ที่หน้าประตูค่ายใหญ่
ถังเฉามองเห็นเงาร่างสองคน กำลังวิ่งมาหาตนอย่างเร่งร้อน
และแล้ว เขาก็จำผู้หญิงสองคนนั้นได้
“จักรพรรดินีอายาเสะ คุณโอดะไอ ไม่ได้พบกันเสียนาน”
ถังเฉายืนหัวเราะมองสองสาวนั้นแล้วทักไป
สองสาวก็ไม่ได้ชะลอฝีเท้าลง วิ่งตรงเข้าหาถังเฉาอย่างรวดเร็ว
สองสาวมาถึงหน้าถังเฉา จึงได้หยุดลง มองหน้าถังเฉาอย่างตื่นเต้น
“ไม่คิดเลยนะ พี่ใหญ่ถังท่านจะได้รับการต้อนรับขนาดนี้ ดูสาวทั้งสองท่านนี้วิ่งซะหน้าตื่นเชียว”
ถังเฉามองเย่โฮ่เอ๋อที่ยืนข้าง ๆ แบบไม่อยากพูดอะไรด้วย
“นี่ถ้าไม่เห็นว่าเจ้าเป็นน้องสาวของเย่ไป๋นะ ข้าจะต้องหากระดาษกาวมาปิดปากของเจ้าแล้ว”
เย่โฮ่เอ๋อเลิกคิ้วขึ้น แต่คงไม่กล้าพูดอะไร ตอนนี้นางมีบางอย่างต้องขึ้นกับถังเฉา ขืนพูดอะไรมากไป เดี๋ยวถังเฉาจะเอามาเปิดโปง
“พี่ใหญ่ถัง ท่านมาได้ยังไงนะ?”
จักรพรรดินีอายาเสะมองถังเฉาแล้วถาม
ถังเฉายิ้มเรียบ ๆ
“ท่านจักรพรรดินี ที่ข้ามาครั้งนี้ไม่ใช่แต่เพียงมาเยี่ยมหาท่านเท่านั้น ยังต้องการมาขอความช่วยเหลือจากท่านด้วย”
ในสภาวะสงครามแบบนี้ ถังเฉาคงไม่ได้เทียวมาหาจักรพรรดินีอายาเสะแน่นอน และนางก็เข้าใจดี
จักรพรรดินีอายาเสะยิ้ม ๆ “มีเรื่องอะไรท่านบอกมาได้เลย อะไรที่ช่วยท่านได้ ให้ต้องบุกน้ำลุยไฟ ก็ไม่มีการปฏิเสธ”
“ท่านช่วยข้ามาตั้งมากแล้ว”
ถ้าหากไม่ได้อิทธิพลของถังเฉาในครั้งนั้น จักรพรรดินีอายาเสะคงไม่มีทางครองญี่ปุ่นได้
ยังอาจมีโอกาสที่จะถูกพี่ชายแท้ ๆ ของนางสังหารไปแล้ว ที่อยู่รอดมาได้ในปัจจุบันนี้ ล้วนเพราะได้รับความช่วยเหลือจากถังเฉาทั้งนั้น
“เมื่อท่านพูดเช่นนี้ข้าก็สบายใจ แต่มันไม่ใช่เรื่องขนาดต้องลงน้ำลุยไฟอะไรขนาดนั้นหรอก เพียงแต่อยากฝากคนไว้กับท่านคนหนึ่งเท่านั้น”
“คนที่อยู่ข้าง ๆ ข้าคนนี้ เป็นน้องสาวของพี่น้องสนิทของข้า ชื่อเย่โฮ่เอ๋อ”
เวลานี้นางตกอยู่ในสถานะเดียวกันกับข้าในสมัยก่อน คือต้องตกเป็นผู้ต้องโทษของราชวงศ์ต้าเซี่ย ถ้าหากปล่อยให้นางอยู่ในราชวงศ์ต้าเซี่ยนานลงไป เป็นไปได้ว่าจะต้องถูกคนระดับสูงในราชวงศ์สังหารแน่ เพราะเหตุนี้จึงว่าจะนำมาฝากท่านไว้ที่นี่สักระยะหนึ่ง
