข้าตระกูลกันตพัฒน์

เมื่อวิ่งออกโรงแรม ปาลีถึงพบว่าตอนนี้กลางดึกแล้ว ถ้าไปตระกูลกันตพัฒน์ในเวลานี้มีแต่ให้คนอื่นเกิดความสงสัยเท่านั้น ปาลีเลยกลับไปโรงแรม

คืนนนี้เธอไม่ได้นอนหลับทั้งคืน

วันต่อมา ภายใต้การข้อของปาลี ดนุพลเลยพาเธอกลับมาตระกูลกันตพัฒน์

คงจะเป็นดนุพลที่ตั้งใจจัดการ ธนัทที่อดยาเสพติดสำเร็จกลับมาแล้วตอนนี้ไม่ได้อยู่บ้าน ที่บ้านนอกจากคนรับใช้แล้วก็เหลือแต่ทวิติยาและไอริณ

ตอนที่ปาลีเข้ามาในบ้าน ทวิติยากำลังหวีผมให้ไอริณ เห็นปาลีเดินเข้ามาเธอไม่เงยหน้ามามองเลยแม้แต่น้อย เห็นได้ชัดว่าดนุพลได้บอกกับเธอแล้วว่าปาลีจะมา แต่เธอไม่ต้อนรับเธอ

แต่ไอริณที่อายุสามขวบนั้นใช้ตาโต๊โตของเธอจ้องไปที่ปาลีโดยไม่ละสายตา ปาลียิ้มให้เธออย่างเป็นมิตร ไอริณกลับเรียนแบบทวิติยาหันหน้าไปอีกข้าง แล้วกรอกตาใส่เธอ

รอยยิ้มบนหน้าของปาลีนิ่งไป ในตระกูลกันตพัฒน์ แม้เด็กคนหนึ่งก็ไม่ชอบเธอ

ดนุพลรู้สึกว่าบรรยาศไม่ค่อยดี เลยพยายามอยากให้มันคลายลง แต่ทวิติยาไม่มองปาลีเลยแม้แต่น้อย ดนุพลอยากให้ปาลีมาตระกูลกันตพัฒน์ ทวิติยาก็ห้ามไม่ได้ แต่เธอก็มีท่าทีของตนเอง เพราะเธอต้องการให้ปาลีรู้ใด้ดีว่า---มาสักครั้งหนึ่งสองครั้งไม่เป็นไร แต่ถ้าอยากมาอยู่ตระกูลกันตพัฒน์อย่างทางการ ไม่มีทาง！

คราวนี้ที่ปาลีมาไม่ใช่เพื่อต่อปากต่อคำกับเธอ นั่งไปสักพักเธอก็พูดกับดนุพลว่าอยากจะไปพบจิรเมธ

เมื่อดนุพลพาเธอเข้าห้องของจิรเมธ มองดูชายชราที่นอนบนเตียง ทั้งตัวเขากะหร่อง สายตาหม่นๆไม่มีประกาย มุมปากยังมีน้ำลายไหลลงมา ดูแล้วปาลีเกือบไม่กล้าเชื่อสายตาของตนเอง

จิรเมธที่ในสี่ปีก่อนดูมีพลังงานมาก ตอนนี้กลับกลายเป็นแบบนี้ซะแล้ว ปาลีรู้สึกเสร้าใจจนดวงตาเปียกชื้น เธอนึกถึงจิรนาถมาทันที ไม่รู้ว่าจิรนาถเห็นจิรเมธใยสภาพแบบนี้เธอจะคิดยังไง เกรงว่าคงเกลียดตระกูลกันตพัฒน์เพิ่มมากขึ้น

ปาลีอยากจะพูดกับจิรเมธสักหน่อย แต่ไม่ว่าเธอจะพุดอะไร จิรเมธก็ไม่มีการตอบสนองใดๆ เพราะหลักจากเขาเป็นโรคหลอดเลือดสมอง เขาก็ค่อยๆเป็นโรคอัลไซเมอร์ไปด้วย เขาในตอนนี้ก็ไม่ต่างกับคนตายสักเท่าไหร่

