"ใครกัน? บังอาจบุกรุกห้องส่วนตัวของคุณชายใหญ่----"

เมื่อเห็นว่ามีคนผลักประตูเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาตจากคุณชายใหญ่ ชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่รอบตัวฉินกวนฉีเดินเข้าไปด้วยสีหน้าเดือดดาล

เขาเป็นคนจัดหมากรุกของห้องส่วนตัวนี้

แต่ละห้องจะมีคนจัดหมากรุกหนึ่งคน เวลาที่คนชอบหมากรุกมาเล่น ทุกครั้งที่แต่ละเกมจบ เป็นความรับผิดชอบของพวกเขาที่คอยคืนที่ตัวหมาก

งานแสนง่าย แต่เงินเดือนแต่ละเดือนของพวกเขากลับพอๆกับรายได้ครึ่งปีของพนักงานออฟฟิศ

ไม่มีเหตุผลอื่นใด งานของพวกเขาไม่ได้ง่ายเหมือนแค่จัดกระดานหมากรุก พวกเขาต้องรับผิดชอบปรนนิบัติแขกในห้องส่วนตัว

รวมถึงจัดการพวกก่อเรื่องด้วย

โดยเฉพาะเมื่ออยู่ต่อหน้าของฉินกวนฉี เขาย่อมอยากแสดงฝีมือ

หากได้รับความชื่นชมจากคุณชายใหญ่ ถ้าอย่างนั้นการเลื่อนตำแหน่งและขึ้นเงินเดือนก็ง่ายเหมือนมือหยิบ

"ไสหัวออกไปซะ----"

หน้าตาเขาเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราด ผลักฉู่หยางที่พุ่งเข้ามาอย่างไม่รีรอ

ในฐานะคนจัดกระดานหมากรุก เขาพอมีฝีมือการต่อสู้อยู่บ้าง มั่นใจว่าแค่จัดการกับคนขี้เมาเป็นเรื่องที่ง่ายเหมือนพลิกมือ

เพียะ!

ทว่า เพิ่งจะเดินไปถึงตรงหน้าก็โดนตบหน้าอย่างแรง!

"ขยะมาจากไหนวะ ไสหัวไปไกลๆฉันเลย!"

ฉู่หยางไม่แม้แต่จะมองด้วยซ้ำ เขาตบไปหนึ่งฉาด คนจัดกระดานหมากรุกผู้น่าสงสารก็โดนตบจนล้มลงกับพื้นอย่างหมดสภาพ

หลังจากนั้นก็เดินไปหาถังเฉาต่อ วินาทีที่เห็นถังเฉา ใบหน้าของฉู่หยางเปี่ยมด้วยความตื่นเต้น

"คุณถั----"

"แม่งเอ๊ย แกกล้าลงมือด้วยหรอ?"

ฉู่หยางกำลังจะเรียกชื่อของถังเฉา คนจัดกระดานหมากรุกก็คลานขึ้นมาอย่างฉุนเฉียวและพุ่งไปหาเขาอีกครั้ง

ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าอีกฝ่ายเป็นแค่ขี้เมา จึงไม่ได้ใช้เต็มแรง คิดไม่ถึงว่าจะโดนอีกฝ่ายตบจนล้มลงกับพื้น

ต้องมาหมดสภาพขนาดนี้ต่อหน้าของฉินกวนฉี เขาต้องเรียกความห้าวหาญกลับมาให้ได้!

ด้วยฝีมือของเขา แค่จัดการขี้เมานั้นเหลือเฟือ

"ไอ้เวรเอ๊ย จะเอาอีกรอบหรอ? ฉันไว้หน้าแกมากไปสินะ"

"บอดี้การ์ด! สั่งสอนมันให้ดี!"

คาดไม่ถึงว่าการกระทำนี้จะเป็นการทำให้ฉู่หยางบันดาลโทสะโดยสมบูรณ์

เขาไม่คิดจะตีกับคนจัดกระดานหมากรุกเองด้วยซ้ำ แต่ออกคำสั่งให้บอดี้การ์ดของเขาลงมือ

ครานี้คนจัดกระดานหมากรุกอึ้งเป็นไก่ตาแตก

ฝีมือของเขาหากสู้กับคนทั่วไปยังพอไหว แต่ให้สู้กับบอดี้การ์ดเกษียณที่ผ่านศึกมามากมาย เขาเป็นคู่มือซะที่ไหน

ไม่นานนัก ภายในห้องส่วนตัวก็มีเสียงโหยหวนอันเจ็บปวดดังออกมา

เกมหมากรุกในขณะนี้ก็เข้าสู่ช่วงสำคัญ

หมากรุกรวบรวมภูมิปัญญาของต้าเซี่ยมาตลอดห้าพันปีไว้ ยิ่งเล่นไปเรื่อยๆ ก็จะยิ่งสำคัญขึ้นทุกก้าว