สำหรับจักรพรรดินีจะชุบเลี้ยงคนเพิ่มอีกสักคนนั้นไม่ใช่เรื่องภาระเลย “เพียงเท่านี้เองหรือ?นี่ใช่เป็นการช่วยเหลืออะไรกัน ก็แค่อำนวยความสะดวกให้เท่านั้นเอง”
จักรพรรดินีอายาเกะเข้าไปดึงมือเย่โฮ่เอ๋อด้วยท่าทีสนิทสนมเป็นกันเอง
“ไม่มีปัญหาใด ๆ ทั้งสิ้น ขอเพียงน้องสาวเราคนนี้พอใจ จะอยู่ไปตลอดก็ยังได้ ข้าเลี้ยงได้อยู่แล้ว”
น้ำใจที่แสดงออกอย่างอบอุ่นของจักรพรรดินีอายาเสะ ถังเฉาเห็นสภาพแล้วก็ให้รู้สึกวางใจ
เดิมทีเย่โฮ่เอ๋อยังคิดว่าจะนำนางไปฝากไว้กับพวกกลุ่มชายฉกรรจ์ของเขา แต่พอเห็นเป็นพี่สาวสองคน อีกทั้งดูน้ำใจน่ารักอบอุ่นแบบนี้ ความรู้สึกต่าง ๆ ก่อนหน้านี้หายไปในทันทีนั้น
ถังเฉายังไม่ได้เห็นถึงอารมณ์ของเย่โฮ่เอ๋อ คงพูดไปกับทั้งสองสาวว่า
“ก็คงต้องรบกวนแล้วละ เจ้าน้องสาวของข้าคนนี้น่าจะดื้อไม่ค่อยน่ารักเท่าไหร่ อาจจะก่อความรำคาญให้พวกท่านบ้าง ยังไงก็ขอให้ช่วยทำใจกันบ้าง”
หลังจากนั้นก็หันไปทางโอดะไอ
“คุณโอดะไอ เรื่องนี้คงต้องรบกวนท่านด้วย ถ้านางกล้าดื้อไม่เชื่อฟังละก้อ ท่านก็จับนางขังไว้แล้วแจ้งให้ข้ารู้ ข้าจะมีวิธีจัดการกับนางเอง”
เย่โฮ่เอ๋อพลันพูดสวนออกมาทันที
“พี่ใหญ่ถัง ท่านวางใจเถอะ ข้าอยู่ที่นี่จะเป็นเด็กดีเชื่อฟังตลอด ถ้าพี่สาวทั้งสองมีอะไรจะใช้ข้า ข้าก็จะเชื่อฟังทำตามทุกอย่างเลย”
เห็นเย่โฮ่เอ๋อให้สัญญามา ถังเฉาเองก็ให้รู้สึกแปลก ๆ
“เป็นอะไรไปเสียนี่ ตะกี้ยังไม่เห็นเป็นแบบนี้นี่นา ตอนนี้คงรู้ว่าจะได้อยู่ไกลห่างข้าไปแล้ว เลยรู้สึกดีใจใหญ่เลยสิ”
เย่โฮ่เอ๋อหัวเราะเขิน ๆ
“แหม พี่ใหญ่ถังเป็นอย่างนั้นไปได้ยังไง?ก็ข้าเห็นพี่สาวทั้งสองท่านนี้ สวยงามมาก ๆ เลย ใจก็เลยรู้สึกหลงรักขึ้นมา”
“ท่านคงไม่รู้นะ ผู้หญิงเห็นผู้หญิงที่สวย ๆ ก็หลงเสน่ห์ได้เหมือนกันนะ”
จักรพรรดินีอายาเสะยิ้มเข้ามาพูดกับถังเฉาว่า “พี่ใหญ่ถัง ท่านก็อยู่กับพวกเราที่นี่ก่อนสักคืนหนึ่ง ให้พวกเราได้จัดเลี้ยงรับรองท่านก่อนค่อยว่ากัน”
ในช่วงเวลานี้ถังเฉาต้องแข่งกับเวลาเป็นอย่างมาก จะพักค้างที่นี่ได้ยังไง?