“ปาลี เธออย่าเศร้าใจมาก ชีวิตของปู่ก็เคยมีสีสันมีความรัก ชาติของท่านก็คุ้มค่าแล้ว”

ดนุพลโอบปาลีที่กลั้นน้ำตาไว้ เขาเข้าใจความเศร้าของปาลีมาก เพราะใจของเขายิ่งเจ็บกว่าเธอ

ตั้งแต่เด็กปู่ก็เป็นคนที่ดนุพลนัพถือมาก ในใจของดนุพล จิรเมธดูยิ่งใหญ่กว่าธนัทตั้งเยอะ แต่เสียดายคนเราจ่ะได้ มองดูคุณปุ่ที่เหมือนภูเขารูปยิ่งใหญ่นี้ค่อยๆพลังสลาย คนที่เจ็บใจมากที่สุดก็คือดนุพล

“เคยมีชีวิตที่สีสัน เคยมีความรักที่แท้จริง มันก็คุ้มค่าแล้ว”

ปาลีทบทวนคำที่ดนุพลพูด ในใจยิ้มเศร้าโศก“ดนุพล ถ้าคุณรู้ว่าที่จิรเมธเป็นแบบนี้ล้วนเป็นฝีมือของแม่และพี่อคุณ คุณจะยังนิ่งสงบแบบนี้ได้อีกไหม”

ถึงตอนนั้นเกรงว่าไม่ใช่คุ้มค่าแต่เป็นเสียดายไปทั้งชาติ

“ดนุพล ฉันเข้าห้องน้ำหน่อยนะ”

ปาลีไม่แข็งใจที่จะพูดความจริงออกมา กรรมที่ธนัทและทวิติยาทำลง ไม่ควรให้ดนุพลมารับแทนพวกเขา

บอกจะไปห้องน้ำแต่ปาลีไม่ได้ไปจริง แต่เป็นแอบเข้าห้องของธนัท ทวิติยา อิงดาวและภาสวร และเอาของที่ใกล้ชิตตัวของพวกเขาคนละอย่าง เช่น:ลิปสติก ผ้าพันคอ ถุงเท้าของพวกนี้ สุดท้ายเธอยังเอากิ๊บของไอริณไปหนึ่งอัน

นี่เป็นจุดประสงค์สำคัยที่ปาลีมาตระกูลกันตพัฒน์ในวันนี้

เมื่ลงมาแล้ว ทวิติยาและดนุพลล้วนไม่อยู่ห้องนั่งเล่น ดูท่าคงเป็นทวิติยาลากดนุพลไปคุยอะไรบางอย่างแล้ว ในห้องนั่งเล่นมีแต่ไอริณคนเดียว

ปาลีเดินเข้าไป และยิ้มอย่างอ่อนโยน“หนูชื่ออะไร บอกน้าได้ไหมจ๊ะ”

ปาลีต้องรู้ชื่อของไอริณอยู่แล้ว เธอแค่หาเรื่องคุยกับเธอเท่านั้น

ไอริณเบิกตาโตของตนเองจ้องไปปาลีพักใหญ่ แต่ก็ไม่ตอบปาลี หยิบแก้วผลไม้ของตนเองวางไว้ตรงหน้าของปาลี

ปาลีอึ้งเล็กน้อย ต่อมาก็ยิ้ม“หนูอยากชวนน้าดื่มน้ำผลไม้นี้ใช่ไหมจ๊ะ”ไอริณพยัหน้า“ขอบใจมากนะ”ปาลีไม่ได้สงสัยอะไร รับมาแล้วก็ดื่มมันไม่ง่ายเลยที่เด็กคนนี้จะมาใกล้ชิดเธอ ปาลีก็ไม่อยากให้เธอรู้สึกว่าเธอเป็นคนที่เข้าหายาก เพราะชีวิตต่อมาเธออาจจะต้องใช้ชีวิตร่วมกันกับเธอ ดังนั้นเธอก็หวังจะได้อยู่กับเธอดีๆ เผื่อดนุพลจะไม่ลำบากใจแต่พอกลืนน้ำผลไม้นั้นลงคอ ปาลีก็รู้ผิดปกติขึ้นมา

copy right hot novel pub