บึ้ม!

พอประโยคนี้ดังออกมา เป็นการโยนหินก้อนเดียวสร้างระลอกคลื่นมากมายอย่างไม่ต้องสงสัย ทั้งงานเลี้ยงเงียบสงัด

แขกทุกคนที่อยู่ในงานล้วนแต่มีสีหน้าทึ่มทื่อ มองหลินชิงเสว่กับเว่ยหมิงจวินที่อยู่บนเวทีอย่างไม่อยากจะเชื่อ

ข่าวที่เปิดเผยออกมาจากคุณนายหลินสั่นสะเทือนเกินไป ไม่เหลือทางหนีทีไล่ให้คนอื่นเปลี่ยนความคิดเลย

อย่าว่าแต่แขกเหล่านั้นเลย แม้แต่คนในตระกูลหลินเองก็มีสีหน้าราวกับเห็นผีอย่างไรอย่างนั้น

หลินชิงเสว่ก็นับว่าเป็นหลานสาวคนโตของพวกเขา เติบโตมาด้วยกันกับหลานสาวคนเล็ก ตอนนี้กลับมาบอกพวกเขาว่าที่จริงแล้วหลินชิงเสว่ไม่ใช่คนของตระกูลหลินอย่างกะทันหัน เรื่องนี้สะเทือนความเข้าใจของพวกเขาจนแหลกละเอียดอย่างไม่ต้องสงสัย

พอตั้งสติได้ ใบหน้าของเหล่าญาติรุ่นอาของตระกูลหลินก็ปรากฏความอึดอัด

“หมิงจวินเอ๋ย คำพูดนี้จะมาพูดส่งเดชไม่ได้นะ หลินชิงเสว่จะไม่ใช่คนของตระกูลหลินของพวกเราได้อย่างไรกัน?”

“ใช่ ต่อให้รั่วหวีออกไปแล้ว เธอก็ทำตามอำเภอใจไม่ได้นะ ถ้าหากเรื่องนี้รู้ไปถึงหูของรั่วหวีละก็ ไม่แน่อาจจะโมโหมากก็ได้?”

“พวกแขกยังอยู่ อย่าพูดคำพูดพวกนี้เลย”

“...”

พวกเขาพูดโน้มน้าว

เว่ยหมิงจวินกลับไม่มีท่าทีหวาดกลัวโดยสิ้นเชิง รอยยิ้มเยือกเย็นกลับชัดยิ่งขึ้น

“ฉันไม่ได้พูดผิด เธอไม่ใช่คนของตระกูลหลินของพวกเราจริง ๆ ถ้าหากใครไม่เชื่อ จะไปตรวจ DNA ก็ได้นะ!”

ตอนที่พูดคำพูดนี้ เว่ยหมิงจวินมั่นใจเป็นอย่างยิ่ง

เหล่าคนที่เกิดความสงสัยขึ้นในใจเหล่านั้นก็ตะลึงกันไปทุกคน ต่างมองหน้ากัน

เว่ยหมิงจวินไม่ใช่คนโง่ ตรงกันข้าม การที่เธอกลายเป็นภรรยาของหลินรั่วหวีได้นั้นก็พิสูจน์สติปัญญาและความสุขุมระวังทุกฝีก้าวของเธอมาตั้งนานแล้ว

จะมาประกาศเรื่องที่ไม่เป็นความจริงเช่นนี้ต่อหน้าผู้คนมากมายได้อย่างไร?

หรือว่าหลินชิงเสว่จะไม่ใช่คนของตระกูลหลินจริง ๆ?

