ตอนที่ 413 รุนแรงมากขึ้น

ยังดี ที่ไม่ได้เกิดเรื่องกับนิวิฐ เพราะนิวิฐตกใจจนนิ่งไปแล้ว ดวงตาเบิกกว้างโดยไม่ได้ส่งเสียงออกมา แต่ทว่าสองขาของไอริณนั้นกลับถูกแจกันดอกไม้ศิลปะสูงสองเมตรล้มลงมาทับไว้

เพียงแต่ว่าส่วนเว้าโค้งของมันนั้นเล็กมาก และเป็นเพราะไอริณนั้นไม่มีแรงที่จะยกมือขึ้น จนทุกคนเกือบจะไม่มีใครสังเกตุเห็น แต่ปาลีที่คอยเฝ้ามองอยูเสมอนั้นกลับสังเกตเห็นแล้ว

“ ไอริณ …… ”

นัฐพงษ์และทวิติยากรีดร้องออกมาและวิ่งไปเกือบจะในเวลาเดียวกัน

“ นิวิฐ ! ”

ปาลีก็รู้สึกตกใจจนสีหน้านั้นซีดขาวราวกับกระดาษ เธอรีบพุ่งเข้าไปอุ้มนิวิฐที่ตกใจกลัว ที่ที่เมื่อกี้นิวิฐยืนอยู่เกือบจะเป็นที่ที่แจกันดอกไม้นั้นล้มผ่านลงไป ปาลีเธอนึกภาพได้เลยว่าตอนที่หัวแจกันล้มลงมาทับนิวิฐนั้นมันจะอันตรายมากขนาดไหนและในตอนที่ปาลีกำลังโอบกอดนิวิฐอยู่นั้น หางตาก็เธอก็เหมือนจะเห็นกับแผ่นหลังที่ดูคุ้นเคย แต่เพียงแค่แวบเดียว แผ่นหลังนั้นก็หายเข้าไปในกลุ่มฝูงชนข้างนอกแล้ว

“ ฮือ …… ”

จากนั้นเด็กอายุสามขวบ ทันทีที่อยู่ในออมกอดของแม่ นิวิฐก็ร้องไห้ขึ้นมาทันที

“ ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องกลัว แม่อยู่นี่ แม่อยู่นี่นะ ….. ”

ปาลีเจ็บใจและโทษตัวเองพร้อมกับลูบหัวเล็กๆของนิวิฐเบาๆ สายตาก็อดไม่ได้ที่จะมองไปยังไอริณที่อยู่ที่พื้น หัวสมองก็นึกขึ้นถึงแผ่นหลังที่คุ้นเคยนั้นอีกครั้ง แม้กระทั่งคิดถึงเมื่อกี้ก่อนที่ไอริณจะเป็นลมนั้นเธอได้ชี้มาที่นิวิฐ ทันใดนั้นปาลีก็รู้สึกสะดุ้งขึ้นมา เพราะเธอเข้าใจแล้ว

ที่ไอริณชี้มานั้นไม่ใช่นิวิฐ แต่เป็นที่ด้านหลังของนิวิฐ เพราะว่าตำแหน่งของเงาเมื่อกี้นั้นก็คือที่ด้านหลังของนิวิฐ ที่ไอริณชี้ไปก็คือเงานั้น เป็นเพราะว่าเธอรู้จักคนคนนี้ และคนคนนี้ก็เป็นแม่ของเธอ — — โสรจ

ปาลีรู้สึกตึงเครียดขึ้นมาทันที

ใช่แล้ว เงาที่คุ้นเคยเมื่อกี้นั้นเป็นเงาของโสรจ ไม่คิดเลยว่าโสรจจะกลับมาแล้ว อีกทั้งทันทีที่กลับมาก็ยังติดตามเธอด้วย และไม่ต้องสงสัยเลย ว่าที่แจกันดอกไม้ล้มลงมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยนั้นจะต้องเป็นฝีมือของโสรจแน่นอน และเป้าหมายของเธอก็คือนิวิฐลูกชายของเธอ เพียงแต่คำนวณผิดพลาด โสรจไม่ได้ทำร้ายนิวิฐ แต่ทว่ากลับทำร้ายลูกสาวของตัวเอง