ในเวลาแบบนี้จึงต้องการสภาพแวดล้อมที่เงียบสงบ เพื่อให้ฉินกวนฉีพลิกเกมได้i

แต่ตอนนี้ทั้งห้องส่วนตัวเต็มไปด้วยเสียงโหยหวนของคนจัดกระดานหมากรุก ฉินกวนฉีไม่สามารถตั้งสมาธิจดจ่อได้เลย

เขาหยิบหมากขึ้นไม่ยอมวางเสียที ถังเฉากลับดูไม่ได้รับผลกระทบอะไรจากเสียงร้องนี้ เขาเอ่ยขึ้นเรียบๆ "ตานายแล้ว ยังไม่รีบเดินหมากอีก"

"....."

ฉินกวนฉีพยายามสงบจิตสงบใจให้ได้ จับตาดูจุดบอดบนกระดานหมากรุก

"อ๊าก----"

"หยุดทำร้ายฉันได้แล้ว!"

"คุณชายใหญ่ ช่วยผมด้วยครับ!"

"......"

เสียงโหยหวนสุดอนาถของคนจัดกระดานหมากรุกสะท้อนอยู่ในห้องส่วนตัว สุดท้าย ฉินกวนฉีก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป

เสียงดังป้าบ เขาลุกขึ้นยืน หมากสีดำในมือก็วางลงในมุมหนึ่ง

ถังเฉายิ้มบางๆ และส่ายหัว ก่อนจะวางหมากสีขาว

"หยุดเดี๋ยวนี้!"

ฉินกวนฉียืนขึ้น ตะคอกด้วยสีหน้าอึมครึม

สายตาของเขามุ่งร้ายถึงขีดสุด จิตสังหารพลุ่งพล่านอยู่เลือนราง

อุณหภูมิของทั้งห้องส่วนตัวลดฮวบลงถึงจุดเยือกแข็ง

ฉินผู่หยางมีสายตาเคร่งเครียดขึ้น เขารู้ว่าพี่ชายคนนี้ของเขาโมโหแล้วจริงๆ

ฉินกวนฉีเป็นคนมีแรงภายใน แต่เขาเป็นคนควบคุมอารมณ์ได้ดีมาก น้อยนักที่จะโกรธจริงๆ

เรื่องที่สามารถทำให้เขาโกรธได้ นับเป็นเรื่องที่เกินไปได้อย่างแน่นอน

สำหรับเขาแล้ว การรบกวนเขาในตอนที่เขาเล่นหมากรุกเป็นเรื่องที่ผิดมหันต์!

เขามองฉู่หยางและคนจัดกระดานหมากรุกด้วยสายตามุ่งร้าย และพูดด้วยน้ำเสียงอึมครึม “ขืนพวกนายพูดอีกประโยคเดียว ฉันจะฉีกลิ้นคนนั้นทิ้งซะ!"

จิตสังหารอันแข็งกล้าทำให้บอดี้การ์ดของฉู่หยางหนักใจอย่างพูดไม่ออก โดยเฉพาะคนจัดกระดานหมากรุกที่กลัวจนสั่งไปทั้งตัว ไม่กล้าส่งเสียงอะไรอีก

ห้องส่วนตัวแห่งนี้ถึงได้เงียบสงบลง

แต่ฉู่หยางกลับทำเหมือนไม่ได้ยินสิ่งที่ฉินกวนฉีพูด เขามองถังเฉาและวิ่งเข้ามาหาอย่างตื่นเต้น

"คุณถัง เราพบกันอีกแล้วนะครับ ผมคือฉู่หยาง ฉู่หยางแห่งตระกูลฉู่ไงครับ!"

เขาหาที่นั่งลงอย่างดีใจ

"นายอยากตายใช่มั้ย....."

สายตาของฉินกวนฉีฉายแววอาฆาตไปแวบหนึ่ง ใบหน้าของเขาเริ่มปรากฏแววพิฆาต เอ่ยด้วยเสียงเย็นๆ

หารู้ไม่ฉู่หยางตอนเมาจำได้เพียงถังเฉา ไม่ไว้หน้าฉินกวนฉีเลยสักนิด

"ไอ้เวรเอ๊ยหุบปากไปเลย ไม่เห็นหรอว่าฉันคุยกับคุณถังอยู่? คุณชายตระกูลฉินแล้วยังไง รับลูกเตะของเจ้ามังกรได้รึเปล่าล่ะ?"