จึงรีบโบกมือบอกไปว่า
“นั่นคงไม่ได้หรอก ข้าต้องรีบกลับไปที่ต้าเซี่ย ยังมีเรื่องที่รอข้ากลับไปจัดการอีกมากมาย ถ้าขืนรอช้ากลับไป กลัวว่าเดี๋ยวจะเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นได้”
โอดะไอกับจักรพรรดินีอายาเสะต่างก็รู้อยู่แก่ใจด้วยกัน ถังเฉาอยู่ที่ราชวงศ์ต้าเซี่ย แต่ไหนมาไม่เคยมีช่วงว่าง ได้ยินถังเฉาพูดมา ก็ไม่กล้าทัดทาน ได้แต่รู้สึกเสียดายอยู่ในใจ ผงกหัวรับรู้
“ก็ได้ ในเมื่อต้องเป็นอย่างนี้แล้ว พี่ใหญ่ถัง ท่านต้องดูแลตัวเองดี ๆ นะ” โออะไอจึงชิงตอบออกไปและถังเฉาก็ได้แต่ผงกหัวรับ แล้วตัดใจหันหลังกลับ
เย่โฮ่เอ๋อที่ยืนอยู่ข้างหลังเดิมทีก็หวังให้ถังเฉารีบ ๆ จากไป แต่พอถังเฉาจะจากไปจริง สีหน้าก็มีอาการอาลัยให้เห็น ที่ผ่านมาได้พึ่งพาอยู่ด้วยกับถังเฉาสองวันนั้น ตอนนี้ถังเฉาจากไป ก็ให้รู้สึกอาวรณ์
“พี่ใหญ่ถัง ท่านต้องระวังเรื่องความปลอดภัยให้ดีนะ”
เย่โฮ่เอ๋ออดใจไม่ได้ ยังไงก็ต้องพูดออกเสียงไป ถังเฉากลับให้รู้สึกสะดุ้งขึ้นมา นึกไม่รู้ว่าเจ้าเย่โฮ่เอ๋อนี้จะมาไม้ไหนอีก
“เอาเถอะ ข้ารู้แล้วละ ข้ายังไงก็ไม่เอาคลิปวิดีโอของเจ้าเผยแพร่ออกไปหรอก แต่เจ้าอยู่ที่นี่ต้องเชื่อฟังนะ”
ถังเฉาหน้าก็ไม่หันมอง เพียงยกมือขึ้นโบก
.........
หนึ่งเดือนให้หลังจากนั้น สนามฝึกซ้อมของราชวงศ์ต้าเซี่ยสร้างเสร็จเรียบร้อย
เรื่องสนามฝึกซ้อมนี้ แน่นอนว่าฝ่ายขบวนการตั้งใจทำไว้เพื่อเป็นเส้นทางในการประสานงานกับราชวงศ์ต้าเซี่ย
เย่หรูอี้ในตอนนี้ ถึงแม้จะไม่มีอิทธิพลอยู่ในราชวงศ์ต้าเซี่ย
แต่ว่าตั้งแต่เปิดสถานฝึกซ้อมแล้ว กองกำลังของนางก็ได้เพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
เย่หรูอี้ดูข่าวบนจอมือถือ แค่นเสียงหัวเราะเยือก ๆ
“ราชวงศ์ต้าเซี่ยมันจะแค่ไหนกัน?ต่อให้ถังเฉาจะซุกหัวเข้ามาอยู่ที่นี่ ข้าก็ยังมีทีเด็ดของข้า จะทำให้ราชวงศ์ต้าเซี่ยต้องชดใช้อย่างสาสม”
“ข้าไม่เชื่อเลยว่าหลังจากพวกหว่างเหลี่ยงเข้ามาแล้ว พวกแกจะยังโอหังไปได้ถึงไหน?”