แต่เมื่อเห็นเธอเดินออกไปดื้อๆแบบนั้น ในใจคงไม่ได้มีความสำนึกผิดอะไรเท่าไหร่เลย

และในตอนนี้ แจกันที่ทับขาของไอริณอยู่นั้นได้ถูกนัฐพงษ์และพนักงานของร้านอาหารนั้นช่วยกันยกออกไปแล้ว นัฐพงษ์ไม่กล้าที่จะรอช้าแม้แต่วินาทีเดียว เขาอุ้มไอริณพุ่งตรงไปยังรถที่จอดอยู่ข้างนอก แต่ทวิติยานั้นต้องอยู่ เพื่อให้ร้านอาหารนั้นรับผิดชอบ สุดท้ายแจกันดอไม้ขนาดใหญ่นั้นก็เป็นของที่ทางร้านอาหารนั้นใช้ตกแต่ง และถ้าหากว่าแจกันนั้นล้มทับคนอื่นเอง ทางร้านอาหารก็จะต้องเป็นผู้รับผิดชอบปาลีไม่อยากเห็นใบหน้าที่ต่อสู้แข่งขันกับคนอื่นนั้นของทวิติยา จึงอุ้มนิวิฐออกไปก่อนแล้ว

พอขึ้นรถ ปาลีมือหนึ่งก็อุ้มนิวิฐ อีกมือก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากำลังจะโทรหาดนุพล แต่ไม่ได้คิด ว่าในตอนนี้ดนุพลก็โทรมาแล้ว ปาลีรีบรับสายในทันที

ที่รัก ผมเลิกงานแล้ว คุณกับลูกกลับบ้านหรือยัง จะให้ผมไปรับไหม ?

เสียงที่อบอุ่นของดนุพลส่งผ่านมาทางโทรศัพท์

“ ดนุพล …… ”

ทันทีที่ได้ยินน้ำเสียงที่คุ้นเค้ยของดนุพล อารมณ์ที่วุ่นวายอยู่ของปาลีก็สงบและเย็นลงในทันที จากนั้น เธอจึงพูดขึ้นว่า : “ เมื่อกี้เกิดเรื่องนิดหน่อย นิวิฐเลยตกใจกลัว ฉันอุ้มเขาขับรถไม่ได้ คุณมารับหน่อยสิ พวกเราอยู่หน้าร้านอาหารตรงข้ามกับโรงเรียน ”

“ เกิดเรื่องอะไรขึ้น นิวิฐไม่ใช่เด็กที่จะร้องไห้ง่ายๆนี่นา ”

ดนุพลรีบร้อนขึ้นมาทันที

“ เรื่องมันยาว คุณมาแล้วเดี๋ยวฉันค่อยเล่าให้ฟัง ดนุพล ดูเหมือนว่าปัญหาของพวกเราจะมาอีกแล้ว ”

ทันทีที่ปาลีคิดขึ้นได้ว่าโสรจไม่เพียงแต่ไม่ได้เปลี่ยนไป แต่กลับยังทวีความรุนแรงขึ้น ในใจเธอก็รู้สึกกระวนกระวาย และก็ยิ่งรู้สึกโกรธมากขึ้น ครั้งนี้ เธอจะไม่ออมือแน่นอน ถึงขนาดกล้าทำอย่างนี้กับลูกชายเธอได้ โสรจ ครั้งนี้ต่อให้เธอจะหนีไปต่างประเทศก็ไม่มีประโยชน์แล้ว

“ อย่างนั้นก็โอเค ผมอีกสิบนาทีก็ถึง ”เมื่อดนุพลได้ยินน้ำเสียงที่ผิดปกติของปาลีนั้น เขาจึงไม่รอช้า รีบขึ้นรถและขับไปหาปาลีทันทีและเมื่อตอนที่ดนุพลถึงแล้ว นิวิฐหลับอยู่คาอ้อมแขนของปาลี จากนั้นปาลีก็อุ้มเขาขึ้นรถของดนุพล ส่วนรถของตัวเองนั้นก็ส่งมอบหน้าที่ให้กับพนักงานขับรถของร้านอาหารหลังจากขึ้นรถ ปาลีก็เล่าเรื่องที่เมื่อกี้ตัวเองนั้นเจอโสรจ นิวิฐเกือบจะถูกแจกันดอกไม้ล้มทับและเรื่องไอริณบาดเจ็บให้กับดนุพลฟังอย่างละเอียดฟังจบ ดนุพลก็ตบกระแทกพวงมาลัยที่หน้ารถด้วยความโกรธ “ โสรจ เธอนี่กู้กลับไม่ได้แล้วจริงๆ ยังดีที่ครั้งนี้นิวิฐไม่เป็นอะไร แต่ไอริณ …..เธอบาดเจ็บหนักหรือเปล่า ? ”สุดท้ายก็ได้เคยเรียกเขาว่าพ่อมาเป็นเวลาสามปี ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆของเขา แต่เขาก็ยังคงมีความรู้สึกไม่มากก็น้อย ดนุพลเป็นห่วงไอริณมาก เด็กคนนี้มักจะโชคร้ายเสมอเลย เมื่อก่อนตอนที่โสรจอยู่เธอเคยบาดเจ็บเป็นครั้งคราวบ่อยๆ แต่ไม่ได้หนักเหมือนครั้งนี้

copy right hot novel pub