ตอนที่ 12 ทำไมคุณถึงยังไม่ลืมฉูเจ๋อหยางอีก

“ใช่คะ!” เป้ยฉ่ายเวยยิ้ม ตั้งใจตอบเขาไปว่า “คุณไม่มีแฟน ฉันเองก็ไม่มี เรามาคบกันไม่ดีหรือคะ อีกอย่างเราก็เป็นเพื่อนกันมาก่อน ไม่ต้องปรับตัวเข้าหากันมากด้วย”

หลี่จื่อเซียนหยุดเดินทันที เขาดึงมือเป้ยฉ่ายเวยเข้ามาใกล้ ทำเอาเป้ยฉ่ายเวยตกใจนิดหน่อย “แต่ผมว่า สายตาคุณมันฟ้องว่าคุณยังชอบฉูเจ๋อหยางอยู่นะครับ”

“คือฉัน.....” เป้ยฉ่ายเวยฝืนยิ้ม ไม่รู้จะตอบอย่างไรดี หลี่จื่อเซียนกลับอ้าแขนทั้งสองโอบกอดเธอไว้แนบอก “ผมชอบคุณครับ ดังนั้นผมจะแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องนี้ละกัน”

“ผมให้เวลาคุณได้เพื่อลืมเรื่องเขาซะ แต่ว่าคุณต้องจำไว้ว่า ตอนนี้คุณเป็นแฟนผมอยู่ คุณอาจจะยังไม่ชอบผมในตอนนี้ แต่ก็ห้ามไปยุ่งเกี่ยวใดๆกับเขาอีก ไม่อย่างนั้นผมโกรธคุณจริงๆด้วย?”

เขาทำท่าเหมือนเด็กน้อยไม่ได้ลูกอม น้ำเสียงงอนเล็กน้อย จนเป้ยฉ่ายเวยอดขำไม่ได้ ยื่นมือออกไปกอดเขาไว้แน่น ตอบอืมเบาๆ ไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆรู้สึกอยากร้องไห้ขึ้นมา

มีผู้ชายดีดีแบบนี้มาชอบเธอ ทำไมเธอถึงจะลืมฉูเจ๋อหยางไม่ได้ล่ะ?

เมื่อเป้ยฉ่ายเวยและหลี่จื่อเซียนแยกกันแล้ว พอถึงบ้านเธอก็รับสายของหนานฉิงทันที หล่อนบ่นว่าทำไมเธอถึงรีบกลับ แถมยังบอกอย่างตื่นเต้นว่า “เวยเวยเธอรู้หรือยังว่าฉันกับฉูเจ๋อหยางกลับมาคบกันอีกแล้วนะ!”

เป้ยฉ่ายเวยตอบ “อืม ฉันรู้แล้ว เห็นแล้วล่ะ”

“เธอรู้ไหม ครั้งก่อนที่เขาทำเฉยชากับฉันน่ะ ฉันยังคิดว่าเขาต้องปฏิเสธฉันแน่ๆ!” หนานฉิงอมยิ้ม “ที่ไหนได้ เขายังแอบชอบฉันอยู่ แต่รอให้ฉันสารภาพความในใจออกมาก่อนเท่านั้นแหละ บ้าจริงตานี่!”

หนานฉิงถามต่อว่า “เธอกับหลี่จื่อเซียนกลับไปพร้อมกันไหม พวกเธอคุยกันแล้วว่าไงบ้างล่ะ?”

“ก็ดีนะ” เป้ยฉ่ายเวยบอก แสร้งทำเป็นสบายใจ “ฉันย้ายมาอยู่กับเขาแล้วล่ะ อวยพรพวกเราหน่อยสิ!”

“พระเจ้าช่วย พวกเธอนี่มันไวไฟกันจริงๆ!” หนานฉิงอุทานเสียงดัง ไม่ยอมน้อยหน้า “ไม่รู้ล่ะ เธอนัดวันเลี้ยงข้าวฉันกับอาเจ๋อด้วย แค่นี้ก่อนนะ ฉันต้องกลับไปกับอาเจ๋อแล้ว”

“โอเค ระวังตัวด้วยนะ”

ได้ยินเสียงปลายสายวางหูอย่างรวดเร็ว เป้ยฉ่ายเวยรู้สึกไม่ค่อยสบายใจนัก เธออยากจะเขวี้ยงโทรศัพท์ทิ้งซะ

ทำไมหนานฉิงจึงเรียกชื่ออาเจ๋อได้อย่างใกล้ชิดสนิทสนมกันนักนะ?