“ถึงแม้ว่าราชวงศ์ต้าเซี่ยจะมีกำลังที่ไม่เบา แต่มาเทียบกับขบวนการจัดตั้งนี้ พวกแกมันก็ไอ้เพียงแค่เศษขี้ปะติ๋ว”
เย่หรูอี้เฝ้าอยู่แต่ในห้อง นั่งบ่นให้ตัวเองฟังอยู่คนเดียว
สีหน้าท่าทางบ่งชัดในความไร้น้ำใจ
ผ่านไปสองวันหลังจากนั้น สนามฝึกซ้อมได้เปิดประตูเป็นครั้งแรก เรียกได้ว่าเปิดเป็นทางการแล้ว
ชาวบ้านในราชวงศ์ต้าเซี่ย และคนในกลุ่มบ้านตระกูลใหญ่ต่าง ๆ ก็ยืนออดูกันอยู่นอกประตู ยังอีกส่วนหนึ่งที่เป็นคนของสนามฝึกซ้อมเอง เดินเข้าไปจากประตูหลัง
ส่วนทางด้านหน้าประตูราชวงศ์ต้าเซี่ย กลุ่มลูกหลานคนมีอันจะกินก็ได้ถูกส่งเข้ามา ด้วยความอิ่มเอิบบนหน้าตาที่ชื่นชมของผู้เป็นพ่อแม่
“ต้องให้เข้าใจด้วยว่า ค่าบัตรผ่านเข้าชมของราชวงศ์ต้าเซี่ยในครั้งนี้ไม่ใช่ว่าแค่เพียงล้านสองล้านก็จัดได้แล้ว”
.........
เพื่อสกัดแผนการของเย่หรูอี้ ถังเฉาก็ได้เข้าไปในสนามฝึกซ้อม
ในสนามฝึกซ้อม ถังเฉาถล่มศัตรูพ่ายยับ ใช้พลังฝีมือสยบบรรดาลูกหลานราชวงศ์ และได้ทำลายแผนการของเย่หรูอี้ลงอย่างสิ้นเชิง จนเย่หรูอี้ต้องหลบหนีออกไปจากราชวงศ์ต้าเซี่ย
พลังฝีมือของถังเฉาพาให้ผู้อยู่ในระดับสูงของราชวงศ์ต้าเซี่ยต้องใส่ใจ พวกคนระดับสูงเหล่านี้มีความสัมพันธ์อย่างลึกซึ้งด้วยผลประโยชน์ที่มีร่วมกันกับขบวนการของหว่างเหลี่ยง ในวันนี้ พวกเขาเปิดประชุมกันขึ้น หารือเรื่องวิธีกำจัดถังเฉา พวกเขาจะปล่อยให้มีใครที่มีพลังเหนือกว่าคนของราชวงศ์หลงเหลืออยู่ไม่ได้ มิฉะนั้นแล้วจะมีผลกระทบกับผลประโยชน์ของพวกเขา
ในที่ประชุม ต่างคนต่างถกเถียงกันกับแผนร่างของแต่ละรูปแบบ
ในขณะนั้นก็มีคนพูดขึ้นว่า “เมียของถังเฉาหลินชิงเสว่ ได้มาถึงที่ราชวงศ์ต้าเซี่ยแล้ว พวกเราทำไมไม่คิดใช้ประโยชน์จากนางคนนี้?”
ทันทีนั้นเอง บุคคลหุ่นล่ำกำยำคนหนึ่ง เลิกคิ้วขึ้นสูง ด้วยทีท่าไม่ค่อยอยากเห็นด้วย
แต่ทว่า เขาคงนั่งขรึมเงียบอยู่พักใหญ่ สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไร เพียงลอบถอนใจออกมาเบา ๆ “ชิงเสว่ อย่าว่าข้าเลย”
เงาของบุคคลต่าง ๆ แยกย้ายกันออกไปจากราชวงศ์ต้าเซี่ย
..........copy right hot novel pub