พอเกิดความคิดเช่นนี้ขึ้น ทุกคนก็ล้วนแต่คิดว่าเหลวไหล

หลินจ้าวหยูนก็มองเว่ยหมิงจวินด้วยใบหน้าไม่อยากจะเชื่อราวกับถูกการโจมตีอย่างหนัก

“แม่คะ ท่านไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหมคะ? ต่อให้หนูกับพี่สาวของหนูจะไม่ใช่พี่น้องกันแท้ ๆ แต่เธอก็ยังเป็นสมาชิกของตระกูลหลินของเรานะคะ”

เว่ยหมิงจวินมีสีหน้าอ่อนโยนลงมาก “จ้าวหยูน แกจะไม่รู้เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องธรรมดา แต่ในเมื่อแกเป็นคุณหนูคนเดียวของตระกูลหลินแล้ว แกก็มีคุณสมบัติที่จะได้รู้ความจริง”

เอ่ยมาถึงตรงนี้เว่ยหมิงจวินก็หันกลับมาอย่างกะทันหัน มองไปยังถังเฉาและหลินชิงเสว่ เอ่ยอย่างเยียบเย็นว่า “เรื่องที่ฉันพูดเหล่านี้พวกเธอน่าจะรู้มาตั้งแต่แรกแล้ว แต่กลับแสดงตัวว่าเป็นคนของตระกูลหลินอย่างไม่รู้จักละอาย หน้าไม่อายจริง ๆ”

“ตอนนี้ฉันจะให้โอกาสพูดความจริงด้วยตัวเองกับเธอ คงไม่ทำให้ฉันกับเธอขายหน้ามากเกินไป”

ถังเฉาสังเกตได้ว่าคำพูดของเว่ยหมิงจวินนั้นเหมือนกับกุมจุดอ่อนของหลินชิงเสว่เอาไว้ เธอตกอยู่ในความเงียบอย่างหาได้ยาก กำปั้นก็กำเอาไว้แน่น

และในตอนนี้เอง ถังเฉาก็ได้รู้ว่าตระกูลหลินได้แตกหักกับหลินชิงเสว่อย่างถึงที่สุดแล้ว

ไม่เพียงแค่ครั้งเดียวที่หลินชิงเสว่คิดจะอยู่ร่วมกันกับตระกูลดี ๆ แต่เว่ยหมิงจวินขัดขวางอยู่ระหว่างนั้นมาโดยตลอด สุดท้ายก็ค่อย ๆ กลายเป็นการนาทีแห่งการแตกหักในวันนี้

เว่ยหมิงจวินพูดถูก หลินชิงเสว่ไม่ใช่คนของตระกูลหลินจริง ๆ

ลั่วเย่นหัวกับหลินรั่วหวีไม่ใช่พ่อแม่ที่แท้จริงของเธอ เธอเป็นแค่ลูกที่เกิดจากของคนรับใช้สองคนของตระกูลหลิน เพื่อที่จะเป็นสิ่งที่ใช้ปิดบังเรื่องที่ลั่วเย่นหัวไม่มีความสามารถในการให้กำเนิดบุตร

ความลับนี้มีเพียงหลินรั่วหวี ลั่วเย่นหัว รวมถึงหลินเจิ้นสงเท่านั้นที่รู้

แต่ว่าปิดควันไฟไม่มิด สักวันความเป็นจริงก็ต้องปรากฏ

นักซุ่มยิงที่โจวเหม่ยหยูนวางแผนว่าจ้างมาลอบฆ่าหลินชิงเสว่ กลับถูกหลินเจิ้นสงขวางเอาไว้หนึ่งนัด

ในช่วงเวลาสั้น ๆ ที่อันตรายถึงชีวิต กลับไม่มีกรุ๊ปเลือดที่เหมาะสมกัน มีเพียงกรุ๊ปเลือดของหลินชิงเสว่กับหลินเจิ้นสงเท่านั้นที่เหมือนกัน

และในนาทีนั้นเอง ก็ได้เปิดเผยความจริงที่สะท้านฟ้าในปีนั้น

หลังจากที่ได้รู้ความจริงแล้ว หลินชิงเสว่ก็พังทลายไปหลายครั้ง ยังดีที่อดทนเอาไว้ได้

ถึงแม้ว่าความลับจะถูกค้นพบ แต่ว่าท่าทีของหลินรั่วหวีก็ยังคงไม่อนุญาตให้มีคนล่วงรู้ความลับนี้มากไปกว่านั้น ดังนั้นหลินชิงเสว่จึงยังเป็นเจ้าหญิงองค์โตของตระกูลหลิน

เพียงแต่ว่าเว่ยหมิงจวินรู้ได้อย่างไร?