ฉู่หยางหันไปด่าฉินกวนฉี แถมยังถุยน้ำลายใส่เขาด้วย

“.....”

ภาพแบบนี้ ฉินผู่หยางและฉินเจียนเวยยังไม่อยากจะเชื่อ

แม้กระทั่งตัวฉินกวนฉีเองยังไม่กล้าเชื่อ

คนหนึ่งคือตัวเต็งของผู้ชิงตำแหน่งผู้นำตระกูลรุ่นต่อไป อีกคนหนึ่งคือคุณชายเจ้าสำราญ ฝ่ายแรกกลับโดนฝ่ายหลังด่า

นี่มันเหลือเชื่อเกินไปแล้ว!

ฉินผู่หยางก็มองฉู่หยางตาค้าง ไม่รู้ว่าฉู่หยางเอาความกล้ามาจากไหนกันถึงกล้าพูดจาแบบนี้กับฉินกวนฉี

ในขณะที่พวกเขาคิดว่าฉู่หยางต้องตายแน่ๆ ฉินกวนฉีกลับฝืนทนไว้ได้ เพ่งความสนใจไปบนกระดานหมากรุกทั้งหมด

สำหรับเขา ไม่มีอะไรที่สำคัญไปกว่าการเล่นหมากรุก

ถังเฉาส่งยิ้มให้เขา พยักหน้าถือว่าเป็นการทักทาย

ก่อนจะชี้กระดานหมากรุก “ตั้งใจดูเกมไป”

คำสั่งง่ายๆสั้นๆ ทว่าฉู่หยางผู้ดื้อแพ่งกลับทำตามแต่โดยดี เขากระดกน้ำ และจ้องกระดานหมากรุก ดูตั้งใจยิ่งกว่าใครๆ

หน้าตาฉินผู่หยางอึ้งมาก ฉู่หยางเชื่อฟังคำพูดของถังเฉาขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

ความสัมพันธ์ระหว่างถังเฉาและฉู่หยางสำหรับเขา ยังหยุดอยู่ที่คฤหาสน์ตระกูลหลง วันที่ฉลองวันเกิดให้เจ้าหญิงน้อยหลงเจียเจียตอนนั้นความสัมพันธ์ระหว่างฉู่หยางและถังเฉาเรียกได้ว่าดั่งน้ำกับไฟ คิดไม่ถึงว่าตอนนี้กลับเชื่อฟังถึงเพียงนี้“เดินหมากสิ”เมื่อเห็นถังเฉาเอาแต่นั่งมองตัวเองยิ้มๆ ฉินกวนฉีก็หงุดหงิดขึ้นมาในใจ และพูดขึ้นอย่างอดไม่ได้“ฉันเดินหมากไปแล้ว ตอนนี้น่าจะตานาย”ถังเฉายิ้มโดยไม่พูดอะไร และชี้จุดที่ตัวเองวางหมากไปเมื่อกี้“จริงสิ ลืมบอกไป ตอนนี้รุกฆาตแล้วนะ”ถังเฉาหยุดไปครู่หนึ่ง เผยรอยยิ้มมีความหมายลึกซึ้งบนใบหน้า“รุกฆาต?”เมื่อกี้ฉินกวนฉีไม่ได้มองกระดานหมากรุกเลย ตอนนี้มาดูแล้วจึงเห็นว่าตัวเองถูกรุกฆาตไปแล้วหมากของฝ่ายถังเฉาห้อมล้อมมาจากสารทิศ พริบตาเดียวก็โอบหมากดำของฝ่ายฉินกวนฉีไว้ตู้ม!ฉินกวนฉีหรี่นัยน์ตาลงทันใด เขาลุกพรวดขึ้น พูดอย่างไม่อยากเชื่อ “นี่ นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมแป๊ปเดียวถึงรุกฆาตได้ล่ะ”ถังเฉายังคงนั่งอยู่ เพียงแต่มีรอยยิ้มบนใบหน้า“นายเป็นคนวางหมากเองไมใช่หรอ?”เขาชี้จุดที่ฉินกวนฉีวางหมากเมื่อกี้ พูดอย่างเย้ยหยัน “ฉันคิดไม่ถึงว่านายจะวางหมากลงตรงนี้ นี่เท่ากับให้โอกาสฉันไม่ใช่หรอ?”“แล้วก็ขอพูดอะไรหน่อยนะ นายไม่ได้แค่เสียหมากกระดานนี้ แต่เสียทั้งตระกูลฉิน”ในที่สุด รอยยิ้มบนใบหน้าของถังเฉาก็เปลี่ยนไปเป็นเย็นยะเยือก

copy right hot novel pub