ฉูเจ๋อหยางเป็นทนายที่มีชื่อเสียงมาก ในวงการกฎหมายไม่มีใครไม่รู้จักคนอย่างเขา 3ปีที่แล้วตอนที่จัดตั้งสำนักงานกฎหมายขึ้น เขารับทำคดีหลายร้อยคดี ไม่มีคดีไหนที่เขาแพ้ความเลย เขาเป็นมือวางอันดับต้นๆของวงการนี้ ทั้งๆที่อายุยังน้อย ดังนั้นเขาจึงออกข่าวอยู่บ่อยๆ

ตอนเช้าเขาพาหนานฉิงไปที่ทำงานด้วย หลังจากเวลาผ่านไปราว 3 ชั่วโมง ก็มีข่าวนับไม่ถ้วนเผยแพร่ออกมา ถ่ายภาพอย่างใกล้ชิดจำนวนมากของคนทั้งสองทำให้บรรดานักข่าวเชื่อว่า ในที่สุดทนายคนดังฉูเจ๋อหยางก็มีแฟนสักที

หนานฉิงให้สัมภาษณ์กับสื่อต่างๆ พลางปล่อยให้พวกเขาถ่ายรูปตนได้ตามสบาย เธอยิ้มไปพลางให้สัมภาษณ์ว่าตนและฉูเจ๋อหยางเคยคบกันมาก่อน แต่ว่าด้วยเหตุผลบางอย่างทำให้ต้องแยกทางกันไป ตอนนี้จึงได้กลับมาคบกันอีกครั้ง

“ว้าว คิดไม่ถึงเลยว่าทั้งสองคือรักแรกพบหรือคะ!” พนักงานในร้านชื่อเสี่ยวซงดูข่าวบันเทิงด้วยความตื่นเต้น แล้วหันไปถามเป้ยฉ่ายเวยว่า “นี่ พี่เวยเวย พี่เคยเจอรักแรกพบบ้างไหม!”

“ไม่เคยจ้ะ!” เป้ยฉ่ายเวยบอก พลางยื่นมือไปปิดหน้าจอโทรศัพท์ “เวลาทำงาน ไม่อนุญาตให้เล่นโทรศัพท์นะจ้ะ ข่าวบันเทิงนั่นก็ไร้สาระด้วย”

“แต่ว่าฉันรู้สึกว่าฉูเจ๋อหยางหล่อมากเลยนะคะ แถมยังหนุ่มยังแน่นด้วย น่าเสียดายที่เขาเคยเจอรักแรกพบแล้ว ถึงจะเลิกกันไปตั้งหลายปี แต่ก็ยังกลับมาคบกันอีกได้ พี่ว่าไหมทำไมผู้ชายดีดีอย่างนี้ไม่ตกมาอยู่ในมือของพวกเราบ้างนะ?” เป้ยฉ่ายเวยยิ้มแล้วยิ้มอีก ไม่ได้ตอบอะไร นี่คือหนานฉิง ถ้าเปลี่ยนเป็นตัวเธอเองละก็ คงจะไม่เปิดเผยขนาดนี้หรอกมั้ง? ไม่เช่นนั้นทำไมตลอดระยะเวลา 3 ปี เธอจึงต้องคอยหลบๆซ่อนๆเวลาอยู่กับเขา? เป้ยฉ่ายเวยคิดได้ทันทีว่าเธอไม่อยากพักอยุ่แถวนี้อีกแล้ว ไม่เพียงเพราะเหตุผลที่ไม่อยากเจอหน้าหนานฉิงอีกแต่ยังมีเหตุผลอื่น วันต่อมาเธอรีบตื่นแต่เช้า รีบนัดหมายกับบริษัทขนย้ายบ้าน จากนั้นจึงโทรหาหลี่จื่อเซียน “จื่อเชียน ที่อยู่ของฉันหมดสัญญาแล้ว ฉันขอย้ายไปอยู่กับคุณสักพักได้ไหมคะ?”

copy right hot novel pub