ถังเฉามองเว่ยหมิงจวินทีหนึ่งอย่างล้ำลึก รอเธอพูดต่อไป

“ไม่พูดใช่ไหม? หึ เธอนี่มันเลวจริง ๆ!”

รอยยิ้มเย็นชาบนใบหน้าของเว่ยหมิงจวินลึกล้ำขึ้น เอ่ยต่อไปว่า “ในเมื่อเธอไม่พูด ถ้าอย่างนั้นฉันจะช่วยพูดให้เธอเอง!”

“รั่วหวีมอบอำนาจให้ฉันแล้ว ฉันกลายเป็นเจ้าแม่ที่ดูแลตระกูลหลินแล้ว และก็มีคุณสมบัติที่ควรจะได้รับรู้ความลับบางอย่าง หนึ่งในนั้นก็คือชาติกำเนิดของเธอ!”

เว่ยหมิงจวินเอ่ยขึ้น “เธอไม่ได้กำเนิดในตระกูลหลินโดยสิ้นเชิง เธอเป็นแค่ลูกสาวของคนใช้กับหญิงรับใช้ เพียงแค่ถูกรั่วหวีเอามาเลี้ยงก็เท่านั้น”

บึ้ม...

เว่ยหมิงจวินพูดความลับนี้ออกมาด้วยตนเอง ทุกคนราวกับโดนโจมตีอย่างหนัก

ทันใดนั้นทั้งห้องโถงก็เงียบสงัด หลินจ้าวหยูนก็ล้มลงไปนั่งบนเก้าอี้อย่างไร้เรี่ยวแรง มองหลินชิงเสว่อย่างเหม่อลอย ไม่กล้าเชื่อสิ่งที่ตัวเองได้ยิน

“ที่จริงแล้วเธอควรจะเป็นลูกของคนรับใช้กับหญิงรับใช้ ใช้ชีวิตอย่างคนธรรมดา ๆ กลับมารวมอยู่ในหมู่ของพวกเรา ใช้ชีวิตอยู่ในตระกูลหลินอย่างคิดว่ามันควรจะเป็นมานานขนาดนี้ก็ควรจะพอใจแล้วไม่ใช่เหรอ?”

“ลูกสาวของฉันสิ ถึงจะเป็นผู้สืบทอดตระกูลหลินที่ถูกต้อง เธอมันผู้หญิงต่ำช้า ยังคิดจะแย่งฐานะทางสังคมกับลูกสาวฉันอีก เธอคู่ควรหรือ?”

เว่ยหมิงจวินพูดจบ ทันใดนั้นก็ฟาดฝ่ามือเข้าไปที่ใบหน้าของหลินชิงเสว่ทีหนึ่ง

หลินชิงเสว่กุมใบหน้า อีกนิดหนึ่งก็จะล้มลงไปบนพื้นแล้ว

สีหน้าของถังเฉาหนาวยะเยือกในทันที กำลังจะลงมือ แต่หลินชิงเสว่กลับฉุดเขาเอาไว้

“ถังเฉา อย่า...”

สีหน้าของเธอขาวซีด ริมฝีปากม่วงคล้ำ ส่ายศีรษะให้กับถังเฉา

ถังเฉาสูดลมหายใจเข้าไปลึก ๆ เฮือกหนึ่ง ทำได้เพียงเก็บกดความเดือดดาลภายในใจเอาไว้อย่างแข็งขืน

สายตาของหลินจ้าวหยูนไร้ชีวิตชีวา ทันใดนั้นก็มาอยู่ข้างกายของเว่ยหมิงจวิน มือน้อย ๆ เย็นเยียบ

“แม่คะ ที่ท่านพูดนั้นเป็นความจริงทั้งหมดใช่ไหมคะ?”

“ฉันยังสามารถโกหกแกได้หรือไง?”

เว่ยหมิงจวินถามกลับหนึ่งประโยค “เธอไม่ใช่พี่สาวของแกโดยสิ้นเชิง เธอเป็นเพียงแค่ลูกสาวของคนรับใช้กับหญิงรับใช้ จะมามีฐานะสูงส่งคู่ควรกับการเป็นพี่น้องกับแกได้อย่างไร”

“ถ้าหากไม่ใช่ว่าฉันค้นพบความลับนี้เข้าพอดีละก็ เธอก็จะปลอมตัวไปทั้งชาติ!”

“ผู้หญิงที่มีความสามารถยอดเยี่ยมแห่งเยี่ยนจิง ฐานะสูงส่งอะไรกัน ล้วนแต่เป็นของปลอม! เธอก็เหมือนพ่อแม่ที่แท้จริงของเธอ ล้วนแต่เป็นคนชั้นล่าง! แต่งงานกับสวะคนหนึ่ง พอดิบพอดี!”

“...”

ทั่วทั้งงานเลี้ยงเกลื่อนกลาดไปด้วยคำพูดโจมตีร้ายกาจของเว่ยหมิงจวิน ในที่สุดบนใบหน้าขาวซีดของหลินชิงเสว่ก็มีความโกรธอย่างรุนแรงขึ้นมา

“คุณด่าฉันได้ แต่จะมาด่าพ่อแม่ของฉันไม่ได้!”

เธอมองเว่ยหมิงจวิน เอ่ยด้วยความเดือดดาล

หลังจากที่เธอได้ทราบความจริงแล้วก็ไม่ได้เคียดแค้นหลินเจิ้นสงกับมารดาที่เสียชีวิตไปแล้วของเธอเลยแม้แต่น้อย

พวกเขาถูกบังคับอย่างไม่มีทางเลี่ยง พวกเขารักตนเองมาก ๆ

พวกเขาต่างหากที่เป็นฝ่ายถูกทำร้าย!

กลายเป็นผู้ที่ทำร้ายก็ทำร้ายคนอื่นอย่างได้ใจ ส่วนผู้ถูกทำร้ายถูกโจมตีด้วยถ้อยคำหยาบคายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

เว่ยหมิงจวินหัวเราะอย่างเยือกเย็นอย่างต่อเนื่อง “ทำไมเหรอ? ฉันพูดผิดหรือไง? คนรับใช้ก็เป็นได้แค่คนรับใช้ไปทั้งชาติ ลูกสาวของคนรับใช้ก็ไม่มีทางพลิกตัวมาเป็นผู้นำได้ตลอดกาล ให้เธอย้อมแมวขายอยู่ในตระกูลหลินมาหลายปีดีดัก ถือว่าเมตตาต่อเธอมากแล้ว!”

แบกรับคำพูดเหล่านี้ เบ้าตาของหลินชิงเสว่ก็แดงก่ำ “ต่อให้เป็นอย่างนี้ ฉันก็ไม่ได้มีความคิดที่อยากจะแย่งฐานะของจ้าวหยูน”

“แล้วตอนนี้เธอจะกลับมาทำไม? หรือเพราะการที่ฉันแต่งตั้งจ้าวหยูนเป็นเจ้าหญิงเพียงองค์เดียวของตระกูลหลินสะเทือนใจของเธอหรือ?”

เว่ยหมิงจวินเอ่ยอย่างเย็นชา “เธอคิดว่าเธอสิถึงจะเป็นเจ้าหญิงองค์เดียวของตระกูลหลิน เธอคิดแบบนี้ใช่ไหม?”

“พี่...”

ในตอนนี้ หลินจ้าวหยูนมาถึงตัวหลินชิงเสว่ด้วยเนื้อตัวสั่นเทา กุมมือของเธอแน่น “พี่คะ พี่บอกฉันมาสิว่าที่แม่พูดมาไม่ใช่เรื่องจริง...”

มองดูหลินจ้าวหยูนที่ถูกการโจมตีครั้งใหญ่ หัวใจของหลินชิงเสว่ก็ราวกับโดนมีดกรีด อดไม่ได้ที่จะเอ่ยว่า “แม่ของเธอพูดถูก ฉันไม่ใช่คนของตระกูลหลินจริง ๆ แต่ว่าฉันเห็นเธอเป็นน้องสาวแท้ ๆ มาโดยตลอด เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง.copy right hot novel pub